به نقل از «پارسینه»

حقایق باورنکردنی در مورد پابلو پیکاسو

تاریخ انتشار: ۲۶ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۳۶۷۷۱

در کنار خلاقیت و نبوغی که داشت، پیکاسو مردی عجیب بود که مباحث زیادی در موردش مطرح می‌شد. بسیاری معتقدند همین مسائل بود که او را معروف ساخت.

اسم کامل پیکاسو از 23 کلمه تشکیل شده
1- اسم کامل پیکاسو عبارت است از: پابلو دیگو خوزه فرانسیسکو دپائولا یوان نپوموسنو ماریا دلاس رمدیوس سیپریانو دلاسانتیزیما ترینیداد مارتیر پاتریک کلیتو رویزی پیکاسو (Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Martyr Patricio Clito Ruíz y Picasso).

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اسم او از نامهای چند قدیس و خویشاوندانش گرفته شده است. اسم "پیکاسو" در حقیقت از مادرش گرفته شده است، ماریا پیکاسو لوپز. نام پدرش خوزه رویز بلاسکو است.

2- هنگام تولد قابله اش فکر کرده او مرده است.

پیکاسو هنگام تولد چنان نحیف بود که قابله فکر کرده بود او مرده است و او را روی میز گذاشته بود تا به مادرش نشان دهد. عموی او که دکتر بود جانش را نجات می‌دهد، خودش می‌گوید:
عمویم در آن زمان عادت داشت سیگار برگ بکشد، وقتی من به دنیا آمدم و روی میز گذاشته بودنم او پکی به سیگارش زد و دودش را به سمت من فرستاد و من فورا چهره ام درهم کشیده شد و شروع به گریه کردم.

عکس پیکاسو در 4 سالگی
3. اولین کلمه ای که پیکاسو به زبان راند، مداد بود
به نظر پیکاسو ذاتا هنرمند به دنیا آمده بود. اولین کلمه ای که او توانست ادا کند " piz " بود که کوتاه شده " lápiz " می‌باشد که در اسپانیایی به معنی مداد است. پدر او، رویز، که هنرمند و پروفسور هنری بود از 7 سالگی رسما به او هنر تدریس می‌کرد. در 13 سالگی پدرش تصمیم گرفت که نقاشی را کنار بگذارد چون پیکاسو از او جلو زده بود.

4. اولین نقاشی پیکاسو
در سن 9 سالگی که هنوز از لحاظ جسمی‌ هم ضعیف بود او اولین نقاشی اش را تکمیل کرد: Le picador ، تصویر مردیست سوار بر اسب در میدان گاوبازی.  

نقاشی پیکاسو در 9 سالگی
اولین نقاشی مهم او که کاری آکادمیک به شمار می‌آمد "اولین عشای ربانی" ( First Communion1896) بود که مادر، پدر و خواهر کوچکترش را که در مقابل کشیشی زانو زده اند به تصویر کشیده است. او این کار را در 15 سالگی انجام داده است.

اولین عشای ربانی نقاشی پیکاسو در 15 سالگی
5. پیکاسو دانش آموز بدی بود
شکی نیست که پیکاسو واقعا نابغه بوده است. از لحاظ هنری چند سال از همکلاسی هایش که همگی 5 تا 6 سال از او بزرگتر بودند جلوتر بود. اما او از اینکه مجبورش کنند کاری را انجام دهد بسیار متنفر بود و به خاطر نافرمانی بارها در مدرسه حبس می‌شد تا تنبیه شود. خودش می‌گوید: " چون دانش آموز بدی بودم مرا توی یک سلول کوچک با دیوارهای رنگ پریده و یک نیمکت حبسم می‌کردند. من آنجا را دوست داشتم چون همراه خودم تخته نقاشی می‌بردم و دایم نقاشی می‌کردم. می‌توانستم برای ابد آنجا بمانم و بی وقفه نقاشی کنم".

6. اولین کار رسمی‌ پیکاسو
پیکاسو اولین قرار داد رسمی‌ خود را در پاریس با دلال هنری پیر مناک (Pere Menach) امضاء کرد و قرار شد حقوقی برابر با 50 فرانک در ماه (نزدیک به 750 دلار امروزی) دریافت کند.

7. آیا پیکاسو مونالیزا را دزدیده است؟
حقیقتا نه، اما در سال 1911 وقتی تابلوی مونالیزا از موزه لوور دزدیده شد پلیس به سراغ دوست شاعر پیکاسو به نام گیلامه آپولیانیر (Guillaume Apollinaire) رفت و او انگشت اتهام را به سمت پیکاسو گرفت. بنابراین پلیس پیکاسو را برای بازجویی بازداشت کرد اما هردوی آنها بعدا آزاد شدند.

8. کوبیسم : مملو از مکعب های کوچک
در 1909 پیکاسو و هنرمند فرانسوی، جورج براک نهضتی هنری به نام کوبیسم به راه انداختند. در حقیقت برای اولین بار منتقد هنری فرانسوی لوییس واکسلس (Louis Vauxcelles) بود که این سبک را "مکعبهای عجیب" یا کوبیسم خواند.

پیکاسو بنیان گذار سبک کوبیسم
9. پیکاسو فرد خوشگذرانی بود
شهرت پیکاسو باعث می‌شد دختران زیادی به او ابراز علاقه کنند. دختران بسیار زیادی با او رابطه داشتند که تنها به معرفی کوتاه آنها اکتفا می‌کنیم:

فرنانده الیوویر ( اولین عشق پیکاسو، این دختر 18 ساله و پیکاسو 23 ساله بود)
مارسل همبرت آکا اوا خوئل (27 ساله، پیکاسو 31 ساله)
گابی لسپیناس (پیکاسو 34 ساله بود اما از سن این دختر اطلاعاتی در دست نیست فقط می‌دانیم جوان بوده است)
اولگا خوخولوا (اولین همسر پیکاسو؛ زمان آشنایی پیکاسو 36 ساله و اولگا 26 ساله بود)
ماری ترزا والتر (17 ساله، پیکاسو 46 ساله)
دورا مار (29 ساله، پیکاسو 55 ساله)
Françoise Gilot ( 21 ساله و پیکاسو 61 ساله)
جنویو لاپورته (Geneviève Laporte) ، او 25 ساله بود و پیکاسو 70 سال سن داشت، این دختر از مدلهای فرانسوی بود که برای پیکاسو کار می‌کرد.
ژاکلین روک (Jacqueline Roque)، همسر دوم پیکاسو، 27 ساله و پیکاسو 79 ساله بود.

Le Rêve (رویا) ، پابلو پیکاسو، 1932
ماریا ترزا والتر مدل پیکاسو در نقاشی Le Rêve بود. در سال 2006 استیو وین از مالکین کازینو راضی شد این نقاشی را به قیمت 139 میلیون دلار بفروشد اما روز قبل از تحویل بطور اتفاقی آرنجش را روی آن گذاشت و آن را پاره کرد!

نقاشی ماریا ترزا اثر پیکاسو




10. اتومبیلپیکاسو
البته این دقیقا همان اتومبیل نیست! یک مکانیک 44 ساله به نام اندی ساندر اهل انگلیس با صرف 6 ماه وقت اتومبیل ژیان خود را با الهام از سبک کوبیسم پیکاسو به این شکل درآورد!

اتومبیلپیکاسو
گرانیکا اثر پیکاسو 1937. این اثر توسط لنا گیسک (Lena Gieseke) در 2008 به صورت سه بعدی درآورده شد

تابلوی گرانیکا     منبع:سیمرغ

منبع: پارسینه

کلیدواژه: پیکاسو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۳۶۷۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مردِ شماره «۴۴» گرافیکِ ایران کیست؟

روز گذشته، انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران، از مردی با شماره عضویت «۴۴» در این انجمن تجلیل و به مناسبت هفته گرافیک ایران، نمایشگاهی از آثار او برپا کرد. کامرانِ کاتوزیان، هنرمند پیشکسوت، عضو شماره «۴۴» این انجمن است که به عقیده بسیاری تحول قابل توجهی را در صنعت تبلیغات به وجود آورده است.

به گزارش ایسنا، کامران کاتوزیان حالا ۸۳ ساله است؛ با احتساب ارقام و اعداد و به حساب ما البته. این هنرمندِ طراحِ گرافیک، پیش‌تر در بخشی از مستندی کوتاه که سال ۱۳۹۰ در مراسم تولد ۷۰ سالگی‌اش در خانه هنرمندان ایران پخش شد، گفته بود: «احساس می‌کنم هنوز ۲۵ ساله‌ام ...»  

با محاسبه ارقام و اعداد که از نگاهِ دل، معیار صحیحی برای محاسبه سال‌های عمرِ آدمی نیست، کامرانِ کاتوزیان، که یکی از نمایندگان اصلی جریان هنر انتزاعی در ایران به‌شمار می‌رود، بدونِ در نظر گرفتنِ علاقه‌ کودکی‌اش به نقاشی، دست‌ِکم ۷۰ سالی را صرفِ طراحی گرافیک کرده است؛ به طوری که وقتی بزرگانِ هنر درباره او صحبت می‌کنند، گفته‌هایشان مملو از اشاره به افتخاراتِ کسب کرده و تحولات ایجاد شده از سوی اوست.

کسب جایزه مشترک چهارمین بینال تهران در سال ۱۳۴۳ به همراه ژازه طباطبایی ـ نقاش و مجسمه‌سازِ نوگرا ـ، شرکت در بینال پاریس در سال ۱۳۴۴، شرکت در بینال ونیز ۱۳۴۵، شرکت در جشنواره بین المللی هنر-واشنگتن در سال ۱۳۵۶، تاسیس گالری صبا ۱۳۴۳، فعالیت در شرکت تبلیغاتی آوانگارد در سال ۱۳۵۰، فعالیت در شرکت تبلیغاتی کارپی در سال ۱۳۶۵ و... از جمله سوابقی است که میانِ فعالیت‌های این هنرمند به آن اشاره می‌شود. 

حال روز گذشته، انجمنِ صنفیِ طراحانِ گرافیک در مراسم هفته گرافیک سال ١۴٠٣، از کامران کاتوزیان ـ پیشگام و پیشکسوت این عرصه ـ تقدیر و به صورت همزمان نمایشگاهی از آثار او در خانه هنرمندانِ ایران، برپا کرد؛ گرامیداشتِ فعالیتِ مردی با شماره عضویت «۴۴» در انجمنِ صنفیِ طراحانِ گرافیک.

بیشتر بخوانید 

بزرگداشت کامران کاتوزیان در هفته گرافیک ایران

« احساس می‌کنم هنوز ۲۵ ساله‌ام ...»

در نشست اخیرِ این انجمن نیز که هر هفته گذشته برگزار شد، ضمن اشاره به تاثیرِ کاتوزیان بر عرصه تبلیغات، به خصوص در بازه فعالیتش در آژانس تبلیغاتی آوانگارد،‌ تاکید شد که درخشان‌ترین دوره کاری این هنرمند مربوط به فعالیت آژانس آوانگارد است که به نوعی موجب احیای صنعت تبلیغات نیز شد. 

آثاری که قرار است به مناسبت هفته گرافیکِ ایران برگزار شود نیز، اغلب مرتبط با فعالیتِ این هنرمند در حوزه تبلیغات است.

از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است. از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است. از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است. از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است. از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است. از جمله آثاری که انجمن صنفی طراحان گرافیکِ ایران از کامران کاتوزیان منتشر کرده است.

کامرانِ کاتوزیان پس از پایان دوره اول متوسطه برای ادامه تحصیل راهی آمریکا شد؛ در آنجا به توصیه یکی از اساتید خود، به دانشگاه‌ ویندهام در ایالت ورمونت رفت و در سال ۱۳۴۰ در رشته هنرهای زیبا ـ نقاشی و مجسمه‌سازی ـ فارغ التحصیل شد.

او گفته است: «چرخش دیدگاه من به طرف نقاشی [مدرن] در سال ۱۹۶۲ اتفاق افتاد؛ یعنی زمانی که من ویلیام ‌هانت را- که فکر می‌کنم یکی از بهترین نقاشان معاصر امریکا است- ملاقات کردم.»

کاتوزیان همچنین گفته بود: «از نقاشان مورد علاقه‌ام در زمان تحصیل، بیش از همه کلاین (نقاش امریکایی/ ۱۹۱۰- ۱۹۶۲)، که هنوز هم با من است، بود. او که عمری چندان طولانی نداشت، دوره کوتاهی درخشید. نقاشی‌هایش به قدری قرص و مسلط بود که آدم مقابل کار له می‌شد. در دوره‌ای ماجراجویی جکسن پالک (نقاش امریکایی/ ۱۹۱۲- ۱۹۵۶) من را مسحور خودش کرد. همچنین نقاشان دیگری مثل مارک روتکو (نقاش ۱۹۰۳- ۱۹۷۰) و مارک توبی (نقاش امریکایی/ ۱۸۹۰- ۱۹۷۶) که کارهای خیلی درخشانی داشتند. در نیویورک آن سال‌ها، وقتی به گالری‌ها سر می‌زدی، آثاری را می‌دیدی، بسیار قرص و بی‌نظیر، و از نقاشانی که اصلاً معروف نبودند. بعد از آن دیگر کارهایی به آن محکمی‌ و درخشندگی ندیدم. بدی نقاشی آبستره این است که خیلی سریع، اول صدها، و بعد هزاران نفر به آن پیوستند و چون چشم مخاطب به این نوع کارها عادت نداشت، بنابراین، در تشخیص هم دچار اشکال می‌شدند. شارلاتانیسم خیلی سریع در این سبک رخنه کرد، در حالی‌که کمتر آدم خُبره‌ای قادر به تشخیص درستی و نادرستی و اصالت آن بود.»

همانطور که کاتوزیان گفته بود، به عقیده بسیاری از پژوهشگران هنری، تأثیر آثار کلاین در آثار دوره‌های مختلف کار این هنرمند قابل ردگیری است.

اثر فرانتز کلاین اثر کامران کاتوزیان

انرژی ضربه قلم‌ فرانتز کلاین، حرکت هیجانی او هنگان خلق اثر را نمایان می‌کنند؛ به طوری که گویی حرکت قلم بر بوم، قرص و محکم و مطمئن بوده است، همانطور که کامران کاتوزیان اظهار کرده بود «نقاشی‌هایش (کلاین) به قدری قرص و مسلط بود که آدم مقابل کار له می‌شد.»

و گویی کاتوزیان، این شکلِ شدت حرکت قلم مو و رنگ گذاری جسورانه را در آثار خود حفظ کرده است. 

آنطور که گفته شده، آیدین آغداشلو دربارهٔ آخرین نمایشگاه کامران کاتوزیان این‌طور اظهار نظر کرده بود. «وقتی قرار شد آثار تازه کامران کاتوزیان را تماشا کنم، نمی‌دانستم انتظار دیدن چه نوع مجموعه‌ای را باید داشته باشم و پس از انزوای چندساله او و دوری سالیان اخیر من از نمایشگاه‌های نقاشی، ارتباط میان هنرمند و مخاطب چه صورتی خواهد یافت؟ اما وقتی دیدم، آسوده شدم که نقاشی‌ها، در وجهی بسیار جدی و حرفه‌ای، تداوم معنا و دستاورد گذشته او را دنبال کرده بودند و آن شدت حرکت قلم مو و رنگ‌گذاری جسورانه، گیرم کمی ملایم‌تر، همچنان جاری و باقی و مداوم بود. تعلق و وابستگی قدیمی و همیشگی کامران کاتوزیان به مکتب اکسپرسیونیزم انتزاعی سال‌های ۵۰ میلادی نیویورک، که هیچ کاستی نگرفته‌است، و با گوشه چشمی به کارهای پرتلاطم کلاین یک سره جهان شخصی و خاص خود را دنبال و بنا می‌کند.»

روز گذشته نیز هفتم اردیبهشت ۱۴۰۳، در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران، هفته گرافیک ایران با افتتاح نمایشگاه آثار کامران کاتوزیان در گالری استاد ممیز و نمایشگاه پوستر در جستجوی نسل نو در گالری تابستان خانه هنرمندان ایران همراه شده بود. 

در این مراسم بهرام کلهرنیا ـ رییس هیات مدیره انجمن گرافیک ایران ـ ضمن اشاره به دشواری‌های این انجمن، ایستادن تا لبه سقوط و نابودی و سپس نگه داشتنش با چنگ و دندان، بر ایستادن زیر سایه کامران کاتوزیان تاکید کرد. او ضمن توصیف کاتوزیان با عنوان «سرو عتیق» گفت: «نخستین شماره ویژه‌نامه‌ای دوره جدید انجمن آماده شده و با اسم استاد کاتوزیان بیرون آمده است. امیدوارم انتشار این ویژه‌نامه ادامه دار باشد.»

بخشی از مراسم روز گذشته، به نکوداشت کامران کاتوزیان اختصاص پیدا کرد و ویدیویی که به گفته امراله فرهادی ۱۲ سال قبل از کامران کاتوزیان تهیه شده بود، پخش شد.

امرالله فرهادی گفت: «واقعیت اینکه امکان فیلمبرداری جدید از آقای کاتوزیان وجود نداشت. امیدوارم آقای کاتوزیان‌ ده‌ها سال عمر کنند اما نباید فراموش کنیم که ایشان در این سال‌ها خیلی اذیت شده‌اند. از سال ۸۳ امکان همکاری و دوستی با ایشان را داشتم و به آن افتخار می‌کنم. کاری که در این رویداد انجام دادیم، این بود که خواستیم ویژه نامه‌ای را برای آقای کاتوزیان در بیاوریم. از روزی که با افراد تماس گرفتیم تا یادداشت‌های خود درباره ایشان را برایمان ارسال کنند، تنها یک روز گذشت و تقریبا تمام مطالب جمع شد. این ویژه نامه مطالب خوبی درباره آقای کاتوزیان دارد. بنابراین اگر کسی بخواهد ایشان را بشناسد، به خواندن مطالب این ویژه‌نامه را توصیه می‌کنم.»

او ادامه داد: «کاتوزیان در این سال‌ها سختی‌های خیلی زیادی را از سر گذراند. او در هر جایی کار می‌کرد، برای ما مانند الگویی بود که دنبالش می‌کردیم. او در کار خود ساختارشکن و شجاع بود. همین موضوع سبب شد تا به او اتهام‌های واهی بزنند و حتی تا دادگاه ببرند. او را ممنوع الکار کردند اما او رفت و کار خودش را انجام داد. او هیچوقت معلم رسمی نبود، اما تاثیرش در کارهای امروز دیده می‌شود. برای ایشان آرزوی سلامتی می‌کنم.»

در بخش بعدی این مراسم نیز با حضور بهرام کلهرنیا، مجید بلوچ، علی خسروی، رضا خاکساری، علیرضا مصطفی زاده، لوح یادبودی از طرف انجمن گرافیک ایران به امراله فرهادی اهدا شد تا آن را به دست استاد کاتوزیان برساند.

انتهای پیام