فراتر از مویه
تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۴۶۱۳۴
تهران- ایرنا- تمام انسانها چه زن و چه مرد در مقابل بلایای طبیعی اعم از سیل، زلزله، طوفان و ... آسیبپذیر هستند. اما جنسیت در آسیب پذیری پس از سانحه جایگاهی مهـم دارد و در این میان زنان، کودکان و سالمندان از آسیبپذیری بیشتری برخوردارند.
ناامنی، بیسرپرستی، مشکلات بهداشتی، عـدم تـامین منابع مالی و بیخانمانی، مشکلات بیشـتری بـرای زنـان بـه همـراه دارد تـا مـردان.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نگاه جنسیتی به سوانح طبیعی و دیدگاه آسیبپذیری بیشتر زنان نسبت به مردان، به ویژه در وقایع طبیعی باعث شده است که بسیاری نقش زنان را در شرایط بحران و اضطرار نادیده بگیرند و ضمن قربانی دانستن آنان، نقششان را در قالبهای کلیشهای مانند «مویه» و «سوگواری» کردن محدود کنند. نمونه روشن این موضوع، تصاویری از زنان در سیل اخیر کشور به ویژه لرستان بود که زنان را درحال سوگواری بر خرابه ها و یا بازماندههای خانه نشان میدهد، یا در تصاویری که از زلزله کرمانشاه هم در رسانهها منعکس شد، تصویر ارائه شده از زنان، تصویر کلیشهای «قربانی» است.
این تصاویر کلیشهای از زنان باعث میشود تاثیرگذاری آنان چه زمان وقوع حادثه و چه بعد از آن به حاشیه برود. در صورتی که زنان به عنوان مدیران عاطفی خانواده هم از لحاظ ساختار فیزیولوژی و هم به دلیل پتانسیل های عاطفی و روحی از قدرت تغییر برخوردارند، به نحوی که میتوانند با توجه به اشراف و شناختشان به مسائل خانواده و همچنین وضعیت روحی روانی اعضای خانواده نه تنها نقش اساسی را در مدیریت بحران ایفا کنند بلکه میتوانند با تکیه بر همین قدرت عاطفی درونی معادلات را به نفع اعضای خانواده و یا حتی اجتماع درگیر با مصیبت، تغییر بدهند.
البته در کنار عکس های منتشر شده از سوگواری زنان سیل زده بر خرابههای منازلشان، عکسهای دیگری از زنان سیل زده بیل و کلنگ در دست و فرو رفته در گل و لای منتشر شد که نشان میدهد زنان در بازسازیهای بعد از بحران نقش اساسی دارند. این گونه عکسها نگاهها را از کلیشهای که زنان قربانیان بیدست و پای حوادث میدانند، منحرف کرد.
یک جامعه شناس با بیان این که نقش زنان در بحرانها به دلیل را توزیع نابرابر جنسیتی نادیده گرفته شده است، به «همدلی» گفت: واقعیت این است که زنان به دلیل مجموعهای از عوامل که بیانگر روندهای بنیادین اجتماعی اسـت، مسـتعد آسـیب هستند. طبیعی است که زن بـودن بـه خـودی خـود آسیب پذیری خاصی ایجاد نمیکند، اما این روندهای بنیادین اجتماعی و آن ساختارهای مشـکل دار گذشته موجب آسیب پذیری خاص زنان میشود. در واقع ریشـه اصـلی آسـیبپـذیری بیشـتر زنـان در برابـر حوادث طبیعی ساختارهای اجتماعی و بنیادهای ارزشی است. بنیادهایی که براساس رویکـرد مردانه شکل گرفته و تمام مولفههای ساختاری آن بـا تولید قالبهای کلیشهای زمینه آسیبپذیری زنان در برابر سوانح را فراهم و تقویت میکنند.
البته این گونه ساختارها و نگاههای نادرست در مورد زنان، فقط مربوط به کشور ما نیست و نمونه آن را میتوان در اغلب کشورها دید، ولی در کشورهای جهان سوم از جمله کشور ما با توجه به شدت نابرابریهای جنسیتی پررنگتر است. این در حالی است که با توجه به تحقیقات انجام گرفته در کشورهای مختلف، در زمان بروز حوادث و بحرانهایی مانند سیل، زلزله و ... زنان در دوران بهبودی و بازسازی نقش اساسی بازی میکنند، اما نگاههای جنسیتی و قالبهای کلیشهای جنسیتی مانع از دیده شدن فعالیت و نقش آنان شده است.
فرناز آزادی با اشاره به نقش زنان سیل زده در مدیریت بحران خانواده و اجتماع خود گفت: در سیل اخیر در استانهای مختلف، شاهد بودیم که زنان ضمن این که بار سنگینی بر دوش داشتند و احتمال میرفت حال خودشان هم خوب نباشد، اما با این حال پابه پای مردان خانواده و گاه حتی بیشتر از آنان در سروسامان دادن اوضاع زندگیشان مشارکت داشتند.
آزادی با بیان این که در سیل اخیر، نقش بسیاری از زنان آسیب دیده از سیل فقط محدود به خانوادههای خودشان نبود، افزود: در بازدید میدانی که خود شخصا از شهر پلدختر استان لرستان انجام دادم. شاهد بودم فعالیت بسیاری از زنان آسیب دیده از سیل فقط محدود به خانوادههای خود نبود و آنان با توجه به مهارتهای ارتباطی و روحیه قوی که مشخصه زنان آن مناطق است و حتی با وجود فرصت و امکانات کم ضمن مدیریت بحران خانواده خود تاثیرگذاری جمعی نیز داشتند و در تصمیم گیریهای اجتماعی مشارکت داشتند، به نحوی که در بسیاری از موارد از دانش و توان مهارتهای زنان برای ساماندهی و مدیریت بحران استفاده میشد.
وی یادآور شد: بسیاری از زنان مناطق آسیبدیده از حوادث تواناییها و مهارتهای مانند رهبری، تاثیرگذاری کارگروهی، ساماندهی و ... دارند و میتوانند نقش اساسی در دوران بهبودی و بازسازی مناطق متاثر از حوادث ایفا کنند، بنابراین وقت آن رسیده است که در مدیریت حوادث و بلایا نقشی بیشتر از مویه کردن برای زنان قائل شوند و در تصمیمگیریها ضمن استقبال از آنان، مشارکت داده شوند. چرا که براساس تجربیات جهانی دیگر نباید به زنان به عنوان قربانیان منفعل حوادث طبیعی نگاه شود، بلکه باید از توانایی آنان برای بهبود اوضاع کمک گرفت.
منبع: روزنامه همدلی؛ 1398.01.27
گروه اطلاع رسانی**9370**2002
منبع: ایرنا
کلیدواژه: اجتماعي همدلي زنان سيل 98
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۴۶۱۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این مرد طراح لایحه عفاف و حجاب است /او در چه سمت هایی مشغول به کار بوده است؟ /آن اقبالی این اقبالی نیست!
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، خیلیها دوست دارند بدانند لایحۀ حجاب و عفاف را کی نوشته که این قدر شورای نگهبان به آن ایراد شرعی و قانونی میگیرد؟ روشن است که یک روحانی و فقیه آشنا با شرع آن را ننوشته و گرنه این همه مشکل شرعی نداشت و آقای حسین شریعتمداریِ کیهان را هم به این نتیجه نمیرساند که قانون (لایحه نهایی نشده) را بگذارید کنار و با همین طرح نور (گشت ارشاد - ۲ نیروی انتظامی) جلو بروید. فرمانده کل فراجا هم از حرکت بیدرنگ به جانب «عفت اسلامی»سخن گفته و به قانون خاصی استناد نمیشود. آنچه یک نماینده مجلس هم هر از گاهی می گوید پیشنهادهای محدود کننده اوست و هنوز تصویب و نهایی نشده.
بنابر گزارش عصرایران، اما این لایحه را کی نوشته؟ یک فقیه؟ نه! یک خانم؟ نه! چهرۀ اصلی این لایحه آقایی است به نام ابوالفضل اقبالی که سال ۸۸ و در گرماگرم التهابات انتخابات لیسانس علوم اجتماعی خود را از دانشگاه علامۀ طباطبایی گرفت و ۸ سال بعد موفق شد در رشتۀ مطالعات زنان فوق لیسانس خود را از دانشگاه غیر دولتی خوارزمی دریافت کند.
او وقت و همت خود را صرف مطالعات زنان کرده و حاصل آن چند مقاله و کتاب است که در نگاه اول این تصور را ایجاد می کند که نوشتۀ یک خانم باشد اما به قلم اوست که امسال ۴۰ ساله شد:
از گشت ارشاد تا چادر المیرا، زنان در دنیای وارونه، ساخت اجتماعی طلاق توافقی...
نگاهی به مشاغل او بعد از دریافت مدرک و حتی حین دانشجویی نیز نشان میدهد در جامعه به مفهوم عام آن کار و زندگی نکرده بلکه در نهادهای مختلف حکومتی و نه حتی دستگاه های اجرایی دولتی (دستکم تا پیش از روی کار آمدن دولت ابراهیم رییسی) مشغول بوده است: معاون رصد و پایش موسسه بینا وابسته به سازمان تبلیغات، مدیر روابط عمومی ستاد امر به معروف و نهی از منکر، کارشناس کودک و نوجوان سازمان رسانه ای اوج، دبیر کارگروه زنان در مؤسسۀ اشراق وابسته به بنیاد خاتمالاوصیا و سرانجام در دولت آقای رییسی وارد دولت میشود (ستاد حجاب و عفاف وزارت کشور).
چون در برخی گفتوگوها از او به عنوان «آقای دکتر» یاد میشود بررسیها حاکی از آن است در دانشگاه علوم تحقیقات دانشگاه آزاد وارد تحصیل در مقطع دکتری جامعه شناسی شده اما ادامه نداده و گویا به تازگی در دانشگاه تهران از سر گرفته است.
ویژگی آقای اقبالی این است که مانند امامان جمعه به شرع استناد نمیکند (هر چند آقای علمالهدی مشهد هم به تازگی از شاهنامه گفت و این شعر را خواند: "منیژه منم، دُختِ افراسیاب/ برهنه ندیده تنم آفتاب" و تفاخر دختر افراسیاب به بیژن درباره جایگاه طبقاتی خود را بیتوجه به ابیات قبل درباره شادنوشی این دو را به حساب الگوی حجاب و پوشش گذاشت!) یا به قانون. چون قانون را خودش نوشته و در گیر و دار رفع اشکالات شرعی است. از این رو تعابیر خاص خود را به کار میبرد کما این که به تازگی در برنامه تلویزیونی «بدون گارد» گفت:
«تحمل مخالف، رفتار اخلاقی است اما بیحجابی مزاحمت برای ماست و تحمل مزاحم رفتاری انفعالی است». تعابیری که ما به ازای شرعی و قانونی ندارد.
پیشتر در مناظره با دکتر احمد بخارایی - جامعه شناس- هم وقتی مجری پرسید: "با توجه به این که برای سلبریتی ها جریمه های بیشتر تعیین کرده اید آیا نباید نگران بود این رفتار ها به مهاجرت بینجامد؟" او پاسخ داد: جریمه های آنان را بیشتر تعیین کردیم چون رفتارشان تبعیت اجتماعی دارد ولی اگر هم به مهاجرت بینجامد، خوب بینجامد!
منتها بلافاصله اضافه کرد: البته قدم هنرمندان روی چشم ما! انگار او میزبان و مالک است و دیگران قرار است وارد قلمرو او شوند. در فضای مجازی هم در واکنش گفته شد: قدمتان روی چشم برای فردی بیرونی به کار میرود. یک ایرانی متولد ۱۳۶۲ که نماینده اقلیت جامعه است ( به گواه انتخابات ۱۴۰۰ و ۱۴۰۲) نمیتواند به ایرانیان دیگر بگوید قدمتان روی چشم! چون این خاک که متعلق به اوی تنها نیست! بحث انگیزترین سخن او اما باز در همان مناظره با دکتر احمد بخارایی بود که در آن گفت:
بی حجابی جلوی حرص و ولع را می گیرد در حالی که هر چه افراد حریص تر و گرم تر و پرقدرت تر و ولع بیشتری داشته باشند برای تشکیل خانواده مصمم تر می شوند و اگر در غرب خانواده ها واقعی نیست به خاطر این است که ولع ندارند و بعد از آن آماری ارایه داد.
هنگامی که مجری گفت چون این آمارها را مراکز رسمی و حکومتی منتشر می کنند برخی در آنها تشکیک می کنند او این گونه پاسخ داد: آمارگیران پژوهشگاه فرهنگ و ارتباطات ظاهری کاملا مردمی دارند. با یک من ریش و انگشتر و یقه آخوندی که آمار نمی گیرند.
این که یک آقا و همکاران غالبا مرد او و نه خانم ها متولی طراحی و دفاع از لایحه حجاب هستند و تحصیلات فرد هم نه در فقه و حقوق که در زمینه علوم اجتماعی است ولی ماحصل صبغه مجازات دارد و ادبیاتی که به کار می گیرد مطلقا شبیه فقیهان و حتی واعظان یا حقوقدانان نیست در حالی که به شرع و قانون استناد میشود مورد توجه ناظران قرار گرفته و روشن شده بنای او بر دو اصل است: یکی این که حجاب کم یا بیحجابی حرص و ولع تشکیل خانواده و ارتباط مشروع را از بین میبرد و دوم این که «مزاحم ما هستند». [این «ما»را هم توضیح نداده مشخصا شامل چه کسانی میشود؟ همه مردم ایران که بار تامین نصف بودجه دولت را با پرداخت انواع مالیات بر عهده دارند یا تنها همفکران ایشان؟]
با این اوصاف این سوال هم قابل طرح است که چرا آقای رییسی، ابوالفضل اقبالی را برای معاونت زنان و خانواده انتخاب نکرده با توجه به این که خانم خزعلی معاون کنونی بارها گفته اولویت خانم ها باید خانه و خانواده باشد و طبعا این قاعده شامل خود خانم انسیه خزعلی هم میشود.
در تاریخ معاصر ایران یک ابوالفضل اقبالی دیگر هم البته داریم که ربطی به حجاب و زنان نداشت و ۱۶ سال قبل از تولد این ابوالفضل اقبالی درگذشته و او نماینده آستارا در دوره ۲۱ مجلس شورای ملی بود و مدتی قائم مقام دکتر حسین خطیبی در جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران.
آقای اقبالیِ مورد نظر این نوشته اما جایی قائم مقام نبوده او مدیر عامل موسسه فرهنگی هنری بصیرت است.
۲۷۲۱۵
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903030