به نقل از «قدس آنلاین»

برگزاری جشن نیمه شعبان امیددهی به فقیر و غنی در رسیدن به صلح و عدالت اجتماعی است

تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۵۰۲۳۴

حجت الاسلام محمد صابر جعفری گفت: نکته تفاوتی که در هزینه کرد مراسم های مذهبی با هزینه هایی که در مراسم های غربی و جشن ها پرداخت می شود دراین است که مراسم های مذهبی محل پذیرش و پذیرایی از همه مردم اعم از فقیر وغنی است.

حجت الاسلام و المسلمین محمد صابر جعفری دبیر علمی انجمن تخصصی مهدویت و دبیر همایش بین المللی دکترین مهدویت در گفت و گو با قدس آنلاین در پاسخ به یک شبهه در سالهای اخیر درباره برگزاری مراسمات مذهبی گفت: یکی از بحث های مطرح شده در مراسم های مذهبی اعم از شادی یا حزن ها این است که با وجود مسائل و مشکلات اقتصادی مردم جامعه آیا برگزاری مراسمی مانند نیمه شعبان یا سایر مراسم های مذهبی ضرورت خاصی دارد؟ آیا بهتر نیست هزینه ها برای کمک به حوادث مختلف مثلا وضعیت جاری کشور از قبیل سیل زده ها اختصاص بیابد؟ این مساله نه تنها در شرایط کنونی کشور که بخش قابل توجهی از هموطنان با مشکلات سیل دست و پنجه نرم می کنند مطرح شده بلکه همواره در برگزاری مراسم های مذهبی چنین موضوعاتی دیده می شود که سخنانی ظاهرا دلسوزانه است که به دنبال تحریک احساسات عمومی با توجه دادن مردم به مسائل انسانی و خیرخواهانه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی در این باره افزود: هر چند رسیدگی به مسائل و مشکلات نیازمندان امر مهمی است و همواره باید در اولین اولویت های انسانی و اسلامی ما جای داشته باشد اما برخی از افرادی که سخنانی به ظاهر دلسوزانه می زنند و در مراسم شادی یا عزای مذهبی چنین خرده هایی بر امت اسلامی می گیرند خود در مراسمات غیر دینی و مراسم هایی که با فرهنگ ایرانی همخوانی ندارد همانند ولنتاین یا سفرهای خارجی هزینه تراشی هایی می کنند که بسیار سنگین است، جای تعجب دارد این دسته از افرادی که چنین موضوعاتی را مطرح می کنند وخود در مراسم  های غربی و .. هدایای گران قیمتی به یکدیگر می دهند لحظه ای به نفع نیازمندان حاضر به گذشتن از هدیه دادن وهدیه گرفتن نیستند اما در وقت برگزاری مراسم های مذهبی با هزار بهانه  واشکال تراشی درصدد عدم برگزاری این دست از مراسم ها هستند.

استاد مهدویت خاطر نشان کرد: نکته تفاوتی که در هزینه کرد مراسم های مذهبی با هزینه هایی که در مراسم  های غربی و جشن ها پرداخت می شود دراین است که مراسم های مذهبی محل پذیرش و پذیرایی از همه مردم اعم از فقیر و غنی است، در سفره هایی که به نام اهل بیت (ع)  پهن می شود همه مردم از دارا و ندار همانند هم یک جا نشسته و یک گونه پذیرایی میشوند وکسی به خاطر فقر سرزنش و دیگری به خاطر ثروتش مورد توجه قرار نمی گیرد. قطعا می توان گفت در عالم کمتر سفره ای چنین ویژگی و مشخصه ای داشته باشد که همه بر آن یکسان باشند و به صورت مساوی از آن بهره مند شوند.

حجت الاسلام محمد صابر جعفری گفت: نکته سومی که دراین مراسم ها  قابل توجه  است الگوگیری از عملکرد و سیره اهل بیت (ع) در کمک به محرومین است، در این جلسات برای محرومین کمک جمع می شود و به اصطلاح مساجد و حسینیه ها به رفع گرفتاری و مشکلات محرومین می پردازند، اتفاقا بیشتر کسانی که اهل سفره اهل بیت (ع) هستند بر خلاف مدعیانی که فقط حرف می زنند و پای کمک به محرومین دیده نمی شوند، تاثیر گذارترین مردم در کمک به آحاد نیازمند جامعه به شمار می روند.

وی بیان داشت: از سوی دیگر باید گفت جشن ولادت امام زمان (ع) متفاوت از سایر مناسبت هاست چرا که توجه به امام حاضر با ایجاد امیدواری انسان را به صبر و عبور از سختی ها و مشکلات امیدوار می کند، اینکه امام عصر حاضر و ناظر و برحق است و به شیعیان و مظلومان توجه دارد و در سختی ها در کنار آنها و یاری دهنده شان است خود امتیاز ویژه ای به شمار می رود که نباید از کنار برگزاری چنین مراسم امید بخشی به سادگی گذشت.

استاد حوزه و کارشناس تخصصی مهدویت اظهار داشت: اینکه شیعیان بدانند وجود سختی ها نباید ما را از یاری دادن و بستر سازی ظهور امام زمان (ع) برای ایجاد عدالت دور کند مساله بسیار قابل توجهی است که در جشن نیمه شعبان بسیار مورد توجه است. نکته بعدی در جشن نیمه شعبان کمک های مردم به محرومان جامعه براثر الگوگیری و برداشت هایی از سخنان امام عصر(ع) است که به ما رسیده دراین قالب که کسی که به حال دیگران توجه نکند مسلمان نیست، شیعه ای که قدم در راه امام زمان (ع) می گذارد قطعا در برگزاری مراسم نیمه شعبان فارغ از حال دردمندان نیست و توجه کردن به امام عصر است که موجب دلگرمی انسانهایی می شود که از سختی های روزگار خسته شده و به دنبال پناهی برای ماندن می گردند.

وی در پایان تاکید کرد: هر چند که براین نکته تاکید می شود که می توان دراین جشن ها صرفه جویی کرد واز میان شرکت کنندگان در مراسم جشن نیمه شعبان برای آحاد نیازمند جامعه و خسارت دیدگان از سیل کمک هایی جمع آوری کرد، قطعا برگزاری جشن نیمه شعبان و مراسمات اینچنین بیشترین تاثیر را درایجاد امید و حرکت برای  کمک به محرومین را  به جای می گذارد.

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: امام زمان عج عدالت اجتماعی نیمه شعبان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۵۰۲۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بازاندیشی نظری و روشی در شناخت کلان مفهوم عدالت اجتماعی

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، عدالت اجتماعی یکی از مهمترین واژگان علوم انسانی و اجتماعی است و معمولا در بسیاری از محافل و کرسی‌های دانشگاهی و پژوهشی کشور در دیدگاه‌ها و رویکرد‌های جامعوی در سطوح کلان، میانه و خُرد از جایگاه مقولۀ هسته مرکزی برخوردار است.

 رضا صفری شالی (دانشیار جامعه‌شناسی دانشگاه خوارزمی) در مقال‌های با عنوان «ضرورت بازاندیشی نظری و روشی در شناخت کلان مفهوم عدالت اجتماعی» به این موضوع اشاره می‌کند که در تعریف و سنجش عدالت اجتماعی در کشور رویکرد واحدی وجود ندارد؛ لذا گاهاً برداشت ناقص و نامفهوم از عدالت وجود دارد و عدالت در معنای برابری، شایستگی، نیاز، انصاف، حد وسط و میانه و... تقلیل داده می‌شود؛ هرچند هر یک از مفاهیم مذکور بخشی از سازه عدالت هستند ولی کل عدالت و یا در قامت آن نیستند.

* عدالت اجتماعی

این پژوهشگر در این مقاله می‌نویسد عدالت اجتماعی امکان بهره‌مندی همه از شرایط یکسان برای دسترسی به  فرصت‌های اجتماعی است. حفظ حقوق همۀ مردم در جامعه، احترام به حقوق یکدیگر است. در سنجش عدالت در محافل دانشگاهی و پژوهشی تاکنون بیشتر درک از عدالت و احساس عدالت مدنظر بوده که اغلب با روش پیمایش مورد تعریف عملیاتی و سنجش قرار گرفته است.

عدالت اجتماعی امکان بهره‌مندی همه از شرایط یکسان برای دسترسی به  فرصت‌های اجتماعی است

او خاطرنشان می‌کند که این مقاله با رویکرد جامع  جهت رسیدن به تعریف نظری و چارچوب روشی دقیق درخصوص عدالت اجتماعی، ابتدا به بررسی رویکرد‌ها و دیدگاه‌های عدالت اجتماعی می‌پردازد تا به درک نشانه‌های اصلی و مفصل‌بندی‌های خاص آن بپردازد.

به زعم شالی تحقیقات عدالت از نظر تاریخی در چارچوبی چندرشته‌ای توسعه یافته است. رشته‌های مختلف درگیر درمباحث عدالت شامل فلسفه، جامعه‌شناسی، روانشناسی و اقتصاد است.
می‌توان گفت به‌طور گسترده اکثر رویکرد‌های فلسفی عدالت بر جنبه‌های هنجاری، عینی و ساختار‌های تقویت عدالت در جامعه استوار است.

* عدالت از منظر روانشناسی

این پژوهش بیان می‌کند که از منظر روانشناسی، عدالت بیشتر به جنبه‌های ذهنی آن چه مردم آن را عادلانه یا ناعادلانه تصور می‌کنند مربوط است. روانشناسی کمتر به ساختار توجه کرده و بیشتر بر درک و توضیح نحوه تفکر و احساس مردم در مورد عدالت تمرکز دارد و عدالت را در سطح افراد بیان می‌کند.

او می‌نویسد روانشناسی در سطح فردی بیشترین همپوشانی را با مطالعات اخلاقی (Moral) دارد و فرایندهای شناختی و عاطفی به هنگام مواجه با بی‌عدالتی در افراد بسته به تفاوت آنها در درک، تفکر و اخلاق‌مداری متفاوت است. بررسی جامع فرایند‌های روانشناسی مرتبط با عدالت مستلزم گنجاندن پویایی‌های، بین‌فردی (Interpersonal) درون‌فردی (Individual) و درون‌گروهی (Intergroup) در مطالعات است.

* دیدگاه اقتصادی و جامعه‌شناسی عدالت

به زعم این پژوهشگر برخلاف دیدگاه اقتصادی عدالت که در سطح کلان به عنوان یک سیستم توزیع و در سطح خُرد به عنوان یک سیستم انتخاب عقلانی بررسی می‌شود، در جامعه‌شناسی عدالت به عنوان یک ارزش اجتماعی در داخل جامعه و گروه‌های مختلف موجود در جامعه تعیین می‌شود.

او معتقد است موضوع اصلی در مطالعات عدالت اجتماعی، بررسی ساختار‌های موجود در جامعه است. به عبارت دقیق‌تر، جامعه‌شناسی پدیده‌های عدالت جمعی را به تصویر می‌کشد، مسیری که در آن نهاد‌های اصلی جامعه، حقوق اساسی و وظایف را تعیین کرده و منافع حاصل از مشارکت اجتماعی را توزیع می‌نمایند در سطح بین‌فردی و بین‌گروهی مطالعات روانشناسی هم‌پوشانی با مطالعات جامعه‌شناسی عدالت و عدالت توزیعی خواهد داشت.

* عدالت توزیعی (Distributive Justice)

به زعم شالی در خصوص اَشکال یا وجه‌های مختلف عدالت باید خاطرنشان ساخت که شکل اول عدالت توزیعی است که به عدالت درک‌شده از اصول و قواعد تنظیم‌کننده توزیع منابع و به ارزیابی نتایج واقعی توزیع در رابطه با نتایج مورد انتظار اشاره دارد.

عدالت در ارتباط با مفاهیمی مانند «مقایسۀ اجتماعی» و «احساس محرومیت اجتماعی» نمود پیدا می‌کند

او در ادامه می‌نویسد در مطالعات عدالت توزیعی توجه به چند مورد از اهمیت بالایی برخوردار است اولین مورد شناسایی اصول و قواعدی که باید برای نحوه توزیع عادلانە منابع اجتماعی یا بار فشار‌ها مانند جرائم مورد استفاده قرار گیرد.  مورد دوم بی‌عدالتی ناشی از قواعد توزیع چه پیامد‌هایی خواهد داشت.

* عدالت رویه‌ای (Procedural Justice)

این پژوهشگر می‌نویسد عدالت رویه‌ای است که دیرتر از عدالت توزیعی مطرح شده و بر عادلانه بودن رویه‌ها و فرایند‌های توزیع منابع تمرکز دارد. در این شکل عدالت تمرکز اصلی نه بر روی نتایج، بلکه درخصوص فرایند‌های آن است. عقیده اصلی این دیدگاه این است که جریان منصفانه/عادلانه  بی‌طرفانه با چه تصمیم‌هایی عملی خواهد شد. اگر نحوه تصمیم‌گیری عادلانه یا منصفانه تشخیص داده شود، احتمالا خروجی یا توزیع نهایی منابع به عنوان فرایندی عادلانه یا منصفانه پذیرفته خواهد شد.

* عدالت کیفری (Retributive)

این نویسنده بیان می‌کند که عدالت کیفری به نتایج منفی ناشی توزیع منابع اشاره دارد. از نظر تاریخی، تحقیقات عدالت توجه خود را معطوف به توزیع منابع مثبت کرده است. فرض حاکم این بوده است که رویکرد‌های مربوط به توزیع منافع مثبت در مورد توزیع منابع منفی نیز صدق می‌کند. اگرچه تحقیقات نشان داده است که عدالت مربوط به منابع مثبت و منفی ممکن است شامل فرایند‌های متمایزی باشند این شکل از عدالت نیز در بین رشته‌های مختلف قابل بررسی است.

او می‌نویسد عدالت کیفری در پی یافتن مجازات توزیع منفی مناسب برای افراد خاطی است. عدالت کیفری به جزا و تنبیه عادلانه برای عمل خطا و قانون‌شکنی مربوط است. مطالعات آلودگی آب و هوا و جرائم تخطی از استاندارد‌های تخلیه آن بیشتر در این بخش قرار میگیرد.

* عدالت ترمیمی (Restorative)  و عدالت جبرانی (Reparative)

در چند دهە اخیر و با نقد رویکرد سنتی عدالت کیفری، گونە جدیدی از عدالت به عنوان عدالت جبرانی یا عدالت ترمیمی مطرح شده است. وجه چهارم عدالت نیز مشابه عدالت کیفری با نتایج منفی سروکار دارد. تأکید بر رویه‌های رسمی برای جبران عدالت، روی فرایندهای غیررسمی متمرکز است که به موجب آن قربانیان، بزهکاران و جوامع ترغیب می‌شوند تا گامی برای جبران آسیب بردارند.

به طور خلاصه تتبع نظری موضوع نشان می‌دهد که در ترسیم عدالت اجتماعی، نَه نسخۀ دستچپی‌ها (یعنی برابری در فرصت‌ها و برابرسازی نتایج) و نَه نسخۀ دستراستی‌ها (یعنی فقط برابرسازی فرصت‌ها و توجه به شایستگی‌ها) نسخۀ کاملی برای کشور ماست؛ بلکه نیاز به یک دیدگاه ترکیبی و با توجه به ارزش‌های بومی و به عبارتی مقتضیات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی(ایرانی – اسلامی) است.

در نهایت اینکه توصیۀ نوشتار حاضر درخصوص سنجش عدالت اجتماعی این است که عدالت در ارتباط با مفاهیمی مانند «مقایسۀ اجتماعی» و «احساس محرومیت اجتماعی»نمود پیدا می‌کند، ازاینرو نیاز به روش‌های ترکیبی (کیفی و کمّی بصورت توأمان) جهت شناخت ‌ادارک/ احساس و برخورداری از عدالت اجتماعی در جامعه وجود دارد، در این راستا روش‌های کیفی عمیق پدیدارشناسی معمولا راهی به ذهنیت مخاطبان پیدا می‌کنند و تجارب زیستۀ افراد و مقتضیات زمانی و مکانی را در نظر می‌گیرند و می‌توانند شاخص‌های قابل توجهی جهت سنجش برای تحقیقات پهن‌دامنۀ پیمایشی ایجاد کنند و با تلفیق رویکردهای کمّی و کیفی می‌توان به شناخت عمیق و جدی از مخاطبان درخصوص عدالت اجتماعی رسید.

انتهای پیام/