کاهش التهاب ناشی از سکته مغزی با کشف جدید

محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی به تازگی نقش یک ژن کلیدی را در کاهش التهاب مغز پس از سکته مغزی کشف کرده‌اند.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، التهابی که پس از سکته مغزی در مغز ایجاد می‌شود ناحیه آسیب دیده مغز را گسترش می دهد و در نتیجه ناتوانی بیشتری در افراد ایجاد می شود. از این رو کشف دارویی برای کمک به درمان مغز پس از سکته مغزی و یا حتی پس از وارد شدن ضربه به سر، ایده‌ای برای مطالعات جدید دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (USC) شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گفته محققان آمریکایی، ژن "TRIM۹" در مغز افراد جوان به وفور دیده می‌شود اما با افزایش سن، سطح آن کاهش می‌یابد. به همین خاطر افراد مسن، بیشتر در معرض خطر سکته مغزی قرار دارند. پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیای جنوبی دریافتند مغز افراد مسن که دارای سطوح پایین ژن TRIM۹ است، در معرض تورم شدید پس از سکته مغزی قرار دارد.

دانشمندان از یک ویروس بی‌ضرر برای حمل مستقیم یک دوز از ژن مزبور به مغز افرادی که دارای کمبود ژن TRIM۹  بودند، استفاده کردند. نتیجه تحقیقات نشان داد که تورم مغز این افراد به طور چشمگیری کاهش و روند بهبودی این افراد ارتقا یافت.

به گفته محققان التهاب مغز همیشه اتفاق بدی نیست، نقش مهمی در مبارزه با عفونت دارد و به پاک کردن بافت مرده کمک می‌کند. اما زمانی که این التهاب بیش از حد طولانی ‌شود، نورون‌ها (سلول های مغز) می‌میرند. همچنین التهاب مغز باعث نفوذپذیری رگ‌های خونی مغز و در نتیجه ورود سلول‌های سفید خون به بافت هایی می‌شود که به آن‌ها تعلق ندارند.

 برخی از محققان معتقد هستند احتمال کمی وجود دارد  که انتقال ژن با ویروس به درمان سکته مغزی، آسیب های سر یا  و یا التهاب حاد بافت مغزی کند. زیرا این فرایند بسیار آهسته است و بهترین زمان درمان سکته، ۳۰ دقیقه تا یک ساعت پس از حادثه است. اما شاید راهی برای فعال‌سازی شیمیایی TRIM۹ بلافاصله پس از سکته وجود داشته باشد یا شاید بتوان دارویی را برای درمان یک بازیکن فوتبال تجویز کرد که بلافاصله پس از وارد شدن ضربه به سر، ژن TRIM۹ را فعال کند.

منبع: ایمنا

کلیدواژه: تازه های پزشکی ژنتیک سکته مغزی سلامت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۵۲۸۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درمان جدید بیماری آلزایمر

آفتاب‌‌نیوز :

نتایج تحقیقات جدید نشان داده است که قرص معمولی دیابت به نام تیازولیدیندیون‌ها (TZDs) می‌تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهد.

این داروی درمان دیابت که به راحتی در دسترس است برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ تجویز و یک یا دو بار در روز مصرف می‌شود. آن‌ها مقاومت به انسولین را هدف قرار می‌دهند و هورمون را قادر می‌سازند تا کنترل گلوکز را بهبود بخشد.

در مطالعه‌ای که بر روی بیش از نیم میلیون بیمار انجام شد، احتمال ابتلا به آلزایمر در افرادی که این قرص‌ها را مصرف می‌کردند ۲۲ درصد کمتر بود.

دکتر جین ژو، سرپرست گروه تحقیق از دانشگاه آریزونا گفت: دیابت نوع ۲ با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل ازجمله دو زیرگروه اصلی آن، بیماری آلزایمر و دمانس عروقی (VaD) مرتبط است.

هم دیابت و هم آلزایمر با گردش خون ضعیف ارتباط دارند و تیازولیدیندیون‌ها می‌توانند با کاهش کلسترول بد و کاهش فشار خون به مقابله با آن کمک کنند. این دارو جریان خون را افزایش می‌دهد تا اکسیژن بیشتری به مغز برسد که به کاهش علائم آلزایمر کمک می‌کند.

این مطالعه گسترده، سوابق سلامتی آمریکایی‌هایی را که بین ژانویه ۲۰۰۰ تا دسامبر ۲۰۱۹ مبتلا به دیابت نوع ۲ تشخیص داده شده بودند، ردیابی کرد. موارد آلزایمر و دمانس عروقی به ترتیب ۱۱ و ۵۷ درصد در میان افرادی که با آکتوس (Actos) یا آواندیا (Avandia) و تیازولیدیندیون‌ها دیگر درمان شدند در مقایسه با افراد تحت درمان با دارو‌هایی مانند متفورمین یا سولفونیل اوره کاهش یافت.

دکتر ژو اظهار کرد: بیماری‌های عروقی خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می‌دهند بنابراین کاهش تیازولیدیندیون‌ها در دمانس عروقی ممکن است پیشرفت آلزایمر را نیز کاهش دهد. برخی از مطالعات که تیازولیدیندیون‌ها را با دارونما یا مراقبت‌های استاندارد در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مقایسه می‌کنند، کاهش خطر ابتلا به آلزایمر را گزارش کرده‌اند.

تصور می‌شود که عوامل سبک زندگی مانند دیابت نوع ۲، نقش کلیدی در ایجاد آلزایمر دارند.

دکتر ژو توضیح داد: نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که تیازولیدیندیون‌ها در بیماران دارای اضافه وزن یا چاق محافظت بیشتری دارند و ممکن است تیازولیدیندیون‌ها منجر به کاهش چاقی مرکزی عامل خطر شناخته شده برای زوال عقل شوند.

این امر امکان مقابله با زوال عقل را از طریق قرص‌های پیشگیرانه باز می‌کند، اگرچه همه دارو‌های دیابت کاهش خطر یکسانی نداشتند و مصرف‌کننده سولفونیل اوره ۱۲ درصد بیشتر از کسانی که متفورمین دریافت می‌کردند در معرض ابتلا به زوال عقل بودند.

دکتر ژو گفت: مطالعات آینده برای استفاده مجدد از دارو‌های ضد دیابت خوراکی برای پیشگیری از زوال عقل ممکن است اولویت‌بندی تیازولیدیندیون‌ها را در نظر بگیرد. مصرف‌کنندگان سولفونیل اوره می‌توانند در مقایسه با مصرف‌کنندگان متفورمین یا تیازولیدیندیون‌ها در معرض خطر بالای زوال عقل باشند بنابراین، نظارت منظم بر عملکرد‌های شناختی در این جمعیت مهم‌تر است.

مکمل سولفونیل اوره با متفورمین یا تیازولیدیندیون‌ها ممکن است تا حدی اثرات جانبی زوال عقل آن را جبران کند.

آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل بیش از ۹۲۰هزار نفر در بریتانیا را تحت تاثیر قرار می‌دهد و این رقم در دهه آینده به سرعت افزایش خواهد یافت. تمرکز بر این اقدامات پیشگیرانه که در حال حاضر وجود دارد می‌تواند تا حدودی مانع از ابتلای افراد به زوال عقل شود.

منبع: خبرگزاری ایسنا