به نقل از «ایرنا»

سرعت جوان گرایی در وزارتخانه ها کند است

تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۷۴۴۲۳

اصفهان - ایرنا - معاون امور تعاون وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با بیان اینکه آقای روحانی دستور داد که از جوانان و زنان شایسته در بدنه معاونت ها و اداره های دولتی استفاده شود، گفت: سرعت اجرای این کار کُند است.

به گزارش ایرنا، محمدجعفر کبیری چهارشنبه شب در همایش 'بیم و امید' که در تالار میرزاخانی خانه ریاضیات اصفهان ، افزود: هرچند برخی وزارتخانه ها مانند نفت و تعاون، کار و رفاه اجتماعی در جوان گرایی، پیشرو هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با اشاره به روندهای انتخاباتی 92 و 96 ، گفت: در سال 96 جوان گرایی و اعتقاد به نسل جوان جزو اولویت های دولت آقای روحانی قرار گرفت و این اتفاق با تقدیم لایحه احیای سازمان ملی جوانان و بکارگیری جوانان در دولت تحقق یافت.
کبیری با بیان اینکه امور جوانان در کشورمان در زمان حاضر در حد معاونت یک وزارتخانه است، افزود: این در حالی است که رسیدگی به امور جوانان نیاز به یک سامانه بزرگتر دارد و قرار بود که سازمان ملی جوانان احیا شود که لایحه آن تقدیم مجلس شد.
وی ادامه داد: این باعث تاسف است که به گفته برخی نمایندگان مجلس، افرادی از خود بدنه دولت لابی کردند تا این لایحه رای نیاورد زیرا رییس جمهور در انتزاع امور جوانان مصمم بود.
معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با اشاره به اینکه جهانگیری در دولت یازدهم پیگیر بکارگیری جوانان در بدنه دولت بود، خاطرنشان کرد: این موضوع در بین اولویت های دولت، گُم شد و اتفاقی که به چشم بیاید، رخ نداد و در دولت دوازدهم وزارتخانه ها، سرعت لازم را در اجرای این امر نداشتند.
به گفته وی، در برخی موارد نیز که چند مدیر جوان همسوی دولت در برخی استان ها بکار گرفته شدند، صدای نمایندگان مخالف دولت بلند شد درحالیکه در 2 سال پایانی دولت گذشته ( دهم) تعداد زیادی وارد دولت شدند.
کبیری با بیان اینکه هنوز مقاومت های جدی در برابر جوانگرایی و شفاف سازی در برخی دستگاه های اجرایی وجود دارد، تصریح کرد: راس این دستگاه ها قصد بکارگیری جوانان را دارد اما بدنه، مقاومت می کند زیرا اگر جوانان بیایند، فعال تر و خلاق تر هستند و وقت بیشتری برای کار می گذارند.
وی، نسل جوان حامی دولت را مظلوم خواند و افزود: جریان رقیب نمی خواهد که این جوانان سر کار بیایند از طرفی جوانان مذکور باید صبوری و به خودشان کمک کنند.
به گفته وی، حال که رهبر معظم انقلاب و رییس جمهور بر جوان گرایی تاکید دارند، مطالبه گری جوانان نیز برای اثبات توانایی و ظرفیت هایشان باید ادامه یابد و امید می رود که تا یک سال آینده این سدها شکسته شود.
معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی همچنین با بیان اینکه الگوهای سنتی تشکیلاتی ما جذابیتی برای نسل جوان ندارد، اظهار داشت: نظام حزبی در کشورمان هنوز به بلوغ نرسیده است از طرفی با چالش جنبش های جدید مواجه هستیم.
کبیری با تاکید بر اینکه ما به انقلاب در اصلاحات و شعارهای آن، نیاز داریم، افزود: اگر الگوهای احزاب مبتنی بر دغدغه نسل جدید نباشد، مردم از آنها فاصله می گیرند.
وی اصلاح ساختارها، شعارها و برنامه های جریان های سیاسی را بویژه در انتخابات در پیش رو ضروری خواند و ادامه داد: در پیمایش اخیری که صورت گرفته است، مشخص شد که میزان اعتماد عمومی جامعه به احزاب و نهادهای سیاسی به شدت افت پیدا کرده است بهمین دلیل حرکت به سمت اصلاح آنها جدی است.
کبیری با تاکید بر اینکه جوان گرایی مبتنی بر شایسته سالاری، شفافیت بهمراه می آورد، گفت: این بهترین راه برای مبارزه با فساد است بطوریکه در همین مدت کم که جوان گرایی در دولت مورد توجه قرار گرفت، نتایج آن را دیدیم و مدیران جوان به توسعه روندهای شفاف ساز روی آوردند.
وی به تشکیل کانون ارزیابی مدیران جوان در وزارت تعاون اشاره و اضافه کرد: این کانون مدیران شایسته و لایق را شناسایی می کند و گام نخست آن این است که تعداد قابل توجهی از مدیران جوان در این وزارتخانه بکار گرفته خواهند شد بطوریکه دست کم یکی از اعضای هیات مدیره شرکت های تابع، از جوانان و نخبگان باشند و 98 سال جوان گرایی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی کبیری، خواهد بود.
معاون وزیر تعاون همچنین با اشاره به اینکه برخی نمایندگان مجلس هرچند از روی دلسوزی وارد کار اجرایی می شوند و می گویند که مدیران، همان جایی که ما می خواهیم منصوب شوند، تاکید کرد: این یک مشکل جدی در کشور است و امیدواریم با استانی شدن انتخابات، این مسئله تا حدی برطرف شود.
کبیری، همچنین افکار عمومی را برای حرکت های اصلاحی در جهت بکارگیری جوانان و زنان، بسیار موثر خواند و افزود: اگر کمک افکار عمومی نباشد، لابی های قدرت آنچنان فشار می آورند که این امر میسر نشود.
وی با بیان اینکه وضعیت کشورمان در شاخص توسعه جوانان (YDI) که شامل پنج محور اشتغال، بهداشت، آموزش، مشارکت سیاسی و اجتماعی و فرهنگی می باشد، چندان خوب نیست، تصریح کرد: این شاخص در کشور در محور مشارکت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نسبت به آموزش و بهداشت، بدتر است.
معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با تاکید بر اینکه گفت و گوی بین نسل ها از اهمیت خاصی برخوردارست، تصریح کرد: نسل اول انقلاب تشخیص درستی از نظام انگیزشی جدید در نسل جوان ندارد به همین دلیل، گفت و گوی خوبی بین آنها شکل نگرفته است.
کبیری با اشاره به اینکه اگر این مسئله به بن بست نسلی تبدیل شود، خطرات جدی دارد، اضافه کرد: عدم شناخت درست دغدغه های نسل جدید منجر به عدم دستیابی به ساختار فعالیت ها و کنش های سیاسی می شود.
وی به جنبش های جدید که آنها را ' بی سر ' خواند، اشاره و خاطرنشان کرد: این جنبش ها که در سال های اخیر در دنیا شکل گرفته است، پیش بینی ناپذیر و همراه با تغییرات سریع و عمیق هستند و اگر استفاده درستی از آنها نشود مانند سیل، ویرانگر خواهد بود.
به گزارش ایرنا، همایش بیم و امید توسط کمیته جوانان شورای هماهنگی جبهه اصلاحات استان اصفهان و به مناسب روز جوان برگزار شد.
3011/6026/

منبع: ایرنا

کلیدواژه: اجتماعي معاون وزارت تعاون اصفهان بيم و اميد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۷۴۴۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دولت جمع‌گرا؛ مبنای اقتصاد دستوری

عصر ایران - دولت جمع‌گرا (collectivist state) به دولتی گفته می‌شود که سراسر زندگی اقتصادی را تحت کنترل خود درمی‌آورد. نمونۀ اعلای چنین دولتی، در کشورهای کمونیستی شکل گرفت. یعنی در اتحاد جماهیر شوروی و اروپای شرقی.

مداخلۀ دولت جمع‌گرا در حیات اقتصادی جامعه، بسیار فراتر از مداخلات دولت‌های توسعه‌گرا و سوسیال دموکراتیک می‌رود. این دو دولت اخیر، با هدف راهنمایی یا پشتیبانی کلی از اقتصاد خصوصی در زندگی اقتصادی مداخله می‌کنند. اما دولت جمع‌گرا در واقع اقتصاد را ملک طلق خودش می‌داند.

در شوروی و اروپای شرقی، دولت‌های جمع‌گرا می‌کوشیدند سرمایه‌گذاری خصوصی را کلاً از بین ببرند و به جای آن، اقتصادهایی با برنامه‌ریزی مرکزی، همراه با مدیریت شبکۀ وزارتخانه‌های اقتصادی و کمیته‌های برنامه‌ریزی برپا کنند.

بنابراین آنچه "اقتصاد دستوری" خوانده می‌شود، از راه سیستم برنامه‌ریزی "مستقیم" سازمان یافته بود که در نهایت بالاترین ارگان‌های حزب کمونیست آن‌ را کنترل می‌کردند.

توجیه "جمعی کردن" دولت (یا لغو مالکیت خصوصی به سود نظام مالکیت اشتراکی یا عمومی)، از گرایش بنیادی سوسیالیسم به ارجحیت دادن مالکیت عمومی بر مالکیت خصوصی ناشی می‌شود؛ اما استفاده از دولت برای رسیدن به این هدف، بیش از آنکه ناشی از نوشته‌های مارکس و انگلس باشد، محصول تلقی مثبت از "قدرت دولت" است.

مارکس و انگلس "ملی کردن" را رد نکرده بودند. بویژه انگلس معتقد بود که در دورۀ "دیکتاتوری پرولتاریا" کنترل دولت تا کارخانه‌ها، بانک‌ها، ترابری و مانند آن‌ها گسترش می‌یابد. با این حال این دو اندیشمند کمونیست تصور می‌کردند که دولت پرولتری کاملا موقت خواهد بود و همین که اختلاف طبقاتی از بین برود، این دولت نیز رو به فرسایش خواهد گذاشت.

اما دولت جمع‌گرای شوروی همیشگی و دارای قدرتی فزاینده و بوروکراتیک شد. در زمان حکمرانی استالین، سوسیالیسم به طور کامل با دولت‌گرایی مترادف شد و پیشرفت سوسیالیسم در گسترش مسئولیت‌ها و اختیارات سازمان و تشکیلات دولتی بازتاب یافت.

دولت‌گرایی یا statism که در ایران به "اتاتیسم" مشهور شده، یعنی اعتقاد به اینکه دخالت دولت مناسب‌ترین وسیلۀ رفع دشواری‌های سیاسی یا پدیدآوردن توسعۀ اقتصادی و اجتماعی است. ایمانی ژرف و شاید تردیدناپذیر به دولت، به منزلۀ سازوکاری که با آن اقدام جمعی را می‌توان سازماندهی کرد و به هدف‌های مشترک دست یافت. زیربنای این دیدگاه را تشکیل می‌دهد.

دولت آرمانی اخلاقی، وسیله‌ای در خدمت ارادۀ عمومی تلقی می‌شود. دولت‌گرایی یا استاتیسم کاملا در نقطۀ مقابل آنارشیسم است. در آنارشیسم فرض بر این است که انسان‌ها در غیاب منبع اقتداری به نام دولت نیز می‌توانند همکاری جمعی مطلوبی داشته باشند و به زندگی خودشان سامان دهند. اما دولت‌گرایی مخالف چنین ایده‌ای است.

دولت‌گرایی در سیاست‌های حکومت که زندگی اقتصادی را تنظیم و کنترل می‌کند به روشنی دیده می‌شود. این سیاست‌ها از ملی کردنِ گزینشی و مدیریت اقتصادی (که گاه هدایت خوانده می‌شود) گرفته تا کورپوراتیسم (در هر دو شکل لیبرالی و فاشیستی) و جمع‌گرایی به شیوۀ شوروی را در بر می‌گیرد.

جمع‌گرایی در واقع حد اعلای دولت‌گرایی است. در مارکسیسم، چنانکه گفتیم، دولت‌گرایی ناشی از نگاه مثبت به دولت بود؛ نگاهی که مارکس و انگلس نداشتند. مارکس اصولا دولت را همانند دین و سرمایه، پدیده‌ای منفی می‌دانست که نهایتا باید از بین برود. غایت اندیشۀ مارکس، سرشتی آنارشیستی داشت چراکه بی‌دولتی را تجویز می‌کرد.

اما مارکسیست‌هایی که توانستند حکومت تشکیل دهند، نه تنها دولت را از بین نبردند، بلکه دولت‌هایی فراگیر یا توتالیتر تشکیل دادند که بر همۀ حوزه‌های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی جامعه سلطۀ کم‌نظیری داشت؛ سلطه‌ای که در تاریخ بشر فقط در نازیسم و تا حدی هم کاتولیسیسم عصر قرون وسطی مشاهده شده. بنابراین collectivism یا جمع‌گرایی در قبال نهاد دولت را می‌توان راهی به سوی توتالیتاریسم نیز دانست.

در زندگی شخصی و اجتماعی (و نه در مقام تعیین ماهیت دولت)، جمع‌گرایی البته در برابر فردگرایی قرار می‌گیرد و لزوما پدیده‌ای منفی نیست. یعنی در بسیاری از موارد، جمع‌گرایی بر فردگرایی ارجحیت پیدا می‌کند و اصولا زمینه‌ساز همکاری بین افراد است. بنابراین جمع‌گرایی اگر رقم‌زنندۀ ماهیت و کیفیت دولت نباشد، پدیده‌ای مذموم نیست.

دولت‌های جمع‌گرا اگرچه مارکسیست بودند ولی برخلاف نظر مارکس، محصول خوش‌بینی به نهاد دولت بودند. ضمنا این دولت‌ها برخلاف غایت اندیشۀ مارکس، خودشان را نهادی موقت و نهایتا زائد در زندگی بشر نمی‌دانستند؛ چراکه اصولا با این فرض تاسیس و فربه شده بودند که بهترین نوع همکاری جمعی انسان‌ها تحت کنترل و هدایت دولت امکان‌پذیر است.

با چنین نگاهی به نهاد دولت، دلیلی برای اعتقاد به اضمحلال و انحلال نهاد دولت به عنوان نشانۀ سعادت و آزادی انسان وجود ندارد و دولت نه تنها شر ضروری نیست، بلکه خیر ضروری است.

 

 

کانال عصر ایران در تلگرام