فیلم‌های کن ۲۰۱۹ اعلام شد/ رقابت ۱۸ فیلم برای نخل طلا
تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۷۹۶۶۸
فهرست فیلم‌های حاضر در جشنواره کن ۲۰۱۹ با رقابت چهره‌های مطرحی چون «پدرو آلمادوار»، «برادران داردن»، «کن لوچ» و «ترنس مالیک» برای کسب نخل طلای بهترین فیلم اعلام شد.
به گزارش ایسنا، «تیری فرمو» دبیر باسابقه جشنواره فیلم کن در یک نشست خبری در پاریس به همراه «پیر لسکیور» رئیس این رویداد سینمایی، فهرست فیلم‌های حاضر در بخش‌های رقابتی (نامزدهای نخل طلا)، غیررقابتی، نوعی نگاه، نمایش‌های ویژه و نمایش نیمه شب را اعلام کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فیلم افتتاحیه
«مرده‌ها نمی‌میرند» به کارگردانی «جیم جارموش»
فیلم‌های بخش رقابتی
«درد و افتخار» به کارگردانی «پدرو آلمادوار»
«خائن» به کارگرانی «مارکو بلوچیو»
«دریاچه غاز وحشی» به کارگردانی «دیائو یینان»
«انگل» به کارگردانی «بونگ جون-هو»
«احمد جوان» به کارگردانی «ژان پیر داردن» و «لوک داردن»
«اوه مرسی!» به کارگردانی «آرنو دپلشن»
«آتلانتیک» به کارگردانی «ماتی دیوپ»
«ماتیاس و ماکسیم» به کارگردانی «زاویه دولان»
«جو کوچک» به کارگردانی «جسیکا هاسنر»
«متأسفم شما را از دست دادیم به کارگردانی «کن لوچ»
«بینوایان» به کارگردانی «لاج لی»
«یک زندگی پنهان» به کارگردانی «ترنس مالیک»
«باکورو» به کارگردانی «کلبر مندوسا فیلهو» و «جولیانو دورنلی»
«ویستلرز» به کارگردانی «کورنلیو پورومبیو»
«فرانکی» به کارگردانی «آیرا ساش»
«تصویر یک زن روی آتش» به کارگردانی «سلین شیاما»
«این باید بهشت باشد» به کارگردانی «الیا سلیمان»
«ساحره» به کارگردانی جاستین تریه»
فیلم‌های بخش نوعی نگاه
«زندگی ناپیدا» به کارگردانی کریم آینوز»
«بابونه» به کارگردانی «کانتمیر بالاگوف»
«پرستوهای کابل» به کارگردانی «زابو بریتمن» و «الیا گوبه مِوِل»
«زندگی برادر» به کارگردانی «مونیا شکری»
«صعود» به کارگردانی «مایکل کووینو»
«ژاندارک» به کارگردانی «برونو دومون»
«خورشیدی که هرگز غروب نمی‌کند» به کارگردانی «اولیوه لاکس»
«اتاق ۲۱۲» به کارگردانی «کریستوف آنوری»
«اداره بندر» به کارگردانی «دنیله لسوویتز»
«پاپیچا» به کارگردانی «مونیا مِدور»
«آدام» به کارگردانی «مریم توزانی»
«ژائو رن می می» به کارگردانی «میدی زد»
«آزادی» (لیبرته) به کارگردانی «آلبرت سرا»
«گاو» به کارگردانی «آنی سیلورستون»
«تابستان چانگشا» به کارگردانی «زو فنگ»
«Evge» به کارگردانی «نریمان علی اِف»
فیلم‌های بخش غیررقابتی
«بهترین سالهای زندگی» به کارگردانی «کلود للوش»
«راکتمن» به کارگردانی «دکستر فلچر»
«خیلی پیر برای جوان مردن (دو اپیزود) به کارگردانی «نیکلاس وندینگ رفین»
«دیه‌گو مارادونا» به کارگردانی «آسیف کاپادیا»
«دورن زیبا» به کارگردانی «نیکلاس بدوس»
نمایش‌های ویژه
«سهم» به کارگردانی «فلیپا بیانکو»
«برای ساما» به کارگردانی «واد الکاتائب» و «ادوارد واتس»
«رومنس خانوادگی» به کارگردانی «ورنر هرتزوگ»
«توماسو» به کارگردانی «آبل فرارا»
نمایش‌های نیمه‌شب
«گانگستر، پلیس، شیطان» به کارگردانی «لب وون- تائه»
* طبق روال هر سال در فاصله زمانی مانده تا آغاز جشنواره، فیلم‌های جدیدی به فهرست امسال جشنواره کن در بخش‌های مختلف اضافه خواهد شد.
هفتاد و دومین جشنواره فیلم کن از تاریخ ۱۴ می (۲۴ اردیبهشت) با نمایش فیلم «مرده‌ها نمی‌میرند» به کارگردانی «جیم جارموش» در مراسم افتتاحیه آغاز به کار می‌کند و تا ۲۵ می (۴ خرداد) ادامه خواهد داشت.
امسال «الخاندرو گونزالز ایناریتو» کارگردان برنده اسکار مکزیکی ریاست هیأت داوران بخش رقابتی را بر عهده دارد،» «نادین لبکی» سینماگر لبنانی رئیس داوران بخش "نوعی نگاه" است و «کلر دنی» نویسنده و کارگردان فرانسوی نیز در رأس هیأت داوران بخش فیلم کوتاه و سینه فونداسیون کن قرار گرفته است.
امسال سینمای ایران تا این لحظه فیلمی در بخش‌های مختلف جشنواره‌ی فیلم کن ندارد.
منبع: فرارو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۷۹۶۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سخنی در باب محتوای «مست عشق» به کارگردانی حسن فتحی/ تحریف تاریخ به شیک ترین شکل ممکن
به گزارش قدس آنلاین، سالهاست دربارۀ اهمیت اینکه سینمای ایران، پا در گام همکاری با کشورهای دیگر بگذارد و به بازارهای فرهنگی فرامرزی بیندیشد، نوشته‌ایم و بحث کرده‌ایم و اینک فیلمی روی اکران است که با همه فراز و نشیب‌های حقوقی و فنی، بالاخره توانسته است این سد را بشکند و با سینمای ترکیه به عنوان یکی از پررونق ترین و جدی ترین بازارهای هنری منطقه، با حضور بازیگران و عوامل فنی برگزیده دو کشور همکاری نسبتاً موفقی داشته باشد. دومین جنبۀ اهمیت این فیلم، این است که دربارۀ شخصیت‌ها و چهره‌های مهم فرهنگی کشور ما ساخته شده است. ساختن فیلمی پرفروش که تماشاگران را با زندگی شخصیت‌های مهمی چون مولانا و شمس تبریزی آشنا کند، یکی از غفلت‌های سینمای ایران در همه سالهای اخیر بوده است که این مهم هم انجام شده است و از این منظر باید به حسن فتحی و تیمش تبریک گفت.
چالشی مهم در برابر فیلم‌های تاریخی
ساختن فیلمی که از یک سو به گذشته و تاریخ واقعی بپردازد و از سوی دیگر برای مخاطب کشش داشته باشد، به راستی کار سختی است. فیلم‌های تاریخی ما معمولاً به ملغمه‌ای از جملات ادبی، پند و اندرز و آواز خوانندگان تبدیل می‌شود و داستان ندارند. برای همین است که سختی انتخاب قصه‌ای برای آشنا کردن مخاطب با تاریخ، در سینما و بخصوص سینمای ایران صدچندان است. در این گونه فیلم‌ها، دخیل کردن تخیل و ساختن شخصیت‌ها و مکان‌های خیالی برای جذاب کردن داستان یک چالش مهم است و به همین دلیل است که بیشتر فیلم‌ها و سریالهای ایرانی که درباره تاریخ گذشته سرزمین ما ساخته می‌شود، به تحریف تاریخ (هر کدام در حد و حدودی متهم هستند.) در اینجاست که اهمیت تحقیق و بهره‌مندی از آثار کسانی که با متون و رویدادهای تاریخی آشنا هستند، بیشتر می‌شود. در مورد مولانا و شمس دست ما برای آگاهی از رویدادهای زندگی، شخصیت و تفکرات آنان بسته نیست. اگرچه هنوز برای پژوهش درباره آنها و دوران پرفراز و نشیب زندگی‌شان، راه‌های نپیموده زیاد است اما حداقل می‌توانیم به برخی کتاب ها وپژوهش های صورت گرفته اعتماد کنیم و از نوشته‌های کسانی چون دکتر زرین کوب بهره ببریم. برای انتقال مفاهیمی که مولانا و شمس دربارۀ آنها سخن می‌گویند، به آثاری نیاز داریم که نه تنها درباره ویژگی ها و دوره های زندگی آنها سخن می‌گوید، دوران تاریخی آنها را به خوبی می‌شناسد، جریان‌های معارض فکری و عرفانی موجود را بررسی کرده و برای مخاطب به خوبی روشن می‌کند که اهمیت کاری که مولانا کرده است، چیست. کتاب هایی مانند «پله پله تا ملاقات خدا» که هم روایتی داستانی دارد، هم زبانی ساده و هم از نظر استناد تاریخی شبهه‌ای در آنها نیست.
یک شمس تبریزی مهربان
تیم تولید «مست عشق» به جای اینکه به این روایت درست، پژوهشمند و جامع نگر از داستان مولانا و شمس توجه کند، روایتی از زندگی این دو شخصیت به دست داده است که بیشتر با خوانش ترکیه از مولانا تطبیق دارد. خوانش رایج در ترکیه امروز که اوج آن را در «ملت عشق» الیف شفق(شافاک) می‌توان دید، مولانا و شمس را از بستر تاریخی و مفهومی خود خارج می‌کند و به آنها چهره دو مرد سکولار رمانتیک می‌دهد که همه چیز را در عشق و مهربانی می‌بینند، با مذهبی‌ها در جنگند و جانشان را در این راه می‌دهند و نتیجه همه مبارزه هایشان می‌شود رقص و سماع ( که البته در تیتراژ فیلم به سما تبدیل شده است!). این خوانش هم امروزی است، هم خطری ندارد و هم مولانا و هر شخصیت تاریخی دیگر را به یک سوژه خوب برای تبدیل شدن به یک جاذبه گردشگری و منبعی برای پول درآوردن تبدیل می‌کند. شمس و مولانای «مست عشق»از همین جنسند. این تحریف در شخصیت شمس تبریزی شدیدتر است. آنچه ما از گفته‌هایی که از او باقی مانده است و نوشته‌ها و گفته‌های دیگران و اسناد تاریخی درباره شمس می‌دانیم، با موجودی که در این فیلم به تصویر کشیده شده است، بسیار متفاوت بوده است. به یاد داشته باشیم که شمس شخصیتی تندخو، آشفته و البته مغرور بوده است. شاید آنهایی که «مست عشق» را دیده‌اند تعجب کنند اگر بدانند در داستان ازدواج او با دختر خواندۀ مولانا، کیمیا خاتون، دخترک از ابتدا این ازدواج را خوش نمی‌داشت و هرگز دلش با شمس که چهل سال از او بزرگ تر بود و شخصیتی بی ثبات داشت، صاف نشد و البته اینکه بنا بر برخی روایت‌ها متهم اصلی مرگ یا بهتر بگوییم قتل این دخترک بی نوا همین شمس تبریزی است.
جلال‌الدین محمد تهرونی
برای داستانی کردن تاریخ و تبدیل آن به یک قصۀ جذاب، یکی از راه ها این است که وقتی قصه‌ای جذاب نداریم، از دل واقعیت های تاریخی قصه‌ای بیرون بکشیم و «مست عشق» هم همین کار را کرده است؛ خلق یک داستان معمایی و پلیسی دربارۀ مرگ شمس تبریزی. این تهمید البته داستان را جذاب کرده است و مخاطب را به دنبال خودش می‌کشد اما تاریخ را به شکل عجیب و غریبی به شکلی در می‌آورد که کارگردان و نویسنده دلشان می‌خواهد. برای مثال وقتی یک کارآگاه برای حل ماجرای گم شدن شمس خلق می‌کنیم، او باید وظیفه خودش را به پایان برساند و در «مست عشق» سرنوشت شمس تبریزی روشن می‌شود اما سوال اینجاست که اگر همه چیز به همین خوبی و خوشی به پایان رسیده است، چرا مولانا در تمام سالهای بعد از شمس، فراق او را به صورت شعر فریاد می‌زده و از در و دیوار میپرسیده که شمس کجاست و چه شد؟ مشکل اصلی بیرون کشیدن داستانی از دل داستان شمس و مولانا این است که تاریخ را هم مجبوریم جا به جا کنیم و برای قونیه اداره شهربانی بسازیم که در اوج درگیری سلجوقیان روم با یکدیگر و در حالیکه آنان زیر فشار خردکنندۀ ایلخانان مغول و اختلافات داخلی درحال فروپاشی بودند، نگران درویشی بدزبان باشند که گم شده است، همین جا به جایی‌های تاریخی و انتقال دادن گذشته‌ای دور به امروز، باعث می‌شود که مولانا هم در کودکی با پدرش با لهجه تهران سخن بگوید!
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت