به نقل از «ایرنا»

انتخابی پیچیده به نام «شغل»

تاریخ انتشار: ۳ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۲۲۳۷۰

تهران- ایرنا- از روزگاران دور، دقیقا از زمانی که انسان زیستن اجتماعی را برگزید، «شغل» هم به عنوان یکی از مفاهیم پایه‌ای در جامعه شکل گرفت. اگر در عصر پارینه سنگی، شغل برای انسان‌ها تعریفی فراتر از شکارچی، کشاورز و جادوگر قبیله نداشت، امروز در دنیا بیش از 15 هزار شغل وجود دارد.

هر چند آمار دقیقی از تعداد مشاغل موجود در ایران وجود ندارد و بیشتر آمارهای اشتغال به تعداد موقعیت‌ های شغلی ایجادشده یا نرخ بیکاری مربوط می‌شود، بر اساس برخی گفته‌ های مسئولان، در ایران تنها 3 هزار نوع شغل وجود دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این بدان معنی است که بیش از 12 هزار نوع شغل اصلا در ایران وجود ندارند. موضوعی که بررسی دقیق آن و برنامه ‌ریزی برای ایجاد برخی از این شغل‌ها، می‌تواند در بهبود آمار بیکاری مثمرثمر باشد.

تعریف شغل در جامعه و اقتصاد زیربحث ‌های فراوانی دارد. مسائلی مثل اجباری و داوطلبانه بودن، مدت زمان کار، تکرار فعالیت، مدت زمان اشتغال، تخصص و ... در تعریف از شغل نقش ویژه دارند. همچنین درآمد هم به عنوان یکی از اصلی‌ترین محورهای مرتبط به شغل شناخته می‌شود. با این حال تعریف شغل در آمارهای اشتغال موضوعی قراردادی است که می‌تواند بنا به شرایط تغییر کند. چنان که در دوره دولت ‌های هشتم و نهم، تغییر این تعاریف با انتقادهای فراوان همراه بود و تنها به منظور بهبود آمار نرخ بیکاری دانسته شد.

هفته اول اردیبهشت در ایران به عنوان «هفته مشاغل» یا «هفته آشنایی با مشاغل» نامگذاری شده و هدف از این نامگذاری هم اجرای برنامه‌ هایی به منظور آشنایی دانش ‌آموزان مدارس با شغل‌هاست تا شاید بتوانند بر اساس علاقه خود، زمینه شغلی خویش در آینده را انتخاب کرده و حتی بر اساس آن نیاز خود به تحصیلات دانشگاهی یا کسب آموزش ‌های فنی و رشته مورد نظرشان را بسنجند. هر چند شاید فیلم ‌های خارجی بسیاری دیده باشید که پدر و مادرهای دانش‌آموزان در یک مدرسه، برای معرفی شغل خود به همکلاسی‌های فرزندشان به مدرسه می‌روند، یا حتی افرادی از خارج مدرسه توسط معلم و مسئولان مدرسه برای توضیح درباره زمینه شغلی ‌شان به کلاس‌های درس دعوت می‌شوند، اما این رویه در ایران کمتر به چشم می‌خورد.

در واقع با وجود هفته‌ ای به عنوان مشاغل، برگزاری برنامه ‌هایی بر محور آن در مدارس ایران چندان جدی گرفته نشده است. عمده فعالیت ‌های مربوط به این هفته نیز به مدارس کار و دانش و فنی-حرفه‌ای مربوط می‌شود و شاید همین باعث شده است که افق دید دانش ‌آموزان دوره‌ های نظری، همیشه روی مشاغلی مثل پزشکی، مهندسی و وکالت متمرکز باشد.

شاید هر از چندگاهی، لیست‌ هایی از پردرآمدترین مشاغل حال یا آینده، مشاغل در معرض انقراض و سخت‌ترین شغل ‌های جهان و ... دیده‌اید. این لیست ‌ها اگر چه ممکن است بر اساس بررسی‌های مرجع اعلام آن‌ ها نسبت به یکدیگر متفاوت باشند، اما برای برخی راهنمای انتخاب شغل محسوب می‌شوند. با این حال باید این نکته را در نظر گرفت که مثلا پردرآمدترین شغل ‌های دنیا، الزاما در یک کشور خاص پردرآمدترین نیستند. علاوه بر این، این که شغلی به طور کلی پردرآمد محسوب شود، معنی‌اش این نیست که همه صاحبان آن شغل همان درآمد مطرح شده را دارند. در واقع به طور کلی، شرایط سنجش یک شغل، پیچیده‌تر از چیزی است که در نگاه اول به نظر می‌رسد.

اما نگاه ایرانی‌ ها به مقوله شغل چگونه است؟ حسن روحانی، رئیس‌جمهوری ایران، چند ماه پیش به شکل گلایه این نکته را مطرح کرده بود که بسیاری از ایرانی‌ها، شغل را به معنی کار دولتی می‌دانند و انتظار دارند که فرزندانشان استخدام دولتی شوند. در واقع این باور نزد بخش بزرگی از جامعه وجود دارد که تنها اشتغال دولتی را شغل محسوب می‌کنند. این موضوع البته دلایل خاص خود را دارد. امتیازهای ویژه مشاغل دولتی – و البته به طور کلی حاکمیتی – در کنار امنیت شغلی، درآمد پایدار و روند ارتقای مشخص، امروز و فردایی امن و روشن برای شاغلان ایجاد می‌کند.

اما همه این جور فکر نمی‌کنند. برخی این اشتغال کم‏ریسک را دوست ندارند و درآمد بالاتر در مدت کوتاه‏ تر را علی‌رغم برخی ریسک‌های احتمالی در مشاغل دیگر ترجیح می‌دهند. عده‌ای هم دوست دارند برای خودشان کار کنند یا حتی کارآفرین باشند و دیگران برایشان کار کنند. شرایط بازار نشان می‌دهد که مشاغل واسطه‌ای و خدماتی نیز بیش از مشاغل تولیدی طرفدار دارند.

منبع: روزنامه ابتکار؛ 1398.02.03
گروه اطلاع رسانی**9117**9131

ناهید که سال‌هاست معلمی می‌کند و به عنوان مشاور نیز در مدارس فعالیت کرده است، درباره تفاوت‌های نگاه دانش‌آموزانش به مقوله اشتغال در طول سال‌های گذشته می‌گوید: «واقعیت این جاست که هنوز هم برای والدین و هم برای دانش‌آموزان، مشاغل معروف جالب توجه‌ترند. در واقع مثلا دانش ‌آموزان رشته تجربی اغلب خودشان را در لباس سفید پزشکی تصور می‌کنند و نهایتا به دندانپزشکی و داروسازی رضایت دهند.

یا بچه‌های ریاضی رشته‌های شاخص مهندسی مثل برق، عمران، معماری، کامپیوتر و مکانیک را به بقیه رشته‌هایی که حتی خیلی‌هایشان را نمی‌شناسند ترجیح می‌دهند». وی ادامه می‌دهد: «در سال‌ های اخیر تلاش‌ های زیادی شده است که بچه‌ها را با مشاغل دیگر آشنا کنند. در مدارس غیرانتفاعی یا مدارسی که به آینده دانش ‌آموزان اهمیت بیشتری می‌دهند، آزمون‌ ها و مشاوره‌ های مهارت و استعداد سنجی هم انجام می‌شود و با سنجش بازار کار فعلی و پیش‌ بینی بازار کار آینده، به دانش‌آموزان پیشنهاداتی می‌شود. با این حال بر اساس آن چه دیده‌ام، این اقدامات هم هر چند در مواردی کارساز است، اما بسیاری هم هستند که روی نگاه کلاسیک خود به شغل پافشاری می‌کنند».

این معلم باسابقه ادامه می‌دهد: «بچه‌ها همچنین به شغل اعضای نزدیک خانواده‌شان همچون پدر، مادر، خواهر، برادر، دایی، عمو و ... نیز توجه ویژه دارند. موفق بودن افراد در شغلشان البته الزاما با معیارهای منطقی سنجیده نمی‌شود. مثلا این که بچه تصور کند فردی درآمد خوبی دارد و می‌تواند آنچه را بچه همیشه دوست داشته اما آن را نداشته، به راحتی بخرد، شاید باعث شود که به نظرش شغل خوبی داشته باشد. در واقع معیارهای جذابیت شغلی برای بچه‌ها با بزرگترها فرق می‌کند، اما باید در نظر گرفت که این علاقه، حتی بر اساس جنبه‌های کاذب، مهم‌ترین محرک کودکان در انتخاب شغل و موفقیت در آن است».

ناهید تصریح می‌کند: «برای این که فرزندانمان را در انتخاب شغل کمک کنیم، اول باید دست از آن نگاه سنتی به شغل برداریم و بپذیریم که دایره مشاغل از چند شغل محدود ذهن ما بسیار وسیع ‌تر است. دوم این که بچه ‌ها را مجبور به پذیرش شغلی که ما دوست داریم نکنیم، بلکه به علایق، استعدادها و توانایی ‌های بچه‌ها هم توجه داشته باشیم. سوم این که فقط امروز مشاغل را نبینیم، بلکه خودمان یا با کمک مشاوران بسنجیم که این شغل‌ها چه آینده‌ای دارند. گاهی شغلی تنها در فاصله رسیدن یک بچه از میانه مدرسه تا پایان دانشگاه شرایط متفاوتی را تجربه می‌کند. در نهایت یادمان باشد که سعی کنیم به جای ابراز نظر انتزاعی، بچه‌ها را واقعا با انواع مشاغل آشنا کنیم و جنبه ‌های خوب و بد و شیرینی ‌ها و سختی‌هایش را کنار هم برای او بگوییم تا بتواند بر اساس علاقه و استعدادش بهترین تصمیم را بگیرد. مسلما کسی که با در نظر گرفتن این مسائل شغلی را انتخاب کند، هم در شغل و زندگیش موفق‌تر خواهد بود و هم فرد مفیدتری برای جامعه خواهد شد».

منبع: روزنامه ابتکار؛ 1398.02.03
گروه اطلاع رسانی**9117**9131

منبع: ایرنا

کلیدواژه: اقتصاد روزنامه ابتكار نرخ بيكاري زيستن اجتماعي

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۲۲۳۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اشتری: سهمیه المپیک پاریس به ایران می‌رسد

به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ایسنا، مسابقات تنیس روی میز انتخابی المپیک در منطقه آسیای میانه از ۲۸ اردیبهشت ماه برگزار می‌شود و در پایان رقابت‌ها تنها فرد قهرمان سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس را کسب می‌کند.

 در بخش زنان ندا شهسواری و مهشید اشتری از ایران اعزام می‌شوند تا برای کسب این سهمیه تلاش کنند. تا به حال ندا شهسواری موفق شده دو بار این سهمیه را از آن خود کند.  

مهشید اشتری در مورد شرایط آمادگی خود و اردوهای تیم ملی گفت: اردوی تیم ملی از سوم اردیبهشت ماه آغاز شده است و قبل از آن هم در مسابقات لبنان، ‌عربستان، آلمان و چک شرکت کردم. اردوی فعلی هم تا زمان اعزام ادامه دارد. در حال حاضر شرایط خوب است و تمریناتمان را دنبال می‌کنیم اما همه چیز به روز مسابقه بستگی دارد. با این حال تمام تلاشمان را می‌کنیم که در انتخابی المپیک به اوج آمادگی برسیم.

او با بیان اینکه انگیزه زیادی برای کسب سهمیه المپیک دارم، تاکید کرد: شاید یک بار فرصت حضور در این مسابقات را داشته باشم چون نمی‌دانم چهار یا هشت سال دیگر چه می‌شود. وقتی الان چنین موقعیتی پیش آمده تمام انگیزه و هدفم را می‌گذارم. من و خانم شهسواری هر دو انگیزه داریم. خانم شهسواری دو بار به المپیک رفته و برایش افتخار است که برای سومین بار برود. برای من هم افتخار است که اولین حضورم را تجربه کنم.

اشتری ادامه داد: خیلی امید دارم که امسال سهمیه برای ایران است اما فرقی نمی‌کند من بگیرم یا خانم شهسواری. شاید برخی بگویند شانس ما با کشورهای دیگر ۵۰، ۵۰ است اما معتقدم احتمال ۸۰ درصد می‌توانیم سهمیه را بگیریم. مهم این است که زنان تنیس روی میز ایران سهمیه را بگیرد.

او در واکنش به اینکه امسال نسبت به سال‌های گذشته به مسابقات بیشتری اعزام شده است، ‌بیان کرد: همه این مسابقات را با هزینه شخصی رفتم. شروع کارم از ۶ ماه قبل و هدفم از اعزام هم انتخابی المپیک بود.