شاخص امید به زندگی در ایران
تاریخ انتشار: ۳ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۲۶۵۹۶
شاخص امید به زندگی در ایران به بیش از ۷۴ سال رسیده است. رشد این شاخص به فاکتورهای زیادی برمیگردد که ایران در سالهای اخیر موفق به توسعه آنها شده است. ۰۳ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۱۲:۱۱ رسانه ها خواندنی نظرات - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، شاخص امید به زندگی در ایران به بیش از 74سال رسیده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
قدیمترها خانوادهها فرزندشان که به سن بلوغ میرسید در پی سرو سامان دادنشان میرفتند، بچهها کمتر درس میخواندند و زودتر از حالا به نیروی کار تبدیل میشدند، اختلاف سنی والدین با فرزند اولشان به 25سال نمیرسید و خلاصه اینکه زندگیشان ریتم تندتری داشت. همین موضوع سبب میشد که این افراد خود را زودتر بازنشسته کرده و در اوج جوانی به بازی با نوههایشان سرگرم شوند. البته اینها دلیل بر این نمیشود که افراد زودتر به استقبال مرگ بروند. شیوع بیماریها در سالهای دور؛ عدم وضعیت بهداشت مناسب، وضعیت نامناسب بیمارستانها، کمبود نیروهای پزشک و پرستار، بیماریهای واگیردار و ... همه و همه دلیل بر عمر کوتاه ایرانیان در نیمقرن اخیر است.
یکی از مهمترین شاخصهای توسعه هر کشور که در گزارش توسعه انسانی سازمان ملل متحد؛ هرساله اعلام میشود، شاخص امید به زندگی است. این شاخص نشان میدهد، مردم هر کشور بر اساس میزان توسعهیافتگی آن کشور چند سال امید به زنده ماندن دارند. امید به زندگی یک شاخص آماری است که نشان میدهد متوسط طول عمر هر فرد در یک جامعه چقدر است یا به عبارت دیگر هر فرد از آن جامعه چند سال میتواند توقع حیات داشته باشد. در این میزان؛ هر چه شاخصهای بهداشتی و درمانی بهبود یافته باشد، امید به زندگی افزایش خواهد یافت، به همین دلیل این شاخص یکی از شاخصهای سنجش پیشرفت و عقبماندگی کشورها تلقی میشود. طبق آخرین گزارش توسعه انسانی در سال2016، رتبه ایران در سه دهه اخیر در این شاخص از 118 در سال1990 به 61 در سال2015 میلادی ارتقا داشته که حاکی از رشد 57پلهای ایران است. امید به زندگی برای ایرانیها در فاصله سالهای 2015 تا 2020 بالای 74سال است که این رقم برای مردان 74 و برای زنان 76سال است.
شهلا کاظمیپور، جامعه شناس و جمعیتشناس در این خصوص گفت: «شاخص امید به زندگی مربوط به افرادی است که در آن سال متولد میشوند. بهعنوان مثال امید به زندگی در ایران در اوایل انقلاب حدود 55سال بوده که در حال حاضر به بیش از 74سال رسیده است.» وی ادامه داد: «شاخص امید به زندگی از میزان فوتشدگان محاسبه میشود. فوتشدگان هر سال را نسبت به جمعیت محاسبه کرده و متوسط طول عمر را به دست میآورند. بدیهی است که این بدین معنا نیست که همه همین قدر عمر میکنند چرا که این عمر متوسط آحاد جامعه است.»
کاظمیپور افزود: «با افراد 60ساله که صحبت کنیم گاهی میشنویم که میگویند امید به زندگی در جامعه ما 74سال است و ما هم چند سال دیگر از این دنیا خواهیم رفت؛ درصورتی که این نگرش اشتباه است، چرا که امید به زندگی برای 60سالهها تا آن موقع به 85سال میرسد. بدیهی است همه رأس 74سالگی نمیمیرند و این سن صرفاً میانگین است.» این جامعهشناس در همین راستا ادامه داد: «شاخص امید به زندگی در کشورهای مختلف در حال افزایش است و ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده، اما بعضی جوامع هم هستند که با وجود اینکه برخیها در آن تا بیش از 90سال هم عمر میکنند اما امید به زندگی در آنها به 40سال نمیرسد. هنگامی که جامعهای به سمت توسعه حرکت کند این امید به زندگی نیز افزایش مییابد. یکی از فاکتورهای این شاخص، مرگومیر اطفال است. در گذشته تولد یک سوم نوزادان به مرگ منتهی میشد. طبعاً در چنین جامعهای امید به زندگی پایین است.»
گفتنی است مرگومیر هنگام تولد بیش از 350نفر به ازای هر صد هزار تولد بوده است که اکنون این رقم در سال 1397 به 21مورد کاهش یافته است. میزان امید به زندگی ایرانیها قبل از پیروزی انقلاب اسلامی 54سال بوده که این رقم در آخرین گزارش توسعه انسانی 2016 به بیش از 75٫6 سال رسیده است که رشد حدود 22سال را در حوزه امید به زندگی ایرانیان نشان میدهد. اما امروزه در کشور ما از طریق زایمان در محیطهای استریل و رفع کمبود شیرخشک این مرگومیرها کاهش یافته است.
همت ایران پس از انقلاب
یکی از اقداماتی که در اوایل سالهای پس از پیروزی انقلاب صورت گرفت گسترش شبکههای بهداشتی درمانی بود. در سالهای1340 تا 1357 یکی از اصلیترین علل مرگومیر کودکان زیر پنج سال اسهال و عفونت تنفسی بود و حتی این روند تا سالهای64 نیز ادامه داشت و در این سال 74هزار کودک به همین علل جان خود را از دست دادند. بهدنبال همین موضوع دو برنامه از سوی وزارت بهداشت با کمک سازمان جهانی بهداشت اجرا شد که بنابر آن برنامه مراقبتهای اسهالی و برنامه مراقبتهای تنفسی و طی یک بازه چهار ساله در سال1366 رقم 40هزار به 4هزار کاهش یافت و در حال حاضر علل یاد شده فوق در مرگومیر کودکان نقش ناچیزی دارند و عمده مرگومیر کودکان در کشور بهدلایل سرشتی مادرزادی و سوانح و حوادث ترافیکی است که وزارت بهداشت برنامههایی را برای کاهش نقش این علل در دست اقدام دارد. کاظمیپور گفت: «یکی دیگر از فاکتورهای مؤثر در امید به زندگی کاهش باروری است. در جوامعی که خانوادهها کمتر فرزندآوری میکنند، بالطبع رفاه بیشتری شامل حال فرزندانشان میشود و همچنین مقاومت بدن مادر نیز بالا میرود. همه این عوامل باعث میشود که مرگومیر اطفال در جوامعی که باروری کمتری دارند پایینتر بیاید.»
چگونه مسیر هموارتر میشود؟
وی ادامه داد: «به طور کلی توسعه بهداشت در کشور ما طی سالهای اخیر سبب رشد شاخص امید به زندگی شده است اما مخاطراتی وجود دارد که مسیر رشد را برای ما مشکل میکند. از جمله این مخاطرات میتوان به تصادفات جادهای، آلودگیهای زیستمحیطی، سوء تغذیه و عدم کیفیت
مواد غذایی و بلایای طبیعی اشاره کرد. این مخاطرات سبب میشود بخشی از جمعیت ما ناتوان شوند که این موضوع برای هر جامعهای بسیار خطرناکتر است.» این جامعهشناس در آخر گفت: «البته این روزها در مجامع بینالمللی دیگر امید به زندگی را بهعنوان یک شاخص توسعه تلقی نمیکنند چرا که معتقدند جوامع به حد اشباع از نظر کمیت زندگی رسیدهاند و آنچه مهم است امید به زندگی توأم با سلامتی است.»
منبع:صبح نو
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها
R41383/P/S9,1299/CT12منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۲۶۵۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت خبرنگار صداوسیمای لرستان از کوچ عشایر
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای استان لرستان؛طبیعت سرسبز لرستان آغوش پر سخاوت خود را به روی ساکنان همیشگی گشوده و طنین کوچ ایل به عنوان زمزمهای از شور و پویایی زندگی عشایر میان کوه و دشت پیچیده است.
جامعه ی عشایری لرستان هر ساله با آغاز بهار، فصل جدید از زندگی خود را با کوچ به سمت مناطق ییلاقی آغاز میکنند تا سبزه زارهای پهناور این سرزمین علاوه بر اینکه سکونتگاهی پرجلوه و منحصر به فرد برای این خانوارها باشد چراگاهی غنی نیز برای دامها و احشام آنان باشد.
جامعه عشایری لرستان با تمام سختیها و دوری از زندگی مدرن امروزی، اما سهم قابل توجهی از تولیدات و چرخه تولید را در این استان ایفا میکند و حدود ت را میگذرانند.
مدیر کل امور عشایر لرستان گفت:یک میلیون و ۵۰۰ هزار دام در لرستان وجود دارد که ۲۵ درصد از مواد پروتینی لرستان را تشکیل میدهند.
هوشنگ نور محمدی افزود: عشایر لرستان سالانه ۱۲ هزار تن گوشت قرمر، ۲۹ هزار تن فراوردههای لبنی، یک هزار تن پشم،۱۵۰ تن عسل و ۱۷ تن روغن حیوانی تولید می کنند.
در استان لرستان ۱۴ هزار خانوار عشایری وجود دارد که ۱۱ هزار و ۲۰۰ خانوار آن کوچرو هستند.
۹۰۰ کیلومتر از مساحت کل کشور محل تردد ۹۶ ایل از عشایر کوچرو است.