دلايل و علائم انواع آلرژي کودکان

خبرگزاري آريا -
يکي از شايع ترين آلرژي ها در بين کودکان آلرژي بيني است
آلرژي يک واکنش غير طبيعي بدن است که نسبت به مواد خاصي بروز مي‌کند و به همان اندازه که عوامل متفاوت هستند، واکنش‌ها نيز متفاوتند. آلرژي همچنين يک واکنش مضر است که سيستم ايمني بدن را درگير مي‌کند. فصل بهار و تابستان اوج آلرژي ها و حساسيت هاي فصلي است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به همين بهانه، مقاله اي در مورد آلرژي کودکان گردآوري نموديم.
آلرژي يا حساسيت چيست؟
آلرژي يا حساسيت واکنش سيستم ايمني بدن به عوامل و موارد مختلفي است که به طور معمول براي اکثر افراد بي ضرر است. وقتي فردي به چيزي حساسيت دارد، سيستم ايمني به اشتباه اين ماده را براي بدن مضر به حساب مي‌آورد و معتقد است که به بدن آسيب مي‌رساند.
موادي مانند برخي مواد غذايي، گرد و غبار، گرده گياهان يا داروها که باعث واکنش‌هاي آلرژيک مي‌شوند به عنوان آلرژن شناخته شده و طيف وسيعي دارند. آلرژن، نوعي آنتي‌ ژن است که موجب واکنش غيرطبيعي و شديد سيستم ايمني بدن مي‌شود.
انواع آلرژي کودکان:
عمده‌ترين آلرژي‌هاي کودکان عبارتند از
- آلرژي بيني
- آلرژي غذايي
- آلرژي‌هاي پوستي شامل اگزما، کهير (با قرمزي و خارش پوست)، کهير غول‌آسا يا آنژيوادم (صورت، لب‌ها و پلک‌ها پف آلود)
- آلرژي به حشرات مانند زنبور عسل و زنبور معمولي
بايد توجه کرد که ورزش يک عامل آغازگر مهم در آسم و کهير محسوب مي‌شود و ضروري است که همه اولياي مدرسه و والدين نسبت به اين موضوع آگاهي داشته باشند.
علائم آلرژي در کودکان:
- اگزما، کهير، خارش
- تنفس سخت (آسم)
- عطسه، سرفه، آبريزش بيني،خارش چشم
- ناراحتي معده و روده
اگزما، کهير و خارش از علائم آلرژي کودکان مي باشد
چه زماني مي توان متوجه حساسيت کودک شد؟
اين بستگي به کودک دارد که چه زماني نشانه هاي آلودگي خود را بروز دهد. همه افرادي که حساسيت دارند يک آستانه دارند که بايد به آن برسند تا بدنشان از خود واکنش نشان دهد. اين زمان ممکن است چند ماه طول بکشد. به طور مثال، شايد کودک به موي گربه حساسيت داشته باشد اما تا چند ماه واکنشي نشان ندهد يا واکنش ضعيفي از خود نشان دهد. اما سرانجام يک روز آستانه حساسيت او تحريک شود و علايم حساسيت را بروز دهد. بايد بدانيد، حساسيت هاي فصلي در کودکان زير 3 تا 4 سال بروز نمي کنند.
دلايل آلرژي در کودکان:
- گرد و خاک
- گرده
- کپک
- دخانيات
- پرورش حيوانات خانگي
- بخار شيميايي، اسپري ها، رنگ تازه، عطر، محصولات معطر
- آب و هوا، باد، هوا مرطوب
- پاک کردن مايع گرد و غبار
آزمايشات مورد نياز براي تشخيص آلرژي کودکان:
اگر فکر مي‌کنيد فرزند شما ممکن است آلرژي داشته باشد، ارزيابي مناسب آن بسيار مهم است. براي شروع اين فرآيند، مي‌توانيد با پزشک خود صحبت کنيد که ممکن است شما را به يک متخصص آلرژي يا ايمونولوژي براي آزمايش‌هاي زير ارجاع دهد:
1 - آزمايش Skin-Prick: پوست کودک شما با يک دستگاه کوچک که مانند خمير دندان به نظر مي‌رسد و حاوي قطره از آلرژن خاصي است تست مي‌شود. اگر کودک شما حساسيت داشته باشد، ممکن است در همان جايي که قطره ريخته شد، يک جوش قرمز به وجود بيايد.
2 - آزمايش خون: آزمايش آنتي بادي IgE اختصاصي با استفاده از سرم خون کودک شما گرفته مي‌شود تا بررسي شود که آيا به آلرژن‌هاي خاصي حساسيت دارد يا خير. اگر کودک شما نمي‌تواند آزمايش پوستي انجام دهد به اين علت که اگزماي شديد دارد يا پنج روز قبل از آزمايش، آنتي هيستامين مصرف کرده است؛ اين آزمايش تجويز مي‌شود.
ممکن است درباره آزمايشاتي نظير آزمايش آنتي بادي IgG مواد غذايي، آزمايش وگا و آناليز مو شنيده باشيد. صحت اين آزمايش‌ها به عنوان آزمايشات آلرژيک اثبات نشده است. تست‌ها و درمان‌هايي که پشتوانه علمي دارند، به احتمال زياد موثرتر هستند و ارزش زمان، پول و انرژي شما را دارند و براي فرزند شما نيز ايمن‌تر هستند.
حساسيت هاي فصلي در کودکان زير 3 تا 4 سال بروز نمي کنند
درمان آلرژي کودکان:
هيچ درمان قطعي براي آلرژي وجود ندارد، اما مي‌توان علائم و نشانه ‌هاي آلرژي را مديريت کرد. بهترين راه براي مقابله با آلرژي، جلوگيري از مصرف آلرژن‌ها است. اين بدان معني است که والدين بايد کودکان خود را نه تنها در مورد خود آلرژي، بلکه در مورد واکنش‌ هايي که مي‌توانند در صورت مصرف يا تماس با آلرژن‌ها ايجاد شوند، آموزش دهند.
براي درمان برخي از آلرژي‌ ها پزشک ممکن است داروهايي از جمله آنتي هيستامين ‌ها، قطره ‌هاي چشمي و اسپري بيني تجويز کند (بسياري از اين‌ داروها بدون نسخه نيز در دسترس هستند.). پزشک در برخي موارد، شات ‌هاي آلرژي allergy shot که شکلي از درمان موسوم به ايمونو تراپي immunotherapy (درمان ايمني) است را تجويز مي‌کند.
آيا آلرژي کودکان ارثي است؟
آلرژي‌ ها اغلب ارثي هستند. يعني ممکن است از طريق ژن‌ها از والدين به فرزندانشان انتقال يابند. اما صرف اين که شما و يا شريک زندگيتان يا يکي از فرزندانتان ممکن است آلرژي داشته باشيد، به اين معنا نيست که ساير فرزندان شما قطعا اين ژن‌ها را دريافت خواهند کرد. اغلب کودکان حساسيت خاصي را به ارث نمي برند، فقط ممکن است احتمال ابتلا به آلرژي در آن‌ها وجود داشته باشد.
برخي از کودکان از دوران کودکي دچار آلرژي هستند حتي اگر هيچ يک از اعضاي خانواده آن‌ها حساسيتي نداشته باشند. افرادي که به يک چيز آلرژي دارند به احتمال زياد به ساير موارد آلرژي ‌زا نيز ممکن است آلرژي داشته باشند.
گردآوري: بخش کودکان بيتوته


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۳۷۷۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مداخله به‌هنگام، راه کنترل نشانه‌های اوتیسم

در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روش‌های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌های فرد مبتلا وجود دارد، اگر اطرافیان کودک با نشانه‌های رفتاری آغازین اختلال اوتیسم آشنا باشند، با انجام مداخلات به‌هنگام می‌توانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، اوتیسم که به علت وجود نقص‌هایی در برقراری ارتباط اجتماعی، ارتباط چشمی، مناسبت‌های اجتماعی و فرو رفتن فرد مبتلا در خود است، به معنای لغوی در خود ماندگی نیز شناخته می‌شود و در گروه اختلالات عصبی-رشدی قرار دارد، زیرا بر رشد عصبی و عملکرد مغز تأثیر می‌گذارد و از ابتدای دوره رشد کودک آغاز می‌شود و تا پایان عمر او ادامه خواهد داشت‌.

برای درمان اختلال اوتیسم داروی خاصی وجود ندارد و تنها با مداخله‌های آموزشی و رفتاری طولانی مدت می‌توان از شدت علائم آن کاست، این اختلال در سه سال اول زندگی کودک آغاز می‌شود که اگر اطرافیان کودک با نشانه‌های رفتاری آغازین آن آشنا باشند، با انجام مداخلات به‌هنگام مانند رفتاردرمانی، کار درمانی و آموزش ویژه می‌توانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.

در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روش‌های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌های فرد مبتلا وجود دارد، به نظر می‌رسد تشخیص زودهنگام بیماری و شروع روش‌های درمانی تأثیرات مثبت بیشتری بر بهبود وضعیت فرد داشته باشد.

نقش و تأثیر خانواده‌ها در تشخیص اختلال اوتیسم فرزندان

امیر سالار شریفی، روان‌شناس و مشاور خانواده و دانشجو دکتری روان‌شناسی کودکان استثنایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در خصوص غربالگری اوتیسم اظهار می‌کند: اولین افرادی که می‌توانند به صورت آگاهانه و با مداخله زودهنگام متوجه وجود این اختلال شوند، خانواده‌ها هستند.

وی با بیان اینکه خانواده‌ها باید در صورت تشخیص این اختلال آن را بپذیرند و دست به انکار نزنند، می‌افزاید: والدین باید آگاهانه، بدون تعصب و با پذیرش بالا با مشاهده رفتارها و نشانه‌هایی که نسبت به رشد فرزندشان متفاوت است، به متخصصانی که صلاحیت تشخیص این اختلال را دارند مراجعه و مراحل آزمون و مصاحبه را طی کنند تا بتوانند بروز قطعی این اختلال را تشخیص دهند.

این آهنگ‌ساز و فعال حوزه موسیقی درمانی با اشاره به اینکه پس از تشخیص قطعی فرد متخصص نسبت به بروز اختلال طیف اوتیسم باید سعی بر بهبود و کاهش علائم اختلال داشته باشیم، ادامه می‌دهد: به‌طور معمول علائم اختلال طیف اوتیسم در بازه سنی دو تا پنج سال بروز پیدا می‌کنند و فقدان انجام فعالیت‌های معمول می‌تواند هشدار دهنده این موضوع باشد، برای مثال کودک در زمانی که به نسبت همسالان باید توانایی سخن گفتن داشته باشد، اما سخن نمی‌گوید، می‌تواند نشانه‌ای برای ابتلاء به اختلال طیف اوتیسم باشد.

شریفی عنوان می‌کند: دوری کردن از برقراری ارتباط چشمی با دیگر افراد، درگیری‌های حسی مانند بال بال زدن، مشکلات تغذیه و گوارشی، گریه و بی‌تابی بسیار زیاد ناشی از اضطراب بالا، بازی با وسایل محدود یا دوری کردن از انجام بازی‌هایی که اقتضای سن فرزندان است، می‌تواند از دیگر نشانه‌های اولیه تشخیص اختلال طیف اوتیسم باشد.

وی با تاکید بر اینکه اختلال اوتیسم شامل طیف‌های گوناگون است و امکان دارد فرد اوتیسم تنها تعداد محدودی از نشانه‌های این اختلال را دارا باشد، اضافه می‌کند: هرچه بروز و ظهور نشانه‌ها در فرد کمتر باشد، با طیف خفیف‌تری از اوتیسم مواجه خواهیم بود و هرچه تعداد و شدت بروز علائم بیشتر شود، با طیف شدیدتری از اختلال اوتیسم روبه‌رو خواهیم بود.

این روان‌شناس با یادآوری این نکته که بهترین برخورد خانواده‌ها در مواجهه با بروز اختلال طیف اوتیسم در فرزندان، پذیرش است، خاطرنشان می‌کند: افراد اوتیسم در یک بازه زمانی طلایی که به طور معمول کمتر از سن ۱۱ سالگی است، می‌توانند دست به اقدام برای بهبود عملکرد و کاهش علائم بزنند، اما با انکار والدین اقدامی برای بهبود صورت نمی‌گیرد و این زمان طلایی از دست می‌رود.

شریفی می‌افزاید: با توجه به اینکه اعصاب و نورون‌های کودکان اوتیسم در سن طلایی تشخیص، قابلیت بازسازی خود و باز ارتباط‌گیری با دیگر اعصاب را دارند و انعطاف‌پذیری عصبی در سیستم عصبی کودکان اوتیسم اتفاق می‌افتد که سبب بهبود عملکرد آن‌ها می‌شود، نیاز است با مداخله‌های زودهنگام و اقدامات برنامه‌ریزی شده فرد اوتیسم تحت درمان قرار بگیرد.

وی در خصوص مراحل غربالگری و تشخیص اوتیسم بیان می‌کند: سازمان بهزیستی کشور و بعضی از سازمان‌های خصوصی آزمون‌هایی مجازی را در صفحه موتورهای جست‌وجوگر ایجاد کرده‌اند که خانواده‌ها می‌توانند با شرکت در این آزمون‌ها و پاسخ به سوالات آن تشخیص اولیه نشانه‌های اوتیسم را انجام دهند، اما باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند.

دانشجو دکتری روان‌شناسی کودکان استثنایی با تاکید بر اینکه نباید برای تشخیص قطعی به نتایج آزمون‌های مجازی اکتفا کرد، می‌گوید: غربالگری اختلال اوتیسم در سنین متفاوت به علت ویژگی‌ها و رفتارهای هر دوره سنی، سوالات متفاوتی دارد و نیاز است برای تشخیص قطعی و دقیق‌تر این اختلال به افراد متخصص مراجعه شود.

شریفی در خصوص هزینه‌های غربالگری عنوان می‌کند: استفاده از آزمون‌های مجازی برخط برای تشخیص خانگی و مراجعه به سازمان بهزیستی برای انجام غربالگری رایگان است و هزینه‌ای برای خانواده‌ها ندارد، اما مراجعه به مراکز خصوصی، خانواده‌ها باید هزینه‌ای را پرداخت کنند.

تشخیص اولیه اختلال اوتیسم با انجام غربالگری / ‏زمان‬ طلایی تشخیص اوتیسم را از دست ندهید

معصومه یزدانی‌پور، پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به اینکه فرد اوتیسم نمی‌تواند به صورت اختیاری علائم و نشانه‌های اختلال اوتیسم را کنترل کند، اظهار می‌کند: نداشتن توانایی کنترل کردن نشانه‌ها مربوط به مسئله‌های عصب شناختی است که باعث می‌شود فرد اوتیسم رفتارهایی را از خود بروز دهد که اختیاری نبوده و کنترل آن در توان او نیست.

وی با بیان اینکه انجام غربالگری، مرحله اولیه تشخیص اختلال اوتیسم است و نمی‌تواند سبب کنترل نشانه‌های اوتیسم در افراد شود، می‌افزاید: هرچه غربالگری تشخیص اوتیسم زودتر انجام شود، مؤثرتر خواهد بود، چراکه فرد اوتیسم سریع‌تر وارد فرایند درمان می‌شود و مراحل آن را طی می‌کند.

این دانشجو دکتری روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص با اشاره به اینکه شرایط گوناگونی برای تشخیص اختلال اوتیسم در افراد به‌ویژه کودکان وجود دارد، ادامه می‌دهد: هنگامی که والدین متوجه وجود تفاوت‌های رفتاری میان فرزند خود و دیگر همسالانش شوند، باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند، برای مثال اگر فرزندشان در برقراری ارتباط عملکرد ضعیفی داشته باشد و از تماس چشمی با دیگران خودداری کند یا در مواجهه با نور شدید شروع به جیغ زدن کند، می‌تواند نشانه‌هایی از اختلال اوتیسم باشد.

یزدانی‌پور عنوان می‌کند: با افزایش سن فرد اوتیسم، روزهای بیشتری برای مداخله به‌هنگام از دست می‌رود و امکان دارد نتوانیم از دوران طلایی تشخیص اوتیسم به خوبی استفاده کنیم؛ هنگامی که والدین اطلاعات کافی در خصوص تشخیص اختلال اوتیسم در فرزند خود را نداشته باشند، تشخیص اختلال اوتیسم در تعامل فرزند با دیگران صورت می‌گیرد.

وی اضافه می‌کند: با افزایش سن کودک اوتیسم و ورود او در جمعی از افراد هم‌سن و برقراری ارتباط با آن‌ها در قالب کلاس‌های آموزشی سبب بروز تفاوت رفتار فرد اوتیسم با دیگر هم‌سن‌وسالان می‌شود، اما به‌طور معمول در این شرایط مقداری از زمان طلایی تشخیص را از دست داده‌ایم و باید در صورت تشخیص، مداخله به‌هنگام صورت گیرد.

پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص خاطرنشان می‌کند: منظور از مداخله به‌هنگام، برگزاری دوره‌های درمانی برای کودکان زیر شش سال است، زیرا در این سن مغز کودکان انعطاف‌پذیری بیشتری دارد و با انجام تمرین‌های درمانی مانند کار درمانی، بازی درمانی و توانبخشی شناختی، ارتباط بیشتری میان اعصاب مغزی کودک برقرار می‌شود که سبب بهبود عملکرد او خواهد شد.

یزدانی‌پور با اشاره به اینکه گاهی تشخیص اختلال در برخی از افراد اوتیسم در طرح سنجشی که برای ورود کودکان به مدرسه برگزار می‌شود، صورت می‌گیرد، می‌افزاید: به صورت کلی در تشخیص اختلال اوتیسم در کودکان، اطرافیان کودک شامل والدین، خانواده، معلم و مربی متوجه بروز رفتارهای متفاوت کودک می‌شوند و با ارجاع دادن او به متخصص روان‌شناس و روان‌پزشک فرایند تشخیص قطعی کودک انجام می‌گیرد.

وی با بیان اینکه مهم‌ترین ابزار روان‌شناس‌ها برای تشخیص اختلال اوتیسم، بررسی تاریخچه خانوادگی، مصاحبه و مشاهده است، تصریح می‌کند: به طور معمول با بررسی تاریخچه خانوادگی در ابتلاء به اختلال اوتیسم و مصاحبه با والدین فرد مبتلا می‌توانیم بروز اختلال اوتیسم را تشخیص دهیم، همچنین برای بررسی عملکرد و توانمندی‌های فرد اوتیسم نیاز است تا این افراد در یک آزمون هوشی شرکت کنند، اگرچه آزمون‌های دیگری برای تشخیص اختلال اوتیسم وجود دارد، اما بیشتر جنبه پژوهشی دارند و کمتر در تشخیص‌های بالینی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بر این اساس، هنگامی که از درمان اختلال طیف اوتیسم صحبت می‌کنیم، منظور مداخله‌های به‌هنگام است که سبب کنترل شدت بروز علائم و نشانه‌های این اختلال می‌شود، برای مثال با مداخله زودهنگام می‌توان بیش‌تحریکی و کم‌تحریکی افراد اوتیسم را کنترل کرد، اما نمی‌توان به صورت کامل شدت نشانه‌های فرد اوتیسم را به صفر رساند و از بین برد.

تشخیص به موقع اختلال اوتیسم توسط والدین در بهبود و کنترل علائم فرد اوتیسم نقش بسزایی دارد، بنابراین والدین باید با مطالعه و کسب آگاهی در خصوص مراحل رشد کودک، فرزند خود را در ابعاد مختلف فردی، اجتماعی، رفتاری و ذهنی مورد بررسی قرار دهند و در صورت وجود ناهماهنگی، از انکار دوری کنند و به شناسایی و درمان اختلال بپردازند تا با استفاده از زمان طلایی تشخیص بتوانند شدت نشانه‌های این اختلال را در فرزند خود کاهش دهند.

کد خبر 747069