ژن پولساز یا دردمند
تاریخ انتشار: ۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۴۹۸۲۲
گویا سعید سهیلی دست بردار معضلات اجتماعی به سبک و سیاقی که بدان اعتقاد دارد، نیست! او هنوز در«گشت‌های ارشادش» مانده و موتیف وار همه آنچه را که بارها به تصویر درآورده، این بار با تغییر بازیگرانش در «ژن خوک» مجدداً تکرار کرده است. ابراهیم عمران منتقد
داستانی پر از حفره که اگر پلان به پلان آن را با واقعیت منطبق کنیم، مابه ازایی برای آن پیدا نمی‌کنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اصولاً اینگونه فیلمنامه‌های تک خطی و بارها استفاده شده در سینمای سهیلی، حدس اش برای مخاطب پیگیر سینما، خیلی آسان است که دست کارگردان را بخواند و جلوتر از مؤلف، هر سکانس و فرجام آن را حدس بزند. واقعاً کارگردان به چه می‌اندیشد که بارها موضوع فقر و نداری و بی‌عدالتی و این روزها هم «ژن خوب» را به تصویر می‌کشد؟! آن هم به شیوه‌ای مترادف با هم در هر فیلمش.
نگاه شود به نقش‌های اخیر جمشید هاشم‌پور در فیلم‌های ایشان که حتی حرکات و راه رفتن و میمیک صورت و نوع پوشش اش، آن چنان آشنا و یکسان است که گویی هیچ تفاوتِ فیلمنامه‌ای ندارد. نوع نگاه هاشم‌پور به دوربین و حرکت دست نشان دهنده آن است که کارگردان قصد دارد که از کاراکتر ذاتی این بازیگر فقط استفاده تصویری بنماید و بس. حجازی فر نیز فرخ‌نژاد کنترل شده‌ای است که تا حدود زیادی مرهون همین کنترل خشم و عصبانیت درونی خویش در بازی است وگرنه نوع گریم نیز تفاوتی با گریم فرخ‌نژاد گشت ارشاد ندارد.
کارگردان هر چند دل بسته مسائل اجتماعی خود را نشان می‌دهد در این کار ولی باید در وهله اول بدین سؤال پاسخ دهد جهان بینی ساده‌انگارانه‌ای که در پس سکانس‌هایش وجود دارد از چیست؟! دو زندانی که از زندان گریختند (حال بماند به چه شکلی) که خودِ این ناباوری می‌تواند مخاطب را از ادامه کنش‌ها و علت و معلول‌های فیلم، نومید نماید و داستانی غیر باور پذیرترِ از بین بردن برادری ناتنی، می‌تواند فقط و فقط با نوع آوری‌های این روزهای سینما، تماشاگر را در صندلی بنشاند. وگرنه فیلم و داستانش همان قصه‌های تک خطی دهه شصت با چاشنی اضافه تصویر‌برداری و تروکاژ کامپیوتری ست و امر جدیدی به سینمای اجتماعی اضافه ننموده است. سینمایی که داعیه‌اش را کارگردان یدک می‌کشد به حتم باید اول و وسط و انتهای باور‌پذیری را با خود حمل نماید وگرنه بعد از خروج از سینما، مخاطب چیزی از آن را به خاطر نمی‌سپارد؛ چه که رگه‌هایی از طنز کلامی و موقعیت در دل درامی به اصطلاح اجتماعی وجود دارد که نیم نگاهی هم با چربش بیشتر به گیشه دارد که همین می‌تواند در اصالت نگاه کارگردان خدشه ایجاد نماید.
افسوسانه نگاه این روزهای کارگردان‌هایی چون سهیلی با همه مهارتی که در کارگردانی دارد، آنچنان سطحی و خام است که نیش و کنایه‌های اجتماعی و سیاسی نیز نمی‌تواند گره از کار آن باز نماید. شاید کارگردان نیز بهتر از مخاطب آگاه باشد که چنین باور‌ناپذیری در کلیت فیلمش وجود دارد و با حربه بازیگرانی چون حجازی فر (که حس کنجاوی مخاطب را بر می‌انگیزاند برای دیدن بازی اش) و سینا سرلک بعد از نقش آفرینی اش در سریال پدر، در پی جبران نتوانستن‌های فیلم اش است که اگر حرفش در فیلم درآمد که فبها و اگر گل‌درشت‌تر از آن بود، دست کم تا مخاطب متوجه اوضاع شود، گیشه‌اش همانند ژن برتر برخی پر شود. ژن خوب فقط در آقازاده‌ها نمی‌تواند باشد بلکه در مدیومی چون سینما نیز می‌تواند با خام‌دستی تبدیل به ژن خوک شود. نه، این سینمای سهیلی نمی‌تواند سینمای دردمندانه اجتماعی نام گیرد؛ چه که در ذات خود، صادق و روراست نیست که خود بحثی است به درازنای همه معضلات اجتماعی...
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۴۹۸۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
داوران نوعی نگاه جشنواره کن معرفی شدند
به گزارش قدس آنلاین، ریاست هیات بخش نوعی نگاه هفتاد و هفتمین جشنواره فیلم کن را «زاویه دولان» سینماگر ۳۵ ساله بر عهده دارد و «مایمونا دوکوره» کارگردان سنگالی، «لسما المودیر» کارگردان مراکشی، «ویکی کریپس» بازیگر آلمانی و «تاد مک کارتی» منتقد ارشد سابق ورایتی و هالیوود ریپورتر دیگر اعضای هیات داوران را تشکیل می‌دهند و ۱۸ فیلم بخش مسابقه نوعی نگاه را داوری خواهند کرد.
هفتاد و هفتمین جشنواره فیلم کن از ۲۵ اردیبهشت تا ۵ خرداد (۱۴ تا ۲۵ می) در فرانسه برگزار خواهد شد و ریاست هیات داوران بخش مسابقه اصلی هم بر عهده «گرتا گرویگ» کارگردان آمریکایی است.
منبع: خبرگزاری ایسنا
سقوط مرگبار ون در محور صیدون به امامزاده عبدالله