سبک زندگی ایرانیان باید منطبق با تغییرات اقلیمی باشد
تاریخ انتشار: ۷ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۷۸۴۳۹
قزوین - ایرنا - رییس سابق پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور گفت: با توجه به ویژگی های خاص سرزمین ایران به لحاظ تغییرات اقلیمی باید سبک زندگی و معماری ایرانیان بر پایه آن تنظیم شود.
به گزارش ایرنا، سید محمد بهشتی روز شنبه در اولین جلسه از سلسه نشست های هویت قزوین که به مناسبت بزرگداشت روز معمار در سالن شهید بهشتی قزوین برگزار شد، افزود: ایران از نظر اقلیمی یک سرزمین بی قرار است و حرکت، اختلاف دما و نوسانات متعددی در آن وجود دارد که اگر منطبق با آن حرکت نکنیم، هنگام بلایای طبیعی در مقایسه با کشورهای هند، چین، مصر خسارات بیشتری را متحمل خواهیم شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با بیان اینکه انسان کنونی به اعتبار فناوری، پیوندهای خود را با طبیعت قطع کرده است، اظهار داشت: در دوران گذشته باغدارن و معماران هیچ گونه نگرانی از بروز سیل نداشته و از سیلاب برای عمران و آبادانی استفاده می کردند، اما اکنون وقوع یک سیل کلی خسارت به کشور وارد می کند.
وی اظهار داشت: سبک زندگی ما متاسفانه منطبق بر یک سرزمین بی قرار شکل نگرفته و همواره تلاش کردیم همانند سرزمین های آرام رفتار کنیم.
بهشتی به پنهان بودن موانع و منابع طبیعی در کشورهای بی قرار اشاره کرد و گفت: زندگی در یک کشور بی قرار نیازمند قواعد و ویژگی های خاصی است و باید با ایجاد پیوندهایی مرتبط و موثر قوانین اثبات شده ای را انتخاب کرد.
رییس سابق پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور بیان کرد: آستانه تحمل ایران در حال اتمام است و ما بر سر این 2 راهی قرار داریم که یا منطبق بر سرزمین بی قرار رفتار کنیم و یا اینکه خسارات مالی و جانی بیشتری را به جان بخریم.
بهشتی با بیان اینکه ایران مورد تهدید تغییرات اقلیمی قرار دارد، خاطرنشان کرد: امروز انطباق با شرایط اقلیمی و استفاده از یک مدیریت راهبردی جامع می تواند بخش اعظمی از مشکلات جامعه را برطرف کند.
این فعال فرهنگی در بخش دیگری از سخنان خود یادآور شد: حفظ هویت قزوین نیازمند کسانی است که قزوینی باشند چون تا انسان خود را اهل سرزمینی نداند امکان عمران و آبادانی آن وجود نخواهد داشت.
9925* 6101
منبع: ایرنا
کلیدواژه: فرهنگي روز معمار قزوين
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۷۸۴۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مریم خمینی نوه امام در خارج از کشور چه کاره است؟
به گزارش تابناک به نقل از عصر ایران، خانم معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی و دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجتالاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانهای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی میکند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانهها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهلوچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفتوگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم میکرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی ماندهاند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من میگفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»