دست بردن دانشمندان ژاپنی در نظریه هاوکینگ!
تاریخ انتشار: ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۶۲۸۴۰۶
دانشمندان ژاپنی در مطالعه اخیرشان با استفاده از چند تلسکوپ قوی توانستند تا حدی در نظریه ماده تاریک "اسیتون هاوکینگ" دانشمند فقید بریتانیایی دست ببرند!
به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، یکی از نظریه‌های کلیدی استیون هاوکینگ در مورد سیاهچاله‌ها توسط داده‌های یک تلسکوپ فوق‌العاده قوی، تا حدودی تضعیف شده است!
ژاپنی‌ها اخیراً با استفاده از تلسکوپ‌های قدرتمند تصاویر شگفت‌انگیزی از آسمان شب ثبت کرده و موفق به دریافت شواهدی شده‌اند که نشان می‌دهد "ماده تاریک" (dark matter) از سیاهچاله‌های کوچک قدیمی تشکیل شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هاوکینگ و برخی از همکارانش در دهه ۱۹۷۰ میلادی استدلال کردند که "بیگ بنگ" ممکن است از سیاهچاله‌های کوچک بسیاری که هر کدام به اندازه یک پروتون هستند، ایجاد شده باشد. پروتون‌ها کشش گرانشی زیادی بر روی دیگر اجرام جهان هستی دارند.
تئوری دانشمندان ژاپنی به توضیح ایده "ماده تاریک" یا پدیده‌ای که باعث می‌شود همه اجسام در جهان ما، تحت تأثیر نیروهای نامرئی، بچرخند و یا حرکت کنند، می‌پردازد.
"ماساهیرو تاکادا" (Masahiro Takada) و تیم او در "مؤسسه فیزیک و ریاضیات کاویلی دانشگاه ژاپن" (IPMU) از دوربین دیجیتال" The Hyper Suprime-Cam " در"تلسکوپ سوبارو" در هاوایی برای جستجوی این "سیاهچاله‌های اولیه" اسرارآمیز استفاده کردند تا نظریه هاوکینگ را مورد بررسی قرار دهند. تلسکوپ سوبارو (Subaru Telescope) نام یکی از بزرگ‌ترین و قوی‌ترین تلسکوپ‌های نوری واقع در رصدخانه "مونوکی" است که در هاوایی قرار گرفته‌است. سیاهچاله‌های اولیه یک طبقه صرفاً فرضی از سیاهچاله‌ها هستند و اعتقاد بر این است که مدت کمی پس از "بیگ بنگ "شکل گرفته‌اند. بر طبق یک نظریه که استیون هاوکینگ در سال ۱۹۷۲ مطرح کرد، این سیاهچاله‌ها می‌توانند مسئول ایجاد ماده تاریک جهان باشند.
میدان گرانشی یک سیاهچاله به قدری قوی است که هیچ چیز حتی ذرات زیر اتمی یا تابش الکترومغناطیسی (به عنوان مثال نور) نیز نمی‌توانند از آن فرار کنند.
در حالی که سیاهچاله‌های فوق العاده ای همانند سیاهچاله " Pōwehi " که تصویر آن برای نخستین بار توسط تلسکوپ "افق رویداد" ثبت و اخیراً منتشر شد، دارای یک حلقه از گازهای آتشین هستند، چاله‌های کوچک‌تر تقریباً نامرئی هستند.
کشف سیاهچاله‌های اولیه، به دلیل اندازه‌های کوچک آنها، بسیار سخت است.
برای به دام انداختن سیاهچاله‌ها، دانشمندان می‌بایست تمام هستی را به منظور به دست آوردن شواهدی از مکانی که نور را خم می‌کند و در نزدیکی سیاهچاله قرار دارد نیز بررسی کنند. این پدیده " ریزهمگرایی "( microlensing) نام دارد.
ریزهمگرایی گرانشی (Gravitational microlensing) پدیده‌ای نجومی بر اساس همگرایی گرانشی است که با آن می‌توان اجرام نجومی را، مستقل از نوری که از آنها تابیده می‌شود، شناسایی کرد. با روش‌های رصدی عادی تنها می‌توان اجرام بسیار پُر نور مانند ستاره‌ها را آشکار کرد، ولی با ریزهمگرایی گرانشی می‌توان اجرام کم‌نور یا حتی تاریک را هم رصد کرد.
تلسکوپ‌ها با ثبت تصاویر ستاره‌ها طی چند بازه زمانی، به دنبال بررسی رویدادهای ریزهمگرایی هستند. اگر یک سیاهچاله در مقابل این ستاره‌ها عبور کند، ستاره‌ها به دلیل نوردهی تحریف شده، برق می‌زنند.
هر چه این عمل برق زدن ستاره‌ها سریع‌تر انجام شود به این معناست که سیاهچاله‌ها کوچک‌تر هستند.
دانشمندان ژاپنی طی این مطالعه با استفاده از "دوربین نصب شده Hyper Suprime-Cam بر روی تلسکوپ سوبارو" موفق به ثبت یک تصویر از "کهکشان آندرومدا" (Andromeda galaxy) شدند.
کهکشان آندرومِدا (Andromeda Galaxy)، یک کهکشان مارپیچی واقع در صورت فلکیِ آندرومدا است که حدود ۲٫۵ میلیون سال نوری از کهکشان راه شیری فاصله دارد. آندرومدا نزدیک‌ترین کهکشان به کهکشان راه شیری است.
تاکادا و تیم او توانستند در یک شب که آسمان درخشان و صاف بود، طی ۷ ساعت، ۲۰۰ تصویر از کهکشان مذکور ثبت کنند. آنها پس از ثبت تصاویر، آنها را مورد بررسی قرار دادند تا دریابند کدامیک از ستاره‌ها برق می‌زنند.
نتایج بررسی‌ها تنها یک نمونه از ریزهمگرایی را نشان داد. بنابر گفته دانشمندان اگر نظریه هاوکینگ صحیح بود و سیاهچاله‌های اولیه تعداد زیادی ماده تاریک را تشکیل داده باشند، آنگاه ما باید حدود ۱۰۰۰ سیگنال ریزهمگرایی می‌دیدیم.
البته قصد دانشمندان طی این مطالعه رد نظریه نبود بلکه با انجام این کار تنها نظریه ماده تاریک تاحدودی تضعیف شد.
این تیم تحقیقاتی همچنان به انجام بررسی‌های بیشتر می‌پردازد تا شواهد بیشتری از این سیاهچاله‌های کوچک باستانی پیدا کند.
یافته‌های این مطالعه در مجله" Nature Astronomy "منتشر شد.
منبع: تابناک
کلیدواژه: هاوکینگ نظریه ماده تاریک سیاه چاله ها کودتا در ونزوئلا تنگه هرمز موسسه اعتباری کاسپین مهناز افشار سهمیه بندی بنزین جولیان آسانژ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۲۸۴۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فعالیت «تلسکوپ فضایی هابل» متوقف شد!
ناسا اعلام کرد که به خاطر بروز یک مشکل مکانیکی، فعالیت «تلسکوپ فضایی هابل» را فعلا متوقف کرده است.
به گزارش ایسنا، به نظر می‌رسد که تلسکوپ ۱۶ میلیارد دلاری ناسا قرار است مدتی بیکار باشد.
به نقل از دیلی میل، ناسا روز جمعه فاش کرد که تلسکوپ فضایی هابل به دلیل بروز یک مشکل مکانیکی، فعالیت خود را متوقف کرده است.
مشکل پیش‌آمده به خاطر یکی از ژیروسکوپ‌هایی است که به هابل در چرخش و تمرکز روی اهداف جدید کمک می‌کند. هابل روز سه‌شنبه به طور خودکار به حالت ایمن وارد شد زیرا یکی از سه ژیروسکوپ آن شروع به فرستادن خوانش‌های معیوب کرد.
عملیات هابل در حال حاضر به حالت تعلیق درآمده و مقامات ناسا در حال تلاش برای رفع کردن این نقص هستند.
دانشمندان از هابل برای تعیین کردن اولین تخمین رسمی درباره سن کیهان و همچنین برای ثبت تصاویر استفاده کرده‌اند. این تلسکوپ فضایی ۳۴ ساله که در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد، هر از گاهی با ژیروسکوپ‌های خود مشکل پیدا می‌کرد.
ژیروسکوپ علاوه بر اندازه‌گیری سرعت چرخش یک جرم، به هابل کمک می‌کند تا ثابت و جهت‌دار بماند. هر یک از ژیروسکوپ‌های هابل حاوی یک چرخ است که ۱۹۲۰۰ بار در دقیقه حول یک استوانه می‌چرخد. استوانه در یک مایع غلیظ و چسبناک مانند روغن موتور غوطه‌ور است. سیم‌های ریز به مایع وارد می‌شوند و الکتریسیته را به موتور منتقل می‌کنند. مشخص نیست روش کار در حال حاضر هم این طور است یا خیر اما در گذشته هوای تحت فشار که مایع غلیظ را از طریق سیم‌ها به فضا وارد می‌کرد، آنها را به خوردگی و شکستگی دچار کرده بود.
آخرین ماموریت شاتل فضایی با هدف تعمیر کردن ژیروسکوپ در سال ۲۰۰۹ انجام شد. در آن ماموریت، ژیروسکوپ‌های شکسته با ژیروسکوپ‌هایی جایگزین شدند که به جای اکسیژن، با نیتروژن تحت فشار پر شده بودند تا از خوردگی آنها جلوگیری شود.
از زمان پایان برنامه شاتل فضایی در سال ۲۰۰۱ و پرتاب «تلسکوپ فضایی جیمز وب» در سال ۲۰۲۱، هیچ برنامه‌ای برای اعزام خدمه بیشتر به منظور تعمیر هابل وجود نداشته است اما این لزوما به معنای پایان هابل نیست.
ناسا گفت که همین ژیروسکوپ در ماه نوامبر دچار مشکل شد و باعث شد تا هابل در آن زمان نیز به حالت ایمن وارد شود. این اتفاق زمانی رخ داد که ژیروسکوپ، خوانش‌های معیوب داشت. این بدان معناست که نمی‌توان برای اندازه‌گیری دقیق سرعت چرخش هابل به آن اعتماد کرد.
به گفته ناسا، گروهی که تلسکوپ را مدیریت می‌کند، در حال کار کردن برای کشف راه‌حل‌های بالقوه است.
هابل در صورت لزوم می‌تواند تنها با یک ژیروسکوپ کار کند. در آن صورت، سومین ژیروسکوپ باقی‌مانده به عنوان ذخیره عمل خواهد کرد.
در سال ۲۰۰۹، زمانی که هابل برای پنجمین و آخرین بار تعمیر شد، ۶ ژیروسکوپ جدید دریافت کرد. فقط سه مورد از این ژیروسکوپ‌ها هنوز کار می‌کنند؛ از جمله ژیروسکوپی که سیگنال‌های معیوب را می‌فرستد. در حالت ایده‌آل، هابل از سه ژیروسکوپ به صورت هم‌زمان استفاده می‌کند اما این امکان وجود دارد که هر بار فقط با یک ژیروسکوپ کار کند.
مقامات ناسا درباره این که آیا این پایان کار هابل است یا خیر، همچنان خوش‌بین هستند. آژانس در یک اطلاعیه نوشت: ناسا پیش‌بینی می‌کند که هابل به اکتشافات پیشگامانه ادامه دهد و با رصدخانه‌های دیگر مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب در طول این دهه و احتمالا در دهه بعد همکاری کند.
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»