به نقل از «ایمنا»

دلیل ترس کودکان چیست؟

تاریخ انتشار: ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۶۳۱۱۵۰

متخصص حوزه مطالعات فرهنگی و علوم رفتاری گفت: کودکی یکی از بهترین و شادترین دوره‌های زندگی است. ترس در این دوران باعث کاهش فراموشی، قوای ذهنی، خجالتی بودن، گوشه گیری، انزوا طلبی و کاهش اعتماد به نفس و قدرت تصمیم‌گیری در کودکان می‌شود.

نرگس عطریان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به اینکه ترس کودکان یک واکنش هیجانی درونی است، اظهار کرد: این واکنش درونی منجر به عوارض زیستی، فیزیکی و جسمانی می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ترس‌های طبیعی همیشه یک عامل ترس برای کودک وجود دارد که بر اساس گروه بندی سنی برخی از این ترس‌ها در بعضی از سنین طبیعی است.

وی با تاکید بر اینکه همه ترس‌ها نگران کننده و مهم نیستند، افزود: بروز این رفتار بسته به سن کوکان امری طبیعی است و تا حدی عواملی مثل ترس و اضطراب برای حفظ بقای زندگی فرزند و مکانیزم دفاعی او لازم است.

این متخصص حوزه مطالعات فرهنگی و علوم رفتاری با بیان اینکه همه ترس‌ها در همه گروه‌های سنی خطرساز نیست، گفت: اما زمانی بعضی از ترس‌ها بر اساس عوامل محیطی و رفتاری ممکن است باعث ایجاد اختلال در روند زندگی طبیعی فرد شوند که در این موقعیت‌ها باید نسبت به درمان این نوع ترس‌ها اقدام کرد.

وی با بیان اینکه برخی از ترس‌های دوران کودکی طبیعی هستند و انتظار می‌رود که بعد از گذر از این سن کم کم ترس‌ها در کودک کاهش پیدا کند، ادامه داد:  چنانچه ترس بیش از شش ماه به طول انجامد و ترس ادامه پیدا کند نیازمند بررسی و درمان است.

عطریان ادامه داد: نوزادان از سن شش تا هجده ماهگی از افراد نا آشنا می‌ترسند، این ترس طبیعی است، تا پنج سالگی و قبل از ورود به دوره ابتدایی معمولاً عواملی مثل تاریکی، ارتفاع، حیوانات و تنها شدن برای کودک دلهره آور هستند و زمانی که در دوره ابتدایی و آستانه بلوغ قرار می‌گیرند نوع ترس‌های آنها نیز تغییر پیدا می‌کند.

متخصص حوزه مطالعات فرهنگی و علوم رفتاری با بیان اینکه ترس از دست دادن در بین همه انسان‌ها و گروه‌های سنی و موقعیت‌های اجتماعی و ادرای وجود دارد که این نوع ترس همیشه همراه انسانها است، ادامه داد: در بین کودکان هم ترس از دست دادن مادر و پدر و ترس از تصادف کردن، بیمار شدن و مسخره شدن و ترس‌های تخیلی از فیلم‌ها و کارتون‌هایی که می‌بینند و در ذهنشان تأثیر گذار بوده، وجود دارد که معمولاً این نوع ترس‌ها ناشی از افکار روزانه کودک است که می‌تواند به ترس کودک دامن زده و آن را تشدید کند.

وی با تاکید بر اینکه ایجاد اختلال در تمرکز و دقت از مهم‌ترین تاثیرات ترس در دوره کودکی است، گفت: کودکی یکی از بهترین و شادترین دوره‌های زندگی است. ترس در این دوران باعث کاهش فراموشی، قوای ذهنی، خجالتی بودن، گوشه گیری، انزوا طلبی و کاهش اعتماد به نفس و قدرت تصمیم‌گیری در کودکان می‌شود.

عطریان تصریح کرد: اگر ترس‌های دوران کودکی شدت یابد، می‌تواند به شب ادراری و حتی لکنت زبان منتج شود، اگر ترس درمان نشود به آرامی به  فوبیا تبدیل می‌شود که این فوبیا ذهنیتی از  عامل ترس آور است به جا مانده و در دوره‌های بعدی زندگی هم ادامه دارد.

متخصص حوزه مطالعات فرهنگی و علوم رفتاری گفت: ترس در کودکان  با توجه به سن آنها به وجود می‌آید و اگر کودک تقویت درونی شود به آرامی  از آن دوره زمانی خارج می‌شوند و نیاز به درمان چندانی هم ندارند. اما مواردی که باعث می‌شود ترس در وجود کودکان نهادینه شود وابسته به چند علت است.

وی ادامه داد: والدین ترسو  مرتب ترس را به فرزند القا کرده و او را ترسو را تربیت می‌کنند، باید پدر و مادر با رفتارشان در خانواده الگوی شجاعت و شهامت برای فرزندان باشند. همچنین نهادینه کردن داستان‌هایی در قالب شهامت در ذهن کودک در کاهش ترس او بسیار مؤثر است.

عطریان با اشاره به اینکه بعضی مواقع انتظارات افراطی و فراتر از حد توان کودک خود ایجاد کننده ترس و دلهره است، اظهار کرد: استفاده از ابزارهای ترس آور بجای دادن بینش و متقاعد کردن کودکان در  ایجاد ترس و دلهره در بین آنان مؤثر است. همچنین استفاده از اجبار و زور و تحکم و ایجاد ترس در کودکان باعث بروز بیماری‌هایی در سنین بزرگسالی آن‌ها می‌شود.

وی تصریح کرد: تجربه‌های ناگوار وکشمکش ها و قهرهای والدین نیز باعث ترس بچه‌ها می‌شود. علاوه بر این موارد حمایت گری ها و کمک‌های افراطی والدین از کودک باعث کاهش شجاعت او در زندگی شده و او ترسو و ابسته به والدین تربیت می‌شود.

متخصص حوزه مطالعات فرهنگی و علوم رفتاری گفت: نداشتن برنامه ریزی برای خواب کودک در خانواده‌ها باعث ایجاد ترس در بین کودکان می‌شود بهترین حالت این است ک خانواده‌ها در نظر بگیرند که خواب کودک نیازمند برنامه است و زود خوابیدن کودک در هورمون رشد و کاهش ترس‌های شبانه مناسب است.

وی یادآور شد:یکی از راهکارهای درمان ترس از نوع محیطی این است که والدین نسبت به پوشاندن لباس راحت برای کودک و گفتن داستان با آرامش برای خوابیدن بدون ترس شبانه او توجه کنند.

عطریان تاکید کرد: اختلال ترس تا زمانی است که روند پیشرفت کودک را در زندگی در تحصیل و درخواب دچار مشکل می‌کند. درمان صورت نمی‌گیرد تا زمانی که علت ترس را از زبان خود او فهمید.

متخصص حوزه مطالعات فرهنگی و علوم رفتاری خاطرنشان کرد: برای درمان کودک مسخره و تحقیر کردن ترس کودک کمکی به او نمی‌کند بهترین راهکار این است که به او تفیهم کنیم که ترس او را درک می‌کنیم، اما در عین حال از عواملی که باعث تسلط بر ترس و قهرمان پروری او می‌شود نیز بهره ببریم.

منبع: ایمنا

کلیدواژه: ترس و نگرانی رفتار والدين کودک مشاور خانواده مهارت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۳۱۱۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دومینوی آسیب‌

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند.

به گزارش ایسنا،روزنامه خراسان در گزارشی با این عنوان به ویدئوهای پربازدید آموزش میکاپ برای دختران زیر ۱۰ سال در شبکه‌های‌اجتماعی و آسیب‌های آن برای کودکان از دیدگاه یک کارشناس‌ارشد مشاوره توان‌بخشی پرداخته و نوشته است: امروزه جوامع بشری تغییرات‌اجتماعی و رشد فرهنگ مصرفی فزاینده‌ای را تجربه می‌کنند که بخشی از آن به زیباسازی چهره و بدن افراد برمی‌گردد. در این حوزه آرایش صورت در بین دختران جوان عمومیت و رواج زیادی یافته است به‌ویژه که سن آرایش پایین‌تر آمده و گاهی شاهد کودکان کم سن‌وسالی هستیم که در مجالس و مهمانی‌ها نه تنها چهره خود را آرایش می‌کنند بلکه آموزش آن را در اختیار کاربران زیادی در فضای‌ مجازی قرار می‌دهند.

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.

اصلی‌ترین علل علاقه دختربچه‌ها به آرایش

ابتدا باید علت علاقه کودک به این امر را جویا شویم. شاید بخش اعظمی از توجه کودکان به لوازم آرایشی ناشی از کنجکاوی آن‌ها برای کشف محیط پیرامون‌شان باشد. همچنین کودکان در انتهای سال‌های ۵ و ۶ سالگی نسبت به تفاوت‌های جنسیتی خود با افراد بالغ حساس‌تر شده و کنجکاوی‌های جنسی آن‌ها در حال شکل‌گیری است. بنابراین در صورت دیدن منظره آرایش کردن اطرافیان خود به این مسئله حساس شده و کنجکاوی و علاقه بیشتری را نشان می‌دهند. شایان ذکر است که این توجه مختص کودکانه دختر نبوده بلکه پسران هم نسبت به این امر کنجکاوی و علاقه نشان می‌دهند اما بسیاری از متخصصان منع کودک را از این امر اشتباه می‌دانند و معتقدند ممانعت در برابر خواسته‌ها و علائق در دوران کودکی منجر به افزایش فزاینده آن در دوره نوجوانی و بزرگ سالی خواهد شد. تقلید از بزرگ ترها، حس کنجکاوی، تشویق کودک به آرایش‌کردن از علل مهم علاقه کودک به آراستن چهره خود است.

اهمیت فراوان اولین واکنش والدین

این که اولین بار چگونه با این علاقه کودک برخورد شود بسیار مهم است، بنابراین اولین برخوردهای والدین نباید ایجاد تنش کند و او را نسبت به این امر کنجکاوتر کند. به جای هیجانی کردن فضا و ایجاد تنش و کشمکش، بدون تندروی‌های بی‌مورد باید از لجبازی‌ها و کنجکاوی‌های کودک بکاهیم و از عوارض آرایش‌کردن کودک پیشگیری کنیم.

پیامدهای تلخ آرایش‌کردن کودکان

از مهم‌ترین پیامدهای آرایش کردن کودکان می‌توان به این موارد اشاره کرد:

۱- آرایش کودک به‌تدریج عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او را کاهش می‌دهد چراکه پس از مدتی که به آرایش‌کردن عادت کند، نسبت به چهره واقعی خود احساس خوبی نخواهد داشت و بدون آرایش در محیط بیرون حاضر نخواهد شد.

۲- مواد آرایشی به دلیل وجود مواد شیمیایی ممکن است تاثیراتی در بیش فعالی کودکان بگذارد.

۳- آرایش کردن می‌تواند منجربه خود بزرگ‌بینی و غرور کاذب کودک شود.

۴-کودک وقتی را که می‌بایست صرف بازی کند به آرایش کردن می‌پردازد.

۵- ذهن کودک درگیر مقایسه خود با بزرگ سالان می‌شود و از گروه هم سال فاصله می‌گیرد و باعث تنها ماندن وی می‌شود.

۶- موجب تمایل به تغییرات چهره و عمل زیبایی در بزرگ سالی خواهد شد.

۷-آرایش کردن منجر به داشتن الگویی نامناسب در ذهن کودک خواهد بود.

۸- پوست کودکان لطیف و حساس بوده؛ بنابراین لوازم آرایش ممکن است عوارض جانبی زیادی را برای آن‌ها ایجاد کند.

راهکارهای پیشگیری از ترغیب دختربچه‌ها به آرایش‌

۱- تا حد امکان در مقابل کودکان آرایش نکنید و تا سن معینی آن‌ها را به آرایشگاه‌های بزرگسالان نبرید.

۲- لوازم آرایش خود را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

۳- کودک را با خود به مراکز خرید لوازم آرایش نبرید چراکه تماشای رنگ‌های متنوع در مراکز فروش جذابیت لوازم‌آرایشی را برای کودک افزایش می‌دهد.

۴- در حضور کودک در مورد چهره‌آرایی و آرایش کردن کمتر صحبت کنید و از تماشای فیلم‌هایی با تصاویری در این مورد خودداری کنید.

۵- در صورت مشاهده استفاده از لوازم آرایش توسط کودک یا درخواست او برای این کار به هیچ عنوان واکنش شدید از خود نشان ندهید، زیرا این کار ممکن است کنجکاوی و لجبازی یا علاقه او را تشدید کند.

۶- با توجه به سن کودک به او بفهمانیم که آرایش کردن مناسب او نبوده و ممکن است به سلامت او آسیب برساند.

۷- به او بگویید که این کار مختص بزرگ‌سالان است و دنیای زیبای کودکی را برای وی جذاب‌تر کنید.

۸- اگر نتوانستید با ملایمت او را منصرف کنید به او اجازه دهید یک بار آن هم در مقادیر کم این کار را انجام دهد ولی حتماً از وسایلی استفاده کند که بی‌خطر بوده و از حداقل مواد شیمیایی تشکیل شده باشد.

۹- از چهره آرایش کرده او ابراز خوشحالی و رضایت نکنید و باعث نشوید که به این نتیجه برسد که من زشتم و مادر و پدر وقتی آرایش دارم بیشتر مرا دوست دارند و من زیباتر به نظر می‌رسم. 

انتهای پیام