استغفار همراه با اخلاص؛ شرط ورود به رمضان/آخرین فرصت های شعبان را قدر بدانیم

حجت الاسلام باقی با بیان اینکه شعبان مقدمه ورود به ماه مبارک رمضان است، گفت: کسی که در باطن ماه شعبان فرو رفت و از طهارت خاص آن استفاده کرد در ماه رمضان، لایق مهمانی ویژه خداوند می شود. استغفار از راه های مهم آماده شدن برای ورود به ضیافت الله است.

به گزارش خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان: «باطن ماه شعبان اخلاص است، باطن ماه شعبان طهارت در نیت است، شخصی که در باطن ماه شعبان فرو رفت و از آن طهارت خاص استفاده کرد در ماه رمضان، لایق مهمانی ویژه خداوند متعال می شود، اعمال ماه شعبان ما را به این نقطه رهنمون می شود از این جهت است که حضرت رسول(ص) در این ماه مداومت به شب زنده داری و روزه داری می کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از این جهت است که در دعای ماه شعبان از خدا می خواهیم که خدایا ما را کمک کن که به این سنت پیامبر(ص) عمل کنیم، این روزه و این شب زنده داری در خلوص انسان بسیار موثر است و انسان را انصافا خالص می کند.»

 

این جملات بخش هایی از مباحث حجت الاسلام «علی محمد باقی» عضو هیات علمی مرکز تخصصی نماز و استاد حوزه است که در مورد فضایل ماه شعبان و مقدمات ورود به ماه رمضان با ما در میان گذاشته است، در ادامه حاصل نظرات وی تقدیم حضورتان می شود:

 

واپسین روزهای ماه گران قدر شعبان را پشت سر می گذاریم، به نظرتان چگونه می توان حداکثر بهره مندی از آنچه که باقی مانده را داشت و در عین حال آماده ورود به ماه مبارک رمضان شد؟

 

 این پرسش را با ذکر مثالی پاسخ می دهم، همان طور که هر جزئی از نماز نسبت به جزء دیگر مقدمه ای دارد، ماه رمضان نسبت به ماه شعبان نیز چنین وضعیتی دارد یعنی شعبان مقدمه ورود به رمضان است.

 

اگر می خواهید با خداوند وارد گفت وگو شوید باید با جدا شدن از غیر، وارد حریم خدا در نماز بشوید. وقتی که می خواهید سجده بروید مقدمتاً باید رکوع کرده باشید. این موارد ارتباط مستمری با هم دارند و در ماه های الهی هم این موارد مطرح است یعنی ورود به هر ماهی عبور از ماه گذشته را نیاز دارد بنابر این، اگر کسی از ماهِ گذشته عبور نکرده باشد، لیاقت ورود به ماه بعدی را پیدا نخواهد کرد.

 

البته بسیاری از افراد ممکن است که در ظاهر عبور کنند، اما در واقع و در باطن فقط مومنانِ خاص هستند که از این ماه ها عبورِ حقیقی پیدا می کنند. عبور حقیقی به این معنا که از آن ماه به عنوان یک وسیله و ابزار برای ماه بعد استفاده کرده باشند، عبور حقیقی به این معنا که با رسیدن به سِر و باطن ماه قبلی، لیاقت برای رسیدن به سر و باطن ماه بعدی را پیدا کنند. بهترین مثال برای درک هرچه بیشتر این مساله «نماز» است که ابتدای بحث به آن اشاره داشتم. قبل از نماز نیت کرده و قربة الی الله می گویید، این لفظ را همه می گویند اما چه کسی واقعا قربة الی الله را با تمام جانش درک کرده است؟ قطعا کسی که به باطن و سِر نیت راه پیدا کرده باشد.

 

 شخصی که می تواند از حقیقت نماز بهره بجوید، نه اینکه فقط راه برود و بدنش را به سمت قبله متوجه کند، ماه شعبان و ماه رمضان حکم نیت نماز و خود نماز را دارد.

 

با این وصف چه کسانی می توانند باطن ماه مبارک رمضان را درک کنند؟

 

کسانی که در ماه شعبان بتوانند به خلوص برسند. باطن ماه شعبان اخلاص است، باطن ماه شعبان طهارت در نیت است، شخصی که در باطن ماه شعبان فرو رفت و از آن طهارت خاص استفاده کرد در ماه رمضان، لایق مهمانی ویژه خداوند متعال می شود، اعمال ماه شعبان ما را به این نقطه رهنمون می شود از این جهت است که حضرت رسول(ص) در این ماه مداومت به شب زنده داری و روزه داری می کردند. از این جهت است که در دعای ماه شعبان از خدا می خواهیم که خدایا ما را کمک کن که به این سنت پیامبر(ص) عمل کنیم، این روزه و این شب زنده داری در خلوص انسان بسیار موثر است و انسان را انصافا خالص می کند.

 

پس ماه شعبان مقدمه ای است برای طهارت انسان در حوزه نیت و اینکه انسان بتواند با این طهارت وارد بر خداوند متعال شود چراکه به تعبیر حافظ:

 

غسل در اشک زدم کاهل طریقت گویند               پاک شو اول و پس دیده بر آن پاک انداز

 

آیا در کلام حضرت رسول(ص) و اهل بیت علیهم السلام نسبت به این مساله یعنی بهره مندی از روزهای پایانی ماه شعبان سفارش شده است؟

 

بله، ببینید کسی که حقیقتا بخواهد با خداوند ارتباطی برقرار کند باید از قبل خود را پاک و خالص کرده باشد. راه ورود به ماه رمضان و مهمانی خداوند نیز همین آماده شدن در ماه شعبان است.

 

بنابر این، اگر تاکنون کسی به هر دلیلی نتوانسته از ماه شعبان بهره مند شود، اگر کوتاهی کرده می تواند این روزهای آخر توجه داشته باشد. اباصلت هروی از امام رضا(ع) روایت می کند که حضرت(ع) فرمود: «اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضى مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِىَ مِنْهُ؛ خدایا اگر در آن قسمت از ماه شعبان که گذشته ما را نیامرزیده اى در آن قسمت که از این ماه مانده بیامرزمان».

 

آیا طلب بخشش در این روزها مقدمات خاصی هم می خواهد؟

 

قطعا، بخشیدگی در ماه مبارک رمضان نیازمند بخشش مقدماتی در ماه شعبان است. بنابر این، استغفار مقدماتی دارد که استغفار در نیت است، دیگری استغفار در خود عمل است، قبل از ماه مبارک رمضان استغفار می کنیم تا بتوانیم به استغفار دوم در ضیافت الله دست یابیم.

پایان پیام/248

منبع: شبستان

کلیدواژه: مرحله کشوری خبرگزاری شبستان مشهد سیزدهمین جشنواره قرآنی مدهامتان روز معلم روزنامه اردبیل شهید مطهری خسارت سیل روزنامه ها شعبان خلوص نیت ماه رمضان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۴۳۹۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عباس عبدی خطاب به نواصولگرایان: آی‌ کیوتان در اندازه گنجشک هم نیست

به گزارش عصر ایران عباس عبدی در اعتماد نوشت: ماجرا این است که آقای مهدی نصیری اعلام کرده که برای یک سفر خانوادگی مدتی را عازم کانادا شده‌ است. وی در چند سال اخیر مواضع به نسبت رادیکالی علیه ساختار موجود داشت و آشکارا هم بیان و تبلیغ می‌کرد.   اتفاقا مواضعی که داشت بخش اصلی اصلاح‌طلبان با آن همراهی نمی‌کردند، هر چند از این نظر که وی منسوب به جناح اصولگرا بود و این حرف‌ها را می‌زد، غیرمنتظره نیست که برخی اصلاح‌طلبان هم مثل اغلب مردم استقبال می‌کردند، چون این مواضع از سوی خود اصولگرایان یا منشعبین آنان زده می‌شد، ولی آقای نصیری هیچ نسبتی با اصلاح‌طلبی به عنوان یک مجموعه‌ای با پیشینه‌ای فکری و سیاسی نداشت و هنوز هم به لحاظ مبانی فکری به مجموعه اصولگرایان نزدیک‌تر است.   البته این فقدان نسبت را نه به عنوان نقطه قوت ایشان می‌گویم و نه به عنوان نقطه ضعف، بلکه یک واقعیت است. ایشان تا زمانی که ایران بودند مواضع رادیکال خود را اظهار می‌کردند، مواضعی که اگر یک نفر از اصلاح‌طلبان اندکی از آن مواضع را می‌گرفت، در چشم به‌هم زدنی بازداشت و بازجویی می‌شد و جایش در زندان بود.   اتفاقا بهترین دلیلی که وی منسوب به اصلاح‌طلبان نیست، همین مصونیت سیاسی و قضایی ناگفته و نانوشته‌ای است که در عمل، مجموعه اصولگرایان از آن بهره‌مندند.   البته آقای نصیری ارتباطات گوناگونی داشت، با اصلاح‌طلبان هم نشست و برخاست داشت، همچنان که با دیگران داشت ولی هیچ‌گاه به عنوان یک فعال اصلاح‌طلب نه خودش را معرفی می‌کرد و نه کسی به چنین صفتی او را می‌شناخت. شاید هم سعی می‌شد که با چند تن دیگر از دوستان خودشان، جریانی به جز اصلاح‌طلبان و اصولگرایان راه بیندازند که نمی‌دانم چرا نشد یا شاید هم از ابتدا در پی آن نبودند.   حالا و پس از طرح رویکردی سیاسی از جانب او، یک روزنامه وابسته به جناح نواصولگرایان نوشته است که «مهدی نصیری «باطن» اصلاح‌طلبان است که «ظاهر» شده است و حالا اصلاح‌طلبان که سال‌هاست با باطنی غیر از شخصیت متظاهرشده خود با مردم و نظام روبه‌رو شده‌اند، از اینکه یک تازه‌وارد قواعد بازی را رعایت نکرده (یا هنوز نیاموخته) و باطن آنان را آشکار کرده است، به‌شدت دلخور و هراسان شده‌اند و در اقدامی سیستماتیک هر روز یکی از آنان، تکذیب و رد و تکفیر نصیری را برعهده می‌گیرد.   غافل از آنکه وقتی چندین سال است تریبونی برای اظهارات او شده‌اند، حالا که یک‌باره نصیری به صحرای سلطنت و براندازی و ضدانقلابی‌گری محض زده است، دیگر کسی از اصلاح‌طلبان نمی‌پذیرد که نصیری را از خود ندانند.»   ابتدا بهتر بود که پیش‌تر با دوستان خود هماهنگ می‌کردند، زیرا اغلب کسانی که موضع مطلوب رسمی گرفته‌اند به درخواست دوستان همان روزنامه بود. مگر آنان که نقدی بی‌طرفانه داشتند. علت نیز روشن است.   من در گفت‌وگویی با خبرآنلاین در همین مورد گفتم که چرا جناح حاکم در این موضوع سکوت کرده است؟ در درجه اول چون حرف‌های خودشان در نقد آقای نصیری را موثر نمی‌دانند. به علاوه نمی‌خواهند شرمندگی حضور وی در جناح متبوع را یادآور شوند و مسوولیت افکار و رفتار متضاد خود را بپذیرند، افکار و رفتاری که موجب این‌گونه ریزش‌ها شده است. اگر آقای نصیری جایی در میان اصلاح‌طلبان برای خودش می‌یافت احتمالا به آن سوی آب نگاه نمی‌کرد.   گرچه این نحوه نوشتن ناشی از بی‌صداقتی و دورویی است، ولی بی‌عقلی نیز در آن موج می‌زند. چرا؟ فرض کنیم که ادعای نویسنده درست باشد. آیا یک لحظه پیش خود فکر نکرده که اگر اصلاح‌طلبان هم سلطنت‌طلب شده باشند، حتما افراد با گرایش‌های فراتر از اصلاح‌طلبی هم شده‌اند، پس چه کسی برای سیاست رسمی می‌ماند؟ شما که حداکثر ۱۵درصد (با ارفاق) بیشتر نیستید، آن‌هم ۱۵درصد که به لحاظ متغیرهای اصلی جامعه جزو بخش‌های ضعیف‌تر و کم‌اثرتر است.   اگر اندکی، فقط اندکی درایت بود، حتی باید آقای نصیری را هم به نحوی توجیه و اصرار می‌کردید که وی هم طرفدار سلطنت نیست، حالا یک حرفی زده، وقتی دید که نظراتش درست نیست برمی‌گردد و... ولی به جای اینها یک مجموعه اصلی انقلاب که بسیار فراتر از کل اصولگرایان هستند را نیز باطن‌شناسی می‌کنید و نصیری را باطن آنها می‌دانید. آی‌کیو، در اندازه گنجشک هم نیست. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: انتقاد تند ابطحی از مهدی نصیری: پوست خربزه زیر پایت انداخته اند مهدی نصیری و توهم اتحاد