آشپزی تاثیری بالا در همبستگی خانوادگی دارد/ مگر می‌شود یک خانم آشپزی نکند؟/ غذای بیرون فضای عاطفی را ندارد

وزیر اسبق بهداشت گفت: مادرم آشپزی درجه یک بود و یکی از افسوس‌هایم این است که چرا آشپزی درجه یک را آن طور که باید یاد نگرفتم.

گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، برنامه این هفته نسل امروز جمعه ١٣ اردیبهشت ماه با نگاهی به آشپزخانه تعطیل (بررسی آشپزی و غذا از بعد فرهنگی در جامعه امروز ایران) با حضور وحید شالچی جامعه‌شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، سوده نجفی فعال اجتماعی و گفتگو با مرضیه وحیددستجردی وزیر اسبق بهداشت با اجرای امیر ابراهیم رسولی روی آنتن شبکه پنج رفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مرضیه وحید دستجردی در پاسخ به این سوال که اهل آشپزی هستید؟ گفت: مگر می‌شود یک خانم آشپزی نکند!

آشپزی جزو ضروریات است

وی در واکنش به اینکه خانمی که وزیر است و سمت دارد آیا زمانی برای آشپزی دارد، افزود: به نظر من آشپزی جزو ضروریات است؛ من به طور معمول به این دلیل که بقیه روز‌های هفته درگیر کار هستم جمعه‌ها برای طول هفته غذا آماده می‌کنم.

وزیر اسبق بهداشت در خصوص اینکه در دنیای امروز گفته می‌شود آشپزی وقت تلف کردن است، اظهار داشت: مادر بنده آشپزی درجه یک بود و الان یکی از افسوس‌های بزرگم این است که چرا آشپزی درجه یک را آن طور که باید یاد نگرفتم.

وی با بیان اینکه در آن زمان به دلیل درس و مطالعه خیلی به آشپزی اهمیت نمی‌دادم، یادآور شد: الان می‌بینم چقدر موضوع غذا در سلامت جسم و روح مهم است؛ اینکه گفته می‌شود آشپزی با عشق یک واقعیت است، حقیقت دارد زیرا مادر وقتی غذا می‌پزد تمام عشق خود را پای آن آشپزی می‌گذارد.

دستجردی در پاسخ به این سوال که اگر آشپزی در خانه تعطیل شود در عشق خانواده هم اثر می‌کند، گفت: بله اثر دارد، آشپزی تاثیر بسیاری در همبستگی خانوادگی و یک‌دلی ایفا می‌کند؛ مادر وقتی دلسوزی می‌کند و برای آشپزی وقت می‌گذارد این روحیه در دیگران هم اثر دارد و آن‌ها هم سعی می‌کنند به نوعی جبران کنند.

پرکاری تضادی با آشپزی کردن یک خانم ندارد

وزیر اسبق بهداشت با تاکید بر اینکه پرکار بودن تضادی با آشپزی کردن یک خانم ندارد، ادامه داد: من قبلا این اندازه که امروز به آشپزی اهمیت می‌دهم، اهمیت نمی‌دادم و تصورم این بود که، چون مادرم خانم خانه دار و سنتی است این‌قدر به آشپزی اهمیت می‌دهد، اما امروز بعد از ٥٩ سال می‌فهمم آشپزی بسیار مهم است و تاثیر آشپزی مادر تا نسل‌ها فراموش نمی‌شود.

وی یادآورشد: ممکن است این نسل هم فکر کنند آشپزی کار سنتی است، اما بعد از مدتی متوجه می‌شود که آشپزی اهمیت زیادی دارد.

وحیددستجردی با اشاره به اینکه در گذشته در منزل مادربزرگم جمع می‌شدیم و همه اقوام حضور داشتند، افزود: با اینکه غذا‌های ساده‌ای مثل عدس پلو همراه با کوکو درست می‌شد، اما واقعا لطف بسیاری داشت و هنوز مزه آن میهمانی‌ها را فراموش نکرده ایم.

نباید گمان کنیم پخت چند نوع غذا در مهمانی عزت است

وی تصریح کرد: الان روی تشریفات میهمانی‌ها بسیار کار می‌شود و دردسر خانم خانه و هزینه‌ها زیاد شده اند از این رو آشپزخانه تعطیل و میهمانی در بیرون گرفته می‌شود؛ نباید این تصور وجود داشته باشد که عزت و احترام این است چند نوع غذا درست کنیم.

شالچی در بخش دیگری از برنامه در پاسخ به این سوال که غذای مادر بهتر است یا بیرون، گفت: غذای مادر؛ چون فقط بعد مادی نیست و با انبوهی از خاطرات همراه است و غذای بیرون آن فضای عاطفی را ندارد.

وی در خصوص فرونی فست فودی‌ها و رستوران‌های زیرزمینی یادآور شد: علت‌های متفاوتی مثل نحوه اشتغال مرد و زن در خانواده دارد و بخشی هم به اقتصاد غذا مربوط است که شبکه‌ای از سود به شمار می‌رود و تبلیغاتی به همراه دارد که ذائقه‌ها را شکل می‌دهد و گاهی نیز غذا وسیله‌ای برای نمایش و تظاهر به کار می‌رود.

این جامعه شناس در پاسخ به این سوال که در خارج از کشور به این مقوله چگونه نگاه می‌شود، افزود: انبوهی از بحث‌ها و گاهی جنبش‌های اجتماعی چه در فضای مجازی و چه واقعی پیرامون غذا در جهان دنبال می‌شود و اگر اندکی به عنوان یک امر زیستی مطرح است بیشتر امری فرهنگی اجتماعی به شمار می‌رود.

وی بر همین اساس به جنبش غذای آهسته اشاره کرد که در مقابل فست فود‌ها شکل گرفت و از طبقه متوسط و روشنفکر شمال ایتالیا آغاز و بعد جهانی شد.

شالچی همچنین به موضوع اخلاق غذایی و عدالت غذایی اشاره کرد و گفت: برای مثال شرایطی که طیور در آن نگهداری می‌شوند که گیاه خواری نقدی به این شیوه است؛ همچنین رفاه غذایی در برخی کشورها، فقر غذایی در بخش دیگر دنیا را به همراه دارد؛ در ایران میزان اتلاف غذا در رستوران‌ها بسیار است در حالی که بخشی از جامعه فقر غذایی دارند.

شالچی اظهار داشت: آگاهی خوبی در جامعه ایرانی نسبت به غذا‌های سالم شکل گرفته و در مناطق مختلف کشور غذا‌های محلی مورد اقبال واقع می‌شود.

این جامعه شناس با تاکید بر اینکه غذا یک امر فرهنگی اجتماعی است، گفت: تصور این است فرهنگ فقط بحث‌های فلسفی و نظری است، در حالی که فرهنگ در زندگی روزمره است که تولید می‌شود و در این صورت به موضوع غذا هم می‌رسیم.

نجفی در ادامه این برنامه در پاسخ به این سوال که آیا با وجود مشغله کاری و تحصیلی آشپزخانه در خانه شما تعطیل است، گفت: خیر، اگر انسان بتواند مدیریت درستی را در تمام زندگی داشته باشد می‌تواند در همه موارد مدیریت کند.

وی یادآور شد: مباحث تربیتی هم در زمان خوردن غذا کنار یکدیگر بر سر سفره صورت می‌گیرد و همین زمان بهترین موقعیت است.

این فعال اجتماعی در پاسخ به این سوال که آیا آشپزی وقت تلف کردن است، اظهارداشت: متاسفانه نسل امروز به سمتی رفته که می‌خواهد خود را با جامعه مدرنیته امروز مقایسه کند و تصور می‌کند در جا‌های دیگر مثل اروپا اینگونه نیست در حالی که دراروپا هم خانواده بسیار مهم است.

نجفی گفت: به نظر بنده آشپزی در خانه یک عشق است و کسی که به خانواده اش عشق داشته باشد برای خانواده اش آشپزی می‌کند و این وقت تلف کردن نیست.

وی در ادامه گفت: در جامعه امروز خانم‌ها مدرنیته فکر می‌کنند و تصور می‌کنند آشپزخانه را تعطیل کنند و فست فود بگیرند به کلاسشان اضافه می‌شود در حالی که اصلا اینطور نیست.

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: اخبار علمی اخبار سلامت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۵۲۵۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ چیزی که فقط افرادی که در خانواده ای با روابط سمی بزرگ شده اند درکشان می کنند

نحوه بزرگ شدن شما تا بزرگسالی، چه خوب و چه بد، بر رفتارتان تأثیر می گذارد.

تجربیات مخرب اولیه زندگی زخم های عاطفی ماندگاری از خود به جای می گذارند.

آنها اغلب روابط شما را به گونه ای تحت تاثیر خود قرار می دهند که درک آن دشوار است.

به گزارش روزیاتو، در ادامه به بررسی ۷ چیز در زندگی می پردازیم که طبق اصول روانشناسی، افرادی که در خانواده ای با روابط سمی بزرگ شده اند درکشان می کنند.

۱) زندگی در تنش مداوم

بزرگ شدن در یک خانواده سمی می تواند به معنای زندگی در یک تنش دائمی باشد. هرگز نمی دانید که درگیری بعدی چه زمانی رخ خواهد داد.

روانشناسان خاطرنشان می کنند که اعضای سمی خانواده ممکن است معتاد به درگیری های مداوم باشند.

در نتیجه، آنها از نظر احساسی بیش از حد واکنش نشان داده و در جمع یا در فضای خصوصی عصبانیتشان را نشان می دهند.

بزرگ شدن در چنین محیط ناآرامی مانند حرکت در میدان مین بوده که در آن هر قدم مملو از خطر است.

از لحظه‌ای که از خواب بیدار می‌شوید، تا زمانی که به رختخواب می‌روید، یک حس تنش وجود دارد؛ مانند طوفانی که در حال وقوع است.

شما در چنین شرایطی مجبور هستید که همیشه رفتارها و سخنان خود را بررسی کنید و هرگز نمی دانید که یک نظر ظاهراً بی ضرر چه زمانی طوفانی را برمی انگیزد.

این حالت حتی پس از مستقل شدن به سختی از بین می رود.

۲) احساس می کنید که در افت و خیز احساسی هستید

اعضای سمی خانواده همیشه در آستانه انفجار نیستند.

گاهی اوقات، آنها آرام، دوست‌داشتنی و خوب به نظر می رسند. درست پیش از اینکه بدون هیچ هشداری وارد حالت سمی خود شوند.

این دقیقاً همان چیزی است که باعث می شود احساس کنید که انگار در یک ترن هوایی احساسی هستید.

درست زمانی که فکر می کنید در امانید، یک طغیان شما را به قلمروی دلواپسی پرتاب می کند.

این تغییرات سریع خلق و خو باعث ایجاد حس بی ثباتی می شوند.

بچه‌هایی که در چنین شرایطی بزرگ می‌شوند و نمی‌دانند که چه چیزی انتظارشان را می کشد، ممکن است دچار اضطراب شده و دائماً خود را برای حمله عاطفی بعدی آماده کنند.

۳) مراقبت از دیگران

کودکان در خانواده‌های سمی ممکن است خود را در نقش هایی بیابند که معمولاً برای بزرگسالان تعریف شده اند؛ مانند نقش مراقب.

این امر آنها را وادار می کند که خیلی سریع بزرگ شوند و کودکی و معصومیت آنها را می رباید.

بر اساس اصول روانشناسی، اگر مجبور باشید از همان ابتدا نقش مراقب را بازی کنید، این احتمال وجود دارد که هویت خود را با انجام کارهایی برای دیگران پیوند دهید.

در حالی که کمک کردن خوب است، با داشتن چنین ذهنیتی این کار را بیش از حد و بدون تعیین مرزهای سالم و توجه به نیازهای خود انجام می دهید.

در این صورت، عزت نفس شما آسیب می بیند. به خصوص اگر این باور را داشته باشید که تنها در صورتی شایسته عشق و احترام هستید که بتوانید به دیگران کمک کنید.

۴) عزت نفس پایین

افرادی که در خانواده های سمی بزرگ شده اند، اغلب در دوره بزرگسالی با عزت نفس پایین دست و پنجه نرم می کنند.

اگر در دوران کودکی خود مجبور بودید که با انتقادات بی وقفه کنار بیایید، همان افرادی که باید به شما عشق بی‌قید و شرط می‌دادند، باعث شدند که احساس بی ارزشی کنید.

هنگامی که متقاعد شدید بی ارزش هستید، از بین بردن این باور دشوار است.

حتی در موقعیت هایی که به طور عینی موفق هستید، ممکن است دچار احساس بی کفایتی و شرم شوید.

بنابراین، اهداف بزرگ تری را برای خود تعیین کرده و اگر نتوانستید به آنها دست یابید، خودتان را سرزنش می کنید.

۵) کمال‌گرایی

فرزندان خانواده های سمی می توانند دچار کمال‌گرایی شوند.

شاید پدر و مادرتان اشتباهات شما را به‌ عنوان یک نقص، به ‌جای بخشی از زندگی عادی تلقی می‌کردند.

بنابراین، ممکن است این رفتار باعث شده باشد که شما در دوره بزرگسالی فکر کنید که باید از اشتباهات به هر قیمتی اجتناب کرد و تلاش برای کمال‌گرایی یک هنجار است؛ نه یک استثنا.

تمایل به کمال‌گرایی همچنین می تواند ناشی از نیاز به کسب تایید یا اجتناب از انتقاد در یک محیط خانوادگی سمی باشد که در درازمدت باعث استرس مزمن و نارضایتی از زندگی خواهد شد.

۶) سرکوب احساسات

محیط‌های سرکوب‌کننده عاطفی در دوران کودکی، بیان آشکار احساسات را برای افراد چالش‌برانگیز می کنند.

روانشناسان خاطرنشان کرده اند که سرکوب احساسات یک راهبرد معمول مقابله ای است که توسط اعضای خانواده های سمی استفاده می شود.

کودکان در چنین خانواده هایی این باور را دارند که ابراز احساسات می تواند منجر به نادیده گرفته شدن یا حتی خشونت و شرمندگی شود.

بنابراین آنها احساسات خود را سرکوب می کنند که باعث می شود ایجاد روابط عمیق در دوره بزرگسالی چالش‌برانگیزتر شود.

اگر نتوانید به طرف مقابل بگویید که واقعاً چه احساسی دارید، چگونه می توانید به او نزدیک شوید؟

۷) مکانیسم های مقابله ای ناسالم

بزرگ شدن در یک شرایط سمی می‌تواند باعث شود مکانیسم‌های مقابله‌ای دیگری در شما شکل گیرند:

کناره‌گیری از تعاملات اجتماعی به عنوان راهی برای محافظت از خود در برابر رنج های عاطفی بیشتر سوء مصرف مواد مخدر یا الکل برای از بین بردن درد عاطفی یا مقابله با استرس انجام رفتارهای خودآزاری در تلاش برای مقابله با احساسات طاقت‌فرسا یا به دست آوردن حس کنترل صرف زمان بیش از حد در شبکه های اجتماعی یا خیالبافی به عنوان وسیله ای برای فرار از واقعیت های زندگی ناکارآمد خانوادگی کانال عصر ایران در تلگرام