به نقل از «ایرنا»

پایتخت میزبان شیراز، شهرِ شعر و شعور

تاریخ انتشار: ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۶۶۰۲۸۱

تهران-ایرنا- نیمه بهار و مقارن با روز ملی شیراز، خانه گفتمان شهر، آیین بزرگداشت این روز با عنوان «شیراز، شهرِ شعر و شعور» با گفت‌وگوی نخبگان و هنرمندان شیرازی را شب گذشته برگزار کرد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا از روابط عمومی خانه گفتمان شهر، «احمد دالکی» پدر نجوم آماتور ایران در این آیین از آسمان شیراز گفت که تا 23 سالگی در آن زندگی می‌کرد و اگر شب‌های تابستان نبود که روی پشت‎بام بخوابد و آسمان را نظاره کند، شاید هیچ‌گاه به ستاره‌شناسی علاقه‌مند نمی‌شد و از این حیث، خود را وامدار شیراز و آسمانش می‌داند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ادامه، «خسرو حکیم‌رابط» برای حاضران سخن گفت. او را که بیشتر با تئاتر رادیویی می‌شناسند، گفت «شیراز عجب آب‌وهوایی دارد، غروب دلگشا و سرخِ غمگین» و بعد، برگی از یکی از خاطرات منتشرشده خود را با عنوان «گُلنار»، مربوط به سال 1319 خواند که آغاز آن چنین است:
«کوچه‌های شیراز خیس است از باران سرد شبانگاهی، دیوارها و چاله‌چوله‌ها و قلوه‌فرش‌ها نیز. یخ هم بسته است. دوان از زیر طاقی وهم‌آلود می‌گذرم... به کوچه قهر و آشتی می‌رسم. کوچه قهر و آشتی را نیز پشت سر می‌گذارم. دفتر و کتابم زیر بغل... می‌رسم زیر پنجره گلنار؛ همکلاس کلاس سومم.سنگریزه‌ای می‌خورد به آن پنجره مشبک هزاررنگ قدیمی.
گلنار سربیرون می‌آورد: «اومدم کاکو.» لحظه‌ای بعد گلنار هم از در بیرون می‌پرد. می‌دوم. می‌دویم... سپور شهرداری با سطل آب از جوی برمی‌دارد و به خیابان می‎‌پاشد. آب در هوا یخ می‌زند... یخ بر زمین می‌ریزد. به درخت همیشگی - درخت لخت گل اشرفی – می‌رسیم. دفتر و کتابم را می‌دهم به دست گلنار. تیرکمان را از جیب گشاد کت بسیار گشادم - کت کهنه پدر درمی‌آورم. سنگ در جیب دارم. آماده‌ام. نشانه می‌روم. گنجشک‌های سرمازده در لای شاخه‌های گل اشرفی کز کرده‌اند. گنجشگکی می‌افتد. برش می‌دارم. پشت می‌کنم به گلنار؛ گلنار طاقت تماشای سرکندن گنجشک‌ها را ندارد. دیری نمی‌گذرد که دستمال بسته‌ای با ده دوازده نفر گنجشک آماده می‌شود. راه می‌افتیم نزدیکی‌های آب انبار قوام، باریکه نوری بر سکوی خانه‌ای افتاده است. می‌چسبیم به هم و می‌نشینیم در نور باریک صبحگاه زمستان سرد سال 1319 شیراز در راه مدرسه؛ چشم بر دهانه آب انبار قوام...»
اما «بهنام کامرانی» که نقاش و مجسمه‌ساز است، درباره بی‌حافظه‌بودن مردم ایران گفت و اینکه همه از جمله مردم شیراز، گذشته خود را فراموش کرده‌اند تا درس‌آموز آینده شود و البته، این جلسه، را شاید نخستین حضور نخبگان شیرازی زیر یک سقف در پایتخت دانست و آن را به فال نیک گرفت.
«کامبیز درم‎‌بخش» که گرافیست است، به واسطه ماموریت پدرش در شیراز زاده شده و تنها تا سه سالگی در این شهر زیسته است ولی انتقادی جدی به شیرازِ امروز وارد کرد: «شیراز آنقدر زیبا است که مانند رویا می‎‌ماند اما شیرازِ امروز، رنگی از گذشته ندارد و بی‌هویت شده است و گویی تمام جوانب تاریخی آن فراموش شده است. شاید چون همه‌چیز در تهران متمرکز شده است».
سپس «علیرضا شجاع‌نوری» که او را با فیلم «روز واقعه» به‌خاطر می‌آوریم، چند خاطره از شیراز که تا دیپلم در آن بوده و زیسته، گفت: «من با شیراز حال کردم و امیدوارم شیراز هم با من حال کرده باشد. شیراز، یهودی زیاد داشت و یاد دارم اکثرا بزاز بودند و شنبه‌ها دکان‌هایشان تعطیل بود اما همه با هم در مهربانی زندگی می‌کردند. حرکت‌ها حفظ می‌شد و هیچ فاصله‌ای میان مردم نبود. شیراز شهر مظلومی است، گویی در روز روشن به آن تجاوز شده باشد؛ پیش از جنگ 500 هزار نفر جمعیت داشت و جنگ که تمام شد، شده بود دو میلیون نفر و بعد، چون یک دختر اصیل و نجیب و فقیر، کوشید تا از دردهایش نگوید و همه را فرو خورد. تابستان‌ها موقع مخلوطِ برف و شیره انگور بود و البته غذاهایی چون کلم قمری پلو، آبگوشت به انار و یخنی عدس کلم که طی سال طبخ می‌شد. من آمدن خط تلفن و تلویزیون به خانه‌ها در شیراز را دیدم و البته، هیچ‌گاه از خاطرم نمی‌رود پیاده‌گردی‌های شیراز را».
آخرین سخنران «مهدی حاجتی» بود، عضو شورای شهر شیراز که گفت: «برای بهتر شدن شرایط تلاش کردیم و خواستیم به نوستالژی سابق برسیم که نشد و ماندیم و درجا زدیم. من شیراز را یک مفهوم می‌دانم نه یک شهر که همگانی شده است، به این اعتبار که دچار تکثر فهم هم نشده باشد، در نتیجه تبدیل به فهم مشترک می‌شود اما همیشه نهاد حاکم تلاش کرد تا فهم آمرانه را القا کند. با وجود این، در تنگناها، شهروندان و کالبد شهر، یکدیگر را حفظ کرده‌اند و همیشه یکی فدای دیگری شده است و معتقدم اگر شهروندان و کالبد شیراز از این مقطع عبور کنند و به آینده برسند، آینده خیلی هم ترسناک نیست که اگر چنین نشود، به قول شاملو «مرغ سکوت، جوجه مرگی فجیع را، در آشیان به بیضه نشسته ست!». شیراز شهری است پر از عناصر متضاد و البته مترادف و در نتیجه شهر گفت‌وگو و من تلاش خواهم کرد، دست‌کم شرایط موجود را حفظ کنم و جلو تخریب بافت‌های تاریخی را بگیرم».
در بخشی از برنامه، شعرخوانی «منصور اوجی» شاعر شیرازی، که برای این مجلس خوانده بود، پخش شد که یکی از آن شعرها با نام «کجای جهان‌های شیراز؟» چنین بود:
«کجای جهان بود آن باغ وُ آن عصر؟
که بی‌ترس چیدیم
«چه پر عطر!»: گفتم
چه پر طعم خوردی
چه پر طعم
*
کجای جهان می‌فروشند بادام تر را؟
کجای جهان بود آن عصر؟
کجای جهان‌های شیراز؟»
در بخشی دیگر، «امین فقیری»، داستان‌نویس اهل شیراز هم، متنی با نام «شیرازِ کودکیِ من» خوانده بود که پیام صوتی آن برای حاضران پخش شد. که در بخشی از آن آمده است:
«در شیرازِ کودکی من
مردم دل پرنشاط بودند
و جمعه‌هایشان را به میهمانی طبیعت می‌رفتند
رفت و برگشت‌شان با اتوبوس‌هایی بود
که یک قران بیشتر نمی‌گرفتند.
در شیراز کودکی من
مردم برای کشته شدن سهراب گریه می‌کردند.
و کتاب امیرارسلان نامدار جوان‌ها را آواره می‌کرد.
و هرشب دستی «دیوان حافظ» را از بلندی تاقچه برمی‌داشت و می‌گفت:
یا خواجه حافظ شیرازی، تو کاشف هر رازی
به حق شاخه نباتت قَسَمَت می‌دهم، پیش‌بین حال ما را بنما».
همچنین «فاطمه کشاورز»، استاد زبان و ادبیات فارسی و مدیر موسسه مطالعات ایرانی روشنِ دانشگاه مریلند آمریکا طی یادداشتی با عنوان «ز خاک سعدی شیراز...»، خطاب به این نشست، از خاطرات شیراز کودکی و جوانی خود گفته است که در بخشی از آن نوشته است:
«خودمان را ادامه یک خانواده قدیمی، اصیل و مرفه می‌شناختیم. اما تا نوبت به ما رسید، قدمت و اصالت بر رفاه می‌چربید. البته اموراتمان می‌گذشت، ولی عیدهای نوروز مثل از ما بهتران به سفر خارج یا حتی به شهرهای دیگر ایران نمی‌رفتیم. در شهر می‌ماندیم و شیراز را که با بهار جان می‌گرفت و سبز می‌شد به قول فروغ مثل یک لیوان شیر تازه می‌نوشیدیم. از همه بهتر دیدار نوروزی از آرامگاه شیخ اجل بود که درِ بزرگ آبی رنگش وعده می‌داد:
زخاک سعدی شیراز بوی عشق آید
هزار سال پس از مرگ او گرش بویی
گفتنی است که تا سالیان سال برای فهمیدن خیلی از کلمات شیخ پرسش وتفحص لازم بود اما برای معناکردن «بوی عشق» لغتنامه لازم نبود. شمعدانی‌های پر هیاهوی حیات آرامگاه، «بستنی سعدی» که شهرت خامه و زعفرانش از کنار آرامگاه به همه شهرهای ایران رسیده بود، و ماهی‌های نقره‌ایِ «حوض ماهی» - نهر زلالی که زیر تربت شیخ جاری بود - همه بوی عشق را بی‌هیچ مشکلی معنا می‌کردند.
چه سال‌های خوشی! کودکی و شعر همیشه با هم در یک گلیم نمی‌گنجند. اما اگر زبان زبانِ روان و دست‌یافتنی سعدی باشد و پدر آن را بخواند – داستان دیگریست».
در پایان، پیام صوتی «کوروش کمالی سروستانی»، مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس نیز به استماع حاضران رسید که بخشی از آن از این قرار بود: «شیراز اما برای مردمانی که به مِهر آوازه‌اند روح است و کالبد. شیراز جغرافیاست و زندگی. شیراز تاریخ است و فرهنگ. شیراز ماندگار است و جاری».
در انتها، قسمت‌هایی از مستند «واسونَک» ساخته محسن مقدم و امید شریفی به نمایش درآمد.
فراهنگ**9211**3009

منبع: ایرنا

کلیدواژه: فرهنگي روز شيراز هنرمندان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۶۰۲۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چین، میزبان مذاکرات آشتی حماس و فتح

جنبش‌های حماس و فتح و یک دیپلمات در پکن عصر جمعه اعلام کردند که چین میزبان مذاکرات آشتی داخلی میان گروه‌های فلسطینی خواهد بود.

به گزارش ایسنا، خبرگزاری رویترز به نقل از ۲ مقام در جنبش‌های فتح و حماس گزارش داد که ریاست هیئت حماس برعهده موسی ابومرزوق، عضو دفتر سیاسی این جنبش و ریاست هیئت جنبش فتح برعهده عزام الاحمد، یکی از اعضای کمیته مرکزی این جنبش است.

خبرگزاری رویترز به نقل از یک دیپلمات در پکن که اشاره‌ای به نامش نشده است، گزارش داد که این مذاکرات با هدف حمایت از تلاش‌ها در راستای آشتی میان ۲ جنبش فتح و حماس انجام می‌شود.

پیشتر مسکو میزبان نشست مشابهی در اواخر ماه فوریه برای رایزنی درخصوص تشکیل دولت وحدت ملی فلسطین و بازسازی نوار غزه بود.

یکی از رهبران جنبش مقاومت اسلامی حماس پیشتر به شبکه المیادین اعلام کرد که این جنبش با دعوت چین از همه جناح‌های فلسطینی برای حضور در نشستی تحت عنوان «آشتی ملی» موافقت کرده است.

پس از آنکه وانگ یی، وزیر امور خارجه چین در ۱۸ آوریل گفت که ایالات متحده باید از قطعنامه سازمان ملل برای آتش‌بس در نوار غزه حمایت کند، مقامات چینی به طور فزاینده‌ای به تجاوزات مداوم اشغالگران به نوار غزه پرداخته‌اند.

وزیر خارجه چین با تکرار درخواست‌های پکن برای «آتش‌بس فوری»، جنگ اسرائیل علیه غزه را «تراژدی برای بشریت و ننگ تمدن» توصیف کرد.

در ماه مارس گذشته، ژانگ جون، نماینده دائم چین در سازمان ملل متحد بر لزوم توقف حمله به غزه و توقف آسیب‌های وارده به غیرنظامیان تاکید کرد.

وی خواستار «لزوم رفع محاصره تحمیلی غزه و برداشتن موانع ورود اقلام بشردوستانه و اطمینان از ورود آن‌ها به مقدار کافی به غزه» شد.

شی جینپینگ رئیس‌جمهور چین نیز خواستار برگزاری «کنفرانس بین‌المللی صلح برای حل مناقشه» شد.