چه افرادی در خطر خستگی مزمن قرار دارند؟
تاریخ انتشار: ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۶۷۴۱۵۳
خستگی ناشی از "سندرم خستگی مزمن" با انواع بی حوصلگی‌های روزانه تفاوت دارد و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است.
به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، سندرم خستگی مزمن (Chronic fatigue syndrome) یا "میالژیک انسفالومیالیتیز"، نوعی بیماری است که نشانه اصلی آن خستگی مفرط است، به گونه‌ای که این نوع خستگی با انجام هرگونه فعالیت ذهنی یا جسمی تشدید می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علت ابتلا به سندرم خستگی مزمن چیست؟
شدت سندرم خستگی مزمن در افراد مختلف، متفاوت است اما علل آن همچنان ناشناخته است. به نظر می‌رسد عامل احتمالی این بیماری سیستم ایمنی معیوب، وجود عفونت‌ها و یا تغییرات شیمیایی بدن باشد.
خستگی شدید
خستگی مبتلایان به این بیماری با افراد دیگر فرق دارد؛ به گونه‌ای که حالت کم‌توانی در مبتلایان به سندرم خستگی مزمن معمولاً طاقت‌فرسا است و حداقل شش ماه طول می‌کشد. این حالت خستگی پس از تقلای جسمی یا ذهنی بدتر می‌شود و حتی یک خواب کامل شبانه نیز تسکین‌دهنده آن نیست. این نشانه اغلب با سایر علائم ناراحت کننده مانند دردهای مزمن همراه است.
دردهای مکرر
بسیاری از افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن، دردهای ناگهانی مانند سردرد، گلودرد، درد عضلانی و درد مفاصل را تجربه می‌کنند، به طوری که مفاصل بدون نشانه‌هایی از قرمزی یا تورم، صدمه می‌بینند.
سایر علائم
مبتلایان به این بیماری غیر از خستگی و درد دچار اختلالات حافظه، مشکل تمرکز حواس، اختلال خواب، بیقراری در هنگام بیداری و ضعف و سرگیجه می‌شوند.
چه افرادی بیشتر در معرض خطر هستند؟
بررسی‌های محققان نشان می‌دهد که احتمال ابتلا به این بیماری در زنان بیش از مردان است. اگرچه احتمال بروز سندرم خستگی مزمن در افراد مختلف از هر رده سنی وجود دارد، اما اغلب در افراد بالای ۴۰ و ۵۰ سال رخ می‌دهد. وقوع این بیماری ممکن است بر اثر عوامل ژنتیکی باشد و شواهدی بر مسری بودن آن وجود ندارد.
سندرم خستگی مزمن در کودکان و نوجوانان
این بیماری در کودکان بسیار نادر و تنها در نوجوانان به ندرت اتفاق می افتد. خبر خوب این است که احتمال بهبود جوانان مبتلا به این سندروم بیشتر از افراد مسن است. والدین باید در صورت مشاهده علائم این بیماری در کودکان، به یک پزشک متخصص مراجعه و برنامه‌ای برای تمرین فردی و کنترل بیماری درخواست کنند.
منبع: ایمنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۷۴۱۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مو روی لاله گوش نشانه چیست؟
حضور موی گوش یا موی درون گوش را نباید به آسانی نادیده گرفت. اگر چشمان پنجره‌های روح هستند، گوش‌ها پنجره‌هایی به سمت قلب محسوب می‌شوند. به همین دلیل، ما در بخش سلامت می‌خواهیم به شما بگوییم که حضور موی گوش شما می‌تواند به عنوان یک هشدار جدی درباره سلامتی شما باشد. به گفته علم، موهای درون مجرای گوش، مانند یک باغ کوچک پر از موهای سیاه، یک نشانه شایع برای حمله قلبی است.
به گزارش نمناک، در سال 1973 دکتر ساندرز تی. فرانک و تیم تحقیقاتی اش پژوهشی را در ژورنال پزشکی نیو اینگلند منتشر کردند که مدعی بودند چین و چروک مورب نرمه‌ی گوش، که بعداً به نام "علامت فرانک" شناخته شد، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی وجود بیماری سرخرگ های قلبی (سی اِی دی) باشد.
سی اِی دی یک مشکل گرفتگی عروق است که در آن پلاک‌های مومی درون رگ‌ها جمع می‌شوند و با نام تصلب شرایین نیز شناخته می‌شود. هنوز هم نمی‌دانیم چگونه این ایده به ذهن این پزشکان رسید، اما پژوهش‌های بعدی نیز نشان داده‌اند که علامت فرانک می‌تواند نشان دهنده‌ی بیماری‌های قلبی و عروقی دیگری نیز باشد.
گروهی از پزشکان که به این ارتباط غیب‌گویانه بین گوش و قلب معتقد شده بودند، برای پیدا کردن پاسخ به این پرسش که آیا موی داخل مجرای گوش می‌تواند نشانگر بیماری سرخرگ های قلبی باشد، با متخصصان پوست همکاری کردند.
در سال 1984، مطلبی در ژورنال پزشکی نیواینگلند منتشر شد که در آن ادعا شده بود وجود چین و چروک مورب نرمه گوش، که علامت فرانک نامیده می‌شود، می‌تواند نشانگر بیماری سرخرگ های قلبی باشد. در این مطالعه که بر روی 43 مرد و 20 زن صورت گرفته بود، 90 درصد از شرکت کنندگانی که این علامت را داشتند، نارسایی قلبی را تجربه کرده بودند.
در گذشته، برخی پزشکان از جمله ریچارد اف. واگنر از دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون، باور داشتند که بالا بودن سطح هورمون آندروژن در بدن به دلیل افزایش تولید سلول‌های قرمز خون، می‌تواند منجر به ایجاد لخته در عروق شود.
در سال 1991، پژوهش دیگری نیز در ژورنال قلب انگلستان منتشر شد که بیان می کرد در بین 602 بیمار مرد مبتلا به سی ای دی و 300 مرد سالم، وجود چین و چروک مورب نرمه ی گوش با افزایش ریسک بروز سی ای دی مرتبط است.
همچنین در سال 1992، یک پژوهش دیگر نیز در ژورنال قلب آمریکا منتشر شد که نتایج مشابهی را تأیید کرد. این پژوهش ها به معنای قطعی وجود رابطه ی میان چین نرمه ی گوش و موی گوش با بروز سی ای دی نیستند، اما این نتایج باعث شدند که این موضوع مورد توجه پزشکان و پژوهشگران قرار گیرد.
مطابق با یافته‌های ادستون ای، چین نرمه ی گوش و موی گوش با بیماری سی ای دی در مردان و زنان به شدت مرتبط است. همچنین چین نرمه ی گوش با مرگ ناگهانی قلبی (اس سی دی) در مردان مرتبط است. همچنین، بیماران جوان‌تر باعث بالا رفتن ارزش اخباری مثبت می‌شوند.
در پژوهش ای، 520 کالبدشکافی مورد بررسی قرار گرفته بود و برخی ویژگی‌های بدنی مانند بی ام آی، وزن طحال، ضخامت چربی شکمی و شش ویژگی دیگر نیز ارزیابی شده بودند. این مقاله در نسخه ی ماه ژوئن 2006 ژورنال امریکایی آسیب شناسی پزشکی قانونی منتشر شده بود.
حرف آخر:هر مویی روی لاله گوش علامت بیماری نیستهنوز دلایل دقیق ارتباط بین موی گوش و حمله ی قلبی مشخص نیست. برخی افراد معتقدند که مصرف مکمل های تستوسترون ممکن است در این ارتباط نقش داشته باشد، در حالی که دیگران فکر می کنند که افزایش وزن و چاقی باعث افزایش خطر حمله قلبی می شود. با این حال، هیچ کس نمی تواند موی داخل گوش را به طور مستقیم به عنوان عاملی برای این ارتباط مرتبط با حمله ی قلبی معرفی کند.
کانال عصر ایران در تلگرام
استرداد ۸۵ میلیون ریال به حساب زائران حج تمتع ۱۴۰۲