ایمپالا؛ رکورددار پرش طول در حیوانات
تاریخ انتشار: ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۷۰۰۰۹۶
ایمپالا (نام علمی: اپیسروس ملامپوس) جانداری است متعلق به خانواده شاخ درازان یا بزگوزن‌ها که با سرعت بسیار زیادی حرکت می‌کنند. شاخ درازان نیز به عنوان یک نام کلی برای اشاره به گروه بزرگی از گاوسانان آفریقا و اوراسیا به کار می‌رود.
ایمپالا فراوان‌ترین حیوان نشخوارکننده در ساوانا‌های شرق و جنوب آفریقا محسوب می‌شود و اغلب در گله‌های بزرگ تحت کنترل یک نر بالغ، دیده می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ایمپالا را می‌توان شکل تکامل یافته یک بزگوزن دانست، زیرا هم ظاهر بسیار زیبایی دارد و هم قابلیت‌های بالای فیزیکی. ایمپالا‌ها رکورددار پرش طول هستند و در هر جهش حدود ۱۰ متر می‌پرند.
ظاهر و مشخصات فیزیکی
نام پرکاربرد برای این جاندار: ایمپالا
نام علمی: اپیسروس ملامپوس
نوع: پستاندار
خوراک: گیاه خوار
ارتفاع از زمین در قسمت شانه: ۸۳ تا ۹۹ سانتیمتر
وزن: ۴۰ تا ۷۶ کیلوگرم
اندازه حیوان در مقایسه با یک انسان ۱۸۳ سانتیمتری
وضعیت فعلی جمعیتی: باثبات (در خظر انقراض قرار ندارد)
ایمپالا بدنی با سایز متوسط و قلمی دارد. پا‌های باریک و گردن بلند ترکیبی را ایجاد کرده که در نهایت به حیوان کمک می‌کند تا سرعت بالا و همچنین واکنش‌های سریع در هنگام احساس خطر، داشته باشد. نر‌ها معمولا حدود ۲۰ درصد سنگین‌تر بوده و شاخ‌هایی زیبا به شکل چنگ رومی دارند که از ۴۵ تا ۹۱ سانتیمتر یا حتی بلندتر از این مقدار رشد می‌کنند و با این ویژگی؛ عنوان شاخ بلندترین بزگوزن در شرق آفریقا را به خود اختصاص داده اند. بدن هردو جنس ایمپالا پوششی به رنگ قهوه‌ای متمایل به قرمز دارد که البته این رنگ در دو طیف پررنگ و کم رنگ به ترتیب روی پشت و قسمت پایین‌تر آن دیده می‌شود. زیر بدن حیوان نیزسفیدرنگ است. در انتهای بدن نیز دو خط تیره حالتی شبیه حرف M. ایجاد کرده اند.
رنگ سفید در پوشش ایمپالا تنها محدود به زیر بدن حیوان نمی‌شود و در اطراف چشم، درون گوش، دم و پوزه هم دیده می‌شود. ایمپالای صورت مشکی (اپیسروس ملامپوس پیترسی) از جنوب غربی آفریقا یک زیرگونه نسبتا نادر است که به شدت مورد توجه شکارچیان قرار دارد.
مکان زندگی
ایمپالا‌ها گونه بسیار جالبی هستند که ترجیح می‌دهند جایی میان جنگل و چمنزار زندگی کنند از این رو در فصل بارندگی علف می‌خورند و در فصل خشک جنگل را به عنوان یک گزینه جذاب‌تر برابر خود دارند.
باتوجه به محدودیت زیستگاه، ایمپالا‌ها به خوبی توانسته اند خود را با شرایط محیط هماهنگ سازند. آنها حتی می‌توانند در مناطقی که پوشش گیاهی آن مورد چرای شدید دام‌های اهلی قرار داشته و همچنین در فاصله‌ای دور از آب قرار دارد نیز خود را سیر کنند.
تولید مثل
ایمپالا در فصل بارندگی جفتگیری می‌کنند و حدود ۷ ماه بعد زایمان انجام می‌شود یعنی تقریبا در انتهای فصل خشک سال. در فصل جفتگیری نر‌ها با سر و صدای زیادی به قدرتنمایی برابر یکدیگر می‌پردازند تا بتوانند جفت مورد علاقه خود را انتخاب کنند.
مواجهه با خطر (دفاع)
شکار ایمپالا‌ها هیچگاه کار آسانی برای شکارچیانی مانند شیر‌ها نبوده است. آنها به هنگام خطر به سرعت با سر و صدا به گله هشدار می‌دهند و با جهش‌های بلند خود با ارتفاع ۳ متر و طول ۱۰ متر یک فرار حرفه‌ای را به نمایش می‌گذارند. با این ویژگی یک ایمپالا براحتی از هر مانعی عبور خواهد کرد.
منبع: britannica.com
منبع: پارسینه
کلیدواژه: علم و فناوری علم و دانش دانستنی های علمی ایمپالا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۰۰۰۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از دجله تا راین!/کدام کشور اروپایی رکورددار تجهیز صدام به تسلیحات شیمیایی بود؟
روزنامه آلمانی «بیلد زایتونگ» روز ۱۳ اردیبهشت سال۱۳۶۷ نوشت: «در جنگ ایران و عراق حداقل ۱۶ شرکت آلمانی مظنون به مشارکت در برنامه‌های تسلیحاتی عراق هستند و دادگستری آلمان مشغول تحقیق در این زمینه است».
به گزارش ایسنا، روزنامه قدس نوشت: روزنامه پرطرفدار «بیلد» اولین و آخرین رسانه آلمانی نبود که در این باره مطلب منتشر کرد همچنان که شرکت‌ها و مؤسسات آلمانی دخیل در فروش تسلیحات شیمیایی به عراق فقط همین ۱۶ شرکت نبودند.
یک قُلُپ گاز خردل
حتی تصاویر به جا مانده از کشتارهای شیمیایی، اسناد و مدارک به جا مانده و عکس و فیلم‌های جانبازان شیمیایی نمی‌توانند برای جوانان و میانسالان نسل امروز، آن طور که شاید و باید از هولناکی سلاح‌های شیمیایی بگویند. هیچ‌کدام از تصاویر حتی اگر زبان باز کنند نمی‌توانند از زبان رزمنده‌ای که ناغافل و ناچار در معرض گاز «عامل اعصاب» قرار گرفته، مردمک چشم‌هایش منقبض شده، عضلاتش بی حس و حال می‌شوند و سلسله اعصاب مربوط به سیستم تنفسی‌اش یکی‌یکی از کار می‌افتند، حرف بزنند و بگویند تا یکی دو ساعت دیگر که مرگ قرار است برسد، چه حالی دارد و چه درد جانکاهی را تحمل می‌کند. همان‌طور که نمی‌توانند به من و شما درست و حسابی بفهمانند، گاز خردل چه بر سر پوست دست و صورت آدم می‌آورد و تاول‌های هولناکش با ریه رزمنده‌ای که آن را تنفس کرده چه می‌کند. «عامل خون» یعنی چه و با آدم چه می‌کند...؟
کارخانه‌اش را ببر
درباره نقش کشورهای غربی در کمک نظامی به صدام که هیچ، درباره نقش آنها و ردپایشان در تجهیز ارتش بعثی به انواع و اقسام سلاح‌های ممنوعه و مرگبار شیمیایی، در همان سال‌های آخر جنگ افشاگری‌های زیادی شد. در میان کشورهای همیشه مدعی حقوق بشر، انسانیت و آزادی، آلمانی‌ها گویا، گوی سبقت را در کمک شیمیایی به بعثی‌ها ربوده بودند. این را براساس اعتراف‌های اندک‌اندک رسانه‌های غربی و بعدتر اعتراف‌های خود آلمانی‌ها می‌گوییم. «اشپیگل» چند سال بعد و زمانی که نشریات دیگر اروپایی و یا آمریکایی جسته و گریخته افشاگری‌های محدودی درباره آزمایشگاه و کارخانه مواد شیمیایی در ساحل دجله، شهر سامرا و... انجام دادند، در سلسله گزارش‌های مفصل نه‌تنها از ارسال سلاح‌های شیمیایی بلکه از انتقال کارخانه و تکنولوژی ساخت مواد مرگبار شیمیایی توسط آلمان خبر می‌دهند. فقط در یک مورد آن تاجر عراقی «علی قاضی» که با وساطت رئیس‌جمهور و وزیرخارجه وقت آلمان از زندان‌های عراق آزاد شده و به آلمان برگشته، در هامبورگ شرکت صادرات و واردات راه می‌اندازد و با همکاری یک افسر عضو سازمان ضدجاسوسی آلمان غربی، ترتیب صدور یک کارخانه تهیه سلاح‌های شیمیایی به عراق را می‌دهد. این کارخانه سالیانه یک‌میلیون و ۷۶۰ هزار تن مواد شیمیایی را به گازهای کشنده خردل و تابون تبدیل می‌کند.
نه حتی یک یورو!
رسانه‌های مختلف ایرانی و غیرایرانی یک بار همزمان با آغاز شرارت تکفیری‌ها در سوریه که وزیرخارجه آلمان بابت احتمال استفاده دولت سوریه از تسلیحات شیمیایی ابراز نگرانی کرد و بار دیگر همزمان با بالاگرفتن اغتشاشات در ایران و اشک تمساح ریختن دولتمردان آلمانی برای مردم ایران، از سال‌های جنگ تحمیلی نوشتند و به آلمانی‌ها یادآور شدند در دهه ۶۰ حداقل ۸۰ شرکت آلمانی به صدام تسلیحات شیمیایی یا تکنولوژی تولید آن را می‌فروخته‌اند! آشنایی با سابقه و سرانجام فقط یکی از این شرکت‌ها بد نیست: «شرکت «Imhausen-Chemie» که پای ثابت فروش تسلیحات شیمیایی به عراق است یک شرکت مثلاً دارویی- شیمیایی است که سال ۱۹۱۲ پایه‌گذاری شده و در طول جنگ دوم جهانی هم سراغ تولید مواد شیمیایی فوق‌خطرناک و مرگبار رفته است. در دهه۸۰ میلادی صادرکننده مواد شیمیایی مرگبار به عراق و لیبی بوده، مواد ممنوعه‌ای همچون اکستازی را صادر می‌کرده و... بنا به نوشته «اشپیگل» بعدها و با اعلان ورشکستگی شرکت و افشاگری رسانه‌ها، تحت پیگرد قرار می‌گیرد، اما مقام‌های دولتی آلمان به‌شدت از آن حمایت می‌کنند. در نهایت این شرکت نه به خاطر فروش تسلیحات شیمیایی به عراق، بلکه به خاطر تولید مواد روانگردان و فروش آنها به لیبی فقط محکوم به پرداخت جریمه نقدی می‌شود، مالکش مدتی به زندان رفته و بعد به بهانه بیماری آزاد می‌شود و به قول اشپیگل حتی یک یورو از ثروت کلانی که اندوخته، توسط دولت ثبت و ضبط نمی‌شود!
انتهای پیام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند