معیار مقبولیت عام تفسیر نور از نظر نویسنده آن

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، حجت الاسلام محسن قرائتی، شامگاه گذشته، ۲۱ اردیبهشت ماه، در نشست علمی گفتمان معرفت مرکز تحقیقات اسلامی مشهد عنوان کرد: اصل در تفسیر و یا هر علم دیگری این است که آن علم نافع باشد، بسیاری از علوم تحقیق است و بار ندارد و اصل، با آن علمی است که در آن علم، رشد حاصل شود.
وی ادامه داد: من از اول طلبگی تابع چارچوب و قوانین حوزه نبودم و تنها درس حوزه را خواندم، در زمانی که به نجف سفر کردم درس قرآن و نهج البلاغه در آنجا نبود و یا یکی دو جلسه برگزار می‌شد، برای خودم تصمیم گرفتم تا در این مسیر قدم بگذارم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شرط توفیق در نگارش تفسیر نور
قرائتی افزود: در حوزه، ریل‌گذاری سنتی داریم و به همین مناسبت باید مقداری خلاقیت به خرج داد، ما باید راجع به عمر خود اجتهاد کنیم، این راه روش ما توفیق در رسیدن به تفسیر نور بود.
وی اظهار کرد: شرط توفیق انسان، داشتن نیت اصلاح است، اینجاست که قرآن می‌گوید «یوفق الله» و این یعنی فکر نکن این توفیق کار توست.
نویسنده تفسیر نور عنوان کرد: این تفسیر به ۳۰ زبان دنیا ترجمه شده است و حال این سوال پیش می‌آید که چطور این تفسیر به اصطلاح گل کرد؟ برخی کارها تحقیق هست اما مورد نیاز نیست، باید توجه کنیم که قرآن به جامعه آورده شود، این نکات مورد نیاز جامعه قابل ترجمه به همه زبان‌های دنیا است و استخراج نکات بین‌المللی از قرآن اثر تفسیری را صادراتی می‌کند.
وی در توصیه به طلاب و علما افزود: باید تصمیم جدی برای پرداختن به قرآن بگیریم، هرکس هر درسی می‌گوید یک تفسیر هم در کنار درس حوزوی خود راه بیندازد، تفسیر برکت دارد.
قرائتی با قیاس اثر آیت‌الله خویی در حوزه علوم قرآن با نام البیان و رساله عملیه این مرجع شیعه بیان کرد: رساله‌ ایشان با سه شرط قابل بهره‌برداری است، رساله عملیه آیت‌الله خویی برای شیعیان و البته مقلدین ایشان آن هم در زمان حیات این مرجع قابل عمل است، اما اثر ایشان در حوزه علوم قرآنی این پیش شرط‌ها را ندارد.

نیاز به نهضت تفسیری در کرسی‌های درس و منابر
وی با بیان اینکه در حوزه به نهضت تفسیری توسط علما و فضلا نیاز داریم، ادامه داد: علاوه بر کرسی‌های درس در منبرها هم چنین نیازی احساس می‌شود، مردم اگر مزه قرآن را بچشند جذب می‌شوند. من هم اگر می خواستم و غیر قرآن اطلاع کنم همه حرفهایم بیش از ۱۲۰۰ جلسه نمی‌شد، اما قرآن هر صبح و شب یک چیز به انسان می‌آموزد و خود قرآن با انسان گفت‌وگو می‌کند.
قرائتی گفت: ما به سراغ قرآن رفتیم و در واقع قرآن یک کتاب مقدس است، کتاب رسمی برای ما خاک بستر حوزه و دانشگاه ما همه چیز دارد، ما باید خاک آن را عوض کنیم، باید در کنار درس‌هایمان سهم قرآن را بدهیم، ما روز قیامت از اینکه چرا مزه آیات قرآن را به مردم نچشاندیم و البته خودمان نچشیدیم گریه خواهیم کرد.
وی با اشاره به مشی و روش خود در تفسیر نور عنوان کرد: تدبر بر روی کلمات و الفاظ باعث فهم می‌شود البته برخی از عبارات را تنها اهل بیت(ع) به صورت خاص می‌فهمند، اما اکثر قرآن برای مردم قابل فهم است. برخی می‌خواهند از زیر بار تفسیر فرار کنند به همین خاطر می گویند فهم قرآن مخصوص اهل‌بیت(ع) است، در صورتی که خود قرآن می‌گوید نور مبین است.

در مقدمات ماندیم و به قرآن نرسیدیم
نویسنده تفسیر نور اظهار کرد: دومین سیلی طلاب به قرآن این بود که گفتند اول مقدمات را بخوانیم بعد قرآن را و این شد که به خود قرآن نپرداختیم در صورتی که خود قرآن می‌گوید عالم ربانی یعنی عالم قرآنی اما متأسفانه قرآن در سبد زندگی ما نیست.
قرائتی در رابطه با نقد تفسیر خود گفت: در رابطه با این تفسیر بررسی تحقیق و تحلیل کنید، ما حتی نقدها را تشویق می کنیم و هدیه می‌دهیم.

انتهای پیام

منبع: ایکنا

کلیدواژه: خبرگزاری قرآن ایکنا خراسان رضوی معارف تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی توفیق حوزه علمیه تدبر قرآن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۳۷۱۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (18 اردیبهشت)

گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم
ز جام وصل می‌نوشم ز باغ عیش گل چینم

شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد
لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم

مگر دیوانه خواهم شد در این سودا که شب تا روز
سخن با ماه می‌گویم پری در خواب می‌بینم

لبت شکر به مستان داد و چشمت می به میخواران
منم کز غایت حرمان نه با آنم نه با اینم

چو هر خاکی که باد آورد فیضی برد از انعامت
ز حال بنده یاد آور که خدمتگار دیرینم

نه هر کو نقش نظمی زد کلامش دلپذیر افتد
تذرو طرفه من گیرم که چالاک است شاهینم

اگر باور نمی‌داری رو از صورتگر چین پرس
که مانی نسخه می‌خواهد ز نوک کلک مشکینم

وفاداری و حق گویی نه کار هر کسی باشد
غلام آصف ثانی جلال الحق و الدینم

رموز مستی و رندی ز من بشنو نه از واعظ
که با جام و قدح هر دم ندیم ماه و پروینم

تفسیر :

شرایط نابسامان و کنترل اوضاع از دست شما خارج شده، همیشه از سختی های راهی که در آن قدم گذاشته اید، آگاه بودید. همچنان در برابر مشکلات و رنج ها مقاومت کرده و استوار باشید.

به زودی لطف و رحمت خداوند شامل حال تان می شود و تحمل این همه سختی نتیجه خواهد داد. انسان صادق و وفاداری هستید، تنبلی نکنید و کارها را به تعویق نیندازید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (17 اردیبهشت)