به نقل از «پارسینه»

بیوگرافی جیمز واتسون، کاشف ساختار دی. ان.‌ای

تاریخ انتشار: ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۷۳۸۸۲۸

جیمز دیویی واتسون (به انگلیسی: James Dewey Watson) (زادهٔ ۶ آوریل ۱۹۲۸ میلادی در شیکاگو، ایلینوی) زیست‌شناس مولکولی، زیست‌فیزیک‌دان، جانورشناس و متخصّص علم ژنتیک آمریکایی است.

او به همراه فرانسیس کریک و موریس ویلکینز و روزالیند فرانکلین نقشی مهم در کشف ساختار مولکولی دی ان ای بازی کرد. ماده‌ای که اساس انتقال موروثی و اطلاعات ژنتیکی در موجودات زنده به نسل‌های بعدی به شمار می رود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

واتسون جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی را در سال ۱۹۶۲ میلادی به همراه دو دانشمند دیگر دریافت کرد.

جیمز واتسون در سن ۱۵ سالگی وارد دانشگاه شیکاگو شد. سال ۱۹۴۶ بصورت اتفاقی با کتاب معروف اروین شرودینگر با نام زندگی چیست روبرو شد که این کتاب باعث شد تا مسیر زندگی وی تغییر کند و رشته‌ی خود را از پرنده شناسی به ژنتیک تغییر دهد. واتسون در سال ۱۹۴۷کارشناسی خود را در رشته‌ی جانورشناسی گرفت. سپس برای پیگیری رشته‌ی ژنتیک به دانشگاه ایندیانا رفت و سال ۱۹۵۰ دکترای خود را از این دانشگاه دریافت کرد.

مهمترین دستاورد علمی دکتر واتسون به کشف ساختار DNA باز می گردد. دی ان ای یا دئوکسی‌ ریبونوکلئیک‌ اسید نوعی اسید نوکلئیک است که دستورالعمل های ژنتیکی دارد که برای کارکرد و توسعه‌ی بیولوژیکی موجودات زنده و ویروس‌ها مورد استفاده قرار می گیرد. شکل گیری حیات موجودات زنده به این مولکول پیچیده مربوط می شود. نقش اصلی این مولکول ذخیره سازی اطلاعات ژنتیکی است. پیام های ژنتیکی موجود در مولکول دی ان اِی در نهایت برای مواردی چون ساخت پروتئین و مولکول های RNA، مورد استفاده قرار می گیرد.

قطعه هایی از دی ان ای که پیام های ژنتیکی را با خود حمل می کنند ژن نامیده می شوند ولی دی ان ای توالی های دیگری نیز دارد که برای ساخت خود دی ان ای یا تنظیم استفاده از اطلاعات ژنتیکی موجود در ژن، مورد استفاده قرار می گیرند.



او در فصل بهار سال ۱۹۵۱ به همراه «کلکر» به مقر جانورشناسى ناپل عزیمت کرد و طى حضورش در یکى از سمپوزیوم هاى علمى با «موریس ویلکینز» ملاقات کرد و براى نخستین دفعه قضیه الگوى انکسار اشعه X در بلور DNA دقت اورا جلب کرد و ذیل تاثیر آن، مورد اصلى پژوهش ها خویش را بر مورد ساختار شیمیایى اسیدهاى نوکلئیک و پروتئین ها متمرکز کرد و در همین راستا آزمایشگاه مجهز دانشکده کاوندیش را تحت عنوان رأس پژوهش ها علمى خویش برگزید.

اندکى بعد واتسون با دانشمند دیگرى به نام «فرانسیس کریک» آشنا شد که از قضا او نیز علاقه شدیدى به کشف ساختار DNA داشت. بدین ترتیب همکارى این دو آغاز شد و پس از چندى براساس شواهد تجربى و همچنین آزمایش هاى متعدد براى مطالعه ساختار زنجیره اى پلى نوکلئوتید ها توانستند ساختار اولیه DNA را بیابند که به عنوان گام نخستین موفقیت آمیز نبود. اما تلاش دوم این دو دانشمند که بیش از پیش بر شواهد تجربى استوار بود توانست نظر دانشمندان معاصر را به خود جلب کند که خبر از ساختار مارپیچى DNA مى داد.

قصه از این قرار بود که واتسون 24 ساله اهل شیکاگو و کریک 36 ساله اهل نورتامپتون انگلستان با نشاط مفرد از در آزمایشگاه کاوندیش دانش کده کمبریج بیرون شدند و با هیجان شدید به مذاکره پرداختند. زمانی دیگر دانشجو یان از آنان پرسیدند که موضوع چه است، کریک با استعمال از یکسری واژه و کلمه اظهار کرد: «ما سر معاش را کشف کردیم».

در پایان آن روز در سال 1953 دو دانشمند ناشناخته، شکل دو رشته ای دواوکسی ریبونوکلوئیک یا همان DNA خودمان را کشف کرده بودند که در داخل آن مارپیچ ها، بسیاری از رموز همچون: وراثت، بیماری،کهنسالی و در انسانها هوش و ذکاوت و حافظه نیز نهفته است. البته کسی از آن دانشجویان فکر نمی کرد که آن دو بتوانند به صورت مشترک با موریس ویکینز جایزه نوبل سال 1962 را کسب نمایند.

واتسون هم زمان بر روى ساختار تى ام وى ( TMV ) با منفعت گیرى از تکنیک هاى ناکامی ( انکسار ) اشعه X آزمایشات متعددى انجام بخشید با این انگیزه که آیا ساختار شیمیایى آن ها هم صورتى مارپیچى داراست یا این که خیر که در ژوئن ۱۹۵۲ بعد از پژوهش ها زیاد سرانجام معین شد که ویروس هم ساختارى مارپیچى دارا است.

واتسون از سال ۱۹۵۳ به بازه ۲ سال در انستیتو تکنولوژى دانشکده کالیفرنیا تحت عنوان مسئول پژوهش ها بیولوژى کالج شاغل شد و در کنار «الکساندر ویچ» پژوهش ها مبسوطى را در قضیه RNA به انجام رساندند. وی بعد از آن به «کاوندیش» رجوع و در خلال 1 سال حضورش، مقاله ها علمى متعددى را در مسئله اصول عمومى ساختار ویروس منتشر کرد.

اوایل سال ۱۹۵۶ بود که واتسون به عنوان عضو هیات علمى دانشکده زیست شناسى دانشگاه هاروارد برگزیده شد و طى سه سال موفق شد به مقام استادى در این دانشگاه نائل آید. او در این دوران تمام هم و غم خود را بر یافتن نقش RNA در سنتز پروتئین صرف کرد.

دکتر واتسون به همراه فرانسیس کریک سال ۱۹۵۳ توانست ساختار مولکول DNA را کشف کند تا یک انقلاب در علم زیست شناسی به وجود آید. وی به خاطر این کشف و تحقیق در خصوص عملکرد این مولکول در موجودات زنده سال ۱۹۶۲ جایزه نوبل پزشکی را دریافت کرد.

دکتر واتسون در خلال سال های ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۶ در دپارتمان زیست شناسی دانشگاه هاروارد به تحقیق و تدریس پرداخت. وی یکی از کسانی است که کمک بسیار زیادی به راه اندازی پروژه معروف ژنوم انسان کرده است، این پروژه طرح نقشه ‌برداری و تعیین توالی کل ژنوم انسان بوده است. این پروژه یکی از بزرگ ترین پروژه‌های ژنتیکی تاریخ به شمار می رود.



فعالیت سیاسی

واتسون در دورهٔ فعالیت خود به عنوان استاد در هاروارد در اعتراضات سیاسی گوناگونی شرکت کرد.

جنگ ویتنام: در کنار ۱۲ عضو هیئت علمی دانشکده زیست‌شناسی بیوشیمیایی و مولکولی از جمله یک برنده دیگر نوبل قطعنامه ای برای بازگردانی فوری نیروی های ایالات متحده از ویتنام را صادر کرد.

گسترش سلاح هسته‌ای و محیط زیست گرایی: او در ۱۹۷۵ و در سیمین سالگرد بمباران اتمی هیروشیما همراه بیش از ۲۰۰۰ دانشمند و مهندس، علیه گسترش سلاح هسته ای بخاطر عدم وجود راه‌حلی نهایی برای دفع زباله‌های هسته‌ای و نیز ناکافی بودن پروسه‌های امنیتی علیه سرقت تروریستی پلوتونیوم تولیدشده و پیامد آن به خطر افتادن آزادی آمریکایی و امنیت بین‌المللی، به پرزیدنت فورد نامه نوشتند.

واتسون در سال ۲۰۰۷ گفته: «به مخالفی برای جناح چپ تبدیل شدم زیرا آنها ژنتیک را دوست ندارند، زیرا ژنتیک تأیید می‌کند که گاهی در زندگی ما شکست می‌خوریم چون ژنهای بدی داریم. آنها می‌خواهند دلیل همه شکست ها در زندگی را ناشی از سیستمی شیطانی قلمداد کنند»

فروش جایزه نوبل

جیمز واتسون تمام عمر خود را به تحقیق پرداخته است. وی از سال ۲۰۰۷ با مشکلات مالی و کاهش درآمد مواجه شد و به همین خاطر نمی‌توانست هزینه‌ی بعضی از کارهای تحقیقاتی خود را تامین کند در نتیجه سال ۲۰۱۴ تصمیم گرفت تا مدال نوبل خود را برای فروش به مناقصه بگذارد. مدال نوبل دکتر واتسون به قیمت ۴.۱ میلیون دلار به فروش رسید اما خریدار بلافاصله مدال را به وی بازگرداند. گفته می ‌شود این تصمیم با کاهش درآمد واتسون پس از سخنان نژادپرستانه او در سال ۲۰۰۷، ارتباط دارد.

جیمز واتسون در طول عمر علمى خود افتخارات بسیارى را از آن خود کرد که (به غیر از نوبل که به آن اشاره شد) مى توان به جایزه «جان کالین وارن»، جایزه «الى لیلى» در زمینه بیوشیمى اشاره کرد. او هیچ گاه ازدواج نکرد و همیشه اوقات فراغت خود را به پیاده روى و تماشاى پرندگان گذراند.   منبع:بیتوته

منبع: پارسینه

کلیدواژه: علم و فناوری علم و دانش دانستنی های علمی دی ان ای ژنتیک رشته ژنتیک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۳۸۸۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بررسی اضافه شدن نام «خلیج فارس» به استقلال/ اولیایی:مالکان جدید باشگاه اول طرح توسعه ارائه بدهند

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران با نام جام خلیج فارس برگزار می‌شود و این حرکت پسندیده همواره مورد تعریف و تمجید اهالی فوتبال و جامعه قرار گرفته است. طبعاً هیچ‌کس با نام خلیج فارس مشکل ندارد و همه دوست دارند خلیج فارس را همواره با همین نام زیبا صدا بزنند و به خاطر بسپارند، اما راستش ما خیلی متوجه نشدیم چرا باید پسوند خلیج فارس به نام استقلال اضافه شود؟

قاعدتاً استقلال نیازی به این پسوند ندارد و خلیج فارس هم آنقدر بزرگ و تعریف شده هست که نیازی به یک تیم فوتبال نداشته باشد. در تمام سال‌های گذشته بسیاری از باشگاه‌های ایرانی با پیشوند‌ها و پسوند‌های مختلف به میدان رفتند که از آن جمله می‌توان به سپاهان اصفهان اشاره کرد که با نام‌های مختلفی همچون سیمان سپاهان و یا فولاد مبارکه در مسابقات حاضر شد، اما این اسم سپاهان بود که همواره در ذهن‌ها باقی می‌ماند. حتی پرسپولیس سال‌ها با نام پیروزی در مسابقات ظاهر می‌شد، اما همه فوتبالدوستان همچنان نام واقعی این تیم یعنی پرسپولیس را بر سر زبان‌ها می‌آوردند و حتی رسانه‌ها هم بعضاً از کلمه پرسپولیس به جای پیروزی استفاده می‌کردند.

بعد از واگذاری استقلال به هلدینگ خلیج فارس هم واقعاً هیچ نیازی نبود که پسوند خلیج فارس به نام استقلال اضافه شود. به طور کلی تغییر نام تیم‌ها اقدام جالبی نیست وگرنه همان‌طور که اشاره کردیم همه ایران خلیج فارس را به همین نام زیبا می‌شناسند و هیچ تیم، گروه، قبیله و دسته‌ای مشکلی با خلیج فارس ندارد.

البته استقلالی‌ها مثل پرسپولیسی‌ها و هواداران سایر تیم‌ها همواره احترام خاصی برای خلیج فارس قائل بودند و همان‌طور که اشاره شد همه رقابت‌های لیگ برتر با نام خلیج همیشگی فارس برگزار می‌شود، اما از روز گذشته  خیلی ها مخالفت و واکنش خود را نسبت به اضافه شدن پسوند خلیج فارس به نام استقلال نشان دادند. به نظر می رسد مسئولان شرکت هلدینگ خلیج فارس مطالعه زیادی روی تبعات تغییر یا اضافه کردن اسم استقلال انجام نداده اند. کاظم اولیایی مدیرعامل اسابق باشگاه استقلال در این زمینه به خبرنگار آنا گفت:بعد از 45 سال باشگاه‌داری دولتی کاملاً به بن‌بست رسیده بودیم و این نوع باشگاه‌داری داشت خیلی به باشگاه لطمه می‌زد. شرایط نامطلوبی که پیش آمده بود چاره‌ای جز اینکه به سمت شرایط مطلوب برویم نگذاشته بود. یکی از راه‌های تغییر خصوصی‌سازی بود. مالکان جدید باید طرح و برنامه توسعه ارائه بدهند. باید دید این تغییر اسم هم بخشی از شرایط توسعه است یا نیست؟

وی افزود: امیدواریم مالکان جدید ارائه طرح کنند و اگر پسوند «خلیج فارس» که به نام استقلال اضافه شده تأثیر مهم و قطعی در طرح توسعه دارد در آن صورت اضافه شدن این نام در اختیار مالکان است.  بعد از آن این تغییر نام قابل ارزیابی است. اطلاعات کافی ندارم ولی هر اقدام رو به جلویی را برای تجدید ساختار و ایجاد ساختار مدرن و به روز برای باشگاه استقلال قطعاً مورد استقبال من است. ساختار قبلی برای استقلال که پرافتخارترین تیم ایران در آسیاست جواب نداد. نتیجه آن حذف از دو دوره لیگ قهرمانان آسیا بود و باید ساختار مدرنی داشته باشیم که منجر به کسب سومین سهمیه آسیایی شود.

به نظر می رسد در خصوص تغییر نام، اضافه شدن اسم، تغییرات گسترده، تغییر مدیرعامل و انتخاب مربی یا حتی نفرات شاغل در باشگاه باید ابتدا مطالعه کافی صورت بگیرد زیرا هر اقدامی در دو باشگاه پرطرفدار پایتخت روی ذهن جامعه اثر گذار است و بازتاب های فراوانی خواهد داشت.

انتهای پیام/