فرهنگ سوزی با چراغ خاموش/ «سگ گردانی» تفریحی با رنگ و بوی توطئه
تاریخ انتشار: ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۷۶۲۲۱۷
خبرگزاری مهر- گروه استان‌ها: این روزها با گذر در کوچه خیابان‌ها و پارک‌های شهر شاهد صحنه‌هایی هستیم که حرکت چراغ خاموش دشمن را نشان می‌دهد.
تا پیش از این پدیده سگ گردانی را شاید مختص شهرهای بزرگی چون تهران و محله‌های مرفه نشین می‌دانستیم ولی این مسئله فقط به طبقات مرفه جامعه محدود نمی‌شود و تب این تفریح که بوی توطئه از آن می‌آید و فرهنگ این مرز و بوم را چراغ خاموش هدف قرار داده در شهرهای کوچک‌تر و حتی شهرهایی که داعیه دار فرهنگ هستند بالا گرفته است و این زنگ هشداری برای مسئولان اجتماعی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در سال‌های قبل داشتن سگ‌های فانتزی به نوعی نشانه طبقه اجتماعی مرفه محسوب می‌شد اما اکنون افراد از طبقات مختلف اجتماعی حتی پایین هم به داشتن سگ‌های اینچنینی و سگ گردانی در سطح شهر روی آورده اند و سگ‌هایی که قبلاً در ماشین‌های خارجی و شاسی بلند بودند اکنون سر از پنجره پرایدها در می‌آورند.
حیوانی که قبلاً فقط برای مراقبت و نگهبانی نگهداری می‌شد، امروز در خانه‌ی بسیاری از شهروندان ما در مدل‌های متفاوت تزئینی و پا کوتاه و… لباس دارد و جای خواب. غذای آنچنانی می‌خورد و واکسن‌های دوره‌ای باید داشته باشد. در این میان هم به دلیل آپارتمانی شدن بیشتر خانه‌ها نگهداری از این حیوانات خانگی به چالش تبدیل شده است.
دستگاه‌های امنیتی نظارت بیشتری داشته باشند
عضو کمیسیون فرهنگی شورای شهر بیرجند در گفتگو با مهر در خصوص عارضه سگ گردانی در بیرجند می‌گوید: نگهداری از سگ در خانه فقط جهت تفریح، البته به جز سگ‌های نگهبان، سگی که چوپان کنار خود دارد، سگ‌های هلال احمر که برای کمک تربیت شده اند، سگ‌های مواد یاب نیروی انتظامی که بحث‌های امنیتی را دنبال می‌کنند و … در اسلام مورد مزمت است.
حجت الاسلام عبدالرزاق نژاد می‌افزاید: این شیوه‌های زندگی نشان دهنده پول داری است چون همه می‌دانیم این سگ‌ها چه قیمت‌های میلیونی دارند و هزینه‌ی نگهداری از آنها چقدر زیاد است.
وی ادامه می‌دهد: در حالی که این افراد پول‌هایشان را در چنین زمینه‌هایی صرف می‌کنند، نه اینکه بخواهم جایگاه انسان‌ها را با سگ مقایسه کنم، باید بگویم خیلی‌ها برای تأمین همان یک میلیون تومان مانده اند. پس نه انصاف است و نه عدالت که عده‌ای از ما پول و هزینه مان را صرف یک حیوان کنیم در حالی که می‌دانیم انسان‌های زیادی به این پول نیاز دارند.
وی ادامه می‌دهد: عده‌ای برای نان شب خود مانده اند، در تأمین داروهای خود و حتی کوچک‌ترین نیازهای خود مجبورند به سختی کار کنند آنگاه در همین شهر خانه‌هایی را می‌بینیم که میلیون‌ها تومان برای یک سگ خرج می‌کنند.
وی از دستگاه‌های امنیتی خواست نظارت بیشتری در این خصوص داشته باشند تا از شایع شدن بیش از حد این موضوع در شهر جلوگیری شود.
عبدالرزاق نژاد با اشاره به نکات اسلامی درباره سگ اضافه کرد: در اسلام دو حیوان را داریم که نجس العین خوانده می‌شوند یکی سگ و دیگری خوک، علت این حکم اسلام نیز بیماری‌های سختی است که از طریق این حیوانات به انسان سرایت می‌کند و درمان‌های بسیار طولانی در پی دارد.
وی ابراز امیدواری کرد با مشارکت همه نهادهای فرهنگی هر چه زودتر مقابله با این موضوع در دستور کار قرار گرفته و همه پیامدهای این رفتار غرب زده و به دور از انصاف و توجه به همنوع را مد نظر قرار دهند.
بیماری‌هایی که در کمین است
پژوهشگران آمریکایی اعلام کردند: افرادی که از سگ‌های خانگی نگهداری می‌کنند به دلیل اینکه اغلب پس از تماس با حیوان دست‌های خود را نمی‌شویند یا ممکن است این حیوان به رختخواب صاحب خود نیز راه پیدا کند، در بیشتر موارد میکروب‌های سگ به افراد منزل منتقل شده و احتمال انتشار میکروب بین اعضای خانواده نیز بیشتر می‌شود.
دکتر کیت استنسکی (keith stanski) محقق دانشگاه ایالتی کنزاس در این باره اظهار داشت: تحقیقات نشان می‌دهد که تقریباً تمام کسانی که سگ دارند با سگ شأن غذا می‌خورند و بیش از نیمی از آنها به این حیوان اجازه می‌دهند که روی تختخواب شأن کنار آنها بخوابد.
وی در ادامه تاکید کرد: آزمایشات نشان می‌دهد بسیاری از میکروب‌های مدفوع سگ، در اثر انگشتِ صاحبان آنها، وجود دارد.
دکتر استنسکی همچنین دریافته است ۱۰ درصد از افرادی که در خانه سگ دارند دارای زنجیره‌های باکتریایی " E coli " هستند که هم در حیوان و هم در صاحب آن مشاهده می‌شود.
مدیرکل دامپزشکی خراسان جنوبی نیز با تائید این یافته‌ها به مهر می‌گوید: کیست هیداتیک مهمترین مشکلی است که باید فردی که در خانه اش سگ نگهداری می‌کند، به آن توجه کند.
محمد اصغر زاده بیان داشت: البته این عارضه تنها از سگ‌های خانگی منتقل نمی‌شود بلکه باید مراقبت کرد در هر منطقه‌ای که سگ در آن رفت و آمد دارد ممکن است توسط مدفوع سگ به این انگل آلوده شده باشد.
وی ادامه داد: همکاران ما در مطب‌های دامپزشکی آنچه درباره نگهداری؛ از نوع غذا گرفته تا واکسن و رعایت موازین بهداشتی را به افرادی که مراجعه می‌کنند را ارائه می‌دهند، حتی برای این سگ‌ها و هر حیوان خانگی که تحت مراقبت‌های دوره‌ای دامپزشکی باشد شناسنامه صادر می‌شود، اما نباید فراموش کرد که خطر همیشه وجود دارد چرا که این حیوان عامل بیماری‌های انگلی است.
وی گری، کک و شپش را از مهمترین بیماری‌های انگلی خارجی برشمرد که از طریق این حیوان خانگی منتقل می‌شود و یادآور شد: کوچک‌ترین سهل انگاری در مراقبت‌های بهداشتی از این حیوان می‌تواند به عنوان مثال باعث یک اپیدمی گسترده مانند شپش شود.
برخورد قانونی با سگ گردانی
معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی خراسان جنوبی نیز درباره برخورد قانونی با سگ گردانی گفت: در خراسان جنوبی و شهر بیرجند نسبت به سایر شهرهای کشور که خبر آن را داریم این موضوع بسیار اندک و به ندرت است.
سید محمد رضا سرافرازی تاکید می‌کند: اما برابر دستور مقام قضائی همکاران ما با افرادی که اقدام به سگ گردانی در خیابان می‌کنند برخورد می‌کنند.
وی اضافه کرد: حتی اگر فرد توسط خودرو اقدام به سگ گردانی کند بر اساس همان حکم قضائی متخلف محسوب می‌شود خودروی او متوقف و حتی ممکن است به پارکینگ منتقل شود.
در گذشته حیوانات در کنار انسان‌ها زندگی می‌کردند، اما محل نگهداری آنها کاملاً جدا بود، با رشد شهر نشینی این ارتباط از بین رفت. اما در این هیاهوی شهرنشینی انگار نگهداری از حیوانات خانگی به یک تب اجتماعی تبدیل شده است و متأسفانه در حال گسترش است.
نباید و نمی‌توان از بروز و شیوع چنین رفتارهایی بی تفاوت گذشت چرا که ترویج و تبلیغ این قسم رفتارها با برنامه است و توهم توطئه نیست؛ چنان که پس از جنگ عراق، آمریکایی‌ها هم در مراودات دوستی و هم در شکنجه‌ها از حیوانات در برخورد با مردم عراق و منطقه استفاده می‌کردند یا ترامپ در پاسخ آن همه هدایای ریز و درشتی که «بن سلمان» برای او برده بود، یک جفت توله سگ از نژادی خاص را به شاهزاده سعودی هدیه کرد! … همه اینها پیام دارد و نباید به سادگی از کنارشان عبور کرد.
«حیوان دوستی»، «حیوان گرایی» و «حیوان بازی» کلمه‌های معمولی نیستند بلکه کاملاً با برنامه خلق شده اند؛ فقط کافی است همین الفاظ را در شبکه‌های اجتماعیِ خارج از کشور جستجو کنید تا دریابید چه ریشه‌ای دارند و چقدر برایشان هزینه می‌شود!!
کد خبر 4616585منبع: مهر
کلیدواژه: بیرجند اداره کل دامپزشکی خراسان جنوبی محمد اصغرزاده نیروی انتظامی خراسان جنوبی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۶۲۲۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نمایش زجر به قیمت لایک!
کلیپ‌های سلطه‌گری بر حیواناتی که به بهانه تفریح و سرگرمی آزار و شکنجه می‌شوند، پلتفرم‌های گوناگون شبکه‌های‌اجتماعی را فتح کرده است. با یک جست‌وجوی ساده می‌توان انواع و اقسام کلیپ‌هایی ازاین‌دست را مشاهده کرد، در جهانی که دور انسان می‌گردد؛ حیوانات، گیاهان و اجسام مادی وجود دارند تا رفاه بیشتری برای انسان فراهم کنند و هر چه غیرِ او در جهان، هست که کیفیت زندگی او را بهتر کند.
چنین موضع برتری است که زمینه‌ساز پست‌انگاری حیواناتی می‌شود که بسیار قدیمی‌تر از انسان در کره زمین زیسته‌اند و در مقیاس زمین‌شناختی، عمر انسان در قیاس با عمر آنان بسیار ناچیز است. این مقایسه قدمت نیز نمی‌تواند انسان را از این تصور دور کند که موجوداتی که بسیار پیش از او زیسته‌اند، به جهان نیامده‌اند تا در خدمت لذت، سرگرمی، رفاه و منفعت او باشند. اما این پرسش مطرح است که چگونه برخی افراد می‌توانند، حیوانات بی‌دفاع را به دهشتناک‌ترین شکل ممکن آزار دهند، و در ادامه، بازدیدکنندگانی هم باشند که می‌توانند به‌راحتی به تماشای حیوانات به اسارت گرفته‌شده در شبکه‌های اجتماعی بنشینند؟ گاه کسانی که خود را مدافع و دوستدار حیوانات معرفی می‌کنند، آنان را برای انتشار فیلم تحت شدیدترین فشار‌ها قرار می‌دهند که از دید تماشاگران پنهان می‌ماند.
از دید این افراد، حیوانات می‌توانند میزان «لایک» و «دنبال‌کننده» صفحه‌های مجازی آنان را افزایش دهند. همانند مردی که سگش را روزها و ماه‌ها تمرین داده بود تا به هنگام سقوط او از ساختمانی کم‌ارتفاع، او را نجات دهد و بازدیدکنندگان نمی‌دانستند سگ ناجی برای ایفای نقش در چنین عملیات فریبکارانه‌ای، بار‌ها در پروسه تولید محتوا، تنبیه و مجازات شده است. البرز سهند، به‌عنوان مدافع حقوق حیوانات می گوید: ویدئو‌هایی ازاین‌دست منبع درآمدی مطمئن برای سودجویان است، کسانی که تنها به تصاحب «دنبال‌کننده» فکر می‌کنند. درآمدزایی از شکنجه و آزار حیوانات باعث عادی‌سازی این رفتار شده و کودکان و نوجوانانی که در معرض این محتوا‌ها قرار می‌گیرند، حساسیت خود را در این مورد از دست می‌دهند و در بزرگسالی، حیوان را موجودی بی‌ارزش قلمداد می‌کنند.
گستردگی تهیه این‌گونه کلیپ‌ها که در آن حیوانات شکنجه می‌شوند، موجب شده است تا زنگ خطر‌ها به صدا درآید. البرز سهند با تأکید بر مقوله آگاهی بخشی می‌گوید: «باید در این مورد فرهنگ‌سازی کرد و آگاهی جامعه را ارتقاء داد تا حق حیات حیوانات به رسمیت شناخته‌شده و جامعه از نظاره نمایش آزار و اذیت آنان دست بردارد. بازدیدکنندگان با یک «کلیک ساده» بر روی این‌گونه کلیپ‌ها، خود نیز به چرخه شکنجه حیوانات وارد می‌شوند و پذیرفته‌شدگیِ چنین اشکالی از خشونت، سبب نهادینه‌سازی شده و موجب خواهد شد که تأمل بر اشکال نرم و پنهان خشونت علیه حیوانات، چندان محل توجه دغدغه‌مندان حقوق حیوانات قرار نگیرد و یا به‌ندرت برای آنان موضوعیت داشته باشد.»
از تحمیل سبک زندگی انسانی تا اختلال درروند زیست طبیعی حیوان
این مدافع حقوق حیوانات بیان می‌کند: «معمولا رنج ناچاری حیوانات در دچاری به وضعیت‌هایی که اختیاری در انتخاب آن نداشته‌اند، نادید انگاشته می‌شود. آنها ناگزیر به تحمل وضعیت‌هایی هستند که آنها را به خدمت تفریح و سرگرمی صاحبانشان درمی‌آورد و این ناگزیری، رنجی را به شکل نرم و پنهان متوجه آنان می‌کند. به‌خدمت‌گیری حیوانات برای سرگرمی و لذت‌جویی صرفا به حیوانات خانگی محدود نمی‌شود، اما حیوانات خانگی بیشتر در معرض آن هستند. حیواناتی که در فضای مجازی مورد بهره‌کشی قرار می‌گیرند و به‌بندکشیدنشان در حصار خانه‌ها و ناگزیرکردن آنها به تحمل سبک زندگی انسانی، رنجی پنهان است که به طبیعت حیوانات تحمیل می‌شود و درروند زیست طبیعی آنان اختلال ایجاد می‌کند؛ چراکه تربیت حیوانات مطابق با قواعد زندگی انسانی، آنان را از طبیعت وجودی‌شان محروم می‌کند. این به‌بندکشیدگی آنها را به لحاظ عاطفی نیز به استثمار ما درمی‌آورد و به ما وابسته‌شان می‌کند و این وابستگی عاطفی سبب می‌شود آنها تنگنا‌های تحمیل‌شده از سوی ما را بدون مقاومت بپذیرند و با آن کنار بیایند تا بتوانند با ما بمانند. ما، اما به این سلب آزادی و از ریل طبیعی خارج‌کردن حیوانات خانگی نیز قانع نیستیم و آنان را به خدمت دیگر خواست‌های خود نیز درمی‌آوریم.»
وی در ادامه با اشاره به صنعت گسترده تولید و فروش حیوانات خانگی می‌گوید: «این صنعت یعنی همین انواع و اقسام سگ‌ها و گربه‌ها با شکل و شمایل به‌وضوح دستکاری‌شده و تجملاتی، بی‌شک راوی بخشی ازارتباط آدمی با خودش است. در نشریه‌ای می‌دیدم که چگونه کارشناسان خبره تولید سگ و گربه با دستکاری‌شده ژنتیک به پیشرفت‌های فوق‌العاده‌ای در تولید حیوانات خانگی بر اساس تمایلات مشتری و وضعیت بازار دست پیداکرده‌اند. پای کوتاه، بلند، دم سربالا، سرپایین، چشم‌زاغی، بی‌صدا و مناسب آپارتمان، زشت، اما باکلاس و قس‌علیهذا. موجوداتی که پیش از ترکیب فردگرایی و خودخواهی انسان مدرن وجود خارجی نداشتند. چرخش مالی این کارخانه هم با محصولات جانبی و بیزینس‌های اطرافش چیز اعجاب‌آوری است. تنها چیزی که در این میان نیست دغدغه جان‌هایی است که ابتدا در فرآیند تولید مصنوعی، حیوانیتشان گرفته‌شده و سپس در چارچوب زندگی‌های انسانی محبوس شده‌اند. از همه مضحک‌تر اینجاست که با مهربانی و احساس پیوستگی به آنها به این توهم می‌افتیم که چقدر حیوان‌دوستیم!»
این مدافع حقوق حیوانات خاطرنشان می‌کند: «حیوان آزاری بدوی، آن‌گونه که در شبکه‌های اجتماعی قابل‌رؤیت است، ریشه در مناسبات نوین دارد. هزار سال پیش کسی در ایران با حیوانات چنین نمی‌کرد؛ همان‌گونه که در روستا‌ها اکنون نمی‌شود. این آزار یک جنبه کاملا مدرن و روی دیگر سکه همین رویدادی است که در صنعت پیچیده حیوانِ خانگی سازی در غرب مشاهده می‌کنیم. صنعتی که کاملا در جهت چیز‌هایی مثل منزلت اجتماعی انسان‌ها به چنین مداخله‌ای در طبیعت مشغول است. هر دوی اینها محصول جداسازی مدرن انسان از بقیه طبیعت است. با تبدیل‌شدن حیوانات به بخشی از منزلت نمادین طبقات پولدار و نگهداری انواع و اقسام حیوانات در خانه پس بیراه نیست که به این بیندیشیم که حیوان‌آزار‌ها در حال انتقام گرفتن از طبقات بالا و فروکوفتن عقده وضعیتشان بر سر حیوانات بیچاره‌اند. روشن است که دراین شرایط چه عواملی نقش‌آفرین‌اند. اینکه آدمی رابطه خوبی با حیوانات داشته باشد قطعا امری پسندیده وعالی است. نکته اینجاست که این رابطه پیشاپیش باوجود صنعت پرسود حیوانات خانگی مخدوش شده‌است. نکته در اینجا دفاع از «امر طبیعی» و ستایش بدویت نیست، بلکه سخن بر سر «حفظ طبیعت» است. این دو با یکدیگر متفاوت‌اند. از بین بردن طبیعت که چیزی است برآمده از عقل ابزاری مدرن و صنعتی سازی که با از بین بردن امر طبیعی فرق دارد. اولی نقدی است به سوژه‌گرایی مدرن و ازبین رفتن و در مضیقه قرارگرفتن حیات انسان و دیگر موجودات، و دومی گشودن راهی برای تجربه شکل‌های متعدد و متنوع زندگی و اتفاقا بلوغ انسان.»
لایکِ رنج حیوانات
سهند تأکید می‌کند: «از فراوان‌ترین آزار‌هایی که متوجه حیوانات می‌کنیم، تحمیل پوشش و آرایش به طبیعت بدن آنها و نمایش این پوشش در شبکه‌های اجتماعی است. ما انسانیم و بنا به انسان‌بودنمان طبیعت بدنمان را با پوشش و آرایش، به بند فرهنگ کشیده‌ایم و در آنچه با خود می‌کنیم، نسبتا صاحب‌اختیاریم. اما حیوانات در آنچه با آنها می‌کنیم، اختیاری ندارند و بنا به انتخاب ما ناچارند کفش و لباس بپوشند و به زیورآلات آراسته شوند و مو‌های بدن و سروصورتشان کوتاه شود و گاه حتی ناگزیرند عینک را هم برای سرگرمی ما روی صورتشان تحمل کنند. امروزه با امکان گسترده‌ای که فضای آنلاین به روی ما گشوده، اشکال تازه‌تری از خشونت نرم و غیرمستقیم علیه حیوانات در جریان است و روزبه‌روز بر تنوع شیوه‌های خشونتی که صاحبان حیوانات خانگی برای جلب‌توجه و تأیید از کاربران فضای آنلاین متوجه حیوانات می‌کنند، افزوده می‌شود و اقبال کاربران برای مشاهده و بازنشر تصاویر ثبت‌شده از چنین رفتارهایی علیه حیوانات رو به فزونی است.
صاحبان حیوانات خانگی، آنها را در وضعیت‌های مضحک یا پرخطر قرار می‌دهند و واکنش آنها را با دوربین‌هایشان ثبت می‌کنند و در فضای آنلاین به اشتراک می‌گذارند و کاربران نیز بی‌توجه به رنجی که حیوانات در ثبت چنین لحظاتی متحمل شده‌اند، قلب‌ها و خنده‌هایشان را پای این پست‌ها می‌نشانند و با بازنشر این تصاویر، به بازدید بیشتر آنها یاری می‌رسانند و زمینه را برای آزار هرچه بیشتر حیوانات خانگی هموار می‌کنند؛ چراکه پربازدیدی این تصاویر، آنها را محبوب‌تر می‌نمایاند و اقبال بیشتری را متوجه‌شان می‌کند. کسانی که با ریختن لایک و قلب پای این پست‌ها به ترویج، تثبیت و عادی‌سازی چنین رفتارهایی یاری می‌رسانند آیا در این مسئله تأمل می‌کنند که آنچه باعث لذت و سرگرمی‌شان شده، رنج حیوانی است که اختیاری برای در امان ماندن از آزار صاحب خود ندارد و قادر به تغییر شرایط زندگی خود نیست؟»
امروزه مواجهه با تصاویر و ویدئو‌هایی که در آنها به حیوانات لباس‌های مضحکی پوشانده‌اند، آنها را در وضعیت‌های مضحکی قرار داده‌اند یا به شیوه‌های متنوعی عصبانی‌شان کرده یا به حد مرگ ترسانده‌اند و… به امری طبیعی و مخاطب‌پسند تبدیل‌شده است، بنابراین فراوان‌اند ویدئو‌هایی که در آنها صاحبان حیوانات مشغول خوردن غذایی هوس‌آور هستند. حیوان بیچاره با ولع و حسرت به آنها نگاه می‌کند، دهانش آب می‌افتد، دستش را به حالت تضرع به‌سوی آنها دراز می‌کند و غذا می‌خواهد، اما صاحبان آنها بنا نیست به این حیوانات توجه کنند، چون دارند ثبت ویدئویی را کارگردانی می‌کنند که در گوشه‌ای شاهد آزاری است که متوجه حیوان بی‌دفاع است.
گاه حتی صدای خنده کسی که در حال ثبت ویدئو هست با مشاهده واکنش‌های حسرت‌بار حیوانات شنیده می‌شود و زمانی که این ویدئو در صفحات اجتماعی پُست می‌شود، تازه شروع ماجراست. کاربران با خنده‌های استهزاآمیز از این ویدئو استقبال می‌کنند و با به اشتراک‌گذاری آن در صفحات خود به بازنشر و پربازدیدی آن یاری می‌رسانند و دیگر صاحبان حیوانات خانگی را به هوس می‌اندازند که برای جلب‌توجه و تأیید، چنین شیوه‌های آزاری را بر حیوانات خود روا بدارند. کمتر کسی در این زنجیره ثبت و نشر و بازنشر پیدا می‌شود که اندکی در رنج آن حیوانِ موردِ استهزا تأمل کند و به آنچه در حال وقوع است، اعتراض کند.»
لزوم روشنگری و آگاهی‌افزایی برای تغییر شرایط به نفع حیوانات
حیوانات، امکانی برای دفاع از خود در برابر چنین آزار‌هایی ندارند. آزار‌هایی که سهند می‌گوید: «نه‌تن‌ها ناخوشایند جلوه نمی‌کنند، بلکه تماشایشان نشاط و سرخوشی هم در پی دارد! دیگر شیوه‌های آزار که از آنها به‌عنوان خشونت مستقیمِ فیزیکی یاد می‌شود، اغلب افکار عمومی را به چالش دعوت می‌کند و صدای آنان را برای دفاع از حقوق حیوانات بلند می‌کند، اما این شیوه‌های نرم در کمتر کسی حساسیت و اعتراض برمی‌انگیزد و جریان غالب، موافق چنین رفتارهای ناروا با حیوانات است. اگر نگاهمان به حیوانات تغییر کند و آنها را در سلسله‌مراتب نمادین‌مان در جایگاهی پست‌تر از خود ننشانیم، رنجی که از این استهزا، تمسخر و تحقیر متحمل می‌شوند، در ما حساسیت برمی‌انگیزد و ما را به واکنش وامی‌دارد؛ چنانکه درباره انسان چنین است. کمترین کاری که می‌توانیم برای مقابله با چنین رفتارهایی انجام دهیم این است که تصاویر آزار حیوانات را با لایک‌هایمان تأیید نکنیم و با بازنشر آنها به پربازدیدی‌شان یاری نرسانیم. عدم توجه و تأیید چنین مواجهاتی با حیوانات، به نامقبولی تدریجی آنها و حاشیه‌رانی‌شان در فضای آنلاین خواهد انجامید. متأسفانه طبیعی‌انگاری رفتارهایی این‌چنین با حیوانات سبب شده حتی دغدغه‌مندان حقوق حیوانات نیز توجه کمتری به این شکل از آزار‌های پنهان و نرم داشته باشند. مدیران شبکه‌های اجتماعی نیز نسبت به رواج چنین رفتارهایی با حیوانات سکوت و انفعال پیشه کرده‌اند و امکانی سخاوتمند برای پربازدیدی تصاویر ثبت‌شده از آزار حیوانات گشوده‌اند.»
طبیعتا روشنگری و آگاهی‌افزایی در این زمینه می‌تواند شرایط را به نفع حیوانات تغییر دهد و مدیران شبکه‌های اجتماعی و کاربران آنلاین را به رفتارهای مسئولانه در قبال حیوانات ترغیب کند. این مدافع حقوق حیوانات با تأکید بر عبارت پیش‌گفته، خاطرنشان می‌کند: «با گسترش انبوهی از رسانه‌ها و ارتباطات دیجیتال، حامیان حقوق حیوانات همچنان نتوانسته‌اند شبکه‌های ارتباطی قوی بین خودشان تشکیل دهند تا از آن طریق اطلاع‌رسانی و آگاهی بخشی عمومی را پیش ببرند. به همین علت آنها نتوانسته‌اند با مردم دیالوگی پایدار برقرار کنند. در شرایط فعلی اکثریت فعالان حقوق حیوانات، اجتماعات کوچک پراکنده‌ای هستند که ارتباط چندانی باهم ندارند، روحیه همکاری و کار جمعی در آنها دیده نمی‌شود، اهداف مشترکی را تعقیب نمی‌کنند و گاهی حتی در تضاد باهم قرار می‌گیرند، در چنین شرایطی مسئله روشنگری و آگاهی‌افزایی مغفول مانده است.»
منبع: رسالت
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور