ستاره‌ای که زامبی لقب گرفت! +عکس
تاریخ انتشار: ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۷۸۰۰۵۲
به گزارش خبرنگار حوزه اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، یک ابرنواختری (supernova) انفجاری بزرگ است که وقتی یک ستاره سوخت خود را به پایان می‌رساند اتفاق می‌افتد. در واقع بزرگترین ستاره‌های جهان هستی زندگی خود را با انفجاری بزرگ به نام ابرنواختر به پایان می‌برند. با این حال دانشمندان علم ستاره شناسی دریافته اند همیشه چنین نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در سال ۱۹۵۴ ستاره شناسان ستاره بزرگ iPTF۱۴hls را در فاصله ۵۰۰ میلیون سال نوری مشاهده کردند که پس از انفجار به یک ابرنواختر درخشان تبدیل شد. در سال ۲۰۱۴ آنها مشاهده کردند که همان ستاره iPTF۱۴hls دوباره به یک ابرنواختر دیگر تبدیل شد. در ابتدا ستاره شناسی با نام " لایر آرکاوی " فکر می‌کرد که این ابرنواختر توسط ستاره دیگری ساخته شده است که به نحوی موفق به سفر (قرار گرفتن) به محل ستاره‌ای که در سال ۱۹۵۴ منفجر شده بود شده است.
با این حال او هنگامی که متوجه شد این همان ستاره است شگفت زده شد. بعد‌ها iPTF۱۴hls، ستاره زامبی نامگذاری شد، زیرا به نظر می‌رسید از مرگ بازگشته است. با وجود آنکه iPTF۱۴hls تنها ستاره‌ای است که دوبار منفجر شده است دانشمندان بر این باورند که انفجار‌های چندگانه در ستاره‌هایی که توده حداقل آنها برابر با ۱۰۰ خورشید است امری متداول است.
با این حال ستاره شناسان بر این باورند که iPTF۱۴hls در این لحظه برای همیشه مرده است. هر چند ممکن است این فرضیه نادرست باشد. ابرنواختر‌ها برای سه ماه درخشان به نظر می‌رسند و سپس به تدریج تیره می‌شوند. این در حالی است که iPTF۱۴hls به مدت بیش از دو سال درخشان بود. ممکن است لازم باشد تا دو دهه برای انفجار دوباره آن منتظر بمانیم. شاید این ستاره عجیب و مرموز با انفجار سوم خود همه را شگفت زده کند.
انتهای پیام/
دادن لقب ستاره زامبی به یک ستاره از طرف دانشمندان!منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: جذاب ترین ها ستاره جهان هستی ستاره شناسان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۸۰۰۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت یک شعله سه بعدی از سیاهچاله با استفاده هوش مصنوعی
دانشمندان از هوش مصنوعی برای ساخت مدلی سه بعدی از انفجار انرژی یا شعله استفاده کردند که در اطراف سیاهچاله مرکزی در کهکشان راه شیری "Sagittarius" (Sgr A*) رخ داده است.
این نمونه سه بعدی می‌تواند به دانشمندان در توسعه تصویری واضح‌تر از محیط متلاطمی که به طور کلی در اطراف سیاهچاله‌ها شکل می‌گیرد، کمک کند.
ماده‌ای که به دور Sagittarius A* می‌چرخد در ساختاری مسطح به نام «دیسک برافزایشی» قرار دارد که می‌تواند به صورت دوره‌ای مشتعل شود.
این شعله‌ها در طیف وسیعی از طول‌موج‌های نور، از پرتو‌های ایکس پرانرژی گرفته تا امواج مادون قرمز و رادیویی کم‌انرژی رخ می‌دهند.
شبیه‌سازی‌های ابررایانه‌ای نشان می‌دهد که شعله‌ای که توسط آرایه میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما (ALMA) در ۱۱ آوریل ۲۰۱۷ مشاهده شد، از دو نقطه روشن از مواد متراکم در قرص برافزایشی Sagittarius A*، که هر دو رو به زمین هستند، سرچشمه می‌گیرد.
این نقاط روشن به دور سیاهچاله‌ای عظیم می‌چرخند که جرم آن حدود ۴.۲ میلیون برابر جرم خورشید است، در حالی که حدود نیمی از فاصله زمین و خورشید که حدود ۴۷ میلیون مایل (۷۵ میلیون کیلومتر) است از هم جدا شده است.
بازسازی این شعله‌های سه‌بعدی از داده‌های رصدی آسان نیست، به گونه‌ای که این تیم به رهبری آویاد لویس، دانسمند موسسه تکنولوژی کالیفرنیا، یک تکنیک تصویربرداری جدید به نام «توموگرافی قطبی مداری» را پیشنهاد کردند. این روش هیچ تفاوتی با توموگرافی کامپیوتری پزشکی یا سی تی اسکن که در بیمارستان‌های سراسر جهان انجام می‌شود ندارد.
قوس A* در قلب کهکشان راه شیری قرار دارد و آن را به نزدیکترین سیاهچاله ابرپرجرم و کاندیدای اصلی برای مطالعه چنین شعله‌هایی تبدیل می‌کند.
دانشمندان برای دستیابی به نتایج خود، به فیزیک از نظریه گرانش و نسبیت عام آلبرت انیشتین در سال ۱۹۱۵ نگاه کردند، سپس آن مفاهیم را در مورد سیاهچاله‌های عظیم الجثه در یک شبکه عصبی به کار برده و برای ایجاد مدل Sgr A* استفاده کردند.
منبع: الیوم السابع
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان