بازی های بومی، کودکانه های از یاد رفته- سارا خدادادی*
تاریخ انتشار: ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۱۲۳۱۳
سمنان- ایرنا- بازی های بومی و محلی که نمادی از فرهنگ متناسب با اقلیم هر منطقه و بخش عظیمی از تاریخ تشکیل دهنده مناطق مختلف کشور به شمار می رود، کودکانه های نشاط آفرینی هستند که در دنیای مدرن در دست فراموشی است.
بازی جزو جدایی ناپذیر زندگی اجتماعی افراد است که با توجه به شرایط جغرافیایی و اقلیمی هر منطقه طراحی می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بازی های بومی و محلی بخشی از میراث ناملموس کشور است که در گذشته ای نه چندان دور نقش مهمی در سلامت جسم و روان مردمان مناطق مختلف این سرزمین در قالب فعالیت های تفریحی و ورزشی ایفا می کرد.
بازی های بومی و محلی با توجه به وضعیت اقلیم، آیین ها، فرهنگ و الزام های هر منطقه ترسیم شده و بازتاب بخشی از جهان بینی مردمان آن مناطق است.
این بازی ها بیشتر به صورت دسته جمعی بوده و در آن مسائل تربیتی و بار فرهنگی خاصی نهفته شده که در گذشته از آن ها به منظور پر کردن اوقات فراغت انسان ها بهره گیری می شد.
بازی های بومی و محلی دارای تنوع و جذابیت بالایی است و می‌تواند تاریخ و سنت های این مرز و بوم را به شکل پویا و عمیق به نسل های آینده انتقال دهد و آدمی آن ها را بهانه ای برای گریز از پیامدهای فناوری های نوین و مفهوم بخشی دوباره به زندگی استفاده کند.
سادگی در پرداختن به بازی های بومی و محلی، نیاز نداشتن به امکانات و فضای خاص برای این بازی ها، دردسترس بودن، تقویت توانایی استعداد جسمانی و فکری و تحت پوشش قرار دادن همه گروه های سنی از کودک تا کهنسال از مهم ترین جنبه ها و ویژگی های ورزش های سنتی این مرز و بوم است.
این بازی های جذاب و نشاط آفرین، قوانین ساده و اولیه زندگی و نیز مدیریت و هدایت آن را به شیوه ای روان آموزش می دهد و تمرینی برای افراد در راستای کسب مهارت های لازم برای رویارویی با موقعیت های دشوار در زمانه به ویژه عصر حاضر است.
بازی‌های پر جنب و جوش گذشتگان قربانی ارتباطات عصر نوین شده که پیامدی جز سستی، تنبلی، چاقی، فردگرایی و آموزش خشونت در نسل جدید را در پی نداشته است.
به جرات می توان گفت، کم تحرکی های ناشی از بازی ها در دنیای مجازی یکی از چالش های امروز جوامع بشری است که احیای بازی های بومی و محلی به عنوان سرگرمی های سالم نقشی راهگشا در افزایش پویایی و سرزندگی جامعه دارد.
بازی های بومی و محلی از نبود توجه و توسعه یافتگی رنج می برند که فقدان برنامه ریزی و برگزاری رقابت های منظم بازی های بومی و محلی از جمله موانع توسعه این رشته های ورزشی است بنابراین برگزاری جشنواره و المپیاد های ملی و بین المللی بازی های بومی و محلی راهکاری برای ترویج آن ها در جامعه است.
احیا و ترویج بازی های بومی و محلی با رویکردی فرهنگی و با توجه به موهبت های آموزشی و تربیتی این بازی ها می تواند میراث گذشتگان را زنده نگاه دارد و نسل حال و آینده را با کودکانه های به تاریخ سپرده شده، پیوند دهد.
تحقیقات حاکیست تمام مسائلی که در ورزش های مدرن می توان به جامعه انتقال داد در ذات بازی های بومی و محلی موجود است و این امر نشان از کارکرد این بازی ها دارد.
نظام آموزشی همواره بهترین نقطه اتکا برای نهادینه کردن مسایل در جوامع نوین است و ورزش های بومی و محلی نیز از طریق آموزش و پرورش می توانند در جامعه اشاعه و ترویج شود.
آموزش و پرورش با قراردادن یادگیری بازی های بومی و محلی در اولویت های آموزشی، این بازی ها را به کودکان و نسل آینده انتقال دهد تا علاوه بر آگهی بخشی این قشر از بار آموزشی بازی ها، فرهنگی را از نسلی به نسل دیگر منتقل کند.
علاوه بر این، نظام آموزشی با ترویج این بازی ها در دبستان و پیش دبستان می تواند در افزایش تحرک فیزیکی نسل امروز و پیش گیری از اضافه وزن آن ها و دیگر پیامدهای ابزارهای ارتباطی عصر نوین چون سستی، فردگرایی و خشونت مقابله کند.
آموزش بازی های بومی و محلی به معلمان تربیت بدنی و برگزاری کلاس داوری و مربیگری بازی‌های بومی و محلی علاوه بر احیاء موجب ارتقاء این ورزش‌ها نیز می‌شود.
رسانه با آگاه سازی و اطلاع رسانی به آحاد جامعه نقش مهم در احیاء بازی های بومی و محلی دارد که باید از این ظرفیت رسانه برای ترویج این بازی ها در بین خانواده ها و تقویت نشاط اجتماعی بیش از پیش استفاده کرد.
برگزاری بازی های بومی و محلی در محیط ها و فضاهای جذاب، افزایش بودجه به این بخش، حمایت از فعالیت های پژوهشی در این زمینه ، آموزش در مدارس و دانشگاه ها و تغییر نگرش مسوولان و حمایت بیش از پیش آن ها در بسترسازی به منظور ترویج و احیاء این بازی ها اقدامی مهم و اجتناب ناپذیر است.
تاکنون در ایران یک هزار و 100 بازی بومی و محلی شناسایی و مورد ارزشیابی قرار گرفته است.
دال پلان، کمربند بازی، الک دلک، الختر، پاری که، چارقاف، بالش که و کلاه پران از جمله بازی های بومی و محلی در استان سمنان است.
- خبرنگار ایرنا در سمنان
9891/7408
منبع: ایرنا
کلیدواژه: ورزش بازي هاي بومي فرهنگ سمنان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۱۲۳۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیش از چهار هزار پروژه تحقیقاتی در سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی انجام شد
حسین جعفری معاون پژوهش و فناوری سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی روز پنجشنبه در مراسم تودیع و معارفه رئیس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی اظهار کرد: سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی ۲ مأموریت مهم دارد که دانش بنیان کردن بخش کشاورزی و ارتقای بهره وری در این حوزه است. مقام عالی وزارت.
وی با اشاره به اینکه سازمان تحقیقات و کشاورزی به عنوان متولی دانش بنیان کردن کشاورزی انتخاب شده است، ادامه داد: دانشگاه‌ها نیز در حوزه کشاورزی پروژه‌های تحقیقاتی و پژوهشی انجام می‌دهند، اما چون مأموریتی در این زمینه ندارند، نمی‌شود انتظاراتی هم از آنها داشت؛ اما مرکز تحقیقات و مؤسسات آن باید به نیاز‌های علمی در این حوزه پاسخ دهند.
معاون پژوهش و فناوری سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی از احصاء ۲۱ چالش در حوزه کشاورزی خبر داد که مانع رسیدن به اهداف حوزه امنیت غذایی است و افزود: همه پروژه‌ها و تحقیقات سازمان در خصوص این چالش‌ها معطوف شده است.
جعفری خاطرنشان کرد: با توجه به افزایشی جمعیتی که وجود دارد، افزایش ضریب دانش در کشاورزی و استفاده از فناوری‌های روز تنها راه حلی است که برای افزایش تولید در پیش رو داریم.
امنیت غذایی وابسته به دانش و تحقیقات استرئیس سازمان جهاد کشاورزی آذربایجان شرقی نیز با بیان اینکه در فرآیند توسعه و تولید در کشاورزی عوامل مختلفی دخیل است و در ساختار اجرایی حوزه کشاورزی نیز دستگاه‌ها و ارگان‌های مختلفی نقش ایفا می‌کنند، گفت: یکی از مهمترین سازمان‌هایی که به نوعی به عوامل انسانی حوزه کشاورزی نیز مرتبط است سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی است.
اکبر فتحی ادامه داد: با توجه به محدودیت‌هایی که در منابع داریم نقش دانش در افزایش تولید و توسعه بخش کشاورزی بی بدیل است و اگر نتوانیم از ظرفیت دانش استفاده کنیم امنیت غذایی دچار خدشه خواهد شد.
وی اظهار کرد: سیاست گذاران نیز به اهمیت دانش توجه ویژه داشته اند و در واقع تحقیق و توسعه بخش کشاورزی همان مراکز تحقیقات کشاورزی است که به جای اینکه هر واحد جداگانه بخش تحقیق و توسعه داشته باشد، به صورت متمرکز در مرکز تحقیقات و کشاورزی این وظیفه انجام خواهد شد.
رئیس سازمان جهاد کشاورزی آذربایجان شرقی با اشاره به اینکه جهش تولید زمانی مطرح می‌شود که تولید صورت گرفته و از مرحله رونق نیز گذشته شود، افزود: در این مرحله باید اقداماتی انجام شود که جهش در تولید صورت بگیرد این جهش با شعار صورت نمی‌گیرد بلکه با ارتقای ضریب دانش در همه بخش‌های کشاورزی انجام می‌شود.
فتحی با بیان اینکه امنیت صرفاً به امنیت دفاعی و نظامی محدود نیست، گفت: اگر امنیت غذایی در کشوری نباشد و تولید داخلی وجود نداشته باشد، کشور نمی‌تواند استقلال خود را حفظ کند بنابراین فعالیت‌های همه کسانی که در حوزه امنیت غذایی تلاش می‌کنند مهم است و باید همه اقدامات در این زمینه هماهنگ و پیوسته باشد تا به نتیجه دلخواه دست پیدا کنیم.
در این مراسم به موجب حکمی از طرف سید مجتبی خیام نکوئی، معاون وزیر و رئیس سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی کشور، حسین لطفعلی زاده به عنوان سرپرست مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی انتخاب و از زحمات احمد بایبوردی در زمان تصدی این مسئولیت قدردانی شد.
باشگاه خبرنگاران جوان آذربایجان شرقی تبریز
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند