روزنامه الاخبار : سعودی ها آتش بیار منطقه شده اند

تهران-ایرنا- روزنامه لبنانی الأخبار با انتقاد تند از اقدامات تنش زای سعودی ها در بحران میان ایران و آمریکا نوشت: درحالی که طرفین حرفی از جنگ نمی زنند حاکمان آل سعود با دعوت به نشست ها به دنبال صف بندی و اردوکشی بوده و به اسب تروای جنگ ترامپ در منطقه تبدیل شده اند.

این روزنامه روز دوشنبه نوشت:عربستان به اسب تروآ برای جنگ آمریکا تبدیل شده و تسلیم همه خواسته های اردوگاه هیمنه و سودجویی دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا است و سعودی ها عربستان را وارد نبرد واشنگتن و اسرائیل ( با ایران ) کرده اند و در واقع هیزمی برای آتش این جنگ با هدف حمله به منطقه و تکه تکه کردن و نابودی مسایل تاریخی آن هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در واقع حکام آل سعود نقش ننگین و خجالت آوری برای اجرایی شدن پروژه آمریکا در منطقه دارند و پس از موضعگیری های اخیر سعودی ها نمی توان بین آنچه آمریکایی ها برای ایران و مساله فلسطین ترتیب داده اند، با آنچه سعودی ها دنبال می کنند فرقی گذاشت .
در حال حاضر منطقه به دو بخش تقسیم شده است . بخشی که ضمن دشمنی با ایران در اردوگاه عربستان ،آمریکا و اسراییل ایستاده اند و به سرعت به دنبال اجرایی کردن معامله قرن درباره فلسطین هستند و بخش دیگری با انتخاب مقاومت یا حتی بی طرفی هزینه های خشم عربستان و آمریکا را قبول کرده اند.
الاخبار افزود:«سلمان بن عبدالعزیز» شاه سعودی دعوت به برگزاری نشست فوری سران عرب در مکه مکرمه کرده است. نشستی که در آن سران عرب به هیچ وجه به خطر «معامله قرن » که کاخ سفید بزودی مفاد آن را اعلام خواهد کرد، نمی پردازند. آل سعود بار دیگر از موقعیت این کشور در راستای اهداف واشنگتن و تل آویو و شعله ور کردن فتنه ها در منطقه استفاده خواهد کرد چرا که گمان می کند راه حفظ تاج و تخت هایشان خیانت به امت و هدر دادن ثروت های مردم در مراسم سودجویانه ترامپ است.
این روزنامه افزود ؛ دولت ریاض تصمیم گرفته است که آسمان، زمین و دریای خود را در اختیار تجاوزات آمریکا به منطقه قرار دهد که بار دیگر حوادث جنگ خلیج را یاد آوری می کند اما این مساله چیزی جز ناکامی و خواری برای آنها به بار نخواهد آورد و شیخ نشین های حاشیه خلیج فارس هزینه سنگینی پرداخت می کنند وقتی اقتصاد و امنیت خود را در گرو خواسته های آمریکا قرار می دهند.
الاخبار نوشت: در شرایطی که هیچ یک از طرف ها برای گزینه جنگ تمایلی ندارند ریاض سعی دارد تا از فرصت پیش آمده برای صف بندی و اردوکشی علیه ایران استفاده کند. این تحرکات به حدی رسیده که واشنگتن آمادگی متحدان خود در منطقه را بالابرده و ناوگان پنجم ارتش آمریکا در پایگاه این کشور در بحرین اعلام کرده که کشورهای حوزه خلیج فارس نیروهای خود را در آب های خلیج فارس مستقر کرده اند .
طبق گزارش این روزنامه «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا و «محمد بن سلمان» ولیعهد عربستان روز گذشته طی تماس تلفنی گفت و گو کردند .وزارت اطلاع رسانی عربستان هم اعلام کرد که طرفین درباره تحولات منطقه و تلاش برای تقویت امنیت و ثبات در آن رایزنی کردند.
ریاض در ادامه برای تشدید مواضع سیاسی خواستار برگزاری دو نشست در سطح سران عرب و کشورهای حاشیه خلیج فارس در 30 می در شهر مکه شد.
در عین حال یک منبع در وزارت خارجه سعودی درباره هدف سعودی ها برای دعوت به این نشست های گفت: این نشست ها به دنبال حمله حوثی های یمن مورد حمایت ایران به کشتی های تجاری در آب های امارات و خطوط نفتی عربستان صورت می گیرد اما ریاض خواهان جنگ در منطقه نیست.
عادل الجبیر وزیر مشاور دولت عربستان در امور خارجی نیز روز یکشنبه اعلام کرد «تمام تلاش خود را برای ممانعت از این جنگ می کنیم» اما افزود «اگر ایران گزینه جنگ را انتخاب کند عربستان با قدرت به آن پاسخ خواهد داد و از خود و منافعش دفاع می کند».
«محمد جواد ظریف» وزیر خارجه ایران نیز درباره احتمال جنگ گفت: «کشورش خواهان جنگ نیست» و «حسین سلامی» فرمانده سپاه پاسداران این کشور اعلام کرد « برای جنگ تلاش نمی کنیم اما از جنگ نیز هراسی نداریم.»
دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا نیز روز گذشته برای اینکه فضای متشنج و بحرانی را حفظ کند در توییتی نوشت: اگر ایران جنگ بخواهد این جنگ پایان رسمی آن خواهد بود بنابراین نباید باردیگر آمریکا را تهدید کند.
خاورم**9366**1508

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سياسي عربستان آمريكا ايران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۲۷۹۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای یک مناسبت جدید و مهم در تقویم عربستان

سلطان العمر پژوهشگر مرکز مطالعات خاورمیانه در دانشگاه هاروارد در نشریه «نیو لاینز» نوشت: ۲۲ فوریه مصادف بود با پنجمین سالگرد یک مناسبت جدید در عربستان سعودی تحت عنوان روز تاسیس که طی سال‌های اخیر در تقویم این کشور گنجانده شده است. این مناسبت که بر اساس حکم پادشاه عربستان در سال ۲۰۱۹ ایجاد شد، گرامیداشت «آغاز سلطنت امام محمد بن سعود و تاسیس اولین دولت سعودی» در سال ۱۷۲۷ است.

به گزارش انتخاب، بر خلاف روز ملی عربستان، که در آن ایده سیاسی اتحاد و تشکیل دولت معاصر عربستان در سال ۱۹۳۲ جشن گرفته می‌شود، روز تاسیس ۲ کارکرد اصلی دارد: گرامیداشت یک افسانه سیاسی و پاک کردن یک افسانه دیگر. این روز بزرگداشت این روایت تاریخی است که دولت معاصر سعودی سومین دولت در طی ۳ قرن متوالی در شبه جزیره عربستان است. این مناسبت همچنین این روایت سیاسی را که اولین دولت سعودی پس از انعقاد پیمانی بین محمدبن عبدالوهاب، موسس جنبش وهابی و محمد بن سعود در ۱۷۴۴ تشکیل شد رد می‌کند. با انتخاب سال ۱۷۲۷ به عنوان سال آغازین اولین دولت سعودی به جای سال ۱۷۴۴، روز تاسیس به دنبال جایگزین ساختن وهابیت در روایت سیاسی سعودی است.

برای بسیاری از متخصصان و تحلیلگران عربستان، زدودن روایت وهابی یک اقدام عمیق و رادیکال تلقی می‌شود. نگاه پذیرفته شده قبلی این بود که از ۱۷۴۴، دولت سعودی همواره به عنوان تنها محافظ و گسترش دهنده وهابیت برای خود مشروعیت قائل بوده و اینکه اقتدار سیاسی در عربستان سعودی بین خانواده سلطنتی آل سعودی و نخبگان مذهبی وهابی تقسیم شده است. بر اساس این نگاه، با کنار گذاشتن وهابیت، دولت سعودی یک منبع اصلی مشروعیت را از دست می‌دهد و به شرکت تاریخی خود با نظام مذهبی پایان می‌دهد.

اما نگاهی دقیق‌تر به نحوه تاسیس دولت معاصر سعودی نشان می‌دهد که این داستان که دولت سعودی با اتکا به وهابیت به خود مشروعیت بخشیده، گزاره‌ای نادرست است. پادشاهی سعودی نه از طریق وهابیت بلکه با تکیه بر یک سنت هنجاری ترکیبی که شامل دو عنصر عربیت و سلفی گری بود مشروعیت یافته است.

اولین گام در فهم نحوه مشروعیت یافتن دولت معاصر سعودی در طی دوره تشکیل این است که به این نکته واقف باشیم که نخبگان حاکم آن دولت در آن دوران مردانی از آخرین نسل عرب‌های عثمانی بوده اند. این نسل به گفته ویلیام کلیولند، بین سال‌های ۱۸۷۰ تا ۱۸۹۰ متولد شده بود و اعضای آن در دوران اواخر امپراطوری عثمانی آموزش دیده و صاحب مشاغل گوناگون شده و برای آینده برنامه ریزی کرده بودند.

با پایان جنگ جهانی اول، امپراطوری عثمانی از هم پاشید و بسیاری از اعضای این نسل نقشی محوری در تاسیس خاورمیانه پساعثمانی ایفا کردند. در مورد عربستان، این نسل نه تنها شامل بسیاری از مشاوران، بروکرات‌ها و روشنفکران مصری، سوری و سایر ملل عرب بود که در تاسیس دولت سعودی ایفای نقش کردند، بلکه خود موسس رژیم یعنی عبدالعزیز آل سعود نیز از این نسل بود. عبدالعزیز در اولین مصاحبه خود با روزنامه الدستور چاپ بصره در سال ۱۹۱۳، خود را یک "عرب عثمانی" توصیف می‌کند که خود را متعهد به انجام هر کاری برای «صیانت از وطن عثمانی در شبه جزیره عربستان» می‌داند. وی این مصاحبه را برای توجیه بیرون راندن پادگان‌های عثمانی از دو واحه استراتژیک در شرق عربستان یعنی الاحصی و القطیف و متقاعد کردن نخبگان حاکم عثمانی در بغداد و استانبول به اینکه اقدامات وی نباید به عنوان اقداماتی جدایی طلبانه قلمداد شود، انجام داد.

این تلقی از عبدالعزیز به عنوان عضوی از آخرین نسل عرب‌های عثمانی به نحو قابل توجهی با نگاه‌های آلترناتیو دیگر که در سال‌های اخیر مورد استناد قرار گرفته و وی را رهبری وهابی یا یک عنصر امپراطوری بریتانیا توصیف می‌کند متفاوت است. آلترناتیو اول (رهبر وهابی) وی را از نسل و زمان خود جدا می‌سازد و عبدالعزیز را به یک گذشته افسانه‌ای وهابی پیوند می‌زند که اغلب بدون در نظر گرفتن بستر زمانی خود مورد تفسیر و استناد قرار گرفته است. آلترناتیو دوم (عامل بریتانیا) عاملیت شخص عبدالعزیز را رد می‌کند و سه دهه پویایی سیاسی و رویداد‌های تاریخی در شبه جزیره عربستان را که با ایجاد حکومت معاصر سعودی به اوج خود رسید، به یک طرح انگلیسی صرف تقلیل می‌دهد.

در اوایل قرن بیستم میلادی، واژه "سلفی گری" همچون امروز معادل واژه وهابی گری نبود. در آن دوران، این کلمه به یک جنبش اصلاحگری اسلامی اشاره داشت که به گفته هنری لائوزیر، «به دنبال آشتی دادن اسلام با ایده آل‌های اجتماعی، سیاسی و روشنفکری عصر روشنگری بود.» این جنبش در اواخر قرن نوزدهم ظهور و بروز یافت و روشنفکران اصلی آن افرادی، چون جمال الدین افغانی، محمد عبدو و رشید رضا بودند. این جنبش انتقاداتی را بر آن دسته از رفتار‌ها و اعتقادات مسلمانان که تناسبی با جهان مدرن نداشتند، مطرح می‌کرد.

بعد از جنگ جهانی اول، بسیاری از اعضای جنبش سلفی گری شروع به حمایت از پروژه سعودی کردند، زیرا آن را تنها امید باقی مانده برای یک ایجاد یک دولت مستقل عربی پس از تحمیل نظام قیمومیت بر بسیاری از سرزمین‌های عرب پسا عثمانی می‌دانستند. به عنوان مثال، رشید رضا، اصلاحگرای شناخته شده اسلامی، مجله خود المنار را که در جهان اسلام به شدت صاحب نفوذ بود، به جبهه‌ای برای ترویج و مشروعیت بخشی به دولت جدید سعودی بر اساس اصول سلفی گری تبدیل کرد.

سایر سلفی‌ها نیز تصمیم به مهاجرت برای ساخت دولت جدید سعودی گرفتند. یکی از آن‌ها محمد بهجت البیتر، اصلاح طلب سوری بود که نقش برجسته‌ای در امر آموزش در عربستان سعودی ایفا کرد. آنگونه که دیوید کومینز، مورخ غربی می‌نویسد، سلفی‌ها همچنین نقش مهمی در تفسیر ایدئولوژی وهابی به عنوان بخشی از سلفی گری و جنبش ناسیونالیستی متعهد به پیشرفت در شبه جزیره عربستان ایفا کردند.

آنچه از همه این روایت‌های تاریخی برداشت می‌شود این است که دولت سعودی به عنوان دولتی وهابی که ادامه و دنباله قرارداد خیالی بین خاندان آل سعود و یک خانواده مذهبی باشد، تاسیس نشد. این رژیم به عنوان یک پادشاهی عرب با تاکید جدی بر سلفیت مدرن تاسیس شد. فهم این مسئله از اهمیت روز تاسیس و گسست آن با روایت سیاسی وهابی نمی‌کاهد، اما توجه ما را به دو نکته جلب می‌کند: اول اینکه روایت وهابی از از ساخت قدرت توسط موسس عربستان سعودی معاصر مورد استناد قرار نگرفته است. دوم اینکه استفاده از روایت وهابی به عنوان ابزار مشروعیت بخشی یک پدیده جدید است که با به قدرت رسیدن ملک فیصل رواج یافت. تاسیس دولت سعودی نتیجه مستقیم تلاقی نیرو‌های تاریخی بود که رویکرد سعودی به سیاست و دولت سازی را تغییر داد.