ژیمناستیک هنری، داشته ها و کمبودها
تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۳۹۴۴۹
قزوین - ایرنا - ژیمناستیک هنری رشته ای مفرح و جذاب است که علاوه بر داشته های متعدد از قبیل ملی پوشان توانمند،جوان و مستعد با کمبودهایی نیز مواجه است.
به گزارش ایرنا، مرحله جدید اردوی تیم ملی ژیمناستیک هنری بزرگسالان از 28 اردیبهشت ماه به مدت یک ماه در ورزشگاه امام علی (ع) شهرستان البرز آغاز شده تا ژیمناست های جوان و علاقه مند با آمادگی بیشتر در رقابتهای قهرمانی آسیا به میزبانی مغولستان حضور یابند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این اردوی یک ماهه ملی پوشان این رشته از قبیل سعیدرضا کیخا، محمدرضا خسرونژاد، سید محمد شفیعی، ایمان خاموشی، مهدی الفتی ، مهدی احمدکهنی و عبدالله جامعی حضور دارند.
محمدرضا خیرخواه مربی قزوینی به عنوان سرمربی و محمد مبین ابراهیمی به عنوان مربی هدایت این مرحله از اردو را برعهده دارند.
خبرنگار ایرنا برای آگاهی از آخرین وضعیت برگزاری اردو و مشکلات و کمبودها به میان ملی پوشان رفته و با آنها هم صحبت شده است.
ملی پوشان و مربیان این رشته ورزشی به محدودیت ها و کمبودهای مختلفی اشاره کرده و فرسودگی لوازم و فقدان اعتبارات برای نوسازی تجهیزات را پاشنه آشیل این رشته ورزشی عنوان می کنند.
به اعتقاد ملی پوشان و مربیان ژیمناستیک، فدراسیون توان مالی را برای خرید لوازم ورزشی ندارد و بخش خصوصی نیز چندان تمایلی به اسپانسر شدن در این رشته نشان نمی دهد.
** لوازم فرسوده و قدیمی احتمال آسیب پذیری را افزایش می دهد
عضو تیم ملی بزرگسالان ژیمناستیک به خبرنگار ایرنا گفت: تنها خواسته ما از مسئولان و مقامات کشوری این است که توجه بیشتری به فدراسیون ژیمناستیک داشته باشند تا زمینه درخشش و شکوفایی استعدادهای این رشته ورزشی در مجامع ملی و بین المللی بیشتر فراهم آید.
سید محمد شفیعی افزود: عمر لوازم و تجهیزات سالن های ژیمناستیک از 20 سال گذشته و لازم است که بسیاری از وسایل این رشته ورزشی به روز شوند.
وی با اشاره به جدید بودن پیست زمینی و پرش خرک در این این رشته ورزشی، گفت: اگر تجهیزات و لوازم ورزشی به روز نباشد، ریسک آسیب پذیری ورزشکار بالا رفته و تمرینات نیز آنچنان که باید و شاید با کیفیت انجام نمی شود.
شفیعی یادآور شد: رشته ژیمناستیک مدال آور است و اگر کمی مورد حمایت و توجه مسئولان قرار گیرد، دستاوردهای خوبی به همراه خواهد داشت.
** نبود دستمزد و حقوق برای ملی پوشان
ملی پوش دیگر ژیمناستیک به خبرنگار ایرنا گفت: این رشته ورزشی به اندازه استحقاق و پتانسیل ها مورد حمایت و توجه مسئولان قرار نمی گیرد درحالیکه به واسطه این رشته ورزشی می توان موفقیت های بسیاری را کسب کرد.
مهدی احمد کهنی افزود: تجهیز و تهیه وسایل و لوازم ورزشی جدید و همچنین فراهم کردن سالن های ورزشی از جمله مطالبات اصلی ژیمناست کاران است.
وی همچنین گفت: ملی پوشان این رشته برای عضویت در تیم ملی بیش از 10 تا 15 سال تمرینات حرفه ای داشته اند، در حالیکه هیچگونه دستمزد و حقوقی به آنها پرداخت نمی شود.
احمد کهنی یادآور شد: تنها انگیزه ورزشکاران و ملی پوشان این رشته، بالا بودن سطح علمی مربیان است که کار کردن با آنها باعث دلگرمی ژیمناست ها می شود و می تواند تا حدودی جای خالی کمبودها را برطرف کند.
**پیست های فعلی جوابگوی حرکات زمینی جدید نیست
مربی تیم ملی ژیمناستیک به خبرنگار ایرنا گفت: ورزشکاران در این مرحله از اردوی آماده سازی جوانان، آمادگی بسیار خوبی برای حضور در مسابقات آسیایی مغولستان کسب کرده اند.
محمد مبین ابراهیمی افزود: موضوعی که بیش از همه ورزشکاران این رشته را آزار می دهد، وسایل و تجهیزات قدیمی است که با گذشت چند دهه دچار فرسودگی شده اند و ممکن است آسیب های فراوانی را برای ورزشکاران ایجاد کند.
وی به گران بودن لوازم این رشته ورزشی اشاره کرد و گفت: فراهم سازی یک سالن با لوازم مجهز برای تمرینات ملی پوشان ژیمناستیک، حداقل 60 میلیارد ریال هزینه دارد که متاسفانه فدراسیون ژیمناستیک قادر به خرید و تامین آن نیست.
محمد ابراهیمی با بیان اینکه نوسانات قیمت ارز به گران تر شدن لوازم ورزشی ژیمناستیک منجر شده است، اظهار داشت: قطعا فراهم کردن لوازم ورزشی ژیمناستیک برای تمام استان های کشور امکان پذیر نیست ولی می خواهیم حداقل سه استان که دارای خوابگاه هستند، از تجهیزات و سالن مناسب برخوردار باشند.
این مربی ورزشی حرکات زمینی را در رشته ژیمناستیک بسیار مهم دانست و خاطرنشان کرد: همواره حرکات زمینی در این رشته ورزشی در مرحله رشد و توسعه قرار دارد درحالیکه پیست های فعلی کشور برای همراه با تغییرات آنها تغییر نمی کنند.
** بخش خصوصی تمایلی به حمایت از ژیمناستیک ندارد
سرمربی تیم ملی ژیمناستیک با بیان اینکه تجهیزات و وسایل این رشته ورزشی با گذشت حدود 20 سال فرسوده شده است، اظهار داشت: مشکل عمده رشته ژیمناستیک در کشور نبود وسایل و تجهیزات به روز ورزشی است که متاسفانه به علت نبود اعتبارت و منابع مالی این کمبود همواره احساس می شود.
رضا خیرخواه همچنین گفت: خرید یک ست کامل ورزشی برای ژیمناست کاران مرد حداقل 20 میلیارد ریال اعتبار لازم دارد و هم اکنون ورزشکاران برای انجام تمریناتی از قبیل حرکات زمینی، بارفیکس و پارالل با مشکلات و خطرات بالقوه ای رو به رو هستند.
وی با اشاره به مکان اردوی آماده سازی ملی پوشان ژیمناست، گفت: سالن ورزشی امام علی (ع) در شهرستان الوند به عنوان برترین سالن ورزشی کشور در حوزه ژیمناستیک شناخته می شود که با داشتن سالن و تجهیزات مناسب همواره با افتخار مسابقات کشور را میزبانی کرده است.
خیرخواه اظهار داشت: در سالن ورزشی ژیمناستیک شهرستان الوند، حدود 40 میلیارد ریال ست ورزشی وجود دارد که با توجه به نبود اعتبارات کافی در فدراسیون ژیمناستیک، تامین چنین مکان و تجهیزاتی برای سایر استان های کشور غیرممکن به نظر می رسد.
این مربی یکی از معضلات رشته ژیمناستیک را فقدان توجه نظام آموزشی به این رشته دانست و گفت: ژیمناستیک باید در دوران کودکی مورد توجه قرار گیرد و اگر مدارس کشور همانند کشورهای توسعه یافته از سالن های مجهز به رشته ژیمناستیک برخوردار باشند، استعدادیابی و افتخارآفرینی مطلوبی را در این رشته شاهد خواهیم بود.
خیرخواه با اشاره به فقدان انگیزه در حامیان مالی برای حمایت از این رشته ورزشی، گفت: متاسفانه بخش خصوصی همواره به سمت رشته های توپی و درآمدزا سوق می یابد درحالیکه ژیمناستیک به عنوان رشته مادر نیز دارای لیگ است و نباید مورد کم لطفی و کم توجهی حامیان مالی واقع شود.
سرمربی تیم ملی ژیمناستیک به سهمیه ایران برای حضور در رقابت های المپیک آلمان اشاره کرد و یادآور شد: در این اردوی آمادگی می توان با امکان سنجی کارشناسی زمینه حضور ورزشکاران را در المپیک بررسی کرد چون در صورت کسب سهمیه، اتفاق بزرگی در طول تاریخ ژیمناستیک کشور رقم خواهد خورد.
شهرستان البرز با مرکزیت شهر الوند در 10 کیلومتری مرکز استان قزوین واقع شده است.
6101*9925
منبع: ایرنا
کلیدواژه: ورزش تيم ملي ژيمناستيك اردوي آماده سازي
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۳۹۴۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هیچ مسئولی نمی‌تواند طلبکار رشته کشتی باشد / نمی‌خواهم نفر اول تیم ملی باشم!
رسول جزینی که در سه المپیک لندن، ریو و توکیو عضوی از کادر فنی تیم ملی کشتی فرنگی ایران بوده و سهم به‌سزایی در افتخارآفرینی این رشته داشت، در گفت‌وگو با ایمنا مروری بر هت‌تریک حضور او در بزرگترین فستیوال ورزشی دنیا دارد و از وضعیت این‌روزهای کشتی کشور و اصفهان می‌گوید.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، همیشه برایمان سوال است چطور او که روزی رفیق گرمابه و گلستان بزرگانی چون محمد بنا بوده است حاضر شده از کنار گود کشتی مسابقات المپیک و قهرمانی جهان بگذرد و در زادگاهش مشغول پرورش نسل جدید کشتی ایران باشد. رسول جزینی متولد آذر ۱۳۵۵ در اصفهان، کشتی گیر فرنگی‌کار است. وی طلای مسابقات غرب آسیا ۱۹۹۷ در وزن ۹۷ کیلوگرم را کسب کرده است و سابقه همراهی تیم ملی کشتی فرنگی ایران در سه المپیک لندن، ریودوژانیرو و توکیو را در کارنامه دارد.
سی و سومین دوره رقابتهای کشتی فرنگی قهرمانی آسیا، طی روزهای بیست‌وهفتم و بیست‌وهشتم فروردین در شهر بیشکک قرقیزستان برگزار شد و در پایان سعید اسماعیلی در وزن ۶۷ کیلوگرم، ناصر علیزاده در وزن ۸۷ کیلوگرم، محمدهادی ساروی در وزن ۹۷ کیلوگرم و امین میرزازاده در وزن ۱۳۰ کیلوگرم به مدال طلا دست یافتند.
پویا دادمرز در وزن ۵۵ کیلوگرم، محمدرضا رستمی در وزن ۷۲ کیلوگرم و رسول گرمسیری در وزن ۸۲ کیلوگرم صاحب مدال نقره شدند و امیررضا ده‌بزرگی و ایمان محمدی در وزن ۶۳ کیلوگرم نیز به مدال برنز رسیدند. در رده بندی تیمی ایران مقتدرانه و با کسب ۲۰۰ امتیاز، به‌عنوان قهرمانی رسید و تیم‌های قرقیزستان با ۱۴۴ امتیاز و ژاپن با ۱۴۲ امتیاز دوم و سوم شدند.
با توجه به پشت سر گذاشتن مسابقات قهرمانی آسیا و کسب سهمیه المپیک همچنین پیش رو بودن المپیک پاریس ۲۰۲۴ شاید بتوان گفت رسول جزینی از معدود افرادی است که می‌تواند نظری کارشناسانه در خصوص شرایط تیم ملی کشتی فرنگی داشته باشد. رسول جزینی که یک‌سالی است چالش جدیدی را در زادگاهش آغاز کرده است طی روزهای گذشته با حضور در خبرگزاری ایمنا پاسخگوی سوالات خبرنگاران بود که مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید
ایمنا: از محمد بنا چه خبر، اطلاعی از وی دارید؟
جزینی: محمد بنا نیز مثل همه در حال گذران زندگی است نباید فراموش کنیم زندگی ادامه دارد و کشتی بخشی از زندگی است. به نظر من، بنا در حال حاضر فقط کشتی را دنبال می‌کند. در گذشته بیشتر زمانش را برای کشتی صرف می‌کرد، اما در حال حاضر این زمان را برای خانواده و فرزند کوچکش که بیشتر به پدر احتیاج دارد صرف می‌کند.
ایمنا: آیا بنا ندارید از محمد بنا برای حضور در تمرینات دعوت نمی‌کنید؟
جزینی: فکر نمی‌کنم محمد بنا دیگر به فضای کشتی ورود کند، اما ایده خوبی است که به آن فکر نکرده بودم. اگر امکانش به وجود داشته باشد حتماً پیشنهادش را مطرح می‌کنم. محمد بنا زمانی که به طور مستقیم در کشتی حاضر نیست در فضاهایی که به کشتی مربوط است کمتر ظاهر می‌شود اگر بتوانم حتماً این کار را می‌کنم، امیدوارم دعوت ما را قبول کند.
ایمنا: هفت سال از حضور شما در شورای شهر اصفهان می‌گذرد، با شنیدن نام شورای شهر اصفهان چه تصویری به ذهنتان خطور می‌کند؟
جزینی: جدای از زمان‌هایی که برای مردم خدمتی انجام می‌دادیم و گره‌ای باز می‌کردیم، برای من قسمت خوبی از زندگی‌ام نبود. در آن مدت چهار ساله به واسطه دل‌مشغولی‌های زیاد و مسئولیت بزرگی که بر دوش داشتم، نسبت به دیگر سال‌های زندگی بسیار اذیت شدم. کارهای بزرگی در نظر داشتیم که با پیگیری‌های زیاد و با شرایط ویژه توانستیم انجام دهیم.
ایمنا: به عنوان عضو سابق شورای شهر، به نظرتان وظایف شورای شهر و شهرداری در راستای پیشرفت ورزش همگانی چیست؟
جزینی: به نظر من شهرداری امکانات خوب و مطلوبی برای توسعه ورزش همگانی دارد. ورزش همگانی می‌تواند پایه و اساس ورزش قهرمانی باشد زیرا این دو مقوله علت و معلول‌اند. ورزش قهرمانی با الگوسازی و کسب افتخارات می‌تواند باعث پیشرفت و افزایش توجهات به ورزش همگانی شود. اگر ورزش همگانی نهادینه شود خانواده‌ها با ورزش بیشتر آشنا می‌شوند و فرزندان را به سمت ورزش حرف‌های و قهرمانی سوق می‌دهند.
شهرداری با توجه به امکاناتی که دارد می‌تواند خیلی بهتر از این خدمات ارائه دهد و مردم را به ورزش تشویق و ترغیب کند. علت اصلی استفاده کمتر از امکانات شهرداری شاید به تعامل نداشتن هیئت‌های ورزشی باز می‌گردد. هیئت‌های ورزشی منفعل عمل می‌کنند در صورتی که می‌تواند خیلی فعال‌تر باشند و با کمک و استفاده از امکانات شهرداری اتفاقات بهتری را رقم بزنند. با شناختی که از عوامل ورزشی شهرداری اصفهان دارم، آماده همکاری با تمامی هیئت‌های ورزشی هستند. آنچه که دیده نمی‌شود فعالیت و مطالبه‌گری هیئت‌های ورزشی است.
ایمنا: چه پیشنهادی برای رسیدن ورزش همگانی به نقطه اوج و هدف غایی آن دارید تا از کلیشه‌ها دور شود؟
جزینی: توسعه و همه گیرکردن ورزش همگانی برای آشنایی عموم مردم با ورزش و کشف استعدادهای ورزشی، وظیفه اداره ورزش و جوانان است. بازوهای اصلی اداره ورزش و جوانان که مستقیماً وظیفه قهرمان پروری دارند هیئت‌های ورزشی هستند و باید با استفاده از امکانات شهرداری ضمن همه‌گیر کردن رشته‌های ورزشی قهرمان پروری انجام دهند.
ایمنا: علت دور ماندن کشتی استان اصفهان از کشتی کشور را چه می‌بینید؟
جزینی: علل مختلفی روی این موضوع تأثیر گذار است، اما یکی از بزرگترین علت‌ها حضور مدیران ضعیف در این ورزش است. به نظر من بزرگترین ضربه‌ای که کشتی اصفهان خورد حضور مدیران ناکارامد را در رأس آن می‌دانم. مدت زیادی کشتی اصفهان درگیر چنین افرادی بود و هنوز هم ارتعاش اتفاقات ناگوار قبل وجود دارد. انشاالله با تلاش‌هایی که صورت می‌گیرد آثاری از خرابی‌های گذشته باقی نماند.
جا دارد از مصطفی میرزایی، رئیس هیئت کشتی استان تشکر کنم. میرزایی دلسوزانه و پدرانه در راه پیشرفت و اعتلای کشتی استان تلاش می‌کند. افرادی هستند که به دلیل اختلاف سلیقه و موضوعات غیر ورزشی از وی ایراد می‌گیرند. به شخصه اختلاف سلیقه زیادی با میرزایی دارم، اما باید واقع بین بود و منصفانه نظر داد. در زمان سکان‌داری وی از نظر زیرساختی و عمرانی همچنین کسب موفقیت‌های تیمی و انفرادی در مسابقات و در کل موفقیت نسبی نسبت به گذشته کسب شده است. به نظرم نمره قبولی را می‌توان به میرزایی داد.
ایمنا: با شنیدن نام المپیک چه حسی پیدا می‌کنید؟
جزینی: المپیک قله ورزش است. طلای المپیک قله آرزوهای یک کشتی‌گیر، مربی و همه افرادی که در ورزش حضور دارند است. هر زمان اسم المپیک را می‌شنوم جای خالی نمایندگان کشتی اصفهان در کشتی و المپیک در ذهنم نقش می‌بندد. من سالیان سال در کنار تیم ملی بودم و سه المپیک را تجربه کردم، اما دریغ از یک همشهری و هم استانی که بتوانم هرچه که در توان دارم را در طَبق اخلاص برایش نمایان کنم تا بالاترین افتخار ورزشی دنیا را برای اصفهان کسب کند. ما در ورزش کشتی حرف‌های بسیاری داریم و در المپیک همیشه قوی بوده‌ایم، اما متأسفانه اصفهان از این نقطه قوت کشور دور است.
ایمنا: در المپیک یک «سالتوی» خاطره‌انگیز اجرا کردید، بعد از چند سال آیا هنوز نیز توانایی اجرای چنین فنونی را دارید؟
جزینی: در همان زمان نیز آمادگی لازم برای سالتو زدن را نداشتم، بنا به جو و شرایطی که بود و میزان خوشحالی که داشتم، اتفاق افتاد. اگر عکس و فیلم‌های المپیک را نگاه کنید، متوجه می‌شوید که با عینک، ساعت و لباس نامناسب این حرکت را زدم. این حرکت سالتو یا لحظه‌ای که هادی ساروی را بر دوش انداختم چیزی نبود که برایش برنامه‌ریزی کرده باشم در لحظه اتفاق افتاد.
این لحظات از قبل پیش‌بینی نشده و بدون فکر بودند. واکنش‌هایی که از فرط خوشحالی «فی البداهه» رخ داد و ماندگار شد. وقتی به این تصاویر نگاه می‌کنم تداعی خاطرات می‌شود. امیدوارم افراد و کشتی‌گیرانی که در شهر و استان اصفهان فعالیت می‌کنند به چنین افتخاراتی برسند.
ایمنا: در سه دوره به عنوان مربی المپیک در کنار تیم ملی کشتی فرنگی بودید، چه زمانی سکان تیم ملی کشتی فرنگی را به عنوان سرمربی در دست می‌گیرید؟
جزینی: موقعیت‌های زیادی وجود داشت تا به عنوان سرمربی به تیم ملی خدمت کنم، اما واقعیت این است که در حال حاضر هدفی جز کمک به رشته کشتی در استان و شهرم، ندارم. اعتلای کشتی استان چالشی ست که پیش روی خود می‌بینم. به نظر افراد زیادی رساندن کشتی اصفهان به نقطه عالی و درخشش در سکوهای جهانی و المپیک نشدنی است، اما انشااله انجام خواهد شد. به دنبال نفر اول تیم ملی بودن نیستم زیرا موقعیت این اتفاق سال‌های سال برایم وجود داشت اما به علل مختلف قبول نکردم.
ایمنا: پس از رساندن کشتی استان اصفهان به مقصود نهایی در کنار تیم ملی خواهید بود یا خیر؟
جزینی: انسان در زمان‌های مختلف بنا به شرایط و اتفاقات تصمیمات مختلفی می‌گیرد. در حال حاضر به هیچ وجه حتی به سرمربی‌گری تیم ملی فکر نمی‌کنم اما از فردا و آینده اطلاعی ندارم. فردی نمی‌تواند پیش بینی کند چه چیزی رخ می‌دهد. اگر احساس کنم حضورم در تیم ملی می‌تواند روی کشتی شهر اصفهان تأثیر داشته باشد شاید قبول کردم.
ایمنا: در همه المپیک‌ها، بیشترین نماینده از کشتی و بعد وزنه برداری بوده است و برای المپیک پاریس نیز بیشترین سهمیه توسط کشتی‌گیران کسب شده و انتظارات و فشارها از کشتی بالا افزایش یافته است. آیا این وضعیت و فشارها را بر کشتی‌گیران به حق می‌بینید؟
جزینی: زمانی که فرزند بزرگ خانه باشی ریاضت‌ها به دوشت میفتند؛ کشتی نیز فرزند بزرگ ورزش کشور است. اکثر رشته‌ها به صورت سینوسی موفقیت کسب کرده‌اند، اما کشتی همیشه بوده و یک خط رو به جلو را دنبال کرده است. کشتی را ورزشی است که آبروی ایران را در المپیک حفظ می‌کند.
توقع مردم بیجا نیست زیرا مردمان ایران کشتی دوست هستند و کشتی ورزش ملی و آئینی ماست. هر کجای دنیا رفته‌ام اکثر مردم کشتی را دوست داشته‌اند. از زمانی که هابیل و قابیل با یک دیگر کشی گرفتند در جان آدمیان فرو رفت و محبوب شد. از طرف مردم کسب مدال‌های متعدد و خوش رنگ خواسته زیادی نیست، اما اگر مسئولان این انتظار را داشته باشند وضعیت متفاوت است.
سهم بودجه و امکاناتی که کشتی از ورزش کشور دارد نسبت به ورزش‌هایی که هیچ دستاوردی در سطح بین‌المللی نداشته‌اند ناچیز است، به همین علت هیچ مسئولی نمی‌تواند طلبکار رشته کشتی باشد ولی مردم حق دارد که به هر شکلی از کشتی و کشتی‌گیران انتظار داشته باشند و خواسته‌هایشان به حق است.
مقایسه کشتی با ورزش‌های دیگر فرار رو به جلو است. فوتبال، والیبال، بسکتبال و ورزش‌هایی از این قبیل تبدیل به صنعت شده‌اند. در رشته کشتی، ورزشکار ملی‌پوشی وجود ندارد که دغدغه شغل و درآمد و مسائلی از این قبیل را نداشته باشد. اگر همت شخص علیرضا دبیر و ارتباطات وی نبود کشتی‌گیران از نظر معیشتی در وضعیت مناسبی قرار نداشتند. جای شکرش باقی است که مدیری لایق در فدراسیون حضور دارد و جور دیگر مدیران که قیاس‌های اشتباهی در مورد کشتی دارند، را می‌کشد.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت