به نقل از «بازار نیوز»

پردرآمدها ۵.۵ برابر کم‌درآمدها خرج می‌کنند

تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۴۵۴۵۲

نابرابری هزینه‌ای؛ یعنی اختلاف میزان پولی که خانوارهای پردرآمد و کم‌درآمد در ماه برای خود خرج می‌کنند، به ۵.۵۳ برابر رسیده است؛ یعنی خانوارهای پردرآمد ۵.۵ برابر خانوارهای کم‌درآمد در ماه برای خود هزینه می‌کنند.

این نابرابری اگرچه در سال 1392، 3.1 برابر بوده اما در سال 1396 به 5.53 برابر افزایش پیدا کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پارامترهای زیادی برای محاسبه نابرابری درآمدی یا هزینه‌ای در اقتصاد وجود دارد که مشهورترین آن را با نام ضریب جینی می‌شناسیم. اما در این گزارش به جای ضریب جینی، نسبت مجموع هزینه سه گروه پردرآمد به سه گروه کم‌درآمد به عنوان نابرابری درآمدی (هزینه‌ای) محاسبه شده است.برای محاسبه نابرابری هزینه‌ای، میزان هزینه خوراکی و غیرخوراکی سه دهک پردرآمد جمع شده و این کار برای سه دهک کم‌درآمد هم انجام شده و در نهایت این دو عدد تقسیم شده است. در واقع با این شاخص نشان داده می‌شود که به طور متوسط هر فرد در سه گروه بالای هزینه‌ای چند برابر هر فرد در سه گروه پایین هزینه‌ای در سال‌های مختلف هزینه داشته است.سیف‌اله اسلامی کارشناس اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی در بررسی پنج دهه نابرابری هزینه‌ای می‌گوید: تا پیش از شوک نفتی در سال 1353 حداکثر شکاف درآمدی میان افراد سه گروه بالای درآمدی با افراد سه گروه پایین درآمدی، حدود شش برابر است. اما به دلیل ساختار اقتصادی اشتباه حاکم در چند سال، این شکاف عمیق‌تر می‌شود به طوری که در سال 1356 یعنی اوج شکوفایی اقتصاد پیش از انقلاب، نابرابری هزینه‌ای به حدود 15 برابر می‌رسد و پس از آن به صورت نوسانی روند نابرابری هزینه‌ای کاهش یافته و در دوره‌های برنامه‌های توسعه‌ای اول تا چهارم به حدود پنج برابر بالغ می‌شود که حتی کمتر از نابرابری هزینه‌ای در دوره پیش از شوک نفتی سال 1353 است.وی در ادامه به نابرابری در دوره اجرای هدفمندی یارانه‌ها اشاره کرده و می‌افزاید: نابرابری هزینه‌ای در پنج سال اول اجرای قانون هدفمندکردن یارانه‌ها به دلیل اعطای ماهانه یک مبلغ ثابت به عنوان یارانه نقدی به تمام گروه‌های درآمدی جامعه به طور محسوسی کاهش یافت. اما باید دو نکته در این خصوص را مد نظر قرار داد.

آثار کمک‌های یارانه نقدی تخلیه شد

اسلامی اظهار می‌کند: اول آنکه بخشی از کاهش نابرابری درآمدی ناشی از توزیع یارانه‌های نقدی در اثر اجرای قانون هدفمندکردن یارانه‌ها بوده است. از لحاظ آماری چنانچه مبلغ ثابتی به درآمد تمام افراد جامعه اضافه شود؛ نتیجه آن کمترشدن فاصله بین افراد آن جامعه خواهد بود اما باید این موضوع را نیز مدنظر قرار داد که چنانچه اجرای این سیاست در دیگر عوامل اقتصادی موجب افزایش نرخ تورم شود، با توجه به میزان تورم ایجادشده، آثار کمک‌های فوق در چند سال تخلیه شده و مجددا نابرابری هزینه‌ای  افزایش می‌یابد.این کارشناس اقتصاد تأکید می‌کند: در سال‌های 1393 تا 1396 نیز همین اتفاق می‌افتد و پس از تخلیه آثار کمک‌های فوق به دلیل عوامل مختلف اقتصادی و غیراقتصادی، نابرابری هزینه‌ای به حدود 5.5 برابر افزایش یافته است.وی درخصوص نکته دوم می‌گوید: با توجه به هم‌جهت‌بودن نابرابری‌ها و نرخ رشد اقتصادی در بسیاری از کشورهایی که در سطوح پایینی از تولید قرار دارند؛ از آنجا که نرخ رشد اقتصادی در سال 1390 نسبت به سال 1389 حدود 2.8 درصد کاهش یافته و در سال 1391 با کاهش شدید به منفی 6.8 درصد رسیده است بنابراین بخشی از کاهش نابرابری در چند سال مزبور می‌تواند نتیجه تحولات تولید ناخالص داخلی در دوره مزبور تلقی شود.باید این نکته را یادآوری کرد که نابرابری هزینه‌ای تنها شامل نابرابری هزینه‌هاست و عواملی نظیر انواع ثروت و دارایی‌ها به دلیل نبود آمار و اطلاعات در کشور در این زمینه مد نظر قرار نگرفته است.

ناتوانی تولید ناخالص داخلی برای کمک به گروه‌های کم‌درآمد

اسلامی به نتایج دیگری هم اشاره کرده و خاطرنشان می‌کند: بررسی‌ها نشان می‌دهد افزایش تولید در کشور یا رشد اقتصادی نه تنها نتوانسته مجموع هزینه سرانه سه گروه بالای درآمدی را نسبت به مجموع هزینه سه گروه پایین درآمدی کاهش دهد بلکه موجب افزایش نابرابری بیشتر هم شده است.به عبارت دیگر این فرض که رشد اقتصادی به تنهایی می‌تواند نابرابری درآمدی را در کشور کاهش دهد، رد شده است. به هر حال، سیاست‌های اعمال‌شده در جهت افزایش رشد تولید ناخالص داخلی سرانه نتوانسته است موجب کاهش اختلاف بین گروه‌های بالای درآمدی با گروه‌های پایین درآمدی شود.

یک درصد تورم، 1/3 درصد نابرابری

او متذکر می‌شود: به این نکته مهم نیز باید اشاره کرد که افزایش یک درصد در نرخ تورم به طور متوسط شکاف هزینه‌ای را به شرط ثابت‌بودن سایر عوامل، حدود 1.3 درصد افزایش خواهد داد.اسلامی همچنین عنوان می‌کند: افزایش نرخ بی‌کاری نیز از عوامل افزایش‌دهنده سطح نابرابری هزینه‌ای در جامعه است به طوری که یک درصد افزایش نرخ بی‌کاری در جامعه به طور متوسط موجب افزایش حدود 1.2 درصد در نابرابری هزینه‌ای شده است. از سوی دیگر افزایش یک درصد در مالیات ثروت سرانه به قیمت ثابت سال 1395 به طور متوسط نابرابری هزینه‌ای را حدود 3.7 درصد کاهش داده است.این کارشناس اقتصادی در مطالعه‌ای بررسی کرده است که با ایجاد برخی محدودیت‌ها و مشکلات در سال 1397، نرخ رشد اقتصادی تغییر جهت داد و به سمت منفی‌شدن حرکت کرد. بنابراین انتظار می‌رود که نابرابری از طریق عامل نرخ رشد اقتصادی در سال جاری و آینده کاهش یابد.وی پیشنهاد می‌دهد که برای رفع مشکلات کاهش نرخ رشد اقتصادی، در تدوین استراتژی‌ها جهت افزایش نرخ رشد تولید ناخالص داخلی سرانه به مقوله نابرابری هزینه‌ای توجه شود. به عبارت دیگر با استفاده از تکنولوژی‌های کاربر به جای سرمایه‌بر و همچنین اعمال سیاست‌های مناسب پولی و مالی برای کنترل و کاهش نرخ تورم، می‌توان روند نابرابری هزینه‌ای را تا حدودی کنترل کرد.

اقتصادآنلاین

لینک کوتاه خبر: bzna.ir/000E6B برچسب ها: رشد اقتصادی ، یارانه نقدی ، بازارنیوز

منبع: بازار نیوز

کلیدواژه: رشد اقتصادی یارانه نقدی بازارنیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت bazarnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بازار نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۴۵۴۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دور سوم مسابقات فضایی در قرن بیست و یکم آغاز می‌شود

با ورود انسان به آنچه «عصر سوم فضایی» نامیده می‌شود، این بار شرکت‌های خصوصی و نه دولت‌ها رهبری این حوزه را بر عهده گرفته‌اند و اگر رقابت فضایی قرن بیستم بر سر قدرت سیاسی بود، این قرن در مورد پول خواهد بود. اما برای کسانی که رویای بازگرداندن انسان‌ها به ماه و احتمالا مریخ را در سر می‌پرورانند، زمان هیجان‌انگیزی برای زندگی است؛ فرقی نمی‌کند رؤسای جمهوری یا میلیاردرها کرایه آن را بپردازند.

به گزارش ایسنا، عصر پروازهای فضایی در حال گذراندن یک لحظه رنسانس است که انرژی تازه‌ای را به ارمغان آورده که از زمان برنامه آپولو دیده نشده بود و برای اولین بار، شرکت‌های خصوصی به جای دولت‌ها رهبری این کار را بر عهده گرفته‌اند.

به نقل از گاردین، مجموعه‌ای از ماموریت‌های اخیر، از جمله پرواز آزمایشی موفقیت‌آمیز بزرگترین موشکی که تاکنون ساخته شده است و اولین کاوشگر خصوصی ساخته شده برای فرود روی سطح ماه، این ایده رو به رشد را ایجاد کرده که انسان‌ها در حال ورود به «عصر سوم فضا» هستند.

گرگ سادلیر(Greg Sadlier)، اقتصاددان فضایی و یکی از بنیانگذاران مشاوره فضا، می‌گوید: اینکه بگوییم در دوره جدیدی هستیم، کاملا منصفانه است. ما در عصر رقابت یا عصر تجاری هستیم. موانع ورود کمتر است، هزینه‌ها کاهش یافته است و درها به روی گروه بسیار بزرگتری از کشورها باز کرده است. این دموکراتیزه کردن فضا است.

امروزه بیش از ۷۰ کشور برنامه فضایی دارند، این در حالی است که برای مدتی طولانی، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی تنها بازیگران بزرگ این صحنه بودند.

اولین کاوشگر فضایی بشریت، فضانورد شوروی، یوری گاگارین(Yuri Gagarin)، در ماه آوریل سال ۱۹۶۱ به دور کره زمین چرخید. یک سال بعد، جان اف کندی، رئیس جمهور ایالات متحده، سخنرانی معروف خود را با عنوان «ما انتخاب می‌کنیم به ماه برویم» ایراد کرد و قول داد که یک مرد آمریکایی را به کره زمین ببرد.

کندی اذعان داشت: مطمئنا، همه اینها برای همه ما هزینه زیادی دارد» اما جنگ سرد او را برانگیخت تا معادل امروزی صدها میلیارد پول مالیات دهندگان آمریکایی را برای پیروزی در مسابقه فضایی خرج کند.

پایان جنگ سرد در سال ۱۹۸۹ لحظه کوتاهی از خوش‌بینی جهانی را به همراه داشت که به دومین عصر فضایی با مشارکت بیشتر منجر شد. ایستگاه فضایی بین‌المللی برای بیش از ۱۳ سال سرهم شد و از سال ۲۰۰۰، افراد چند ملیتی به طور مداوم در فضا زندگی می‌کردند و با هم روی آزمایش‌هایی در مدار کار می‌کردند.

با این حال، این دوره دوم همچنین شاهد کاهش تلاش‌ها برای رساندن انسان‌ها به فضا بود که نماد آن برنامه شاتل فضایی ناسا بود که هرگز مردم را فراتر از مدار زمین نفرستاد و در نهایت در سال ۲۰۱۱ منحل شد، تا حد زیادی به این دلیل که دولت ایالات متحده نمی‌خواست روی هزینه‌های بالای آن سرمایه‌گذاری کند. پس از آن، واشنگتن مجبور شد برای فرستادن فضانوردان خود به فضا به موشک‌های سایوز مسکو تکیه کند.

با این حال، این هزینه‌های بالا اکنون با ورود مشاغل خصوصی به صحنه، اغلب به عنوان پیمانکاران دولتی، کاهش یافته است. در چند سال اخیر، برخی از این مشاغل شروع به کسب درآمد کرده‌اند، البته نه به دلایلی مانند گردشگری فضایی، بلکه بیشتر برای ارسال ماهواره‌های ارتباطی، به ویژه اینترنت پهن باند. بسیاری از برآوردها حاکی از آن است که صنعت فضایی جهانی می‌تواند در دو دهه آینده بیش از یک تریلیون دلار درآمد ایجاد کند.

در مقاله‌ای که سال گذشته توسط شرکت مشاور استراتژی و مدیریت تاثیرگذار McKinsey & Company منتشر شد، شریک مدیریت جهانی باب استرنفلز و همکارانش به مدیران اجرایی نوشتند: اگر فضا بخشی از استراتژی شما نیست، باید اینطور باشد.

آنها افزودند: تنها به تازگی شاهد شتاب قابل توجهی در منحنی هزینه بوده‌ایم: هزینه‌های پرتاب به لطف استفاده مجدد، مهندسی بهبود یافته و افزایش حجم، ۹۵ درصد کاهش یافته است و کاهش گسترده دیگری در سال‌های آینده انتظار می‌رود.

شرکت اسپیس‌ایکس ایلان ماسک در خط مقدم این حرکت بوده است و سال گذشته ۹۶ بار موشک‌های قابل استفاده مجدد خود را پرتاب کرده است. بزرگترین سیستم این شرکت که استارشیپ نام دارد و هنوز در حال توسعه است، به عنوان یک کاوشگر بین سیاره‌ای به بازار عرضه شده است. ماسک می‌گوید این موشک ۱۲۰ متری را ساخته است تا انسان بتواند مریخ را تبدیل به مستعمره خود کند. پیش از آن، ناسا با اسپیس ایکس قرارداد بسته بود تا فضانوردان از جمله اولین زن را در این دهه روی ماه فرود آورد.

سیاست جهانی همچنان در فضا اما با بازیگران بیشتری به ایفای نقش خود ادامه می‌دهد. چین با داشتن ایستگاه فضایی در حال کار، کاوشگر روی ماه و مریخ‌نورد در مریخ، از روسیه به عنوان رقیب اصلی آمریکا پیشی گرفته است. روز جمعه، پکن یک فضاپیمای رباتیک را به نیمه پنهان ماه پرتاب کرد.

قطب جنوبی ماه، به طور ویژه، به عنوان یک «کمربند طلایی» برای اکتشاف ماه در نظر گرفته می‌شود، زیرا حاوی یخ آب است که می‌تواند به عنوان آب آشامیدنی استفاده شود و حتی برای ساخت سوخت موشک بهره‌برداری شود.

دانشمندان هم در مورد سیاسی شدن و هم تجاری‌سازی فضا نگران هستند، به‌ ویژه هنگامی که صحبت از عملیات «حفاری» در ماه بکر و دست نخورده به میان می‌آید.

با این حال، حامیان اکتشافات فضایی به پیشرفت‌هایی اشاره می‌کنند که تاکنون انجام شده است. سی‌تی‌اسکن که یک دستگاه پزشکی حیاتی است که می‌تواند تومورها را شناسایی کند، ریشه‌ در تحقیقات قبل از ماموریت آپولو دارد. فضانوردان در ایستگاه فضایی از محیط منحصر به فرد ریزگرانش برای درک بهتر بیماری‌هایی مانند آلزایمر استفاده کرده‌اند.

برای اقتصاد دانانی مانند سادلیر، سومین عصر فضایی موقعیت بی‌سابقه‌ای را ایجاد می‌کند که می‌تواند پایه‌های نظام بازار را به هم‌ بزند. در اقتصاد، ما فرض می‌کنیم که منابع محدود است. زمین محدود است. منابع طبیعی محدود است. فضا، به ما این امکان را می‌دهد که آن را تغییر دهیم.

انتهای پیام