وقتی «دختران انقلاب» فراموش می‌شوند؛ «دخترکان ضدانقلاب» جای آنها را می‌گیرند!
تاریخ انتشار: ۵ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۸۹۶۵۶
به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی باشگاه خبرنگاران جوان، کمتر کسی است که ادعا کند از جنگ استقبال می‌کند؛ اما همیشه کشورهای خودکامه‌ای بوده اند که برای دستیابی به اهداف خود پای جنگ را به کشورهای جهان سوم باز کرده‌اند.
در دوران هشت ساله دفاع مقدس بخش بسیار زیادی از درآمد کشورصرف تجهیزات جبهه‌ها می‌شد، اما به دلایل گوناگون ازجمله محاصره اقتصادی و طولانی بودن جنگ و درگیری، دولت نمی‌توانست تمام هزینه‌های جبهه را بپردازد و در این موقعیت با توجه به شرایط دشوار، کمک‌ها و مداخله نیرو‌های مردمی لازم بود که بخشی از آن هزینه‌ها را پرداخت کنند.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جنگ به‌ماهو جنگ هیچ بُعد زیبایی ندارد، اما زمانی که نقش زنان در هشت سال جنگ تحمیلی را با سو استفاده جنسی از زنان در جنگ‌های دنیا مقایسه کنید به خوبی در می‌یابید که حتی مقاومت هشت ساله مردان ایرانی به پشتوانه زنانی بوده که چیزی کمتر از مردان‌شان نداشتند.
به تعبیر امام خمینی (ره) در طول تاریخ چه در قبل از انقلاب و در دوران ستمشاهی و چه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و دوران دفاع مقدس و همه عرصه ها، نه تنها حضور زنان کمتر از مردان نبوده بلکه زنان در دفاع از انقلاب پیشگام‌تر از مردان حضور داشتند و در دوران دفاع دفاع مقدس هم اگر مجاهدت این بانوان نبود، شاید مردان هیچگاه نمی‌توانستند تا این اندازه شکوه و افتخار بیافرینند.
زنان و پشتیبانی آنها در جنگ تحمیلی
از حضور پررنگ زنان در جبهه و پشت جبهه روایت‌های زیادی موجود است؛ از آشپزخانه شهید چمران که روزانه حدود ۵۰ هزار غذا برای رزمندگان پخت آماده می‌کرد تا فاطمه زارعی بانوی ۶۰ سالهای که در جریان برخی عملیات‌ها، ۲۴ ساعته در پشت جبهه نان می‌پخت و تنها برای انجام فرایض دست از کار می‌کشید.
یا زهرا محمدی که از ۲۵ گوسفند نذری، کله پاچه درست می‌کرد و آن را از اهواز به خط مقدم می‌برد تا صبحانه‌ای برای رزمندگان شود و مشابه آن خانم خاکباز که همراه یک گروه از خواهران به جبهه می‌رفت و برای رزمندگان سبری پلو با ماهی تدارک می‌دید.
در این میان زنانی همچون فاطمه نواب صفوی هم بودند که به همراه گروه چریکی شهید چمران در ناحیه سوسنگرد، اسلحه به دست گرفتند و جنگیدند.
این رشادت‌ها تا پایان دفاع مقدس ادامه داشت و تأثیر عمیقی بر روحیه رزمندگان داشت، به طوری که تمامی آنها در تاریخ و ذهن عموم ثبت شده است.
نقش زنان در آزادسازی خرمشهر
نقطه عطف حضور زنان در طول جنگ را می‌توان به حضور آنان در جریان آزادسازی خرمشهر استناد کرد. همان روز‌هایی که دختران و زنانی حتی با سنین کمتر از ۲۰ سال جعبه مهمات جابجا می‌کردند یا در قبرستان‌های شهر برای در امان بودن از بمباران دشمن تا بن دندان مسلح، بصورت شبانه و با تنها با نور چند شمع اجساد مطهر شهدا را دفن می‌کردند.
رضا خدری خبرنگار و عکاس هشت سال جنگ تحمیلی و نویسنده کتاب «خرمشهر نمی‌میرد» در این باره می‌گوید: «زنان خرمشهری به صورت سازمان یافته در مسجد جامع و بیمارستان شهر و در گورستان جنت آباد خدمت می‌کردند از مداوای مجروحین گرفته تا حتی مراحل کفن و دفن شهدای عزیز آن هم شبانه در زیر نور شمع که از بمباران‌های دشمن در امان باشند. در آن دوران زنان و دختران حتی سلاح به دست می‌گرفتند و در کنار پدران و برادران شان می‌جنگیدند، تصاویر و فیلم‌های آن زمان گویای این حقیقت است که بانوان علی‌رغم این که نیاز به آموزش و تاکتیک جنگ داشتند، اما با کمترین آموزش و امکانات مثل یک مرد می‌جنگیدند.»
یا ماجرای دیدنی دختر نوجوانی که همه خانواده‌اش را در جریان مقاومت ۳۱ روزه خرمشهر از دست داد، اما از پای ننشست؛ گشت و برادرش را پیدا کرد و در این مسیر برای کمک به رزمندگان از هیچ کمکی دریغ نکرد؛ از حمل مهمات تا خدمت در مسجد محل. (بخشی از داستان فیلم سینمایی کودک و فرشته به کارگردانی مسعود نقاش)
در جریان آزادسازی خرمشهر بسیاری از زنان با حضور در مساجد جامع شهر به کمک رزمندگان آمده و در تدوین و اجرای برنامه‌های امنیتی، پزشکی، تهیه غذا و... مشارکت داشته اند. البته حضور زنان به همینجا ختم نمی‌شد تا جائیکه هر زمان که لازم بود دوشادوش مردان اسلحه به دست می‌گرفتند و از شهر خود دفاع می‌کردند.
جمهوری اسلامی ایران فتح خرمشهر را مدیون فداکاری مردان و زنان آزاده‌ای است که در کنار هم برای دفاع از میهن و شریعت، قد علم کرده اند.
زنانی که بیشتر مرد بودند تا زن!
همه حضور زنان در روز‌های جنگ تحمیلی و آزادسازی خرمشهر، تنها به خدمات و پشتبانی پشت جبهه‌ها محدود نمی‌شد. زنان علاوه بر این که فرزندان، همسران، برادران و پدران خود را به مشارکت در دفاع مقدس تشویق می‌کردند و این تشویق‌ها در استقبال مردان برای حضور بیشتر در جبهه‌ها بسیار مؤثر واقع شد، پس از شنیدن خبر جراحت و شهادت بستگان خود، شکیبایی بی نظیری را به نمایش می‌گذاشتند که آن هم در تقویت روحیه رزمندگان به ادامه مردانه جنگ کمک فراوانی کرد.
چه بسیار مادرانی که هم فرزندان خود را راهی جبهه‌ها می‌کردند و هم همسران خود را. همان مادرانی که سه پسر خود را تقدیم اسلام کردند، اما خم به ابرو نیاورند و حسرت دیده شدن اشکشان را بر دل دشمن گذاشتند؛ و پایانی بر یک دلتنگی...
مرحومه فهیمه بابائیان پور، همسر شهید غلامرضا صادق زاده، در نامهای به همسرش، می‌نویسد: «دستم را از زیر چادر بیرون آوردم و یکبار دیگر برای آخرین بار به آن نگاه کردم. از دستم بیرونش آوردم و گفتم: می‌خواهم برای جبهه بدهم. برادری که در دکه ایستاده بود، گفت: چیه؟ طلاست؟ و بی اختیار نوار آهنگران را پشت بلندگوی دکه گذاشت. صدای آهنگران در میدان پیچید. اما من به خاطر می‌آوردم لحظات خوشی را که برای خریدنش صرف کرده بودیم. از این مغازه به آن مغازه. مغازه دار وقتی آن را آورد، گفت: عقیق این انگشتر یمنی است. تو خوشحال شدی و به عنوان تنها خرید ازدواجمان آن را خریدی. می‌خواستم به آن برادر بگویم: آری طلا است. تنها خرید ازدواجمان است. می‌خواستم بگویم که خیلی دوستش دارم. می‌خواستم بگویم که چند روزی در دستم کردم که خاطره اش در ذهنم بماند... برادر نوشت: انگشتر طلا با نگین دریافت گردید.... از دکه کمک به جبهه بیرون آمدم و پیش خود گفتم: یا زهرا (علیهاالسلام) قبول کن.»
و چه زیبا دختران انقلاب برای نجات کشور، اصلی‌ترین سرمایه‌های زندگی خود یعنی جان، مال، همسر، فرزند، برادر و پدر را هدیه کردند، باشد که این قطره روشنایی دریا را در خاطرمان همیشه زنده نگاه دارد. پر بیراه نیست اگر بگوییم دختران واقعی انقلاب همین‌ها هستند؛ نه کسانی که سنگ دشمنان این مرز و بوم را بر سینه می‌زنند.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: زنان انقلاب دختران انقلاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۸۹۶۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نتایج جالب از پژوهشی درباره حس پیری/ زنان درباره سن پیری مردان چطور فکر می‌کنند؟
به گزارش خبرآنلاین، به نظر می‌رسد پاسخ این پرسش که «از چند سالگی پیر محسوب می‌شویم؟»، در حال تغییر است زیرا عمر مردم طولانی‌تر شده است، دیرتر بازنشسته می‌شوند و تا سنین بالاتری همچنان از سلامتی جسمی و روحی برخوردارند.
ایسنا در خبری نوشت: طبق پژوهشی که نتیجه آن در مجله انجمن سالمندی آمریکا منتشر شد، افراد در اواسط دهه ۶۰ سالگی معتقدند که پیری از ۷۵ سالگی شروع می‌شود، در حالی که افراد مسن‌تر فکر می‌کنند سن پیری دیرتر از این شروع می‌شوند.
به گزارش ان‌بی‌سی، این تحقیق که در مجله روانشناسی و سالمندی انجمن روانشناسی آمریکا منتشر شد، داده‌های ۱۴ هزار شرکت‌کننده در یک نظرسنجی سالمندی در آلمان را بررسی کرد که درباره پیری به‌عنوان مرحله‌ای از زندگی مطالعه می‌کرد. تاریخ تولد شرکت‌کنندگان بین سالهای ۱۹۱۱ و ۱۹۷۴ بود و از سن ۴۰ تا ۸۵ سالگی به این مطالعه وارد شده بودند.
شرکت‌کنندگان طی ۲۵ سال، هشت بار درک خود را از سالمندی گزارش کردند. آنها هر چهار تا پنج سالی که می‌گذشت، آغاز سن پیری را یک سال دیرتر از بار قبل اعلام کردند. شرکت‌کنندگانی هم که زودتر یعنی بین سالهای ۱۹۱۱ تا ۱۹۳۵ به دنیا آمده بودند، در مقایسه با افرادی که بعد از ۱۹۳۵ متولد شده بودند، فکر می‌کردند که پیری زودتر آغاز می‌شود.
«مارکوس وتشتاین»، نویسنده ارشد این مطالعه و روانشناس دانشگاه هومبولت برلین، گفت: درک و تصور ما از پیری در گذر زمان به‌وضوح تغییر می‌کند. افرادی که امروز در سنین میانسالی هستند یا افراد مسن‌تر باور دارند که سن پیری آنها دیرتر از همسالانشان در ۲۰ سال پیش است.
به گفته وتشتاین، این تغییر تا حدودی به بالا رفتن سطح امید به زندگی در افراد برمی‌گردد. امید به زندگی در آلمان حدود ۸۱ سال است که از ۷۱ سال در ۱۹۷۴ بیشتر شده است. همچنین بسیاری از مردم برای مدت طولانی‌تر یک زندگی همراه با سلامتی دارند.
وتشتاین می‌گوید: افرادی که احساس جوانی می‌کنند، معتقدند پیری دیرتر شروع می‌شود.
شرکت‌کنندگانی که تنهاتر بودند، بیماری‌های مزمن داشتند یا از سلامتی کامل برخوردار نبودند، بیشتر بر این تصور بودند که پیری زودتر آغاز می‌شود. زنان هم فکر می‌کردند که سن پیری در مردان حدود ۲.۴ سال دیرتر آغاز می‌شود.
با این حال برخی کارشناسان می گویند این نتایج ممکن است قابل تعمیم به کشورهای دیگر نباشد زیرا دیدگاه‌های فرهنگی درباره پیری و روند تحولات جوامع در طول زمان متفاوت است. به عنوان مثال امید به زندگی در ایالات متحده در طول همه‌گیری کووید از ۷۹ سال در ۲۰۱۹ به ۷۶ سال در ۲۰۲۱ رسید در حالی که امید به زندگی در آلمان از سال ۲۰۱۴ نسبتا پایدار بوده است.
به گزارش ایندیپندنت، تحقیقات قبلی نیز نشان داده بود باورهای منفی درباره افزایش سن با افزایش سطح استرس مرتبط است که به نوبه خود می‌تواند خطر حمله قلبی و سکته را افزایش دهد. برعکس افرادی که به پیری نگرشی مثبت دارند، احتمالا کمتر در معرض ابتلا به زوال عقل هستند و در مقایسه با افرادی که نگرش منفی درباره افزایش سن دارند، طولانی‌تر عمر می‌کنند.
همچنین افرادی که خود را جوان‌تر از سن شناسنامه‌ای‌شان می‌دانند، زوال حافظه آهسته‌تر، عملکرد شناختی بهتر و کاهش علائم افسردگی را گزارش کردند. در مقابل افرادی که خود را مسن‌تر از سن حقیقی‌شان می‌بینند بیشتر در معرض خطر مرگ‌ومیر قرار دارند.
۴۷۲۳۶
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899530
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد