تشکیل دولت واحد فدرالی؛ راه‌حل بحران فلسطین
تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۹۳۴۲۴۴
محمدعلی بصیری، عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل دانشگاه اصفهان، در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، درباره شرایط حل مسئله فلسطین، اظهار کرد: منطقی‌ترین راه برای حل بحران شصت ساله فلسطین این است که رفراندومی میان ساکنان و صاحبان فلسطین که شامل مجموعه‌ای از مسلمانان، مسیحیان و یهودیان هستند، انجام شده و براساس آن یک دولت واحد فدرالی، کنفدرالی یا ترکیبی تشکیل شود، مانند اتفاقی که در آفریقای جنوبی افتاد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: حرکاتی که از سمت اسرائیل و حامیان او در نشست‌ها و کنفرانس‌های مختلف مانند «اسلو» یا «معامله قرن» در بحرین رخ میدهد، راه حل‌هایی ریشه‌ای و منطقی برای حل بحران سرزمین‌های اشغالی نیست و اسرائیل و متحدانش با فشار و تهدید قصد دارند این مسئله را به صورت ضرب‌الاجلی حل کنند که خروجی آن هیچ‌گاه بحث صلح میان اعراب و اسرائیل یا فلسطین و اسرائیل را به همراه نخواهد داشت و چنان که می‌بینیم، این خونریزی و درگیری همچنان استمرار یافته است.
کشورهای دارای حق وتو؛ مانع حل بحران فلسطین
این عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل دانشگاه اصفهان افزود: راه حل‌هایی که اسرائیل و هم‌پیمانانش دنبال می‌کنند، همیشه به نفع اسرائیل و به ضرر مسلمانان فلسطینی بوده، و اگر چه بخشی از فلسطینیان و دولت‌های مرتجع عرب نیز با آنها همکاری کرده‌اند، ولی مشکل به صورت پایه‌ای حل نشده است.
بصیری با بیان اینکه سازمان‌های بین‌المللی مانند شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل گام‌هایی جدی در قالب چندین قطعنامه به منظور حل مسئله فلسطین برداشته‌اند، خاطرنشان کرد: قطعنامه‌هایی نیز با ظرفیت پایین‌تر و ضمانت اجرایی کمتر از سوی سازمان کنفرانس اسلامی و جنبش عدم تعهد صادر شد، ولی به دلیل اینکه این گام‌های حقوقی به صورت جدی و با ضمانت اجرایی عادلانه دنبال نشده است، نتوانسته حداقل حقوق فلسطینیان را در بحث سرزمین‌های اشغالی تامین کند.
وی گفت: بخش عمده‌ای از این قطعنامه‌ها نیز اجرا نشده و در بخش بایگانی انبار شده است، زیرا قدرت‌های دارای حق وتو در شورای امنیت بعضا اینها را تعدیل کرده یا موانع جدی برای اجرای آنها به وجود می‌آورند. این مسئله باعث نارضایتی فلسطینیان شده است. این قطعنامه‌ها که تنها امید آنها هستند تا حق عادلانه آنها از آن سرزمین را محقق کند نیز نتیجه نداده و باعث استمرار گسل درگیری‌ها شده است.
مقاومت؛ تنها امید فلسطینی‌ها برای احقاق حقوق از دست رفته
این استاد روابط بین‌الملل دانشگاه اصفهان تصریح کرد: مستندات جریان‌های مقاومت نشان میدهد که آنها حتی به حداقل‌ها نیز دست نیافته و امیدی هم ندارند و تنها راه برای احقاق حقشان را از طریق مقاومت می‌بینند.
وی در ادامه با اشاره به دیدگاه‌های موجود در خصوص فلسطین و اسرائیل، گفت: یک دیدگاه مختص اسرائیل و طرفداران آن است که افراطیان آنها اصلا حقی برای فلسطینیان در آن سرزمین به معنای دو دولت یا دولت ترکیبی قائل نیستند. آنها می‌خواهند فلسطینیان یا به عنوان یک اقلیت در آنجا زندگی کنند و یا اینکه به عنوان شهروند درجه دو از حداقل‌ها برخوردار بوده و مهاجرت کنند. بسیاری از نشست‌هایی که اسرائیل و متحدان او در این 60 سال برگزار کرده‌اند، حملات نظامی و سرکوب‌ها نیز بر همین مبنا بوده است.
بصیری اضافه کرد: دیدگاه دیگر، دیدگاه بینابین از سوی سازمان‌های بین‌المللی یا کشورهای بی‌طرف است که پیشنهاد می‌دهند این سرزمین به دو قسمت فلسطینی - اسرائیلی یا ترکیبی تقسیم شده تا رضایت دو طرف جلب شود. حرکت‌هایی نیز در حمایت از این دیدگاه در سازمان‌ها انجام شده که چون ضمانت اجرا نداشته و طرف اسرائیلی عموما زیاده خواهی می‌کند، این دیدگاه نیز چندان کارآمد نبوده است.
وی خاطرنشان کرد: دیدگاه سوم عموما از سوی فلسطینیان مطرح می‌شود که حقی برای اسرائیل قائل نبوده و فلسطین را یک سرزمین عربی اشغال شده دانسته و اعتقاد دارند دولت اصلی باید فلسطینی باشد با یک اقلیت یهودی، همچنین مهاجرینی که بعد از اشغال فلسطین به این سرزمین آمده‌اند، اشغالگر هستند و باید این سرزمین را ترک کنند.
این استاد روابط بین‌الملل تاکید کرد: دیدگاه‌های اول و دوم عموما باعث درگیری میدانی شده و حتی دیدگاه دوم تعطیل و نیمه فعال شده است.
روز قدس؛ مانع تحقق زیاده‌خواهی‌های اسرائیل
بصیری با اشاره به روز قدس به عنوان روز حمایت از فلسطینیان مظلوم، خاطرنشان کرد: نام‌گذاری این روز توسط امام خمینی(ره)، مانع بزرگی برای زیاده خواهی‌های اسرائیل در دنیا شد، آن هم با توجه به اینکه آنها قدرت رسانه‌ای و مالی بزرگی در این 60 سال در دنیای غرب داشته‌اند، حق را به یهودیان داده و فلسطینیان را زیاده خواه، تروریست، خشن و متجاوز می‌دانستند.
وی ادامه داد: روز قدس، پوششی بین‌المللی از وضعیت فلسطینیان، دیدگاه‌ها و حقوق پایمال شده آنها فراهم می‌کند. این روز آن بخشی از افکار عمومی خنثی و یا حتی منفی نسبت به فلسطین را بازسازی کرده و تعادلی در موضع آنها نسبت به اسرائیل در افکار عمومی ایجاد می‌کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان با بیان اینکه روز قدس حمایت‌های عملی‌ای نیز برای فلسطین به وجود می‌آورد، افزود: بخشی از حمایت‌های بین‌المللی از نظر دیپلماتیک، سیاسی، مالی و حقوقی دستاوردهای قابل توجهی بوده است و تکرار روز قدس مسئله فلسطین را در افکار عمومی دنیا زنده نگه می‌دارد. اسرائیل و آمریکا به دنبال این هستند که در نتیجه عادی شدن و فراموشی مسئله فلسطین، وضعیت آنها تثبیت شده و فلسطینیان تحت این فشار، این سرزمین را رها کرده و یا مهاجرت کنند، ولی روز قدس این زیاده‌خواهی اسرائیل را خنثی می‌کند.
انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: خبرگزاری بین المللی قرآن ایکنا اصفهان مسئله فلسطین اسرائیل مقاومت روز قدس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۹۳۴۲۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا تمدن‌ها با گذشت زمان شکننده‌تر می‌شوند؟ (+عکس)
ظهور و سقوط قدرت‌های بزرگ یکی از کلیشه‌های تاریخ است و این فرضیه که تمدن‌ها، دولت‌ها یا جوامع رشد کرده و سپس افول می‌کنند ایده رایجی است. اما آیا چنین چیزی واقعا حقیقت دارد؟
به گزارش زومیت، گروهی از پژوهشگران از زمینه‌های علمی مختلف بزرگ‌ترین مطالعه تا به امروز را انجام دادند تا دریابند آیا پیری جامعه را می‌توان در سوابق تاریخی مشاهده کرد یا خیر. نتایج آنها که در مجله‌ی PNAS منتشر شده است، نشان میدهد دولت‌ها پیر می‌شوند و احتمال انحطاط آنها با گذشت زمان به‌تدریج بیشتر می‌شود.
فناپذیری دولتهاتعریف تمدن یا جامعه دشوار است و مورد اول معمولا بار معنایی ناخوشایندی همراه خود دارد. پژوهشگران درعوض تجزیهوتحلیل خود را به دولت‌های پیشامدرن محدود کردند: تشکیلات متمرکزی که قوانینی را بر قلمرو و جمعیت خاصی اعمال می‌کنند (مثل دولت-ملت‌های ایالات متحده و چین امروزی). آنها رویکردی آماری را در دو مجموعه داده پیاده کردند و مجموعه داده‌های انحطاط دولت‌ها را که شامل ۳۲۴ دولت در طول ۳۰۰۰ سال بود (از سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد تا سال ۱۸۰۰ پس از میلاد) ایجاد کردند. داده‌ها از پایگاه‌های داده متعددی جمع‌آوری شد.
پژوهشگران در مطالعه خود تکنیکی به نام «آنالیز بقا» را به‌کار بردند و طول عمر دولت‌ها را تجزیهوتحلیل کردند. اگر اثر پیری وجود نداشته باشد، می‌توان توزیع مستقل از سنی را انتظار داشت که در آن احتمال به پایان رسیدن عمر یک دولت در سال اول و در سال صدم یکسان است.
مطالعه‌ای قبلی روی ۴۲ امپراطوری نیز دقیقا همین موضوع را نشان داده بود. اگرچه در مجموعه داده بزرگ‌تر مطالعه جدید، پژوهشگران الگوی متفاوتی را شاهد بودند.
در هر دو پایگاه داده، خطر به پایان رسیدن دولت‌ها در طول دو قرن اول افزایش می‌یافت و پس از آن در سطح بالایی ثابت می‌ماند. یافته‌ها منعکس‌کننده تجزیهوتحلیل اخیر دیگری از بیش از ۱۶۸ رویداد بحران تاریخی است. میانگین مدت زمان بقای سیاست‌ها در پایگاه داده بحران آنها تقریبا ۲۰۱ سال بود.
احتمال فروپاشی جوامع با گذشت زمان بیشتر میشودحتی وقتی سلسله‌ها از تجزیهوتحلیل کنار گذاشته شد، روند پیری مشاهده می‌شد. سلسله‌ها برپایه روابط خونی ساخته می‌شوند، معمولا عمر کوتاهی دارند و اغلب به دلیل اختلاف بر سر جانشینی یا سقوط تبار خانوادگی از بین می‌روند.
یافته‌های جدید با مطالعات پیشین درمورد کند شدن بحرانی پشتیبانی می‌شود. قبل از اینکه سیستم پیچیده‌ای دستخوش تغییری در مقیاس بزرگ در ساختار شود، اغلب با سرعت کمتری می‌تواند از بحران‌ها بهبود پیدا کند.
اکنون شواهدی از چنین کندشدن بحرانی‌ای برای دو گروه تاریخی مختلف داریم: اولین کشاورزان اروپای نوسنگی و جوامع پوئبلو جنوب غربی ایالات متحده. حدود ۴ هزار تا ۸ هزار سال پیش، کشاورزان دوران نوسنگی در سراسر ترکیه امروزی تا اروپا گسترش پیدا کردند.
آنها سپس بحران‌های دوره‌ای را پشت سر گذاشتند که در آن در پی درگیری‌ها و جنگ‌ها کاهش جمعیت و مکان‌های کشاورزی و دور شدن از کشاورزی غلات رخ داد.
جوامع پوئبلو کشاورزان ذرت بودند که بزرگ‌ترین ساختمان‌های غیرخاکی را در ایالات متحده و کانادا پیش از آسمان‌خراش‌های فلزی شیکاگو در دهه ۱۸۰۰ ساختند. این جوامع چندین چرخه رشد و رکورد را پشت سر گذاشتند و با تجربه حوادث بحرانی در حدود سال‌های ۷۰۰، ۸۹۰ و ۱۲۸۵ پس از میلاد به پایان رسیدند.
طی هرکدام از این رویدادها، جمعیت، ذرت و شهرسازی کاهش یافت درحالی که خشونت افزایش پیدا کرد. این چرخه‌ها به‌طور متوسط دو قرن طول می‌کشید و با الگوی وسیع‌تری که پژوهشگران پیدا کردند، مطابقت داشت. هم برای اولین کشاورزان اروپا و جوامع پوئبلو، جمعیت درست پیش از فروپاشی، آهسته‌تر از بحران‌هایی مانند خشکسالی بهبود می‌یافتند.
مطالعه جدید محدودیت‌هایی دارد که باید درنظر گرفت. اول اینکه دولت‌ها به شکل‌های مختلفی به پایان می‌رسند. آنها می‌توانند به‌سادگی تغییری در طبقه برتر حاکم باشند یا ممکن است فروپاشی اجتماعی رخ دهد که شامل نابودی دولت، نوشتار، ساختارهای تاریخی و کاهش جمعیت باشد.
حتی در میان جوامعی که دچار فروپاشی کامل می‌شدند، بسیاری از جوامع باقی می‌ماندند و رونق می‌گرفتند. این پایان لزوما چیز بدی نیست. بسیاری از دولت‌های پیشامدرن ظالم و غارتگر بودند. برای مثال، امپراطوری روم غربی در اواخر عمر خود سه‌چهارم مسیر به سمت حداکثر سطح نابرابری ثروت را که از نظر تئوری ممکن است، پیموده بود.
نکته‌ی دیگری که باید درباره تجزیهوتحلیل جدید درنظر داشت، این است که اعداد مطالعه جدید براساس تاریخ‌های آغاز و پایان مورد قبول در گزارش‌های تاریخی و باستان‌شناسی است. درمورد این تاریخ‌ها معمولا اختلاف‌نظر وجود دارد. به‌عنوان مثال، آیا امپراطوری روم شرقی در سال ۱۴۵۳ با سقوط پایتخت آن یعنی قسطنطنیه یا غارت قسطنطنیه و تقسیم قلمروهای آن توسط مبارزان صلیبی در سال ۱۲۰۴ یا از دست دادن گسترده قلمرو در طول قرن هفتم به پایان رسید؟
گرچه مطالعه جدید محدودیت‌هایی دارد، بزرگ‌ترین مطالعه‌ای است که تا به امروز درباره این موضوع انجام شده است و یافته‌ها در دو مجموعه داده بزرگ با هم یکسان بودند.
نابرابری، تخریب محیط زیست و رقابت نخبگان در فروپاشی دولت‌های گذشته نقش داشته استگام بعدی این است که بررسی شود چه عواملی موجب افزایش طول عمر جامعه می‌شود و چه عواملی به‌تدریج بر آسیب‌پذیری جوامع می‌افزایند. دولت‌ها ممکن است به دلایل مختلفی با گذشت زمان تاب‌آوری خود را از دست بدهند.
افزایش نابرابری، نهادهای بهره‌کش و درگیری بین صاحب منصبان می‌توانند در طول زمان اصطکاک اجتماعی را افزایش دهند. تخریب محیط زیست نیز می‌تواند اکوسیستم‌هایی را که سیاست‌ها بدان‌ها وابسته هستند، تضعیف کند. شاید خطر بیماری و درگیری با افزایش تراکم شهرها افزایش پیدا کند یا از دست دادن تاب‌آوری ممکن است به دلیل ترکیبی از علل مختلف باشد.
آیا دنیای مدرن ما پیر می‌شود؟آیا الگوی‌های پیری در دولت‌های پیشامدرن می‌تواند در دنیای امروز نیز اهمیتی داشته باشد؟ پژوهشگران فکر می‌کنند این‌طور است، اما اینکه آیا سیستم جهانی امروزه همان الگوهایی را دنبال می‌کند که در مطالعه شناسایی شد، مشخص نیست. با‌این‌حال، در جهان امروز نابرابری، تخریب محیط زیست و رقابت نخبگان وجود دارد و همه این عوامل به‌عنوان پیشگام فروپاشی دولت‌های گذشته در تاریخ بشر مطرح شده‌اند.
در سطح جهان، یک درصد از ثروتمندترین افراد تقریبا نیمی از ثروت جهان را در اختیار دارند، درحالی‌که نیمه پایینی جمعیت حدود ۰٫۷۵ درصد ثروت را در اختیار دارند. تغییرات اقلیمی جهان امروز بی‌سابقه است و شدت آن بیشتر از رویدادهایی است که در گذشته موجب انقراض‌های جمعی شد.
۶ مورد از ۹ سیستم کلیدی زمین که جهان به آنها متکی است، به مناطق پرخطر تبدیل شده‌اند. ازسوی دیگر، درگیری بین نخبگان اقتصادی به دو قطبی شدن و ایجاد بی‌اعتمادی در بسیاری از کشورها دامن زده است.
برخلاف دولت‌های گذشته، دنیای امروز تاحد زیادی به هم پیوسته و جهانی شده است؛ درحالی‌که شکننده‌شدن و به پایان رسیدن یک دولت معمولا برای جهان گسترده‌تر بی‌اهمیت است، بی‌ثباتی ابرقدرت‌هایی نظیر ایالات متحده می‌تواند باعت اثر دومینویی در آن‌سوی مرزهای این کشور شود.
هم دنیاگیری کووید ۱۹ و هم بحران مالی جهانی سال‌های ۲۰۰۷-۲۰۰۸ نشان داده‌اند که چگونه ارتباطات نزدیک می‌تواند موجب تقویت شوک‌ها در زمان بحران شود. نمونه‌هایی از این اتفاق را در بسیاری از سیستم‌های پیچیده دیگر می‌توان مشاهده کرد. اکوسیستم‌های صخره‌های مرجانی به هم پیوسته‌ی متراکم در خنثی کردن شوک‌های کوچک عملکرد خوبی دارند، اما ضربات بزرگ را معمولا تقویت می‌کنند.
اکثر دولت‌های امروزی به‌طور قابل‌توجهی با امپراطوری‌های گذشته متفاوت هستند. تولید صنعتی، توانایی‌های تکنولوژیکی عظیم و همچنین بوروکراسی‌های حرفه‌ای و نیروهای پلیس همگی احتمالا دولت‌های با ثبات‌تر و مقاوم‌تری ایجاد خواهند کرد.
با‌این‌حال، فناوری ما همچنین تهدیدها و منابع آسیب‌پذیری جدیدی مانند سلاح‌های هسته‌ای و گسترش سریعتر عوامل بیماری‌زا را به ارمغان آورده است. ما همچنین باید مراقب استقرار دولت‌های سرکش باشیم. تاب‌آوری و ماندگاری لزوما همه جا مثبت نیست. با این وجود، امیدواریم درک تاریخ گذشته بتواند به جلوگیری از اشتباهات پیشین ازجمله منابع احتمالی پیری جامعه کمک کند.
کانال عصر ایران در تلگرام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند