به نقل از «مهر»

۷۰ درصد مبتلایان شانه خشک یا یخ زده زنان هستند

تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۹۵۱۹۶۱

به گزارش خبرگزاری مهر، علی اکبر خورسندی، در آستانه برگزاری کنگره جامعه جراحان در ارتباط با موضوع شانه خشک شده یا یخ زده اظهار داشت: بسیاری از افراد از شانه خشک رنج می‌برند که پزشکان از آن به عنوان کپسولیت چسبنده (التهاب پوشش اطراف مفصل) یا آماس کیسه‌های مفصلی یا التهاب تاندون ها یاد می‌کنند.

وی افزود: این یک مشکل غیر معمولی در شانه است که باعث سختی و کاهش حرکات در شانه شده و نهایتاً اغلب به یک درد اساسی در این قسمت منتهی می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران ادامه داد: اگرچه مراحل پیشرفت این بیماری به گونه ای است که به خودی خود کنترل می شود ولی کلاً شامل سه مرحله است که هر فاز تقریباً ۴ ماه طول می‌کشد. این سه مرحله شامل فازی است که نخست شانه در حال خشک شدن است مرحله دوم شانه خشک شده و مرحله سوم فاز نرم شدن مجدد است.

وی عنوان کرد: به طور کلی دوره کامل بیماری حدوداً باید یک سال به طول بیانجامد ولی در حقیقت این بیماری قادر است بیمار را به مدت سه سال با ایجاد سختی و ناراحتی در طول دوره‌های طولانی درگیر سازد علاوه بر این عود مجدد بیماری به ندرت مشاهده می‌شود.

خورسندی با اشاره به اینکه ۷۰ درصد بیماران معمولاً زنان هستند و عجیب اینکه شانه چپ بیشتر از شانه دیگر تحت تاثیر بیماری قرار می‌گیرد، گفت: به خوبی شناخته شده که این بیماری بین سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی اتفاق می‌افتد و بیماری با صدماتی که به حرکات چرخشی شانه آسیب می‌زند ارتباطی ندارد و در اکثر بیماران رادیوگرافی با اشعه ایکس کاملاً طبیعی است.

وی بیان داشت: شانه خشک اغلب با آرتروز بدخیمی همراه نیست ولی امکان دارد بین این بیماری و بیماری تیروئید، دیابت و سایر بیماری‌ها ارتباطی وجود داشته باشد لذا زمانی که فرد به این بیماری دچار می شود بررسی کامل جهت ابتلا به سایر بیماری‌ها از سوی پزشک باید انجام گیرد.

این جراح شانه و آرنج گفت: این بیماری ممکن است از یک جراحت مختصر یا حالاتی از استرس شروع شود که شخص مجبور به بستری شدن باشد که در این شرایط درد از ابتدا حتی در حالت استراحت وجود دارد و حتی ممکن است مانع از خواب بیمار شده و در حدی زیاد شود که بیمار نتواند وضعیت راحتی برای خواب خود پیدا کند در طول چند هفته درد پیشرفت کرده و ممکن است منجر به از دست رفتن حرکت در ناحیه شانه شود چرا که بیمار می‌کوشد درد را با کاهش حرکت کمتر سازد.

وی افزود: درمان معمولاً هنگامی که بیمار مشکل خود را به مراکز درمانی گزارش می‌دهد انجام می‌گیرد که بیشتر بیماران مراجعه کننده در فاز نخست و در حال خشک شدن شانه هستند وقتی که شانه به مرحله خشک شده رسید کاهش فعالیت اتفاق می افتند و درمان در این مرحله بسیار مشکل است زیرا درمان‌هایی نظیر فیزیوتراپی، تزریق و یا سایر روش ها ممکن است در بهبود نتیجه بی اثر باشد سختی درمان در این مرحله به این دلیل است که بیماران به موازات انجام فیزیوتراپی کاملاً از انجام فعالیت محروم می‌شوند و گاهی پزشکان نیز به درستی این فاز را تشخیص نمی دهند چون در این فاز شانه سخت شده و ممکن است چهارماه به این حالت بماند و اغلب نیز مقاوم به درمان است.

این جراح شانه و آرنج گفت: بیمارانی که شانه کاملاً خشک شده دارند معمولاً سه تا چهار ماه پس از دردناک شدن شانه دچار مشکل شدید شده و به طور پیشرونده این حرکت کاهش می‌یابد این فاز نیز اغلب قابل درمان است و این درمان معمولاً با انجام فیزیوتراپی یا بعضاً با استفاده از بلوک های عصبی انجام می گیرد.

خورسندی گفت: مرحله آخر که معمولاً سه تا چهار ماه پس از فاز خشک شدن و ۶ ماه پس از شروع مشکلات اولیه حادث می‌شود، دوره ای است که بیشترین اهمیت را از جهت درمان دارد و می تواند نتایج درخشانی را در حرکت و استفاده از شانه به ثمر برساند شاید درمان های دیگر مانند دستکاری شانه زیر بیهوشی مورد نیاز باشد. آرتروسکوپی نیز از این جهت در درمان شانه خشک اهمیت دارد که می‌تواند باعث یک بهبود اولیه در بیمار شود چون باعث آزاد کردن چسبندگی کپسولی شده ومنجر به بهبودی درد و حرکت شانه خواهد شد.

وی اظهار داشت: درمان‌های جراحی مانند دستکاری شانه یا حتی آرتروسکوپی باید با مهارت کامل انجام گیرد چرا که خود بیماری شانه خشک اغلب یک بیماری خود کنترل شده است و درمان‌های جراحی تهاجمی و درمان های سنتی ساده مانند گذاشتن تخم مرغ روی شانه، بادکش، زالو و حجامت می‌تواند مشکلات بیشتری را برای بیماران ایجاد کند.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، گفت: شانه خشک یک بیماری نادر و مبهمی است که اغلب برای بیماران فیزیوتراپ ها و پزشکان همراه با نا امیدی بوده ولی خوشبختانه یک بیماری خود کنترل شده است که اغلب با گذشت زمان و درمانهای طبی بهبود می‌یابد.

کد خبر 4631375 حبیب احسنی پور

منبع: مهر

کلیدواژه: ارتوپدی عمل جراحی جامعه جراحان ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۹۵۱۹۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مراقب باشید؛ این داروها و خوراکی‌ها پلاکت خون را کاهش می‌دهند

پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمی‌کند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است.

به گزارش خبرآنلاین، تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد اما تأخیر در تشخیص می‌تواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.

ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته می‌شود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکت‌های خون بیمار کاهش یافته و سلول‌های خونی قادر نخواهند بود فعالیت‌های اساسی بدن را انجام دهند.

پلاکت چیست؟

پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته می‌شود که آنزیم‌های لازم برای انعقاد خون را در خود دارند. پلاکت‌ها بسیار کوچکند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند. میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.

نحوه عملکرد پلاکت خون

کار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است. تجمع پلاکت‌ها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی می‌شود. پلاکت‌های فعال حاوی پروتئین چسبنده‌ای به نام فیبرین هستند که این پروتئین‌ها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا می‌کنند.

علت پایین بودن پلاکت خون

پایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد اما در شرایط آسیب‌دیدگی می‌تواند روند انعقاد و لختگی خون را تحت‌تأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای و عوارض جانبی مصرف برخی داروها کاهش می‌یابد که در ادامه به شرح این موارد می‌پردازیم:

۱) داروها و خوراکی‌هایی که پلاکت خون را کاهش می‌دهند

مصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی داروهای حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز می‌شوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند. استفاده از برخی نوشیدنی‌ها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف می‌شود) می‌تواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.

این داروها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت می‌شوند:

داروهای ضد انعقاد یا مهارکننده‌های گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می شود)

اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لخته‌های خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد)

و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)

هپارین، استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن، آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)، سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)، پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)، داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین، سولفونامیدها مانند تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول، وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).

۲) بیماری‌هایی که موجب پایین بودن پلاکت خون می‌شوند

برخی از بیماری‌ها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی می‌شوند که عبارتند از: سرطان مغز استخوان، لوسمی، HIV و هپاتیت C، عفونت‌های ویروسی، آنمی، سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)، سپسیس (نوعی عارضه عفونی)، بیماری های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)، سابقه ارثی و ژنتیکی، زیاده‌روی در مصرف حد الکل، برخورد با ترکیبات سمی، دوران بارداری و ...

کاهش پلاکت خون گاهی می‌تواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود. درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی داروها و تلاش برای رفع مشکلات زمینه‌ای است.

در برخی موارد نیز برای درمان، از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده می‌شود.

کانال عصر ایران در تلگرام