حسام منظور: تئاترم درباره ذات انسانیت است
تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۹۵۲۱۳۷
به گزارش فارس، حسام منظور بازیگر جوان تئاتر و تلویزیون پس از بازی در سریال موفق «بانوی عمارت» و «برادرجان» در شبکه سه سیما، تصمیم دارد تئاتری را پس از دو سال دوری از صحنه نمایش اجرا کند.
نمایش «الیزابت باتوری» درباره زندگی کنتس خون آشام قرن هفدهم میلادی است که مرداد ماه به کارگردانی و بازیگری حسام منظور در پردیس تئاتر شهرزاد به صحنه می‌رود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
منظور در گفت‌وگو با فارس عنوان کرد که تمرینات این نمایش را از فروردین ماه آغاز کرده و از ابتدای مرداد نیز نمایش در پردیس تئاتر شهرزاد به اجرا می‌رسد.
وی درباره نمایشنامه کار توضیح داد: نمایشنامه نوشته خودم است و کار خارجی نیست اما موضوع قصه خارجی است. علت گرایش من به این موضوعات و برخی دیگر از نویسندگان تئاتر به قصه‌های خارجی این است که چون ما برای موضوعات ایرانی اجازه خلاقیت و تغییر نداریم، گرایش به این دست کارهای خارجی پیدا می‌کنیم. به طور مثال من به شخصیت‌های تاریخی و اسطوره‌ای خودمان چون «رستم» گرایش دارم اما چون می‌بایست عین به عین و بدون هیچ تغییری درباره این شخصیت‌ها کار کنم، شرایط سخت می‌شود.
منظور همچنین اظهار داشت: تمایل من این است که روی کارها تغییرات ایجاد کنم و خلاقیت خودم را هم دخیل کنم، منتها در ایران تعصب نسبت به قصه‌های بومی زیاد است و به ما این اجازه را نمی‌دهد و اگر کسی هم خلاقیتی وارد کار کند، مورد اعتراض عده‌ای قرار می‌گیرد اما در قصه و داستان‌های خارجی این شرایط فراهم است که اگر ابداع یا خلاقیتی داریم، واردکنیم.
این کارگردان و بازیگر در پاسخ به این سؤال که اگر قرار باشد روزی درباره شخصیت‌های بومی و ملی ایرانی بنویسد یا کاری انجام دهد، چه شخصیتی را انتخاب می‌کند، گفت: من به شخصیت امیرکبیر خیلی علاقه دارم و قبلا هم نوشتن درباره او را شروع کردم، خیلی دوست دارم کاری درباره امیرکبیر انجام دهم. امیدوارم در پروژه‌های آینده بتوانم در این زمینه کار کنم.
منظور درباره تیم بازیگران این نمایش توضیح داد: نمایشنامه فاخر و تعداد بازیگران زیادی دارد. طبعا من به کار با بازیگران خوب تئاتر علاقه دارم، چون سبک و سیاق کار به گونه‌ای است که بازیگران می‌بایست توان و نیروی بدنی خوبی برای کار داشته باشند، بنابراین تلاش کردم بازیگرانی را انتخاب کنم که در تئاتر سبقه این دست کارها را دارند.
این بازیگران نمایش‌های «هملت» و «اودیسه» در این باره گفت: با امین طباطبایی سال‌هاست کار کردهام و با پیام امیرعبدالهیان هم تجربه کار داشتم. از تعدادی بازیگر جوان هم برای فرصت دادن به جوانان استفاده کردم.
وی درباره ویژگی‌های این نمایشنامه گفت: نمایشنامه تم‌های مختلفی دارد که به من کارگردان اجازه ابداعاتی را می‌دهد. تم‌هایی که مربوط به ذات انسانیت است، مثل خشونت، حسادت، کینه ورزی و محبت و این تم‌ها فضایی را برایم ایجاد می‌کند که قصه را به خوبی روایت کنم.
وی با اشاره به تجربه سال‌ها کار تئاتری‌اش در گروه تئاتر کوآنتوم به همراه آرش دادگر و انتخاب تماشاخانه شهرزاد برای اجرای نمایشش گفت: قواعد این سالن هم چون دیگر سالن‌های خصوصی است و ما هم با انتخاب سالن می‌بایست قواعد آن را بپذیریم و خوشبختانه مشکلی با مسئولان سالن شهرزاد نداشتیم، آنها هم با ما همکاری کردند و قرار دادمان هم براساس استاندارد یک ماهه است.
منظور با بیان اینکه بعد از دوسال مجدد به صحنه تئاتر باز می‌گردد، گفت: در حال حاضر هیجان خاصی دارم البته تئاتر نسبت به دو سال پیش مناسباتش و قواعد بیرونی‌اش خیلی تغییر کرده هرچند که خود تئاتر تغییری نداشته و تئاتر همیشه تئاتر باقی می‌ماند.
به گزارش فارس، سایر عوامل نمایش داریوش پیرو، طراح صحنه و لباس ، آرمین خیردان، آهنگساز و عرفان ناظر به عنوان مشاور در این نمایش با گروه همکاری می‌کنند.
منبع: اکوفارس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۹۵۲۱۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«شهر آفتاب مهتاب» اتفاقی آوانگارد در تئاتر دهه ۴۰
به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «شهر آفتاب مهتاب» به نویسندگی علی حاتمی و کارگردانی عباس جوانمرد (محصول ۱۳۴۵) اختصاص داشت.
پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و سیدمحسن حسن‌زاده (منتقد تئاتر) برگزار شد.
عباس غفاری در این برنامه گفت: این نمایش جز اولین تجربیات علی حاتمی در ادبیات فارسی و شعر کهن است. او در ادامه نیز در آثار دیگر چنین تلاشی را پی می‌گیرد و آثار مهمی را خلق می‌کند. «شهر آفتاب مهتاب» از جمله آثاری است که فقط برای ضبط تلویزیونی آماده شده و روی صحنه نرفته است.
سیدمحسن حسن‌زاده در ادامه این برنامه گفت: اگر بخواهیم درباره این نمایش صحبت کنیم باید در ۲ سطر بگویم که این اثر اتفاق بزرگ و سترگی در تاریخ نمایش ما است. زیرا پیشنهاد جدیدی در متن و کار گروهی در آن اتفاق می‌افتاد. البته اگر بخواهیم تنها با دیدن این نمایش، گروه هنر ملی را قضاوت کنیم، کم لطفی کرده‌ایم. زیرا این اثر تنها یکی از تجربیات گروه هنر ملی و از پیشنهادات آقای جوانمرد در آن زمان بوده است. در حقیقت پیشینه تشکیل گروه هنر ملی که به میانه دهه سی بر می‌گردد، اهمیت بیشتری دارد. زیرا اگر به این اتفاق از منظر تاریخی نگاه کنیم، باید بگوییم آنها در آن زمان پیشنهاد جدید، بدیع و حتی آوانگاردی را اراdه کرده‌اند و از همین رو باید مورد توجه قرار گیرند.
وی افزود: لازم است بگویم که شرایط هنرهای نمایشی ما تا پیش از سال ۳۲، خیلی نمود و گستردگی نداشته است. به هر حال همه این شکل از فعالیت‌ها در خیابان لاله‌زار و در تئاتر فردوسی، تئاتر دهقان و تماشاخانه‌های کوچکی چون تئاتر نصر با متون غربی و ترجمه شده‌ای که معمولا خود مرحوم نوشین (به عنوان چهره شاخص آن عصر که تئاتر فردوسی را پایه‌گذاری می‌کند)، آنها را آماده می‌کرده، جریان داشته است. بنابراین تمام آنچه که از آن زمان به ما ارث رسیده است، متون غربی ترجمه شده‌ای است که پیشنهاد اجرایی به آن صورت نداشته است. شاید بتوان گفت که متون ادبی هستند که انگار برای اجرا رفتن ترجمه نشده‌اند. آقای جوانمرد در مصاحبه‌ای می‌گوید: «نوشین خودش واژه‌ها را کمی صیقل می‌داد و باتوجه به تجربه و آگاهی که داشت آماده می‌کرد که در زبان بازیگر بگردد تا بتواند واژگان را به صورتی ادا کند که آن طمطراق و عصا قورت داده‌گی که آن زمان روی صحنه در بازی بازیگران نمود داشته، کمتر شود. البته او نیز به اینکه متون غربی مرجع اصلی فعالیت هنرهای نمایشی ماست، اعتقاد داشته است.» با این همه این اتفاق تا بعد از کودتای ۲۸ مرداد ادامه پیدا می‌کند.
این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد با آتش کشیدن تئاتر سعدی و تعطیلی کلی هنرهای نمایشی در آن مقطع زمانی، جمع کوچکی به صورت اتفاقی در منزل شاهین سرکیسیان جمع می‌شوند. اکثر این افراد در آن زمان هنرجویان هنرستان هنرپیشگی بودند که از بد اتفاق به کودتای ۲۸ مرداد برخورد کرده و تمام آموخته‌های آنها بی‌ثمر و بی‌نتیجه مانده بود. در حالی که عطش کار کردن و تجربه کردن را داشتند. عباس جوانمرد، علی نصیریان، فهیمه راستکار، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، خجسته کیا تعدادی از افراد حاضر در آن جمع بودند. وقتی امروز ما به تجربیات و اتفاقاتی که در آن منزل از سر گذرانده می‌شود، نگاه می‌کنیم، می‌توانیم بگوییم که آنجا یکی از جایگاه‌ها و پایگاه‌هایی است که بسیار در تاریخ هنرهای نمایشی ما اثرگذار است. زیرا از دل آن پیشنهادهایی بیرون آمده و اجرایی می‌شود که بعدها مشخصا می‌تواند اثرگذار باشد و جریانی را در هنر تئاتر ایجاد کند.
حسن‌زاده در ادامه گفت: آنچه که از عباس جوانمرد نقل می‌شود و ما به استناد آن می‌توانیم به واژگانی چون تئاتر مردمی و ملی برسیم؛ سال‌هاست بر سر زبان‌ها بوده و از سوی دولت‌های مختلف با آن بازی می‌شود تا به تعریفی برسند ولی اساسا شاید رسیدن به یک تعریف بزرگ‌ترین اشتباهی است که در این زمینه در حال رخ دادن است. در واقع این واژگان ماحصل تلاشی است که در این چند سال در منزل شاهین سرکیسیان اتفاق می‌افتد. البته شاهین سرکیسیان هم بسیار به متون غربی اعتقاد داشته است و از همین رو شروع به کار کردن این متون می‌کند اما آنها جایی برای اراdه آنچه که تجربه کرده‌اندT ندارند. بنابراین همان منزل کوچکی را که در خیابان رشت با مادر خود زندگی می‌کند، تبدیل به محفل تمرین، گعده و گفت‌وگو و صحبت می‌کند. اما این تجربیات بی‌نتیجه بوده و به صحنه ختم نمی‌شود.
وی ادامه داد: عباس جوانمرد، به این پیشنهاد فکر کرده و به سراغ یکی از متون هدایت می‌رود و متن داستان «درد و دل‌های آ میز یدالله» را تبدیل به نمایشنامه «محلل» کرده و آن را با علی نصیریان شروع به تمرین می‌کنند. در حقیقت در آنجا این تلنگر که ما در متن نمایشی به زبان جدیدی برسیم که بتواند با گستره بیشتری از مردم عادی ارتباط برقرار کند، زده می‌شود. بنابراین تلاش برای رسیدن به این زبان در مقابل زبان ترجمه‌ای که در آن زمان وجود داشته، نقطه‌ای می‌شود که تحول اولیه را ایجاد می‌کند.
وی افزود: عباس جوانمرد می‌گوید که برای رسیدن به این زبان و در حین تمرین‌ها، با علی نصیریان به مناطق جنوب شهر می‌رفتند تا ببینند که مردم عادی چطور صحبت می‌کنند و متوجه شوند که چطور می‌شود آنها را به کلام نمایشی یا دیالوگ درآورد. در نهایت فرجام این اتفاق تبدیل به اجرایی می‌شود که به دعوت مرحوم خانلری در دانشگاه تهران روی صحنه می‌آید. جوانمرد می‌گوید وقتی اجرا تمام شد، کل سالن فردوسی دانشگاه تهران در حیرت فرو رفته بود. چون آن مراسم مربوط به بزرگداشت صادق هدایت بود و قسمتی از آن به اجرای متن «محلل» اختصاص داشت. جوانمرد می‌گوید بعد از این سکوت، وقتی نور روی ما آمد، تماشاگران بدون درنگ ایستادند و شروع به تشویق ما کردند. حتی آقای سرکیسیان هم بعد از دیدن این تشویق باور کرد که ما می‌توانیم به سراغ زبان و کاراکترهای دیگری در متون نمایشی خود برویم.
این منتقد تئاتر در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: آنها در موقعیتی این کار را انجام می‌دهند که هیچ پیشنهاد جدید و زبان متفاوتی غیر از آن زبان ترجمه‌ای روی صحنه نرفته بوده است. به این ترتیب روشنفکران آن زمان ناگهان با شکل تازه‌ای از اجرا و زبان مواجه می‌شوند. در واقع این نقطه شروعی بوده است که علی نصیریان و عباس جوانمرد تصمیم می‌گیرند تا فاز خود را از گروهی که سرکیسیان دور خود جمع کرده بود، جدا کنند و روی نمایش‌هایی کار کنند که قرار است تصویری از جامعه و مردمان خودشان ارایه دهد. این جسارت در آن مقطع زمانی به قدری اهمیت داشته است که باید بگویم شاید همین اتفاق سبب شده تا ما به مرور زمان با نمایشنامه‌نویسان و گروه‌هایی مواجه شویم که از دل این تجربه اعتقاد پیدا کردند که می‌شود اتفاق دیگری را رقم زد.
کد خبر 6095470
تداوم بارندگیها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش مییابد