بیماری چند شخصیتی چیست؟ علائم و درمان آن
تاریخ انتشار: ۲۰ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۱۰۰۹۱
هویتهای چندگانه هر یک دارای ویژگی هایی متضاد با هویت اولیه است، از قبیل خصومت ورز، کنترل کننده یا خود ویران ساز. هویتهای گوناگون شخصی گاهی حتی از لحاظ ویژه گیهایی از قبیل تواناییهای هنری یا ورزشی، دستخط و دانستن زبان خارجی نیز با یکدیگر تفاوت دارند.
غالباً هویت اولیه هیچ آگاهی و اطلاعی از تجربه های هویت دیگر ندارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کسانی که از نزدیک با این قبیل اشخاص ارتباط داشته اند متوجه شده اند که تغییر شخصیت در آنان همراه با تغییرات ظریفی در اطوار بدنی و صدا است
هر شخصیت شیوه ای اختصاصی برای سخن گفتن و راه رفتن و اطوار بدنی دارد، و احتمال میرود در زمینه فرایندهای فیزیولوژیایی از قبیل فشار خون و فعالیت مغزی نیز تفاوتهایی داشته باشند.
علائم و نشانههای اختلال چند شخصیتی
بارزترین نشانهٔ بیماری چند شخصیتی نمایان شدن دو یا چند شخصیت یا هویت متمایز در وجود یک شخص است. شخصیت یا هویتی که بر روی افکار و رفتار تأثیرگذار و بر آنها تسلط داشته باشد. فراموشی اثرگذار و گستردهٔ اطلاعاتِ کلیدیِ شخصی، نشانهٔ دیگر این اختلال است. بهعلاوهٔ اینها، کسی که به اختلال چند شخصیتی مبتلاست، برای هریک از شخصیتهایی که در او نمایان میشود، خاطراتی منحصربهفرد دارد که متمایز از خاطرات دیگر شخصیتهایش است.
سن، جنسیت یا نژاد هرکدام از این شخصیتها متفاوت از دیگری است و رفتار، حالت و شیوهٔ صحبت کردن، با نمایان شدن هریک از شخصیتها، متفاوت خواهد بود. این شخصیتها گاهی شکل افراد خیالی و گاهی شکل حیوانات را به خود میگیرند. نمایان شدن هر شخصیت و تسلط آن بر رفتار و افکار، به اصطلاح «تعویض شخصیت» نام گرفته است (به این معنا که شخصیتی جای خود را به شخصیت دیگری بدهد). بعضی افراد چند ثانیه یا چند دقیقه یک بار دچار تعویض شخصیت میشوند و بعضی دیگر، چند روز یک بار. رواندرمانگر ممکن است بتواند با هیپنوتیزم کردن بیمار، شخصیتهای مختلف او را به خواستههایش پاسخگو کند.
فرد مبتلا به بیماری چند شخصیتی، ممکن است در کنار نشانههای یاد شده دچار اختلالات روانی دیگری هم باشد. نشانههای رایج این اختلالات عبارتاند از: افسردگی؛ نوسان خلقی؛ تمایلات خودکشی؛ اختلالهای مربوط به خواب (بیخوابی، وحشتهای شبانه و راه رفتن در خواب)؛ اضطراب، وحشتزدگی (یا حملهٔ هراس) و فوبیا؛ سوءِمصرف الکل و مواد مخدر؛ آداب وسواسی و جبری (بیاختیار)؛ نشانههایی شبیه به نشانههای روانپریشی (مثل توهمهای دیداری و شنیداری)؛ اختلالات مربوط به تغذیه.
از دیگر نشانههای احتمالی اختلال چند شخصیتی میتوان به سردرد، فراموشی، نداشتن درک از زمان، خلسه و تجربههای خارج از بدن اشاره کرد. بعضی از افراد مبتلا به این اختلال متمایل به رفتارهای خودآزارانه، خودویرانگرانه و حتی خشونتآمیز میشوند (هم خشونت در قِبال خود و هم خشونت در قِبال دیگران). برای نمونه، کسی که از بیماری چند شخصیتی رنج میبرد، ممکن است تن به کارهایی بدهد که در حالت عادی انجام نمیدهد؛ کارهایی چون رانندگی با سرعت زیاد یا دزدیدن پول از دوست یا کارفرما و این در حالی است که انگار نیرویی غیر از خودشان آنها را وادار به انجام این کارها میکند. بعضی این احساس را اینطور تعریف میکنند که اگر فرض کنیم بدنشان خودرو است، بهجای آنکه پشت فرمان نشسته باشند، مسافر آن هستند.
چه عاملی موجب چند شخصیتی شدن می شود؟
بررسی تاریخچه زندگی افراد چند شخصیتی نشان می دهد که سابقه مورد سوء رفتارهای جسمی- روانی و بیش از همه جنسی قرار گرفتن در دوران کودکی آنها وجود داشته است. بسیاری از آنها از جانب فرد مورد اعتماد خود، مورد آزار قرار گرفته اند.
در این وضعیت کودک از این اختلال به عنوان نوعی دفاع استفاده می کند. جنبه های مختلف شخصیت اصلی او از هم جدا می شوند (تجزیه می شود) و هر شخصیت هیجان یا حالت لازم را ظاهر می سازد. وقتی سو» رفتار روی می دهد کودک برای محافظت از خود از ضربه یا جدا کردن خود از اعمال وحشت انگیز، اساسا تبدیل به شخص دیگری می شود که سو» رفتار برای او روی نمی دهد و ممکن نیست روی دهد. سپس این شخصیت های تجزیه شده در دراز مدت در شرایط مختلف خود را ظاهر می سازند تا فرد خودش را از تهدیدها ی هیجانی غیر قابل تحمل و آسیب در امان نگه دارد.در برخی موارد هم علت بیماری به صرع و آسیب مغزی نسبت داده شده است.
درمان اختلال چند شخصیتی
روان درمانی در افراد مبتلا به اختلال چند شخصیتی، جهت افزایش آگاهی و مدیریت احساسات و سازگاری بیشتر فرد برای تحمل هیجانات منفی در مواجهه با عوامل استرس زا، اثر بخش است. هدف از درمان، انسجام پیدا کردن شخصیت های از هم گسیخته است.
روانکاوی نیز از روش های درمان اختلال چند شخصیتی می باشد که با تحلیل موقعیت ها و تجارب گذشته بیمار به او کمک می شود تا نسبت به احساسات و رفتار خود بینش پیدا کند. از آن جایی که افراد مبتلا هویت تجزیه ای، بسیار تلقین پذیر هستند، هیپنوتیزم درمانی نیز روشی موثر جهت بهبود آن هاست.
منبع: بیتوته
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: چند شخصیتی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۱۰۰۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این علائم هشداردهنده ابتلا به سندروم روده تحریک پذیر است
آفتابنیوز :
امیرحسین حسینی فوق تخصص گوارش و کبد کودکان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در برنامه شبکه سلامت سیما در خصوص سندروم روده تحریک پذیر در کودکان به گفتگو پرداخت.
حسینی گفت: سندروم روده تحریک پذیر در دسته بیماریهای عملکردی قرار دارد، بیماریهای عملکردی یک بیماری خاص و خطرناک نیستند و علت مشخص و خاصی برای آنها تعریف نشده است، به همین دلیل به این نوع بیماریها که احتمال و دلایل متعددی برای بروز آنها مطرح میشود، «نشانگان یا سندروم» میگوییم.
کارشناس برنامه در مورد سندروم روده تحریک پذیر (IBS) گفت: از علامتهای اصلی این سندروم، درد شکمی همراه با اسهال و یبوست است که باید حداقل به مدت ۴ روز در ماه، در فرد وجود داشته باشد. این دردها معمولاً با تغییر قوام و تعداد دفعات مدفوع همراه است البته این در صورتی است که بیماریهای دیگری در کنار این بیماری وجود نداشته باشد.
وی افزود: اگر در کنار علائم سندروم روده تحریک پذیر، علائم خطر دیگری مانند اینکه رشد کودک خوب نباشد، دفع مدفوع همراه با خون یا بلغم باشد و یا کودک استفراغهای مکرر حاوی صفرا داشته باشد، کودک را باید سریعاً به پزشک رساند، زیرا این علائم در سندروم روده تحریک پذیر وجود ندارد و تشخیص بیماری دیگری خواهد بود.
این فوق تخصص گوارش کودکان یادآوری کرد: زمینه ابتلاء افراد خانواده، به هم ریختگی میکروبهای روده و افرادی که نسبت به درد حساسیت زیادی دارند، از جمله عوامل تاثیر گذار در بروز این بیماری هستند.
حسینی گفت: سن شیوع این بیماری ۶ تا ۱۸ سال است، اما گاهی این علائم در نوزادان دقایقی قبل از دفع مدفوع به شکل دل پیچه و درد دیده میشود که در واقع نوعی سیر تکاملی در نوزاد محسوب میشود. در بعضی از نوزادان نیز حالت کولیک داریم که در طیف دردهای عملکردی قرار میگیرد و بیماری خاصی نیست نکته قابل اهمیت این است که این تشخیصها حتما باید توسط پزشک متخصص صورت گیرد.
کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال که اولین قدم در تشخیص این بیماری چیست، گفت: قبل از تشخیص قطعی، اولین قدم بررسی بیماری سلیاک (حساسیت به گندم)، دفع خون مخفی در مدفوع و انجام آزمایشات اولیه خون است. قابل ذکر است که در تشخیص این بیماری به انجام سونوگرافی هیچ نیازی نیست.
حسینی افزود: در برهههای زمانی که استرس وجود دارد، مانند قبل از شروع قاعدگی، بعد از ابتلا به یک سری از عفونتهای حاد گوارشی میکروبی و یا ویروسی، فرد ممکن است به علائم سندروم روده تحریک پذیر دچار شود، که به آن سندروم روده تحریک پذیر بعد از ابتلا به بیماری گفته میشود.
وی تأکید کرد: رژیمهای غذایی صنعتی و فرآوری شده، مانند آب میوههای صنعتی، غذاهای فست فود، کنسروها و...، موادی را در روده تولید میکنند که به گاز بیشتر در روده منجر میشود و درد شکمی را بیشتر میکند، بنابراین حذف مواد غذایی صنعتی نقش مهمی در کاهش علایم دارد.
کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال که آیا سندروم روده تحریک پذیر تنها درمان دارویی دارد؟ گفت: کنترل این بیماری راحت نیست، بعد از عوامل تغذیه ای، استرس و علائم مربوط به روان، نقش مهمی در شعله ور شدن این سندروم دارد علاوه براین جلسات روانشناسی (CBT) در کاهش علائم و کاهش میزان مصرف داروها، نقش مهمی دارد.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی گفت: وقتی صحبت از بیماریهای عملکردی به میان میآید، نقش اصلی اطمینان بخشی پزشک به خانواده است، کم کردن استرس و صحبتهای پزشک، نقش بسیار مهمی در درمان دارد.
منبع: خبرگزاری ایسنا