فیلمی که عشقی متفاوت و فراموش شده را به تصویر میکشد/ توصیه آقای کارگردان به مخاطبان «سرخ پوست»
تاریخ انتشار: ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۱۵۷۱۲
به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، فیلم سینمایی «سرخ پوست» ساخته نیما جاویدی این روزها در حال اکران است و توانسته در گیشه و جلب نظر منتقدان موفق باشد. ما بدین بهانه با کارگردان اثر مصاحبهای انجام دادیم که در ادامه میخوانید؛
آقای جاویدی؛ به نظر شما علت موفقیت «سرخ پوست» در گیشه چیست؟
جواب این سوال را باید منتقدان بدهند، اما شاید از آنجا که مخاطب سینمای ما از دیدن فیلمهای نسبتاً ارزان خسته شده است؛ در واقع حالا با اثری مواجه میشود که پروداکشن بزرگی دارد و این برای مخاطبی که فیلمها و سریالهای با کیفیت خارجی را میبیند و قطعا دست به مقایسه میزند، جذاب و دیدنی خواهد بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ریسک ساخت «سرخ پوست» در سینمایی که بیشتر درگیر فیلمهای کمدی است، از کجا آمد؟
داستان فیلم آنقدر برای من جذاب بود که فکر کردم باید پای آن بایستم و این کار را کردم. قطعا تهیه کننده و بازیگران نیز ریسک را پذیرفتند و خوشبختانه جواب داد و نتایج خوبی به دست آمد.
آیا با ساخت «سرخ پوست» قصد گفتن حرف خاصی را داشتید؟
اصولاً اینطور نیست که بگویم میخواهم فلان حرف را بزنم و شروع به نوشتن کنم. همه چیز با داستانی که سراغم میآید، شروع میشود. مفاهیم و حرفها خود به خود اضافه میشوند و هدفم تعریف داستانی جذاب و سر راست بود. هر مخاطبی برداشت خاص خودش را میکند و توضیح دادن من درباره این بخش خیلی جالب نیست.
شما عشقی را در فیلمتان تعریف کردید که تقریبا به دست فراموشی سپرده شده و جایی در زندگی کنونی ما ندارد، این از کجا نشأت گرفت؟
دقیقا جنس عشقی که در «سرخ پوست» تعریف میشود، متفاوت و از جنس عشق نسل پدران و مادران ماست ؛ عشقی که متانت داشت و وزین بود. البته مهم این بود که به ورطه تکرار و کلیشه نیفتد و اصل باشد. فکر میکنم این با پایین آوردن زمان پیرنگ عشقی و مینی مالیستی بودن جنس رابطه رقم خورد.
لوکیشنهای فیلم با وجود اینکه فضایی غم آلود دارند، اما انرژی مثبت و امیدواری هم به مخاطب القا میکنند، چرا؟
همیشه تعریف قصه در تک لوکیشن سخت است؛ چون امکان ایجاد تنوع بصری و اتمسفرهای گوناگون برای مخاطب کم میشود و معمولا فیلم به ورطه تکرار میافتد و خسته کننده خواهد شد. اما من در «سرخ پوست» سعی کردم با پیرنگ و شخصیتها به جذابیت کار اضافه کنم.
صحبت پایانی؟
با اطمینان میگویم که تفاوت دیدن " سرخپوست " روی پرده سینما با تلویزیون زیاد است. پس به مخاطبانی که امکان رفتن به سینما را دارند، پیشنهاد میکنم سرخ پوست را روی پرده سینما ببینند.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: فیلم سینمایی سینمای ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۱۵۷۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا هیچ وقت یادمان نمی ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟
دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیزها را به خاطر می سپاریم و برخی دیگر را فراموش می کنیم، نزدیک تر شده اند.
به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک تر به خاطر می سپاریم.
به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه های جزئی تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.
برای درک بهتر نحوه ی عملکرد حافظه ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.
در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.
برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت های آن ها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.
محققان پی بردند که به یاد ماندنی ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آن ها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی تر بودند.
گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.
گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان ها اغلب جنبه ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می کند.
برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کارهایی انجام دادیم، احتمالاً کارهای زیاد و مختلفی را به خاطر می آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت هایی انجام داده بودیم.
نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.
به گفته ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.
این محقان می گویند ما اغلب تصور می کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می شوند، اما در حقیقت این ویژگی های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.
یکی از دلایل اینکه ما نمی توانیم همه ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.
به گفته ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی تواند هر چه که تجربه می کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.
کانال عصر ایران در تلگرام