«آتشبس اقتصادی» میان ایران و آمریکا دستاورد احتمالی سفر آبه به تهران
تاریخ انتشار: ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۱۶۹۵۸
ابراهیم رحیمپور، معاون سابق آسیا و اقیانوسیه وزارت امور خارجه میگوید ژاپنیها میتوانند به خاطر رابطه خوبی که با دو طرف دارند و عقلانیتی که در آنها دیده میشود نقش میانجی را بازی کنند. به گفته او ژاپنیها معمولا سفرهای نمایشی انجام نمیدهند و زمانی که از محاسبات خود مطمئن باشند پا پیش میگذارند. معاون سابق وزیر امور خارجه عقیده دارد سفر آبه به تهران میتواند دستاوری مانند یک آتشبس اقتصادی به همراه داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
چرا آمریکاییها دست روی ژاپن گذاشتهاند و چرا سفر نخست وزیر ژاپن به تهران این قدر مهم تلقی میشود؟
نخست وزیران ژاپن بعد از انقلاب به ایران هیچ وقت سفر نکردهاند. هر چند آقای آبه زمانی که وزیر خارجه بود و همچنین زمانی که بچه بود همراه پدرش در قبل از انقلاب به تهران سفر کرده است.
انتخاب ژاپن توسط آمریکا در حقیقت انتخاب گزینه کشوری حرفگوشکن و از جهاتی عاقل میان کشورهایی است که میتوانستند نقش مورد اعتماد آمریکا را بازی کنند.
از طرف دیگر درباره ما هم تقریبا میتوانم بگویم هیچ نقطه تاریکی در روابطمان با ژاپن وجود ندارد.
یعنی به نظرتان با توجه به سابقه روابط ما میتوانیم به ژاپن اعتماد کنیم؟
ژاپنیها وقتی قولی میدهند تقریبا میتوان مطمئن بود به آن عمل میشود. در حرف زدن هم اقتصادی هستند و درباره حرفی که میزنند پاسخگو هستند. چون معمولا میانجیها بیشتر دنبال منافع خودشان هستند. در مورد ژاپن این ماجرا کمتر است و حتی اگر این تلقی هم داشته باشیم مشخص است که ژاپن از این درگیری و تنش ضرر میکند. یعنی علاقهمند است میان ایران و آمریکا در منطقه نزاع نباشد؛ این ماجرا به خاطر مسائلی مختلفی از جمله نفت است.
خیلیها عقیده دارند که ژاپن بسیار علاقهمند است در صحنه سیاست جهانی خودش را با این نقش نشان دهد. چقدر برای خود ژاپنیها این ماجرا اهمیت دارد؟
یک زمانی ژاپن شریک سوم ما در دنیا بود. وقتی ما با ژاپن کار گسترده اقتصادی میکردیم چین روابط روابط نزدیکی با ما نداشت. در دوران تحریم چین نه تنها جای ژاپن گرفت بلکه شریک اول ما در دنیا طی دوران تحریم و سختی شد. البته چینیها هم منافع خود را داشتند. مسئله، اما این است که رقابتی میان چین و ژاپن وجود دارد. پس انگیزههای ژاپن هم میتوان در نظر گرفت که منفی هم نباید تلقی کرد. اینها واقعیاتی است که وجود دارد.
ایران میتواند میانجیگری ژاپن را بپذیرد؟
سابقه بعد انقلاب نشان داده معمولا ما با میانجیگرانی که به ایران میآیند با احتیاط برخورد میکنیم. باید بدانیم که هیچ مذاکرهای نمیتواند جای مذاکره مستقیم حتی با دشمن را بگیرد. واقعیت، اما این است که ما نمیخواهیم هیچ مذاکره مستقیمی داشته باشیم و به همین خاطر باید احتیاط کنیم طرفی که به عنوان میانجی انتخاب میشود اهداف و اغراض خود یا بلوک دیگری را به مسئله اضافه نکند و به دنبال نفع شخصی خودش هم نباشد.
اعتماد ما به ژاپن چقدر در این ماجرا مهم است؟
این مسئله خیلی مهم است. به هر حال ما میگوییم کشورهایی وجود دارند که در طول تاریخ از پشت به ما خنجر زدهاند. این سابقه تاریخی چه از نگاه دولتها و چه ملتها بسیار مهم است که چه کسی قرار است بیاید درباره چنین مسئله سنگینی میانجیگری کند. حتی در زمان جنگ تحمیلی و قطعنامه ۵۹۸ به عبارتی خود سازمان ملل میانجی بود. تاریخچه بعد از انقلاب ما درباره میانجیها که کم هم نبودهاند سابقهای پیچیده و سخت است.
به نظرتان نخست وزیر ژاپن در این سفر بیسابقه پس از انقلاب چه کاری میتواند انجام دهد؟ میتواند قدمی حداقل برای کاهش بخشی از تنشها با آمریکا بردارد؟
فکر میکنم هم آمریکا و هم ژاپن میخواهند و ما هم به هر حال قبول کردهایم که تنشها کاهش پیدا کند.
نکته دیگر و مهم این است که معمولا ژاپنیها سفرهای نمایشی انجام نمیدهند. وقتی مطالعه دقیق و حساب شدهای نداشته باشند حرکتی انجام نمیدهند. البته این ماجرا به معنای آن نیست که این سفر میتواند مشکل به این بزرگی را حل کند. ولی به هر حال بر اساس محاسباتی که صورت گرفته اگر ژاپنیها نتوانند کل قضیه را حل کنند حتی اگر بخشی از آن را برطرف کنند و این مسئله اعلام هم نشود به نظر کار عاقلانهای صورت گرفته است.
رسانههای ژاپن گزارشهایی دادهاند که نخست وزیر ژاپن در سفرش به تهران قصد دارد آقای روحانی را به نشست سران گروه ۲۰ دعوت کند. به نظرتان این کار قدم بعدی در صورت مثبت بودن نتایج سفر به تهران است؟
معنای دعوت به نشست گروه ۲۰ در صورتی که صحت داشته باشد به معنای مذاکره با ترامپ است. سابقه داشته است که در نشست سران گروه ۲۰ مثلا عربستان را به عنوان میهمان دعوت کردهاند. اما از سوی دیگر سابقه نشان داده بر اساس این شرایط نمیتوانیم مشکلاتمون را با دیگر کشورها منهای آمریکا حل کنیم. اگر قرار بود انگلیسها، آلمانها، فرانسویها یا قدرتهای دیگر بتوانند مشکلی که آمریکا ایجاد کرده را بدون آمریکا حل کنند تا حالا انجام شده بود. ثابت شده مکانیزم و وضعیت دنیای فعلی این اجازه را نمیدهد و آمریکاییها به تنهایی قادر بودهاند تحریمهایی سنگینتر از تحریمهای شورای امنیت را به ما تحمیل کنند.
نخست وزیر ژاپن اگر قرار باشد همان طور که گفتید بتواند قدمی بردارد و حداقل بخشی از مشکلات میان دو طرف را حل کند به نظرتان آن کار به صورت مشخص چه خواهد بود؟
وضع از این بدتر نشود. قدمی که میانجی عاقل میتواند بردارد چیزی مثل آتشبس اقتصادی است. البته آتشبس را ما در صورتی قبول داریم که این شرایط جنگ اقتصادی متوقف شود. نمیدانیم آمریکاییها تا کجا حاضر باشند پیش بیایند. شاید تصور میکنند که به اهداف خودشان رسیدهاند و حالا به خاطر انتخابات آمریکا یا مسائل دیگری از این جلوتر نروند. یعنی فروش نفت ما به صفر نرسد، قسمتی از نقل و انتقالات دلاری ما انجام شود و واردات مواد دارویی و قسمتی صنعتی صورت بگیرد. در دنیای فعلی بده بستانهایی که میتواند حتی بدون سر و صدا باشد مسئله بدی نیست. معنایش هم این نیست که بین ما و آمریکا صلح شده است. در واقع تنها بده بستانی حالا به صورت آشکار یا پنهان صورت بگیرد.
لحن مقامهای آمریکا پس از سفر ترامپ به ژاپن تغییر کرد و بسیار آرامتر شد. به نظرتان ژاپنیها این توانایی را داشتهاند که روی مقامهای آمریکا هم تاثیر بگذارند و آنها را آرامتر کنند؟
آقای آبه و سیاستهای ژاپنیها اصولا چنین خاصیتی دارد. وقتی ترامپ به قدرت رسید و نسبت به ژاپن هم داد و بیدادهایی داشت که برای امنیت پول باید بدهند همین آقای آبه سریع رفت آمریکا و سریع مذاکره کرد. حتی درباره حمله پرل هاربر مجددا معذرتخواهی کرد. به هر حال ژاپنیها روحیات خاصی دارند. ژاپن میتواند یک میانجی باشد که دل دو طرف را به دست بیاورد.
۵۰۵۰
منبع: پارسینه
کلیدواژه: دستاورد سفر شینزو آبه آتش بس ایران و آمریکا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۱۶۹۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جان جیمز یوبل، فعال ضدصهیونیسم در گفتوگو با قدس: صهیونیسمستیزی در میان آمریکاییها افزایش خواهد یافت
به گزارش قدس آنلاین، تحولات عمیق و جدیدی در دانشگاههای مهم جهان در حال رخ دادن است. دانشجویان دانشگاههای مهم ایالات متحده آمریکا مانند کلمبیا، هاروارد، ام آی تی، براون و ... که سابقه حمایت از رژیم اسرائیل را دارند، خواهان منصرف کردن این دانشگاهها از حمایت مالی رژیم صهیونیستی هستند.
حتی برخی دانشجویان اعلام کردهاند روابط علمی و تجاری دانشگاه باید با دانشگاههای اسرائیلی قطع شود و سرمایهگذاری بر تسلیحات و حمایت مالی به هر طریقی ممنوع اعلام شود. این دانشجویان نخبه که عمدتاً وابسته به طبقه خواص و اشراف از دانشگاههای باسابقه با صبغه حمایت از اسرائیل هستند، در اتفاق نادری حمایت علنی خود را از فلسطین اعلام کردند.
دومینوی حوادث تلخی مانند شهادت حدود ۳۴هزار نفر فلسطینی که بیشتر آنان زنان و کودکان بودهاند، حمله به بیمارستانها وماشینهای آشپزخانه بینالمللی، وجدانهای خفته جهان را بیدار کرده است. پاسخ جمهوری اسلامی ایران به رژیم صهیونیستی نیز پوشالی بودن اسرائیل را به رخ جهان کشید و در این میان آزادمردان جهان بهخصوص دانشجویان آمریکایی و اروپایی با حضور دو هفتهای خود خواستار توقف نسلکشی و آپارتاید و کوچ اجباری شدهاند.
در میان این هیاهو، اخباری مبنی بر احتمال تبادل پیام برای مذاکره میان ایران و آمریکا به گوش میرسد. جان جیمز یوبل، فعال ضدصهیونیسم اهل فلوریداست که معتقد است اکنون فرصت مناسبی است جمهوری اسلامی ایران نقش جدیتری در تحولات کنونی ایفا کند. این فعال آمریکایی در گفتوگو با قدس به نکات مهمی اشاره میکند. بخشی از گفتوگو را در ادامه مطالعه میکنید.
آقای یوبل! با توجه به وضعیت کنونی تحولات آمریکا و پاسخ موشکی ایران به جنایات رژیم صهیونیستی، آیا مذاکره میان دو کشور در شرایط کنونی مفید خواهد بود و در حال حاضر زمان مناسبی برای مذاکره است یا خیر؟ آیا میتوان گفت در شرایط فعلی آمریکا میتواند به عنوان یکی از طرفهای برجام مورد اعتماد سایران قرار بگیرد؟
من معتقدم (ساختار و بنیاد این دولت به گونهای است که) هرگز نمیتوان به هیچ دولتی از آمریکا اعتماد کرد. چراکه این کشور سابقه بسیار طولانی در راه انداختن جنگها به نفع طبقه سرمایه دار جامعه خود دارد. در حالی که برخی افراد معتقدند برخی از جنگها واقعاً در راستای منافع ملی ایالات متحده اهمیت دارد، اما من معتقدم واقعاً هیچ یک از جنگها به نفع مردم آمریکا نبوده است.
برخی معتقدند درشرایط کنونی اوضاع به نفع جمهوری اسلامی ایران است. آیا آمریکا در چنین شرایطی پای میز مذاکره خواهد آمد؟
میدانم ممکن است آنچه میگویم تندروی به نظر برسد، اما احساس میکنم دولت آمریکا به ( دلیل نوع ساختار) باید بهصورت کامل (بنیادین) سرنگون یا نابود شود. بسیاری از مردم داخل ایالات متحده، دیدگاهی مشابه من در این مورد دارند. اما تعداد کمی از آنان چنین چیزی را بیان میکنند؛ زیرا میترسند شغل خود را از دست بدهند یا شاید افبیآی در خانهشان به سراغ آنان بیاید.
به نظرتان اوضاع فعلی در ایالات متحده تا کجا پیش خواهد رفت؟ آیا این احتمال وجود دارد دولت مرکزی از برخی اصول خود عدول کند؟
من معتقدم فشار علیه صهیونیسم و قدرت یهود در داخل ایالات متحده آمریکا همچنان افزایش خواهد یافت. همچنین ممکن است شاهد تبدیل برخی از تظاهراتها به شورش باشیم. اگر شورشها به اندازه کافی گسترده و مخرب شوند، شاید آمریکا در برخی از ایالتها، کنترل بر برخی مناطق شهری را از دست بدهد. اگر اوضاع به طور قابل توجهی بدتر شود، حتی شاید بتوان شاهد تجزیه ایالات متحده به چند کشور جدید باشیم و این امر در نهایت به نابودی آمریکا منجر خواهد شد و از طرفی قدرت دولت به طور چشمگیری کاهش مییابد.
آقای جان یوبل، شما به عنوان فعال در زمینه مبارزه با صهیونیسم بفرمایید رسانههای ایرانی چه نقشی را میتوانند ایفا کنند و برای ارتباط جمهوری اسلامی ایران با نیروهای مخالف دولت در ایالات متحده چه الزاماتی را ضروری میدانید؟
من فکر میکنم در این مرحله، رسانههای انگلیسی زبان در ایران به ویژه پرس تی وی باید ابتکار عمل را در دست بگیرند و تلاش کنند با فعالان آمریکایی در شهرهای مختلف ارتباط برقرار کنند و با برخی از آنان ارتباط را حفظ کنند. این امر سبب میشود
رسانههای ایرانی بتوانند اخبار و ویدئوهای بیشتری از آنچه در اعتراضات در داخل ایالات متحده اتفاق میافتد را دریافت کنند و به این شکل شناخت بهتری از فضای داخلی آمریکا بدست بیاورند.
زینب اصغریان