بهره‌برداری تهران و توکیو از سفر تاریخی

نخست‌وزیر ژاپن در شرایطی روز گذشته به ایران سفر کرد که کاملاً روشن است کشور ژاپن خود به صورت بازیگری مستقل دارای انگیزه‌های قوی برای مهار تنش ایجاد شده بین ایران و امریکا است؛ از یک سو منطقه خلیج فارس مسیر اصلی ترانزیت انرژی و نفت ژاپن و همین‌طور کالاها و تولیدات این کشور است و از سوی دیگر مسأله پروژه جاده ابریشم چینی‌ها برای ترانزیت کالا هم از اهمیت زیادی برخوردار است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ابراهیم رحیم‌پور معاون سابق وزارت امور خارجه در امور آسیا و اقیانوسیه

ژاپن برای رقابت با چین نیاز دارد تا به موازات این مسیر برای خود مسیری جایگزین تعریف کند و در این چارچوب گزینه بندر چابهار و  ایران یکی از بهترین و اقتصادی‌‌ترین گزینه‌های این کشور خواهد بود. بنابراین به طور طبیعی موضوع امنیت منطقه خلیج فارس برای ژاپنی‌ها مهم می‌شود و آنها نه تنها علاقه‌ای ندارند که در این منطقه شاهد افزایش تنش و مخاصمه باشند که حتی از وقوع این وضعیت نگران نیز خواهند شد. چرا که این امکان برای چینی‌ها به عنوان رقیب منطقه‌ای و جهانی ژاپن وجود دارد که بسیار بیش از آنها دامن خود را از تنش‌های احتمالی منطقه خلیج فارس دور کنند.
بر این مبنا دولت ژاپن قطعاً بیشتر در پی مهار وضعیت فعلی و بازگرداندن اوضاع به آرامش قبلی است تا میانجیگری که منتهی به مذاکرات مستقیم ایران و امریکا شود. هر چند آنها اصلاً برای ایفای نقش جهت تقویت حالت دوم بی میل نیستند اما نگاه واقع‌بینانه در سیاست خارجی آنها را به این سمت می‌برد که چنین موضوعی را به عنوان هدف به هیچ عنوان در اولویت‌های اولیه خود قرار ندهند.
اما به نظر می‌رسد امریکایی‌ها هم با توجه به در پیش بودن انتخابات این کشور مایل نیستند وضعیت در خلیج فارس به سمت وخامت جدی و افزایش تنش پیش برود. به نظر می‌رسد همچنان هدف امریکایی‌ها از سیاست‌هایشان در قبال ایران محدود به مسائل اقتصادی و افزایش فشار در این حوزه باشد. به نظر می‌رسد امریکایی‌ها نگران شده‌اند شرایط از کنترل آنها خارج شود و به سمت خطرناکی برود. به همین دلیل نیاز به میانجی‌ای دارند که هم از آنها حرف‌شنوی کافی داشته باشد و هم در نگاه ایران دارای سوء سابقه در روابط دو‌جانبه نباشد و هم در نهایت، بازیگری مهم در صحنه بین‌الملل محسوب گردد. ژاپن مشخصاً هر سه این خصوصیت‌ها را دارد.
در این شرایط واضح است که هر سه طرف؛ یعنی امریکا، ژاپن و ایران بخوبی می‌دانند که این سفر و تلاش‌های صورت گرفته در قالب آن منتهی و منجر به معجزه نخواهد شد و بروز یک اتفاق بزرگ در این چارچوب به صرف زمان و انجام تلاش‌هایی به مراتب بیش از این نیاز دارد. اما ژاپنی‌ها برای اینکه بتوانند با توجه به پتانسیل و فاکتورهای لازم در این صحنه به صورت مستمر ایفای نقش کرده و تلاش‌های  بیشتری انجام دهند، پتانسیل و فاکتورهای لازم را دارند. از جمله  اینکه وضعیت اقتصادی این کشور این امکان را می‌دهد تا بتواند هزینه‌های لازم برای چنین پروژه‌ای را اختصاص دهد. دوم با توجه به رقابتی که ژاپن با چین دارد بسیار علاقه‌مند است در چنین صحنه‌ای حضور فعالی داشته باشد و سوم هم تلاش ژاپن برای اضافه شدن به لیست کشورهای عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد است که در این صحنه هم با کشورهایی نظیر آلمان و هند در رقابت است. چنین بازی در میدان تنش میان ایران و امریکا می‌تواند شخصیت بین‌المللی جدیدی به ژاپن بدهد. در واقع ژاپن می‌خواهد نشان دهد صرفاً یک شخصیت اقتصادی در نظام بین‌الملل نیست.
در همین چارچوب ما نیز برای این دور از تلاش‌های دیپلماتیک نباید صرفاً در انتظار نتایج مشخص در بازه زمانی کوتاهی باشیم؛ همین که این مسیر تبادل پیام و گفت و شنود صرفاً از طریق رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی جریان پیدا نکند و بتوان دیدگاه‌هایی را در فضای غیرعلنی‌تر مطرح و مبادله کرد، احتمال رسیدن به راه‌حل‌های مشخص افزایش می‌یابد و در عین حال می‌تواند زمینه‌ساز بده بستان‌هایی در برخی چارچوب‌ها باشد. لذا برای نتیجه این مسیر نباید صرفاً به یک سفر در ابعاد سفر آقای آبه به تهران بسنده کرد. مضافاً اینکه ما در شرایط فعلی باید با دقت فراوان از موقعیت پیش آمده بهره ببریم. چرا که از یک سو افرادی قوی برای مذاکره داریم و از سوی دیگر در فضای منطقی در چارچوب اختلافاتی که با امریکایی‌ها پیش آمده، با خروج یکجانبه ترامپ از برجام در موقعیت منطقی و استدلالی قوی‌تری هستیم.

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۴۱۸۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

افزایش تولید با ورود بخش خصوصی به توسعه میادین نفت و گاز

مهرداد عباد عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، درباره مزیت ورود بخش خصوصی به توسعه میادین نفت و گاز که جز مصوبات مجلس یازدهم است گفت: متأسفانه بخش خصوصی طی سال‌های اخیر نقش چشمگیری در صنایع بالا دستی نفت و گاز نداشته و البته اجازه ورود به داده نمی‌شد.

وی در ادامه بیان کرد: شرکت‌های خصوصی تاکنون نتوانستند در این حوزه فعالیت داشته باشند که رهبر معظم انقلاب نسبت به این مساله تأکیدات ویژه‌ای داشتند که باید بخش نفت و گاز را به بخش خصوصی سپرده شود؛ به عنوان مثال زمانی که قرار بود بهره برداری از پارس جنوبی را به ستاد اجرایی فرمان امام سپرده شود، مقام معظم رهبری اعلام کردند که برای بهره‌برداری از این حوزه‌ها باید بخش خصوصی ورود کند.

این عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی در ادامه تاکید کرد: پروژه پارس جنوبی ۲۹ سال در جریان است، ابتدا آن را به توتال سپردند، بعدازآن بهره برداری به چینی‌ها دادند و سپس آن را به ستاد اجرایی فرمان امام ارجاع دادند. بخش خصوصی پتانسیل، سرمایه و تخصص دارد مخصوصاً در حوزه نفتی در حوزه گازی هم مسئله علم فوق سرد که یک حوزه خیلی گسترده‌ای است و بخش خصوصی در این حوزه کار می‌کند، وجود دارد ولی علم بهره برداری از گاز توسط بخش دولتی در کشور ما خیلی محدود است.

این عضو کمیسیون بهبود فضای کسب و کار اتاق بازرگانی توضیح داد: اگر به بخش خصوصی یک چاه گاز بدهند توانایی این را دارد که از آن گاز اقدام به خالص سازی پروپان، بوتان، اتان و … است. ولی این توانایی در دولت وجود ندارد و سالیان سال است یا گاز را می‌سوزانند و یا به صورت خام به فروش می‌رسانند. در عدم فروش خام فروشی گاز بخش خصوصی می‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد.

عباد گفت: در حوزه نفتی هم در حوزه ساخت پالایشگاه و پتروشیمی مناقصه‌ها برگزار می‌شود و در انتها به دلیل روابطی که وجود دارد شرکت‌های دولتی و خصولتی موفق می‌شوند این پروژه‌ها را بگیرند، و بخش خصوصی در این حوزه‌ها ناکام می‌ماند.

عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی با اشاره به اینکه شرکت‌های خصوصی در داخل کشور داریم که می‌توانند پالایشگاه بسازند توضیح داد: حتی برخی از شرکت‌های خصوصی ایرانی در ونزوئلا مشغول پالایشگاه سازی هستند چرا نباید بتوانند در داخل کشور اقدام به این کار کنند.

عباد ادامه داد: متأسفانه بهره‌وری شرکت‌های دولتی فعال در حوزه نفت و گاز ما خیلی پایین است. یکی از دلایل آن این است که دلسوزی لازم برای بهره برداری از میادین نفت و گاز ندارند. وقتی بهره بردار کار برای خودش باشد قطعاً تلاش بیشتری برای سود بیشتر انجام خواهند داد.

این عضو کمیسیون گفت: شرکت‌های خصوصی راندمان تولید بالاتری دارند مشکل ما در بخش دولتی بهره برداری کننده از میادین نفت و گاز راندمان پایین است، ولی با مجوز مجلس در برنامه هفتم برای ورود بخش خصوصی به توسعه میادین نفت و گاز، این سد برطرف می‌شود و بخش خصوصی می‌تواند راندمان تولید و کیفیت تولید را در این بخش بالا ببرد.

وی خاطرنشان کرد: اگر بتوانیم بهره‌وری را بالا ببریم قطعاً می‌توانیم به سود و توسعه بیشتری در میادین نفت و گاز دست پیدا کنیم. بخش دولتی در این سال‌ها نتوانسته اقدام به خالص سازی گاز کند در صورتی که امر بخش خصوصی در این حوزه ورود کند می‌تواند با به روز کردن تجهیزات پالایش نفت و گاز می‌تواند تمام گازهای فلر را جمع کند و خالص سازی و به سیستم وارد کند.

عضو کمیسیون انرژی با اشاره به اینکه از سوی دیگر شرکت‌های دانش بنیان می‌توانند در بهره برداری از میادین نفت و گاز ورود کنند ادامه داد: در صنایعی که کشور به آنها نیاز دارد و آنها صنایعی دارند که منجر به توسعه کشور می‌شود مثل صنعت نفت و گاز، شرکت‌های خصوصی و دانش بنیان را باید در این حوزه وارد کنیم.

کد خبر 6096150