Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «ایرنا»
2024-05-09@14:32:12 GMT

پتانسیل هایی که می سوزانیم

تاریخ انتشار: ۲۷ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۹۴۰۷۶

پتانسیل هایی که می سوزانیم

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش‌های خبری، یکی از مسائل مهمی که کشورهای در حال توسعه وجود دارد و بعضاً نسبت به آن بی توجهی و اهمال صورت می‌گیرد، خروج تحصیل کردگان از کشور و مهاجرت آنان به کشورهای توسعه یافته است. مسأله‌ای که به معنای از دست دادن آدم‌هایی است که دولت و جامعه برای رشد و بلوغ آان زحمت کشیده و حالا که زمان به بار نشستن و بهره برداری جامعه از آنان است، خلأ آنان به معنای محرومیت جامعه از توانایی‌ها و آموخته‌هایشان است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

لزوم بررسی علل و دلایل خروج این نیروهای انسانی از طرفی و پیامدهای از دست دادن آنان برای جامعه از سوی دیگر از جمله مسائلی است که نیاز به بررسی و مداقه آن به شدت احساس می‌شود.

چرا تحصیل کردگان می‌روند؟

«مجید فولادیان» جامعه شناس و استادیار دانشگاه فردوسی مشهد در تشریح ابعاد انگیزه‌های مهاجرتی تحصیل کردگان ایرانی به خارج از کشور در گفت وگو با پژوهشگر ایرنا بیان داشت: ما در این مساله چیزی به اسم عوامل فردی نداریم چراکه حتی برای ارضای جاه طلبی فردی یا به نوعی تلاش در راستای پیشرفت فردی هم، اگر در کشور خودمان امکان بروز و ظهورش فراهم باشد، اساساً این مفهوم هم رنگ می بازد.

«عواملی بسیار گسترده در حوزه‌های مختلف و از طریق نهادهایی متفاوت اثر می‌گذارند تا پدیده‌ای به نام مهاجرت و مهاجرت نخبگان در کشور شکل می‌گیرد که البته درصد عمده‌ای از آن ساختاری است؛ نهاد آموزش در کشور ما کاری که به طور کلی انجام می‌دهد این است که در تربیت آدم‌ها مبانی ای را به آنها آموزش و یاد می‌دهد که به درد حل مسائل خود کشور نمی‌خورد نهاد آموزش در کشور ما کاری که به طور کلی انجام می‌دهد این است که در تربیت آدم‌ها مبانی ای را به آنها آموزش و یاد می‌دهد که به درد حل مسائل خود کشور نمی‌خورد؛ در نتیجه نهاد آموزش و آموزش عالی ما اساساً نهادی است که صرفاً مسائل انتزاعی را می‌آموزد نه مسائی عینی که منجر به یک پدیده یا حل مسأله‌ای در جامعه شود».

وی افزود: یعنی این آموزش معطوف به جامعه و حل مسائل کشور در کشور نیست و یک نهاد انتزاعی است. در نتیجه ما عملاً در حال تولید آدم‌های توانا برای کشورهای دیگر هستیم. آدم‌ها بسیاری از مسائل را می‌خوانند و یاد می‌گیرند در حالی که این جامعه جای به کار گیری آن مبانی نیست. و آن چیزهایی که در این کشور قابلیت کاربست دارند اساساً به افراد آموزش داده نشده اند.

فولادیان در ادامه ضمن تاکید بر ناتوانی‌های ساختاری در کشور تصریح کرد: آیا در حوزه اقتصاد اساساً این توانایی وجود دارد که کسانی که فارغ التحصیلان ما هستند جذب کار شوند یا بتوانند وارد مشاغل تخصصی شوند؟

«غیر از اینکه توانمند هستند یا نیستند (که خود این مساله هم به حوزه آموزش بازمی گردد) نرخ رشد اقتصادی منفی ۴ که ما داریم، نشان گر این است که در کشور رکود عمیقی حاکم است و این فضا از طرفی و تورمی که وجود دارد از طرف دیگر، فضای ناکارآمدی را خلق می‌کنند که تورم باعث احساس ناامنی در آدم‌ها می‌شود و رکود هم باعث از بین رفتن انگیزه ها».

این هیأت علمی و استاد دانشگاه گفت: دانشجویان من به طور گسترده‌ای سوالشان این است که این کار را هم بکنیم بعدش چه می‌شود؟ و آیا اصلاً احتمالش هست که بتوانیم در رشته و تخصصمان کار کنیم؟ این نگاه مثبت به آینده و امید به آن، به شدت در بین جوانان ما کم است و این کمبود امید به آینده در نظرسنجی‌های اخیر هم به طرزی عجیب و غریب کاهش یافته است (چیزی که تا به حال در این حد سابقه نداشته) و یک دلیل عمده آن این فضایی است که بر حوزه اقتصاد حاکم است.

«در نتیجه در حوزه اقتصاد، چه تورم و چه رکود، باعث شکل گیری انگیزه برای رفتن می‌شود؛ چرا که فرد به دنبال جامعه‌ای می‌رود که آنجا حداقل تورم نباشد و یک فضای تثبیت شده باشد، شغل داشته باشد و درآمدی پایدار؛ درآمدی که بتواند آینده شأن را تا حدی به طور مشخص تأمین کند».

فولادیان تاکید کرد: در حوزه سیاست در معنای کلی هم می‌بینید که مردم نگاهی حاکی از گشایش نسبت به آینده ندارد و امیدی هم از این باب ندارند که وضعشان در آینده بهتر شود. این خیلی مساله مهمی است. شما نگاه کنید در سال ۹۲ و در نظرسنجی‌هایی که ما خودمان انجام داده بودیم، مردم بشدت امیدوار بودند که در سال‌های آینده در زندگیشان گشایش حاصل خواهد شد. اما نظرسنجی اخیر ما نشان می‌دهد که متأسفانه قسمت اعظمی از مردم هیچ امیدی به گشایش ندارند و این امید در آنها از بین رفته است، همین دلیل باعث می‌شود که انگیزه‌ها برای رفتن و خروج از کشور افزایش پیدا کند نظرسنجی اخیر ما نشان می‌دهد که متأسفانه قسمت اعظمی از مردم هیچ امیدی به گشایش ندارند و این امید در آنها از بین رفته است، همین دلیل باعث می‌شود که انگیزه‌ها برای رفتن و خروج از کشور افزایش پیدا کند.

«از سمت دیگر در حوزه سیاسی مهم است که وضعیت نگاه هویتی مردم به چه صورت است. در دوره گذشته، جریان به این شکل بود که مردم بسیار به هویت ملی اهمیت می‌دادند و این مساله برایشان جایگاه مهمی داشت و هویت ملی را موضوعی افتخاربخش می‌دانستند؛ یعنی نسبت به ایرانی بودن خود احساس غرور و افتخار داشتند؛ اما نتایج نظرسنجی‌های جدید نشان می‌دهد که هویت در ایرانِ امروز نسبت به گذشته متحول شده است؛ چراکه هویت ایرانی نسبت به گذشته افتخار بخش نیست و اهمیت سابق را ندارد و مردم یک هویت جهان وطنی پیدا کرده اند؛ یعنی هویت عام (و هم هویت‌های خرد) تقویت شده است. بنابراین مردم ما هویت ملی را که انسجام بخش بوده و آدم‌ها را داخل نگه می داشته و در ایران بودنشان را اهمیت می بخشیده است، متأسفانه از دست داده اند و این مساله رو به کاهش رفته است و این هم یک عامل دیگر است که بر این خروج اثرگذار بوده است.

دانشی که کاربردی نیست

این استاد دانشگاه در پاسخ به این سوال که منظور از رشته‌ها و مباحثی که افراد را برای خارج از ایران تربیت می‌کنند، چیست، بیان داشت: رشته‌های پزشکی در کشور ما موفق هستند، چرا که قسمت اعظمی از رشته‌های پزشکی حالت طرح کار دارند؛ یعنی آدم‌هایی که دارند در این رشته درس می‌خوانند، از سال سوم وارد بیمارستان می‌شوند و با بیمار درگیرند؛ بیماری‌ها را می‌شناسند و یاد می‌گیرند که با بیمار و بیماری‌ها چطور رفتار کنند و الی آخر.. در نتیجه این رشته تقریباً جزو رشته‌های موفق در ایران بوده است آن هم به دلیل شیوه استراتژی ارائه این رشته و درس دادن آن در کشور؛ اما در رشته‌های فنی و اجتماعی و سایر رشته‌ها خیلی کمتر شاهد این هستید که آدم‌ها درگیر با مسائل بصورت واقعی در جامعه شأن شوند. این مساله در آموزش و پرورش ما بسیار مشهود است چه در حوزه ریاضی و چه حوزه‌های اجتماعی، بیشتر مسائل به جای جلوه‌های روزمره و کاربردی مان حالتی تئوریکی و نظری دارند.

«مثلا ما در رشته‌های فنی چقدر نیروهایمان را می‌فرستیم در کارخانه‌ها تا بروند و در آنجا کار کنند؟ و مثلاً با مسائل روز این مشاغل درگیر شوند. در رشته عمران چقدر واقعاً افراد بر سر پروژه‌ها می‌روند؟ میزان طرح کار و میزان واحدهای عملی ای که در مبانی ما وجود دارد خیلی کم است و بیشتر واحدهای ما از جنس واحدهای تئوریک است تا واحدهای عملی. بنابراین شما شاهد این هستید که آدم‌ها با مسائل جامعه و صنعت و اجتماعی خیلی آشنا نیستند و فاصله‌ای با آن دارند؛ این فاصله فاصله‌ای است که آدم‌ها را دچار مشکل می‌سازد؛ یعنی آنها را توانمند نمی‌کند که دانش را برای حل مسائل به کار بگیرند».

«در نتیجه علمی که آدم‌ها دارند به درد حل مسائل جامعه خودمان نمی‌خورد؛ جنبه تئوریک دارد و خیلی پیچیده‌تر است و در نتیجه و با این شیوه آدم‌ها را برای آن طرف تربیت می کنیم».

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۹۴۰۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ایستگاه قانون، گامی در راستای افزایش دانش حقوقی دانش‌آموزان

به گزارش خبرگزاری مهر، در راستای برنامه پیشگیری‌های رشدمدار و نظام مراقبت ملی دانش‌آموزی و با هدف بررسی آسیب‌های خاص حوزه دانش‌آموزی و نحوه مداخلات پیشگیرانه جلسه‌ای با حضور متولیان آموزش و پرورش، بهزیستی و پلیس فتا تشکیل شد.

سید هادی مصطفوی، سرپرست معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری کل استان همدان در این جلسه با اشاره با آسیب‌های شناسایی شده در مدارس و حوزه دانش آموزی عنوان کرد: مسائل مربوط به ترک و بازماندگی از تحصیل، پیشگیری از خشونت، پیشگیری از خودکشی، جرایم و آسیب‌های فضای مجازی، استعمال دخانیات و موارد مبتلابه جامعه دانش آموزی در رصد این معاونت بوده و تلاش داریم با حساسیت و اتخاذ تدابیر پیشگیرانه در جهت کاهش موضوعات مورد اشاره که امنیت روانی مدارس و جامعه را می‌تواند دچار آسیب نماید، اقدام نمائیم.

وی با اشاره به اینکه حوزه آموزش و پرورش بعد از حوزه خانواده یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی است، بیان کرد: معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری کل استان همدان تلاش دارد با هدف تسهیل تعامل این دو نهاد در تربیت فرزندان و آینده‌سازان این مرز و بوم برای رسیدن هرچه بیشتر به جامعه‌ای سالم و شکوفا نقشی درخور را ایفا نماید؛ زیرا مسائل روانی و تربیتی دانش‌آموزان دغدغه‌ی خانواده‌ها، مسئولین و همه است.

مصطفوی با اشاره به اینکه آشناسازی دانش آموزان با قوانین و آسیب‌های اجتماعی می‌تواند گام بلند و مهمی در پیشگیری از مسائل حوزه دانش‌آموزی داشته باشد، تشریح کرد: در راستای این هدف معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم در طرحی ابتکاری اقدام به «راه‌اندازی ایستگاه قانون» در سطح شهر نموده و در فاز بعدی این طرح، مدارس و ادارات استان هم تحت پوشش نیز ایستگاه قانون می‌گیرند که در مدارس بطور خاص قرار است جایگاه و تابلوهایی متناسب با محیط مدارس طراحی و نصب گردند تا به صورت دوره‌ای قوانین و موضوعات احصا شده در آنها نصب و پیاده‌سازی گردند و دانش‌آموزان با مطالعه آن موارد سطح دانش خود را در حوزه سوادرسانه‌ای و فضای مجازی، قوانین، مضرات استفاده از مواد دخانی و … بالا ببرند.

وی همچنین از اجرای طرح قاضی مدرسه از مهرماه سال جاری خبر داد و خاطر نشان کرد: در نظر داریم بصورت فازبندی شده هیئت‌های صلح‌یاری دانش‌آموزی را در تمامی مدارس استان راه اندازی نمائیم تا از ظرفیت جامعه دانش‌آموزی در بحث هیئت‌های صلح و صلح‌یاران استفاده گردد و این صلح‌یاران متولی رفع اختلافات در مدارس خود شده و اقدامات مناسبی در کاهش و پیشگیری از مسائل بردارند.

کد خبر 6099756

دیگر خبرها

  • همراهی مدیران دانشگاهی با دولت باعث هم افزایی و حل مسائل می‌شود
  • ایجاد اشتغال پایدار در گرو فراگیری آموزش های مهارتی است
  • نظام آموزش و پرورش، مسئله اول کشور/در دولت مردمی رفتار جزیره‌ای نداریم
  • امروز با درایت رهبر،آموزش و پرورش به مساله اول کشور تبدیل شده است
  • هدف‌گذاری برای ارتقای سیستم آموزشی/ معلمان درصدر حل مسائل هستند
  • ایستگاه قانون، گامی در راستای افزایش دانش حقوقی دانش‌آموزان
  • لزوم توجه سیاست‌گذاران به انگیزه ماندگاری پزشکان
  • دخالت نابجا در حوزه سلامت از دست وزارت بهداشت خارج شده است
  • معلمان نقش بسزایی در آینده فرزندان کشور دارند
  • بسیاری از مسائل معلمان در برنامه هفتم توسعه مدنظر قرار گرفته است