پاسخ به سیاست فشار حداکثری
تاریخ انتشار: ۲۹ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۱۶۳۲۰
به گزارش وانانیوز،
ایران در تازه‌ترین اقدام، دوشنبه (۲۷ خرداد) اعلام کرد که در ده روز آینده حجم ذخایر اورانیوم غنی‌شده خود را از سقف ۳۰۰ کیلوگرم بالا می‌برد. این اقدام در پی سرخوردگی از ضرب‌الاجل 60 روزه‌ای بود که برای اعضای گروه 1+4 تعیین شد؛ به این امید که دیگر اعضای گروه به تعهدات خود در قبال تأمین منافع ایران پس از خروج امریکا از برجام عمل کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اقدام ایران با واکنش‌های هشدار دهنده از سوی اعضای گروه 1+4 همراه شد ولی طی یکسال و اندی پس از خروج امریکا از برجام منتقدان این اقدام به دو پرسش روشن پاسخ نداده و واکنش درخور نداشته‌اند؛ اینکه آیا مسبب اوضاع جاری ایران است و یا دولت امریکا؟ همچنین آیا پس از خروج امریکا از برجام، منافع ایران را در این توافق بین‌المللی تأمین شده است؟ مصداق این مدعا تجارت دوجانبه ایران و اروپا در حداقل سه ماه نخست سال جاری میلادی است. براساس آمار رسمی کمیسیون اروپا، صادرات ایران به این اتحادیه 87.5 درصد کاهش یافت و به 217 میلیون یورو رسید. صادرات اروپا به ایران نیز شاهد کاهش 56درصدی شده و به حدود یک‌میلیارد یورو تنزل کرد. در این مدت اروپائیان نشان دادند که نه قادر به مقابله و تنبیه واشنگتن در خروج غیر قانونی از برجام هستند و نه اصولاً برای تأمین منافع تضمین شده ایران در برجام، اقدام مؤثری به عمل آورده‌اند. در واقع تصمیم ایران در کاهش تعهدات برجامی خود، پاسخی است به سستی نه تنها اروپائیان بلکه دیگر اعضای گروه 1+4 در حفظ آنچه ادعا می‌کنند؛ یعنی ماندگاری برجام.
واشنگتن نیز از همان وهله نخست خروج از برجام، با درک توان و اراده اروپائیان، سیاست‌هایش را فارغ از ملاحظات آنان در قبال نه تنها ایران، بلکه خاورمیانه تنظیم کرده است. آنچه اکنون دولت ترامپ از اروپائیان می‌خواهد، همراهی منفعلانه در اجماعی است که بتواند اهداف امریکا را تأمین کند. توجه ویژه ترامپ به ژاپن برای نقش‌آفرینی در بحران روابط ایران و امریکا، در واقع تأکید بر نادیده گرفتن دولت‌هایی است که همچنان به‌عنوان متحدان استراتژیک در سیاست‌های راهبردی این کشور شناخته می‌شوند. عبور از اروپا به معنای اراده کنار گذاشتن اروپا و اعتماد بیشتر به متحد آسیایی امریکاست. استقبال تهران از «آبه شینزو» نیز مفهومی نزدیک به آنچه دارد که در بالا آمد. مقام‌های ایرانی دیدگاه‌ها و نظرات صریح خود را با رابط ژاپنی در میان گذاشته‌اند.
«عمل در برابر عمل» خواست روشن ایران است. در قبال «سیاست فشار حداکثری» امریکا، تهران نشان داده که دارای ابتکارهای لازم است. دو خواست صریح تهران عبارتند از برداشتن تحریم‌های فروش نفت و محدودیت‌های بانکی. اگر واشنگتن به راستی اراده‌ای برای پرهیز از جنگ و بازگشت به نقطه آرامش دارد، لازم است در عمل آن را اثبات کند. این همانی است که «سرگی ریابکوف» معاون وزیر امور خارجه روسیه نیز برآن تأکید کرده: «اگر آمریکا جنگ نمی‌خواهد، باید آن را ثابت کند». اصلی‌ترین نشانه در این‌باره، توقف در اجرای سیاست تحریک آمیز «فشار حداکثری» خواهد بود.
منبع: وانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت vananews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «وانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۱۶۳۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاست‌های بروکسل علت اصلی گرانی گاز در اروپا
بروکسل متوجه شده که گاز در اتحادیه اروپا ۴ برابر گرانتر از مثلاً در چین و ایالات متحده خریداری می‌شود. اما چه کسی در این مورد مقصر است؟ بدیهی است مشکلی که اتحادیه متوجه آن شده است تحریم‌های اعلام شده علیه روسیه است.
در ژوئیه ۲۰۲۲، اورسولا فون در لاین رسماً اظهار داشت: در حال حاضر، روسیه فقط به طور جزئی گاز را به ۱۲ کشور عضو [اتحادیه اروپا] عرضه می‌کند یا اصلاً سوخت آبی (بدون آلودگی) عرضه نمی‌کند. بنابراین، اروپا باید برای بدترین سناریو آماده باشد و آن این است که دیر یا زود گاز قطع می‌شود.
در مارس همان سال، تیری مارانی، عضو پارلمان اروپا، در مورد عواقب جدی که در صورت رها کردن منابع انرژی روسیه گریبان اتحادیه اروپا را خواهد گرفت، صحبت کرد. به گفته وی، پایان دادن به عرضه انرژی گامی از سوی اتحادیه اروپا به سوی یک "فاجعه اعلام شده" خواهد بود.
سیاستمداران اروپایی به خوبی می‌دانستند که تصمیمات عجولانه آنها به چه عواقبی می‌تواند منجر شود. اما آنها برای تغییر وضعیت چه کرده اند؟ مطلقا هیچ چیزی. آنها کار‌های مهمتری داشتند - آنها در حال توسعه اقدامات محدودکننده جدید برای روسیه بودند.
فون در لاین در سپتامبر ۲۰۲۲ گفت: "تحریم‌ها پابرجا خواهند ماند. اکنون زمان قاطعیت است، نه مماشات"؛ و مدتی بعد، در ۵ مارس ۲۰۲۳، او با اطمینان اعلام کرد: "وابستگی اروپا به منابع نفت و گاز روسیه اکنون متعلق به گذشته است. ".
اما اظهارات یک چیز است و واقعیت چیز دیگری است. وقایع در سناریویی کاملاً متفاوت رخ داد. ماروس سفکوویچ، معاون کمیسیون اروپا هفته گذشته در یک کنفرانس مطبوعاتی که به نتایج نشست غیررسمی وزرای انرژی اتحادیه اروپا اختصاص داشت، با خشم خاطرنشان کرد که هزینه‌های واردات گاز اتحادیه اروپا چندین برابر هزینه‌های مربوط به ایالات متحده و چین است؛ و این "تضعیف رقابت پذیری صنعت اروپا در بازار جهانی است. "
باور اینکه افرادی در موقعیت‌های بالا در اتحادیه اروپا هستند که نمی‌توانند فراتر از بینی خود را ببینند، باعث تعجب است. چرا از قیمت‌های بالای بنزین خشمگین می‌شوید اگر همه کاری برای تحقق آن انجام داده اید؟
باشگاه خبرنگاران جوان بین‌الملل اروپا و آمریکا
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان