به نقل از «پارسینه»

چرا گاهی خارش شدید به جانمان می‌افتد؟!

تاریخ انتشار: ۳۰ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۲۸۲۸۸

احساس خارش پوست بخصوص خارش شدید پوست ممکن است برای هر فردی رخ دهد اما این موضوع چه دلیلی دارد و چرا ناگهان خارشی غیرقابل تحمل به جان ما می افتد؟

این سوالی است که امروز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا به آن بپردازد.

مشکلات پوستی؛ عامل خارش پوست

مشکلات پوستی مختلف می تواند سبب بروز خارش پوست بدن شود، البته نباید از دلایل داخلی ایجاد خارش به راحتی گذشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سلول‌های عصبی حساسی به نام TRPV ۱ در بدن وجود دارند که احساس خارش را به سلول‌های پوستی منتقل می‌کنند.

پژوهشگران می‌گویند در بدن موش‌ها هورمونی وجود دارد که احساس خارش توسط آن به سلول‌های نخاعی که پیام‌های مغزی را تقویت می‌کنند، منتقل می‌شود.

این سلول‌های عصبی می‌توانند به گرما و درد نیز واکنش نشان دهند، هر چند مشخص نیست آن‌ها به تنهایی به حس خارش واکنش نشان می‌دهند و یا آن را تنها مانند دردی خفیف شناسایی می‌کنند.

این وضعیت باعث شده تا پیشرفت درمان خارش بدون آسیب رساندن به حسگر‌های درد و گرما با مشکل روبرو شود.

اما براساس پژوهش‌های اخیر گروه کوچکی از این سلول‌های عصبی ماده‌ای را تولید می‌کنند که علاوه بر تنظیم عملکرد قلب، به عنوان انتقال دهنده عصبی نیز روی بدن تاثیر می‌گذارند.

همین ماده است که می‌تواند بی وقفه باعث خارش بدن شود.
چرا گاهی اوقات احساس خارش شدید در بدنمان پیدا می‌کنیم؟

برای بسیاری از افراد کوچک‌ترین تماس با لباس یا مو برای شروع خارش بدن کافی است؛ اما چرا؟

خارش می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد؛ خزیدن حشرات روی پوست، افتادن تار مو روی پوست، گزیدن پشه و بسیاری موارد دیگر.

اما دانشمندان هنوز در مورد چگونگی و دلیل خارش، اطلاعات کمی دارند.

برای برخی افراد، حتی لمس‌های جزئی، مانند تماس لباس با پوست می‌تواند باعث خارش شود.

این موضوع به‌ویژه در افراد مسن و افرادی که پوست خشکی دارند، شایع‌تر است.

این مطلب را از دست ندهید: پاسخ سوالات خود را در زمینه «بیماری‌های پوستی» اینجا بخوانید

اکنون، پژوهشگران اعلام کرده‌اند که در آزمایش‌های خود علت این واکنش‌ها را کشف کرده‌اند.

این پژوهشگران نتایج یافته‌های خود را به‌تازگی در ژورنال Science منتشر کرده‌اند.

به‌گفته‌ هنگ ژانگ هو، استاد دانشکده‌ علوم پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس و پژوهشگر ارشد این پژوهش جدید، خارش ناشی از لمس که خارش مکانیکی نامیده می‌شود، بسیار تحریک‌کننده است و می‌تواند بیمارانی را که دچار خارش مزمن هستند، در پوشیدن برخی انواع پوشاک دچار مشکل کند.

هنگ ژانگ هو می‌گوید: با درک نحوه‌ی مهار این خارش‌ها در بدن، می‌توانیم مولکول‌ها را برای کنترل خارش مکانیکی هدف قرار دهیم.

به‌گفته‌ی هو، در حال حاضر هیچ دارویی برای کاهش این نوع خارش وجود ندارد.

هو و همکارانش برای بررسی اینکه چرا این نوع لمس موجب خارش می‌شود، از دستگاهی برای تحریک موش‌ها استفاده کردند.

آن‌ها دریافتند که موش‌های مسن‌تر بسیار بیشتر از موش‌های جوان‌تر خود را می‌خارانند.

اما هنگامی که پژوهشگران، علل دیگر خارش (مانند، هیستامین، ماده شیمیایی که در واکنش‌های ایمنی بدن ترشح و باعث علائم آلرژی می‌شود) را بررسی کردند؛ هیچ گونه تفاوت مرتبط به سنی در واکنش موش‌ها به محرک‌های بیرونی تشخیص ندادند.


اما چه چیزی در موش‌های پیر وجود دارد که در موش‌های جوان نیست؟

گیرنده‌های لمسی پوست ما، به‌وسیله‌ بسته‌های عصبی، اطلاعاتی مانند دما و بافت را به دست می‌آورند تا به فرد امکان برداشتن دست از روی اجاق گاز داغ یا عکس‌العمل نشان دادن به نیش پشه را بدهند.

هو می‌گوید این حرکات انعکاسی قبل از درک درد یا خارش به وجود می‌آیند.


حساسیت بالای پوست، قابلیتی است که از ما در مقابل خطراتی مانند حشرات سمی یا سطوح داغ محافظت می‌کند.

با این حال، طناب‌های نخاعی دارای سلول‌هایی به نام اینترنورون‌ها یا نورون‌های حسی هستند که اطلاعات لمسی بدون نیاز به واکنش را خنثی می‌کنند؛ مانند تماس پیراهن با پوست.

این سلول‌ها باعث می‌شوند فرد با هر تماسی احساس خارش نکند.

اما مشخص نیست چه چیزی باعث این نوع خارش و چه چیزی موجب توقف آن می‌شود؟

هو و همکارانش فکر می‌کنند گیرنده‌های لمسی خاصی در لایه‌ی بیرونی پوست به نام سلول‌های مرکل، نقش مهمی در این مورد داشته باشند.

گیرنده‌های لمسی خاصی به نام سلول‌های مرکل نقش مهمی در مهار خارش دارند.

به‌عنوان مثال، هنگامی که دستانمان را روی میز می‌گذاریم، سلول‌های مرکل به ما اجازه می‌دهند صافی یا زبری سطحی را احساس کنیم.

سلول‌های مرکل، پروتئینی به نام پیزو ۲ را فعال می‌کنند.

از آنجایی که این سلول‌ها در لایه‌ی بیرونی پوست قرار دارند و تصور می‌شود که مسئولیت لمس‌های جزئی را بر عهده داشته باشند، هو و تیم او هم گمان می‌کنند که این گیرنده‌ها یکی از دلایل ایجاد خارش باشند.

این مطلب را از دست ندهید: با این ترفند‌ها دیگر سرتان شوره نمی‌زند+ اینفوگرافی

پژوهشگران به این منظور، از بافت موش‌ها نمونه‌برداری و سلول‌های مرکل را با رنگ ایمونوفلورسنت نشانه‌دار کردند تا این سلول‌ها را در زیر میکروسکوپ مشاهده کنند.

آن‌ها پس از بررسی‌های خود شگفت‌زده شدند.

پژوهشگران دریافتند که موش‌های مسن و همچنین موش‌هایی با پوست‌های خشک‌تر نسبت به موش‌های جوان، سلول‌های مرکل فوق‌العاده کم‌تری دارند.

به‌گفته‌ی هو، با کاهش سلول‌های مرکل، حس خارش در موش‌ها بیشتر می‌شد.


وی اظهار می‌گوید:

در ابتدا تصور می‌کردیم که سلول‌های مرکل موجب خارش می‌شوند؛ اما بعد دریافتیم که این سلول‌ها، در واقع می‌توانند خارش را مهار کنند.

خارش مکانیکی، بسیار تحریک‌کننده است و می‌تواند بیمارانی که دچار خارش مزمن هستند در پوشیدن برخی انواع پوشاک دچار مشکل کند.

پژوهشگران با آزمایش‌های بیش‌تر با موش‌های مهندسی ژنتیکی‌شده، متوجه شدند که فعال کردن سلول‌های مرکل موجب خارش کم‌تر می‌شود و در صورت غیر فعال کردن، خارش در موش‌ها بیشتر می‌شود.

سلول‌های مرکل اطلاعاتی مبنی بر بی‌خطر بودن لمس‌ها به اینترنورون‌های نخاعی ارسال می‌کنند و مانع واکنش خارش می‌شوند.

هو و همکارانش، نتیجه گرفتند که سلول‌های مرکل به احتمال زیاد اطلاعاتی مبنی بر بی‌خطر بودن لمس‌ها به اینترنورون‌های نخاعی ارسال می‌کنند و بنابراین، مانع واکنش خارش می‌شوند.

هو می‌گوید از آنجایی که این پژوهش فقط در سطح پوست انجام گرفته، انجام پژوهش‌های بیش‌تر برای اطمینان از یافته‌های فعلی ضروری است.

الن لمپکین، استاد زیست‌شناسی حسی از مرکز پزشکی ایروینگ، دانشگاه کلمبیا در نیویورک که در این پژوهش حضور نداشته است، می‌گوید: سلول‌های مرکل بیش از یک قرن است که دانشمندان علوم اعصاب را مجذوب کرده‌اند. اگر چه سلول‌های مرکل تنها بخش کوچکی از سلول‌های پوست را تشکیل می‌دهند؛ اما این پژوهش به شواهد رو به افزایشی در این مورد افزود که نشان می‌دهند؛ این سلول‌ها نقش مهمی در حس دارند.

اما از آنجایی که این آزمایش‌ها روی موش‌ها انجام گرفته است، هنوز مشخص نیست که آیا می‌توان این نتایج را به انسان تعمیم داد یا خیر؛ اما لمپکین می‌گوید چنین امکانی وجود دارد. او به Live Science گفت:

بسیاری از مسیر‌های حسی بین موش و انسان مشترک‌اند، بنابراین قطعا چنین امکانی وجود دارد.

این تیم پژوهشی اکنون با همکاری دپارتمان پوست دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن، در حال بررسی نمونه‌های بافتی گرفته‌شده از افراد حساس به تماس‌های جزئی هستند.


منبع:سلامت نیوز

منبع: پارسینه

کلیدواژه: خارش سلول های عصبی دلایل خارش حساسیت پوست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۲۸۲۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آبله مرغان تا چند روز واگیر دارد ؟ | برای آبله مرغان چی بخوریم ؟ ؛ درمان سریع آبله مرغان در خانه

به گزارش همشهری آنلاین، مسعود مردانی متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری دانشگاه علوم پزشکی، با اشاره به اینکه احتمال ابتلا به آبله مرغان در فصل بهار افزایش می‌یابد، گفت: عامل ابتلاء به آبله مرغان یک بیماری ویروسی حاد است که منجر به بروز تب و بثورات جلدی (جوش‌های پوستی) در فرد مبتلا خواهد شد.

به گزارش مهر، وی افزود: در گذشته این بیماری مخصوص کودکان بود اما با افزایش سطح بهداشت در جامعه کودکان در مراحل ابتدایی زندگی به این بیماری مبتلا نمی‌شوند و در بزرگسالی با آبله مرغان درگیر می‌شوند.

استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با تاکید بر اینکه نشانه‌های ابتلا به آبله‌مرغان در بزرگسالان به مراتب شدیدتر از کودکان است، خاطرنشان کرد: این بیماری ارتباط مستقیم با سن دارد، هر چه سن ابتلا افزایش یابد علامت‌های بیماری نیز شدیدتر است.

مردانی یادآور شد: جوش‌های پوستی آبله مرغان در قسمت‌های مختلف بدن مانند سر، صورت، اندام و در برخی موارد در تمام بدن ظاهر می‌شود.

وی با بیان اینکه دوره حاد این بیماری هفت روز است، تاکید کرد: در برخی افراد، بهبود بین دو تا سه هفته نیز ادامه دار است.

این متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری با بیان اینکه به افراد توصیه می‌شود برای پیشگیری از ابتلاء به این بیماری از دست دادن و دیده بوسی با مبتلایان خودداری کنند، خاطرنشان کرد: این بیماری واگیردار است به شکلی که با کوچک‌ترین تماس با فرد آلوده، بیماری انتقال می‌یابد.

آبله‌مرغان سراغ چه کسانی می‌رود؟

باشگاه خبرنگاران نوشت: آبله مرغان بیماری ویروسی شناخته شده ای است که عامل انتقال آن ویروس "واریسلا زوستر" بوده و به راحتی و به سرعت از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.

چطور آبله مرغان می گیریم؟

این بیماری می تواند از طریق هوا منتقل یا تماس با بزاق، مخاط، یا مایع تاول فرد آلوده به فرد دیگر منتقل می شود و اغلب ویروس عامل این بیماری از یک یا دو روز قبل از ظاهر شدن بثورات جلدی تا زمانی که تمام تاولها خشک شوند، قابل انتقال به دیگران است.

علائم آبله مرغان چیست؟

علائم شایع بیماری آبله مرغان، بثورات قرمز خارش دار یا تاول هایی در سراسر بدن است. حدود ۱۰ تا ۲۱ روز طول می کشد تا علائم این بیماری ظاهر شوند.

البته این بیمار علائم دیگری مانند تب، خستگی، از دست دادن اشتها و درد عضلات نیز دارد.

از آنجا که اکثر مردم نسبت به آبله مرغان واکسینه می شوند، شیوع این بیماری در میان نوزادان، کودکان، زنان باردار و افراد با سیستم ایمنی ضعیف بیشتر است.

معمولا، بدترین علایم آبله مرغان بعد از دو هفته فروکش می کند. شما می توانید برخی از درمان های طبیعی را برای کاهش برخی از علائم و رهایی از خارش امتحان کنید.

چطور از انتشار آبله‌مرغان جلوگیری کنیم؟ بایدها و نبایدهای آبله مرغان ؛ آبله مرغان تا چند روز واگیر دارد ؟

درمان های خانگی برای آبله مرغان

۱. جوش شیرین: جوش شیرین می تواند به کنترل خارش و سوزش ناشی از آبله مرغان کمک کند.

یک و نیم قاشق غذاخوری جوش شیرین را در یک لیوان آب ریخته وهم بزنید. با استفاده از یک لیف حمام نرم محلول را روی بثورات و نواحی خارشناک مالیده و اجازه دهید خشک شود.

یکی دیگر از روش ها ترکیب نصف یا یک فنجان جوش شیرین در آب وان حمام برای استحمام و کاهش خارش ها.

۲. هویج و گشنیز: سوپ تهیه شده از هویج و گشنیز در درمان آبله مرغان بسیار مفید است. این میوه ها سرشار از آنتی اکسیدان بوده که در فرایند درمان کمک می کنند.

سوپ خانگی برای آبله مرغان: ۱۰۰ گرم هویج (حدود یک فنجان هویچ خرد شده) را با یک و نیم فنجان برگ گشنیز تازه را در دو و یک چهارم فنجان آب جوشانده تا نیمی از آن تبخیر شود. این سوپ را یک بار در روز به مدت یک ماه مصرف کنید. شما همچنین می توانید هویج آب پز و برگ گشنیز بخارپز نیز مورد استفاده قرار دهید.

۳. بلغور جو دوسر: حمام بلغور جو دوسر یک درمان خانگی محبوب برای کاهش خارش ناشی از آبله مرغان است.

دو فنجان بلغور جو دوسر را پودر کرده و بلغور جو دوسر پودر شده را در دو لیتر آب ولرم بریزید، سپس آن را در آب وان حمام ریخته و به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در آن استحمام کنید.

۴. سرکه قهوه ای: یکی از راه حل های موثر برای درمان آبله مرغان سرکه قهوه ای است، این سرکه تحریک پوست را از بین برده و به التیام زخم و جلوگیری از ایجاد آن کمک می کند.

کافی است تا یک دوم فنجان سرکه قهوه ای به را به آب ولرم وان حمام اضافه کرد و به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه در آن حمام کنید.

۵. عسل: عسل به کاهش خارش و التیام تاول های ناشی از آبله مرغان کمک می کند. عسل خالص را بر روی تاول ها قرار داده تا خارش و التهاب کاهش پیدا کند. نکته: این روش را دو تا سه بار در روز می توانید انجام دهید.

۶. جوشانده گیاهی: جوشانده های گیاهی به عنوان آرام بخش های و تسکین دهنده برای لین بیماری استفاده می شوند، برخی گیاهان مفید مانند بابونه، ریحان ، گل همیشه بهار و بادرنجبویه را برای تسکین متحان کنید.

کافی است تا یک قاشق غذاخوری از هر یک از این گیاهان را در یک فنجان آب جوش ریخته و اجازه دهید چند دقیقه با حرارت زیاد بجوشد، می توانیز به آن دارچین، عسل و آب لیمو اضافه کرده و آن را بنوشید.

نوشیدن این چای گیاهی چند بار در روز نتایج شگفت آوری دارد.

٧. اسانس و روغن اسطوخودوس: اسطو خودوس یکی دیگر از درمان های موثر برای کاهش تحریک پوست و خارش ناشی از آبله مرغان است.

کمی روغن اسطوخودوس را با روغن نارگیل یا روغن بادام ترکیب کرده و آن را روی تاول ها بمالید و اجازه دهید تا خشک شود، می توانید این روش را دو بار در روز تکرار کنید.

یکی دیگر از این روش ها اضافه کردن چند قطره اسانس اسطوخودوس و بابونه به آب ولرم و وان حمام و استحمام به مدت ۱۰ دقیقه در آن است.

کد خبر 848312 برچسب‌ها سلامت خبر مهم قلب