به نقل از «ایسکانیوز»

۵۰ سال است که تدریس می‎کنم و اصلا ناامید نیستم/ به جای صحبت از کمبودها از قلب‌ها بگوییم

تاریخ انتشار: ۱ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۴۹۱۵۸

به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، جمعه شب ۳۱ خردادماه درآخرین روز بهار آیین رونمایی از پارتیتور دست‌نویس (نت‌نویسی) «نی‌نوا» اثر حسین علیزاده به همراه تازه‎ترین آثار منتشر شده نشر «تار و پود» شامل آلبوم‌های «در دل ماند»، «نهان» ، جلد های ۵ و ۶، کتاب «ده قطعه برای تار» و کتاب «پارتیتور دست‌نویس نی نوا» از سوی بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران و مرکز نشر و پخش موسیقی جوان برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مراسم با سخنرانی سیدعباس سجادی، مدیر بنیاد آفرینش‎های هنری نیاوران آغاز شد. وی در ابتدای مراسم گفت: تلاش و همّت استاد علیزاده و همکارانش قابل ستایش است از این جهت که دارای نکات آموزشی و نیز اخلاقی است. دست‌نوشته جناب علیزاده در صفحه نخست کتاب ۱۰ قطعه و تقدیم آن به استاد هوشنگ ظریف قابل ستایش است. و اما «نی‌نوا» که از پرطرفدارترین آثار موسیقیایی ملی ایران در چهار‌دهه گذشته است، شهرتی فرامرزی دارد.

سجادی در ادامه افزود: این اثر ارکسترال در دستگاه «نوا» با تک‌نوازی نی به این اثر جلوه‌ای خاص بخشیده و دارای جملات و تصاویر بسیار تاثرگذار است که به فراخور زمان‌ِخلق اثر و نیز با نگاهی دقیق که به افق‌های روبرو دارد و همین باعث شده تا مخاطبان با آن احساس هم‌ذات پنداری‌ می‌کنند. بی‌شک نقش نوازندگی «جمشید عندلیبی» نوازنده توانای «نی» را نمی‌توان نادیده گرفت که با تکنیک توأمان با احساس، این اثر را اجرا کرده است. به زعم بنده در نی‌نوا ، این بیت زیبای مولانا در ‌«نی‌نامه» به زیبایی تفسیری تصویری و موسیقایی می‌شود که فرمود «نی، حدیث راه پر خون می‌کند/ قصه‌های عشق ‌مجنون می‌کند» به راستی که این «نیِ» بریده از نیستان، حدیث راه پرخون می‌کند و قصه‌های عشق مجنون ، و نیز نینوا روایتی است از کربلا و از خون سیاوش. از آن روست که هر کسی به اشتیاق و سینه‌ای شرحه‌شرحه از فراق از ظنّ خود یار اوست.

سجادی در ادامه گفت: امشب ذیل یک نام بزرگ یعنی حسین علیزاده گرد هم آمده‎ایم. بنیاد آفرینش‎های هنری نیاوران افتخار دارد که تا فاز دوم تولیدات نشر «تار و پود» را به جشن بنشیند. این مرحله پس از رونمایی از آلبوم موفق «غمنومه فریدون» صورت می‎گیرد که سال ۹۶ در گالری اصلی فرهنگسرای نیاوران برگزار شد. خشنودیم که این بار «تار و پود» از چندین آلبوم رونمایی می‎کند و خوشحالیم که نام بزرگ علیزاده بر تارک این مجموعه می‎درخشد.

سخنران بعدی علی بوستان، مدیر اجرایی و هنری «تار و پود» بود که در این مورد گفت: امشب شب عزیزی است. استادی مثل حسین علیزاده حق بسیار زیادی بر ما و موسیقی ایران دارد. در مجموعه پیش رو تلاش شده تا تمام جوانب آموزشی لحاظ و نگاه جدیدی به ارکستراسیون و تکنوازی عرضه شود. در مورد رونمایی آلبوم «نهان» با نوازندگی پریسا پولادیان و بهزاد میرزایی نیز باید بگویم که پولادیان نه تنها نوازنده و هنرجو بلکه به عنوان دستیار آموزش به همراه رادمان توکلی و بهزاد میرزایی در نظام آموزشی خانه موسیقی حسین علیزاده که سال‎هاست به آموزش در قالب کارگاه‎های حرفه‎ای فعالیت می‎کند حضور دارد و شاگردانی را زیر نظر استاد پرورش می‎دهند.

بوستان در پایان صحبت‌های خود ضمن قدردانی از سیدعباس سجادی و مجموعه تحت مدیریت او گفت: در ادامه از نیما جوان، احسان محرر، سیاوش نقشبندی، مهیا فرمانی و نیوشا مزیدآبادی به دلیل تلاش‎ها و همکاری با نشر «تار و پود» تشکر و قدردانی می‌کنم.

در بخش بعدی برنامه کلیپ آلبوم «نهان» پخش شد و بعد از آن نیز «پریسا پولادیان» به تکنوازی پرداخت.

کیاوش صاحب‎نسق، آهنگساز و نوازنده پیانو در مورد خاطرات خود از تاثیراتی که زحمات حسین علیزاده در دهه شصت بر وی و هنرجویانی گذاشته گفت: در سال‎های ۶۳ و۶۴ نسل من مشتاق موسیقی بودیم و مکتوبات آن دوران که به عنوان رسم‎الخط موسیقی وجود داشت بسیار اندک بود. جلد دوم کتاب «ده قطعه برای تار» برای من هفده ساله مواجهه با یک کتاب به معنای واقعی کلمه بود. این کتاب حیرت‎آور بود، دقت رسم‎الخط، توضیحات کافی و ثبت جسورانه پیچیدگی‎های ذهنی یک آهنگساز و یک هنرمند از ویژگی‎های آن بود.

وی در ادامه افزود: امروز با گذشت بیش از حدود ۳۰ سال از انتشار آن مجموعه ۴ جلدی، نشر «تار و پود» وارد عرصه شده و شاهد انتشار جلدهای ۵ و ۶ این مجموعه توسط «تار و پود» هستیم. این مجموعه دربرگیرنده آثار ارکستری شخصی حسین علیزاده است. در این مجموعه نگاه ویژه‎ای وجود دارد و تار را تبدیل به یک ساز چندصدایی کرده است. استفاده از تک سیم‎ها در کنار جفت سیم‎ها، کوک‎های خاص و کوک‎های چند صدایی را روی این ساز امکان‌پذیر می‎کند. اگر نسل ما دغدغه ثبت آثار را نداشته باشیم، برای آیندگان چیزی باقی نخواهد ماند. در پایان عرض می‌کنم که واقعا خوشبخت هستم که در دوره‌ای زندگی کرده‌ام که وجود استاد حسین علیزاده را درک کرده‌ام.

پس از پخش یک کلیپ، سید‌عباس سجادی، حسین علیزاده، علی‌اکبر شکارچی، فریدون شهبازیان، فردین خلعتبری، کیانوس صاحب‌نسق، علی بوستان و شهرام صارمی روی صحنه آمدند و از کتاب «پارتیتور دست نویس نی‌نوا» رونمایی شد.

حسین علیزاده به عنوان آخرین سخنران این مراسم گفت: متاسفانه ما درگیر روزمرگی هستیم و به عنوان هنرمند درباره پرواز خیالمان با هم صحبت نمی‎کنیم. در تمام دنیا مراکز هنری صفای خاصی دارند البته در ایران هم این صفا وجود دارد، مثلاً در هنرستان موسیقی که فرشته‎ها در آن درس خوانده‎اند، هنرمندانی همچون هوشنگ ظریف از این جمله‎اند. باور دارم که در هنر مسابقه معنی ندارد و با مسابقه راه برای ابراز عشق از میان می‎رود.

خالق اثر ماندگار «نی‌نوا» افزود: ما به هنگام پرداختن به هنر و خلق اثر هنری گوهری را به هم امانت می‎دهیم. ای‌کاش به جای صحبت از کمبودها درباره ذهن و قلبمان صحبت کنیم و دریابیم که چه شد که این قطعه ساخته شد. تمام آثار منتشر شده در این مجموعه به هم مرتبط است.

وی افزود: ۵۰ سال است که موسیقی تدریس می‎کنم و اصلا ناامید نیستم و می‎دانم با وجود محدودیت‎هایی که به موسیقی تحمیل می‎شود، اما جنب و جوش دارد و به‌ویژه در نسل جوان چهره‏‌های شایسته‎ای ظهور یافته‎اند. اگر آگاه باشیم می‎توانیم هوشیارانه و بدون تعصب از تجربه گذشتگان استفاده کنیم و از آن الهام بگیریم.

این مراسم، شامگاه جمعه با جشن امضای آثار منتشر شده از سوی نشر «تار و پود» در محوطه فرهنگسرای نیاوران با حضور استاد حسین علیزاده پایان یافت.

انتهای پیام/

20 / 20 حسین علیزاده خالق اثر ماندگار «نی‌نوا» سیدعباس سجادی بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: حسین علیزاده بنیاد آفرینش های هنری نیاوران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۴۹۱۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از فیلمسازی بدون دیالوگ تا خندیدن به قضاوت

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، هفتمین جلسه فصل نهم پاتوق فیلم کوتاه با همکاری موسسه فرهنگی، تبلیغاتی بهمن سبز-پخش رویش، یکشنبه‌ ۹ اردیبهشت‌ ۱۴۰۳ در پردیس سینمایی بهمن برگزار شد.

در این جلسه ۴ فیلم کوتاه «شیوع» به کارگردانی میثم مرادی، «زخم» به کارگردانی سحر نورمنّور، «گرازها» به کارگردانی غلامرضا جعفری و «قضاوت» به کارگردانی آریا گازُر به نمایش درآمدند و سپس محمد علیزاده‌فرد کارگردان سینمای کوتاه به‌عنوان کارشناس و محمد صابری به‌عنوان مجری‌کارشناس برنامه به نقد این آثار پرداختند.

«شیوع»؛ فیلمی بین تجربی و داستانی

در بخش ابتدایی این نشست، فیلم «شیوع» به کارگردانی میثم مرادی با حضور این کارگردان جوان مورد بررسی قرار گرفت و محمد علیزاده درباره ویژگی «بدون دیالوگ بودن» این فیلم، توضیح داد: خیلی وقت‌ها ساخت فیلم بدون دیالوگ می‌تواند باعث ابهام شود چون شما با طیف مختلفی از مخاطبان روبه‌رو هستید. البته در فیلم‌کوتاه ما با مخاطبان خاص مواجه هستیم؛ افرادی که به شکل خاص سینما را دنبال می‌کنند. در فیلم‌هایی که به سمت این نوع روایت‌ها می‌روند کار سخت می‌شود.

وی ادامه داد: فیلم‌کوتاه «حیوان» ساخته برادران ارک هم تقریبا هیچ دیالوگی ندارد. امسال در جشنواره فیلم کوتاه تهران «ضلعی برای خروج» را هم داشتیم که آن هم دیالوگ نداشت، یک وقت‌هایی روایت این اقتضا را ایجاد می‌کند که فیلم شما دیالوگ نداشته باشد اما یک وقت‌هایی اصرار داریم که فیلم هیچ دیالوگی نداشته باشد. در حالت دوم وقتی فیلم را می‌بینید با خود می‌گویید باید اینجا دیالوگی را می‌شنیدیم.

مرادی هم گفت: زمانی که ایده این فیلم به ذهنم آمد، اینچنین نبود که اصرار داشته باشم تا حتماً دیالوگی در آن نباشد بلکه به این فکر می‌کردم که فیلم چه چیزی می‌طلبد. خودم البته این تجربه را دوست داشتم. من خودم را کامل در فرآیند ساخت فیلم‌کوتاه «شیوع» به‌عنوان اولین فیلمم، رها کردم و به این فکر نمی‌کردم که اگر این کار را کنم کسی خوشش می‌آید یا نه.

این کارگردان ادامه داد: «شیوع» چیزی بین فیلم داستانی و تجربی است. برای تک‌تک اتفاقات داخل فیلم دلیل دارم، البته می‌دانم فیلمی موفق است که نیاز به توضیح نداشته باشد، در عین حال به نظرم فیلمی موفق است که بر سرش بحث شود. از این رو معتقدم فیلمی که همه از آن تعریف کنند موفق نیست.

علیزاده‌فرد توضیح داد: این فیلم نه به آن معنا تجربی است، نه داستانی. چون در فیلم تجربی قرار است یک تجربه جدید در روایت یا تکنیک ببینیم اما من در این فیلم تجربه جدیدی در تکنیک و روایت ندیدم و به تصور من «شیوع» یک فیلم داستانی است که اتفاقاً عناصر داستانی در آن نحیف‌تر به کار رفته است. البته این هم یک مدل از فیلمسازی است. من خودم فیلمسازم و می‌دانم که فیلمسازی چقدر سخت است.

فیلمی که هم می‌خنداند و هم حرف دارد

در ادامه نوبت به فیلم‌کوتاه «قضاوت» به کارگردانی آریا گازر رسید که در ابتدا به صورت مختصر به معرفی خود پرداخت و این فیلم را اولین تجربه کارگردانی‌اش معرفی کرد. سپس علیزاده‌فرد گفت: من «قضاوت» را دو سال پیش در جشنواره فیلم کوتاه تهران دیدم که یادم است بسیار مورد استقبال واقع شد. چون «قضاوت» فیلمی بود که موقعیت‌های کمیک آن به‌خوبی درآمده بود.

گازر درباره شکل‌گیری ایده فیلم «قضاوت» توضیح داد: دغدغه «قضاوت» از دوران تحصیل من در هنرستان می‌آید، در آن زمان همیشه وقتی کلاس داشتیم به دفتر مدیر احضار می‌شدیم که او هم مدام حرف می‌زد و ما کلاس را از دست می‌دادیم. همان موقع فیلم‌هایی را می‌دیدیم که یکی بیشتر از دیگری استانداردهای فیلمسازی را نداشتند! زمانی بیشتر متعجب می‌شدم که می‌دیدم اغلب به این فیلم‌ها خوب پرداخته می‌شد و از جشنواره سالانه هنرستان چند جایزه می‌گرفتند.

وی افزود: به این روند فکر می‌کردم که چگونه می‌توان این موقعیت را به نمایش دربیاورم. وقتی فیلم در پردیس ملت اکران شد عده‌ای در مواجهه با سکانس اول می‌گفتند این دیگر چه فیلمی است! اما از جایی به بعد مخاطب به‌یک‌باره غافل‌گیر می‌شد. البته من خیلی از جشنواره‌ها را به واسطه همین امر از دست دادم چون خیلی از جشنواره‌ها حوصله ندارند تا انتها فیلم را ببینند و وقتی ابتدای فیلم را می‌بینند، گمان می‌کنند یک فیلم کلاسی و آماتور است و آن را پس می‌زنند. ریسک دومی که انجام دادم نام این فیلم است که دم‌دستی است و خودم فکر می‌کنم بدترین اسم را انتخاب کرده‌ایم!

در ادامه علیزاده‌فرد درباره ویژگی‌های «قضاوت» گفت: مدل و خلاقیت گاهی در چینش حوادث و گاهی در اجرای فیلم رخ می‌دهد، خلاقیت در اجرای برخی اتفاقات در «قضاوت» ما را یاد کارهای سروش صحت می‌اندازد. با آنکه در روایت «قضاوت» داریم مدل فیلم در فیلم را می‌بینیم که یک مدل تکراری است، ولی این فیلم در چیدمان حوادث متفاوت است و خلاقیت دارد. خیلی‌ها معتقدند در فیلم‌های کمدی آن چیزی که سبب خنده می‌شود شگفت‌زدگی مخاطب است که این اتفاق چندبار در «قضاوت» رخ می‌دهد.

این کارگردان توضیح داد: پس از پایان برخی از فیلم‌های کمدی، شما وقتی با خودت تنها می‌شوی متوجه می‌شوی فیلم گرچه لحظات مفرحی برای تو داشته اما پیامی نداشته است اما ما با «قضاوت» می‌خندیم، شگفت‌زده می‌شویم و در انتها برای ما حرفی برای گفتن دارد. وقتی «قضاوت» را دیدم بیش از اینکه در قصه آن رابطه یک مدیر مدرسه با دانش‌آموز را ببینم رابطه یک مدیر فرهنگی با یک فیلمساز را دیدم.

چالش‌های روایت یک «زخم»

در ادامه پاتوق فیلم‌کوتاه نوبت به «زخم» به کارگردانی سحر نورمنور رسید که کارگردانش در نشست غایب بود. علیزاده‌فرد درباره «زخم» گفت: در این پکیج از فیلم‌ها، من حس متفاوت‌تری نسبت به «زخم» داشتم، این فیلم را قبلاً هم دیده بودم و باید بگویم پرداختن به برخی از موضوعات در فرهنگ و جامعه ما کار ساده‌ای نیست و «زخم» و «دابر» فیلم‌هایی هستند که موضوعات سختی دارند.

وی ادامه داد: «زخم» علاوه بر اینکه به مسأله بلوغ یک دختربچه می‌پردازد، موضوع احساس‌برانگیز نبود مادر را هم به تصویر می‌کشد که این امر می‌تواند همدلی مخاطب را به دنبال داشته باشد. ضمن اینکه کارگردانی و نویسندگی آن، کار ساده‌ای نبوده و حتی تدوین آن هم به‌اندازه است. همه این موارد کمک می‌کند تا دنیای فیلم برای ما باورپذیر باشد.

این کارگردان سینمای کوتاه، در ادامه در پاسخ به اظهارنظر یکی از مخاطبان مبنی‌بر اینکه «زخم» تنها در پی این بوده است که اشک مخاطب را دربیاورد، گفت: اینکه بگوییم فیلم می‌خواسته اشک مخاطب را دربیاورد و آن را محل اشکال بدانیم درست نیست، چون ما فیلم می‌سازیم که موضوعی را برای مخاطب باورپذیر کنیم. اگر منطق اتفاقات درون قاب درست نباشد، می‌شود پذیرفت که فیلم به دنبال ترحم مخاطب بوده است. اما در این فیلم این‌چنین نیست، «زخم» به لحاظ منطق روایی به دنبال این نبوده که گریه مخاطب را دربیاورد.

استفاده هنرمندانه «گرازها» از عناصر داخل قاب

فیلم «گرازها» به کارگردانی غلامرضا جعفری هم آخرین فیلم‌کوتاهی بود که در پاتوق هفتم مورد بررسی قرار گرفت اما کارگردانش در نشست حضور نداشت.

علیزاده‌فرد درباره این فیلم گفت: از یک جهت موقعیت «گراز» جذاب است اما یک بدی هم دارد و آن، این است که موضوع بکری ندارد. چون در فیلم کوتاه مهم این است که سوژه‌های بکری داشته باشید. در «گراز» از عناصر داخل قاب به شکل هنرمندانه‌ای بهره گرفته شده اما تکراری بودن سوژه و پایان‌بندی بد به آن ضربه زده است.

وی بیان کرد: پایان باز در فیلم‌سازی به این معنا این نیست که به همه موضوعات پاسخی داده نشود، بلکه به این معناست که تنها یکی دو سوال باقی بماند اما پایان این فیلم اصلا رها است.

کد خبر 6092034