روش‌های مراقبت و درمان پارگی پرده گوش
تاریخ انتشار: ۱ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۵۰۵۹۶
گوش یک اندام حسی با عملکرد دو گانه یعنی شنوایی و تعادل است؛ حس شنیدن برای تکامل طبیعی، تکلم و برقراری ارتباط با سایرین ضروری است همچنین تعادل یا توازن برای انجام حرکات بدن و هماهنگی مهم است.
به دلیل ساختار و عملکرد ظریف گوش، کشف زودهنگام و تشخیص دقیق اختلالات شنوایی برای حفظ شنوایی و تعادل طبیعی ضرورت پیدا می‌کند؛ تشخیص و درمان این اختلالات نیاز به کادر بهداشتی درمانی حرفه‌ای مانند متخصصان گوش، حلق و بینی، متخصصان داخلی و پرستاران دارد.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بیماری‌های گوش نه تنها در شنیدن، اختلال ایجاد می‌کند بلکه باعث بروز بیماری‌های روانی و جسمی شدیدی می‌شود؛ گاهی جسم خارجی وارد گوش می‌شود که برای بیرون آوردن آن باید به پزشک متخصص مراجعه کرد؛ ترشحات گوش اگر بیش از اندازه جمع شده باشد باید توسط پزشک و با شستشو خارج شود.
سوراخ شدن پرده گوش معمولا به علت عفونت یا تروماست؛ تروما ناشی از شکستگی جمجمه، صدمات مربوط به انفجار یا سیلی ایجاد می‌شود همچنین در مواردی سوراخ شدگی ناشی از اجسام خارجی (مثلا اپلیکاتور‌های با نوک پنبه ای، گیره موی سر یا کلید) و به دلیل فشار دادن آنها به انتهای مجرای شنوایی خارجی رخ می‌دهد، علاوه بر پاره شدن پرده صماخ آسیب به استخوانچه‌ها و حتی گوش داخلی ممکن است اتفاق بیفتد.
در دوره عفونت، چنانچه فشار گوش میانی بیشتر از فشار اتمسفر در مجرای شنوایی خارجی باشد می‌تواند سبب پارگی پرده صماخ شود.
کامران خداکرمی متخصص گوش، حلق و بینی درباره علل پاره شدن پرده گوش اظهار کرد: پرده گوش به طور طبیعی در مقابل فشارهای زیاد مقاومت کمی از خود نشان می‌دهد به طور مثال در غواصی یا پرواز تا حدی مقاومت دارد و تا حدی می‌تواند در مقابل فشار مقاومت کند اما در مقابل برخی فشارها نمی‌تواند مقاومت کند و پاره می‌شود.
وی ادامه داد: عواملی که تروماتیک هستند می‌تواند باعث پاره شدن پرده گوش و خون‌ریزی شود، فشار آب زیاد در هوا از مواردی هستند که باعث ضربه زدن به پرده گوش می‌شود، از عوامل دیگر پاره شدن پرده گوش آتش سوزی یا جوشکاری است که باعث عفونت مزمن گوش می‌شوند همچنین ممکن است منجر به پاره شدن پرده گوش شود، برخی از عفونت‌ها در ناحیه سر و صورت هم ممکن است منجر به پاره شدن پرده گوش شود.
خدا کرمی بیان کرد: برای درمان پاره شدن پرده گوش روش‌های مختلفی وجود دارد که بسته به نوع پارگی است، اینکه پرده گوش به طور اتفاقی به طور حاد پاره شده است یا خیر؟
این متخصص گوش، حلق و بینی افزود: اگر پرده گوش بر اثر ضربه پاره شده باشد، نیاز به مراقبت‌های زیادی دارد، که در بسیاری از موارد در این حالت ممکن است خود به خود جوش بخورد و اصولاً پزشکان یک فرصت ۳ تا ۶ ماهه به فرد می‌دهند تا پرده ترمیم شود که درصد ترمیم در این مواقع بالاست اما در برخی موارد نیاز به جراحی است.
وی تشریح کرد: در مواقعی که پرده گوش بر اثر عفونت پاره شود، کنترل عفونت، مراقبت از گوش و جلوگیری از ورود آب آلوده داخل گوش به مرور موجب ترمیم می‌شود؛ در برخی موارد ممکن است فرد بر اثر جوشکاری یا آتش سوزی دچار عفونت گوش شود و دلیل آن هم وجود ذرات آلوده در گوش بوده که ممکن است در این حالت خود به خود ترمیم نشود و نیاز به عمل جراحی داشته باشد.
خداکرمی گفت: در مواردی که بر اثر ضربه پرده گوش پاره می‌شود مراقب از ورود آب در گوش ضرورت دارد و باید مدخل ورودی بسته شود تا آب آلوده وارد گوش نشود، همچنین باید از مصرف گوش پاک کن اجتناب شود.
این متخصص گوش، حلق و بینی ادامه داد: تحت نظر متخصص گوش و حلق و بینی باید باشند تا در صورت نیاز قطره آنتی بیوتیک مصرف کنند، در مواردی که پارگی پرده گوش بیش از سه ماه طول کشید و عفونت وجود داشت باید ضمن مراقبت از ورود آب آلوده به داخل گوش، یک پنبه آغشته به پماد مخصوص در این ناحیه قرار داد.
روش‌های درمانی آسیب به پرده گوش
حسام‌الدین امام جمعه، شنوایی‌شناس گفت: به طور معمول چنانچه عفونت گوش درازمدت ادامه پیدا کند منجر به پارگی پرده گوش می‌شود، این عفونت‌ها، عفونت‌های گوش میانی و مجرای آن را نیز شامل می‌شود.
وی افزود: افراد به منظور جلوگیری از پارگی پرده گوش با مشاهده کمترین علامت عفونت گوش از جمله گرفتگی، احساس کمی درد در این ناحیه که بر اثر ضربه‌های ناشی از ورود جسم خارجی به گوش ایجاد شده است برای معالجه آن اقدام کنند.
این شنوایی‌شناسی با اشاره به روش‌های درمان پارگی پرده گوش اظهار کرد: پارگی پرده گوش بدون نیاز به اقدام جراحی برای بهبود آن پس از مدتی ممکن است با درمان‌های طبی درمان شود. منبع:بهداشت نیوز
منبع: پارسینه
کلیدواژه: پارگی پرده گوش اختلال شنوایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۵۰۵۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آنچه باید سندرم ناخن زرد بدانید
این بیماری در پی تجمع مایع لنفی زیر ناخن که موجب می‌شود به رنگ زرد به نظر برسند، ایجاد می‌شود و می‌تواند نشانه اختلال در سیستم لنفاوی باشد. مبتلایان به این عارضه ممکن است به مرور زمان به بیماری‌های ریوی یا سیستم لنفاوی (مبارزه با عفونت) دچار شوند.
متاسفانه علت این عارضه معمولا ناشناخته است با این حال برخی از دلایل هم مطرح شده‌اند که در ادامه به آن ها اشاره می‌کنیم:
ژنتیک : اگر در خانواده شما کسی ناخن زرد دارد، احتمال ابتلا به آن در شما هم بیشتر است.
انوع خاصی از سرطان: این عارضه در مواردی نادر با سرطان مغز استخوان (multiple myeloma)، سرطان ریه، سرطان پستان، سرطان کیسه صفرا، سرطان حنجره و لنفوم و برخی سرطان‌های دیگر همراه بوده است.
سندرم‌های نقص ایمنی: سندرم ناخن زرد در مواردی به دلیل کمبود ایمونوگلوبولین جی (IgG)، نوعی کمبود آنتی‌بادی که در آن بدن ایمونوگلوبین کافی تولید نمی‌کند و همچنین نقص ایمنی متغیر شایع (وضعیتی که با عفونت‌های مکرر مشخص می‌شود) ایجاد می‌شود.
بیماری‌های غده تیروئید: سندرم ناخن زرد گاهی با بیماری هاشیموتو (تیروئید بزرگ‌شده و آسیب‌دیده)، کم‌کاری شدید تیروئید و تیروئید پرکار همراه است.
سندرم نفروتیک: سندرم ناخن زرد خیلی به‌ندرت ممکن است همراه با سندرم نفروتیک (زمانی که کلیه‌ها به‌درستی کار نمی‌کنند) نیز ظاهر شود.
به نوشته ایندیپندنت، اختلالات لنفاوی، آرتریت روماتوئید و کمبود ویتامین E هم می‌تواند زرد شدن ناخن‌ها را به دنبال داشته باشند.
نشانه‌های سندرم ناخن زرد
اگرچه زرد شدن ناخن‌ها از نشانه‌های اولیه این سندرم است، علائم دیگری هم هستند که باید مراقب آنها باشیم.
برخی از این علائم عبارتند از ناخن‌های زرد، ضخیم و منحنی، ناخن‌هایی که رشدشان متوقف شده است، ناخن‌هایی که از بستر زیرینشان جدا شده‌اند، عفونت در بافت نرم اطراف ناخن و از دست دادن کوتیکول (پوسته ناخن).
سندرم ناخن زرد معمولا به عوارض ناشی از این بیماری بستگی دارد و متخصصان درمان‌ها را بر اساس آنچه برای بیمار مشکل ایجاد کرده است، ارایه می‌کند.
برخی از این روش‌های درمانی شامل مصرف آنتی‌بیوتیک برای عفونت‌های تنفسی، ویتامین E برای ناخن، کورتون (کورتیکواستروئید) برای التهاب و جراحی، زمانی که پوشش ریه‌ها و حفره قفسه سینه پر از مایع می‌شود، هستند.
به گزارش وری‌ول‌هلت، در مجموع می‌توان گفت که سندرم ناخن زرد چیزی فراتر از زرد شدن ناخن‌ها است و می‌تواند سیستم تنفسی و غدد لنفاوی را درگیر کند و در مواردی عامل آن ژنتیک یا بیماری‌های مزمن است و در صورت ابتلا به سندرم ناخن زرد، می‌توان از طریق روش‌های درمانی متمرکز بر رفع نشانه‌های این عارضه، آن را کنترل کرد.
منبع: خبرگزاری ایسنا
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد