به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

صیاد پرنده جاسوس آمریکایی در کوه مبارک کیست؟

تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۵۵۲۴۱

به گزارش خبرنگار حوزه دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، قدرت دفاعی جمهوری اسلامی امروز یکی از مولفه‌های تاثیرگذار در اقتدار کشورمان است. سامانه‌های پدافندی یکی از شاخصه‌های این اقتدار به حساب می‌آیند که رسیدن به خودکفایی در آن از دوران دفاع مقدس آغاز شده و تاکنون نیز توسط متخصصان داخلی و جوانان این مرز و بوم در حال پیشبرد است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تکیه بر توانمندی داخلی در عرصه دستاورد‌های دفاعی باعث شده تا هر روز شاهد توانمندی‌ها و دستاورد‌های جدیدی در عرصه دفاع باشیم.

بامداد پنجشنبه ۳۰ خرداد یک فروند هواپیمای جاسوسی رژیم تروریستی آمریکا که ساعت ۱۴ دقیقه بامداد از پایگاه الظفره در نزدیکی ابوظبی امارات به پرواز درآمده بود و بعد از طی مسافت طولانی، قریب ساعت ۴ بامداد وارد آب‌های سرزمینی جمهوری اسلامی ایران شده بود، توسط پدافند نیروی هوافضای سپاه در منطقه کوه مبارک مورد اصابت قرار گرفت و سرنگون شد.

کوه مبارک یکی از مناطق استراتژیک واقع در شرق استان هرمزگان در جنوب ایران است. این شهر در بخش بیابانی شهرستان جاسک و در کرانۀ دریای عمان واقع شده است. از طریق راه اصلی در ۱۵۵ کیلومتری میناب و ۶۵ کیلومتری جاسک قرار دارد. این منطقه در دهانه ورودی دریای عمان به تنگه راهبردی هرمز واقع شده است و هر شناوری که بخواهد وارد تنگه هرمز و خلیج فارس شود باید از مقابل این منطقه عبور کند که همین امر بر اهمیت راهبردی کوه مبارک می‌افزاید.

سامانه پدافندی سوم خرداد یکی از سامانه‌های دفاع موشکی بومی محصول مرکز تحقیقات پدافند راداری سپاه پاسداران است. این سامانه توانایی هدف قرار دادن هواپیماهای جنگنده، بمب‌افکن و موشک‌های کروز را دارد.

در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۳ و در جریان بازدید فرماندهی معظم کل قوا از نمایشگاه دستاورد‌های نیروی هوا فضای سپاه بود که برای اولین بار وجود دو سامانه پدافند هوایی طبس و سوم خرداد اعلام شد. سامانه طبس از لحاظ ظاهری شباهتی به سیستم روسی باک ام ۱ و سامانه سوم خرداد نیز به نوعی شباهت بالایی به سیستم روسی باک ام ۲ دارند.

در همان زمان و در جریان بازدید رهبر معظم انقلاب، اعلام شد که سامانه سوم خرداد توان درگیری با اهداف در فاصله ۵۰ کیلومتری و ارتفاع ۲۵ کیلومتری از سطح زمین را دارد. این سامانه از رادار آرایه فازی با ۱۷۰۰ المان استفاده کرده و از مقاومت بالایی در برابر شرایط جنگ الکترونیک برخوردار است.

نکته بعدی درباره این دو سامانه، موشک‌های به کار رفته در آن‌ها است. بر اساس توضیحات اعلامی، این دو سامانه از موشک‌های سطح به هوای سری طائر ۲ بهره می‌بردند و بر اساس تصاویر منتشر شده از مدل اولیه سامانه سوم خرداد، در آن زمان این سامانه به موشک‌های طائر ۲ ب مجهز بود که از موشک‌های به کار رفته سری طائر ۲ در سامانه رعد، قدری بزرگتر هستند.

این سامانه که امکان رهگیری ۴ هدف و شلیک هم‌زمان ۸ موشک را نیز دارد. در مدل اولیه این سامانه پدافندی از موشک‌های نمونه اولیه این سامانه پدافندی از موشک‌های پدافندی طائر ۲ که بهینه‌سازی شده موشک‌های ارتفاع متوسط سام روسی است، استفاده شده بود. در مدل ارتقا یافته این سامانه از موشک صیاد که نسبت به موشک‌های زمین‌پایه طائر از برد بیشتر و دقت فزاینده‌ای برخوردار است، استفاده شده است.

مدل اولیه این سامانه توان درگیری با اهدافی تا ارتفاع ۲۵ کیلومتری و برد ۵۰ کیلومتری را دارد و در مدل ارتقا یافته توان درگیری تا ارتفاع ۳۰ کیلومتری و برد ۷۰ کیلومتری را دارد.  در مدلي كه در سال 93 از اين سامانه رونمايي شد، توان درگيری آن با اهداف در فاصله 50 و ارتفاع 25 كيلومتری از سطح زمين اعلام شده بود اما در حال حاضر برد جديد برای اين سامانه، 75 و ارتفاع درگيری 30 كيلومتر اعلام شده است. 

سیستم راداری قوی این سامانه پدافندی با قابلیت جهش فرکانسی بالا ضمن رصد بخش وسیعی از شعاع خود توانایی مقابله با سامانه‌های جنگ‌ الکترونیکی دشمن را دارد.

سامانه پدافندی سوم خرداد یک سامانه مستقل محسوب می‌شود که تمامی سامانه‌های راداری، سامانه هدایت‌گر موشکی، موشک‌های زمین‌پایه بر روی شاسی خودروهای پرتابگر نصب‌شده و این سامانه درمجموع به‌طور مستقل فرآیند شناسایی، ره‌گیری، تعقیب و درگیری با اهداف را تا لحظه انهدام انجام می‌دهد و درواقع به‌صورت «شلیک کن فراموش کن» عمل می‌کند.

در رویکرد استفاده از سامانه سوم خرداد به عنوان پایه‌ای برای تولید یک سامانه دوربرد نیز مزیت‌هایی نظیر استفاده از سامانه اس-200 برای این منظور قابل تصور است زیرا در سوم خرداد نیز تمامی اجزاء سامانه شامل رادار، کنترل آتش، مخابرات و ارتباطات اجزاء سامانه با هم و با شبکه پدافند هوایی، زیرسامانه‌های پردازش، قابلیت‌های جنگ الکترونیک و سایر اجزاء کامل شده‌اند.

بنا بر این افزودن موشک‌هایی با برد بالاتر به این سامانه راه حل نسبتاً سریعی برای رسیدن به یک سامانه دوربرد است. خصوصاً توانمندی درگیری همزمان با چندین هدف نیز از ابتدا در این سامانه وجود داشته و در گام بعدی تنها به افزایش آن اقدام خواهد شد.

در کل امروز همه دنیا فهمیده اند ایران پتانسیل مناسبی برای جلوگیری از تجاوزها دارد. آمریکا نیز از این موضوع اطلاع دارد و به هیچ وجه  درگیر منازعه با ایران نخواهد شد. واشنگتن نمی‌خواهد دچار شکست‌های غیرقابل توجیه شود. آمریکا به سناریوی حل و فصل آنچه «مشکل ایران» خوانده می‌شود، ادامه خواهد داد. با این‌حال، این تنها ظاهر مسئله است. این سیاست با هدف بی‌اعتبار کردن ایران در سطح بین‌المللی دنبال می‌شود. اما در عمل، سناریوی نظامی اجرایی نخواهد شد، زیرا خود ترامپ و دار و دسته‌اش هم خوب می دانند که گزینه‌های روی میز ایران خیلی بیشتر از گزینه‌های روی میز آمریکاست. گزینه‌هایی که که بامداد پنجشنبه به خوبی رونمایی شد

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: اخبار سیاسی سپاه ارتش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۵۵۲۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ناسا یک پیام از فاصله ۲۲۵ میلیون کیلومتری زمین دریافت کرد

فضاپیمای «سایکی» ناسا یک پیام را به زمین منتقل کرده که از فاصله ۱۴۰ میلیون مایل دورتر آمده است.

به گزارش ایسنا، ناسا فاش کرده که زمین به تازگی یک پیام لیزری را از ۱۴۰ میلیون مایلی(۲۲۵ میلیون کیلومتری) دریافت کرده است اما پیش از اینکه منتظر دیدن بیگانگان باشیم، باید به یک توضیح ساده توجه کنیم.

به نقل از دیلی میل، پیام لیزری توسط فضاپیمای «سایکی»(Psyche) ناسا به زمین منتقل شد که در حال حاضر ۱۴۰ میلیون مایل دورتر از زمین قرار دارد. این فاصله ۱.۵ برابر فاصله زمین و خورشید است.

ناسا توضیح داد: این شاهکار چشمگیر می‌تواند راه را برای ماموریت‌های آینده به مریخ هموار کند. این دستاورد یک نگاه اجمالی را به نحوه استفاده کردن فضاپیماها از ارتباطات نوری در آینده ارائه می‌دهد و امکان انتقال داده‌ها، اطلاعات علمی پیچیده و تصاویر و ویدیوهای با کیفیت بالا را با سرعت بالاتر فراهم می‌کند که در حمایت از جهش بزرگ بعدی بشر یعنی فرستادن انسان به مریخ صورت می‌گیرند.

پیام لیزری توسط سیستم «ارتباطات نوری فضای عمیق»(DSOC) ناسا که در حال حاضر روی سفینه فضایی سایکی قرار دارد، به زمین فرستاده شد.

«میرا سرینیواسان»(Meera Srinivasan) سرپرست عملیات این پروژه در «آزمایشگاه پیش‌رانش جت» ناسا گفت: ما حدود ۱۰ دقیقه از داده‌های فضاپیما را در روز هشتم آوریل دریافت کردیم. این یک نقطه عطف مهم برای پروژه است که نشان می‌دهد چگونه ارتباطات نوری می‌توانند به سیستم فرکانس رادیویی فضاپیما متصل شوند.

این آزمایش اولین بار در دسامبر ۲۰۲۳ آغاز شد؛ زمانی که سایکی تنها ۱۹ میلیون مایل از زمین فاصله داشت. طی آن آزمایش اولیه، داده‌های آزمایشی با سرعت ۲۶۷ مگابیت در ثانیه منتقل شدند که با سرعت دانلود اینترنت پهن‌باند قابل مقایسه است.

اکنون که فضاپیما در فاصله بیش از هفت برابر دورتر قرار دارد، سرعت ارسال و دریافت اطلاعات کاهش یافته است. فضاپیما در جدیدترین آزمایش، داده‌ها را با سرعت ۲۵ مگابیت در ثانیه ارسال کرد.

اگرچه این سرعت ممکن است کم به نظر برسد اما ناسا می‌گوید که از هدف پروژه برای اثبات امکان‌پذیر شدن ارسال حداقل یک مگابیت در ثانیه بسیار بیشتر است. «کن اندروز»(Ken Andrews) مدیر عملیات پرواز پروژه در آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا گفت: اگرچه مقدار کمی از داده‌ها در یک بازه زمانی کوتاه منتقل شدند اما این واقعیت که ما اکنون چنین کاری را انجام می‌دهیم، از همه انتظارات ما فراتر رفته است.

پیش از این، ناسا برای برقراری ارتباط با ماموریت‌هایی که فراتر از زمین سفر می‌کنند، تنها از امواج رادیویی استفاده می‌کرد. ناسا توضیح داد: مانند فیبر نوری که جایگزین خطوط تلفن قدیمی روی زمین می‌شوند، جایگزین کردن ارتباطات رادیویی با ارتباطات نوری امکان انتقال داده در سراسر منظومه شمسی را با ۱۰ تا ۱۰۰ برابر ظرفیت کنونی سیستم‌های مورد استفاده فضاپیماها فراهم می‌کند. این امر به همراه پشتیبانی از تجهیزات علمی با وضوح بالاتر، مأموریت‌های اکتشافی انسانی و رباتیک آینده را بهتر امکان‌پذیر می‌کند.

انتهای پیام