به نقل از «ایرنا»

کشف پروتئینی که دیابت را معکوس می‌کند

تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۵۸۹۱۱

نتایج این مطالعه که توسط گروهی از محققان دانشگاه کلمبیا در کانادا و محققان موسسه کارولینسکا در سوئد انجام شد، همچنین نشان می دهد که این پروتئین می تواند از ابتلا به دیابت نوع ۲ پیشگیری کند.

از دهه ۱۹۸۰ شیوع جهانی دیابت تقریباً چهار برابر شده است.

طبق اعلام مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها در آمریکا، از هر ۱۰ نفر یک نفر دیابت نوع ۲ دارد؛ دیابت نوع ۲ شایع‌ترین نوع دیابت است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به تازگی گروهی از محققان دانشگاه کلمبیا در کانادا و موسسه کارولینسکا در سوئد به بررسی نقش یک پروتئین خاص در سلول‌های چربی پرداختند.

محققان متوجه شدند که در بدن افراد چاق یا افراد مقاوم به انسولین، ژن CD۲۴۸ به اندازه زیادی ساخته می‌شود. این مشاهده محققان را بر آن داشت تا نتیجه بگیرند که CD۲۴۸ می تواند به عنوان یک نشانگر حساس به انسولین عمل کند که از روش‌های فعلی حساس‌تر است.

سپس محققان در محیط آزمایشگاه فعالیت ژن CD۲۴۸ را در سلول‌های بافت چربی سفید انسان به‌طور مصنوعی کاهش دادند.

آنها از این آزمایشات نتیجه گرفتند که ژن CD۲۴۸ در بافت چربی سفید انسان نقشی را در رویه‌های سلولی ایفا می‌کند که به مقاومت انسولینی ناشی از مصرف بیش از حد و طولانی‌مدت انرژی منجر می‌شود. به ویژه محققان متوجه شدند که ژن CD۲۴۸ در نحوه پاسخگویی سلول‌ها به هیپوکسی (کم اکسیژنی) که مشخصه چاقی است، دست دارد. محققان سپس آزمایش‌های خود را بر روی الگوی موش انجام دادند. آنها از موش‌هایی استفاده کردند که بافت چربی سفید آنها فاقد ژن CD۲۴۸ بود. محققان در این آزمایش‌ها متوجه شدند که فقدان این ژن در بافت چربی سفید این موش‌ها، آنها را از ابتلا به مقاومت نسبت به انسولین و دیابت نوع ۲ محافظت می‌کند.

محققان متوجه شدند که موش‌ها در این آزمایشات حتی پس از مصرف یک رژیم غذایی پرچرب و چاق شدن به دیابت مبتلا نشدند.

موضوع مهم‌تر اینکه، موش‌هایی که ژن CD۲۴۸ کمی در سلول‌های چربی خود داشتند به نظر نمی‌رسید که دچار هیچ گونه عارضه جانبی شوند که این موضوع نشان می‌دهد در آینده هدف قرار دادن این پروتئین می‌تواند درمان موثری برای دیابت نوع ۲ باشد.

محققان در این آزمایش‌ها علاوه بر اثرات محافظتی کاهش CD۲۴۸، پتانسیل این ژن را به عنوان درمانی برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نشان دادند.

نتایج این مطالعه در مجله EBioMedicine منتشر شده است.

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۵۸۹۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خواص ظرف های ضد سرطانی

به گزارش خبرگزاری صداوسیما؛ مرکز سمنان،️ مس یک ماده معدنی کمیاب و ضروری برای بقا و زنده ماندن است. مس در همه بافت‌های بدن یافت می‌شود و در ساختن گلبول‌های قرمزخون و حفظ و نگهداری سلول‌های عصب و سیستم ایمنی نقش دارد. خواص مس برای بدن، می‌تواند به تشکیل کلاژن و جذب یون کمک می‌کند و در تولید انرژی نقش دارد. مس بیشتر در کبد، مغز، قلب و کلیه‌ها و عضله اسکلتی یافت می‌شود. مصرف کم و زیاد مس می‌تواند بر کارکرد مغز تاثیر بگذارد. کمبود مس با بیماری‌های آلزایمر، ویلسون و منکز (Menkes) ارتباط دارد. کمبود مس بندرت اتفاق می‌افتد، اما می‌تواند منجر به بیماری قلبی-عروقی و دیگر مشکلات شود.

خواص مس برای بدن
مس برای طیف زیادی از کارکرد‌های اعضای بدن ضروری است
کمبود مس بندرت اتفاق می‌افتد بجز در شرایط خاص مثل بیماری منکز (Menkes)
مصرف مکمل‌های مس معمولا ضرورتی ندارد و ممکن است منجر به بهم ریختن تعادل شود.
بهم ریختن تعادل مس با بیماری آلزایمر ارتباط دارد.
به افراد توصیه می‌شود که قبل از مصرف مکمل مس باید با پزشک مشورت کنند.


مزیت‌های مس برای سلامتی
مس یک ماده مفید و ارزشمند است که در موادغذایی یافت می‌شود. مس یک ماده مغذی ضروری برای بدن است. مس به همراه آهن به بدن کمک می‌کند تا گلبول‌های قرمزخون را بسازند و به سالم نگهداشتن استخوان ها، عروق خون، اعصاب و سیستم ایمنی و همچنین به جذب آهن کمک می‌کند. کافی بودن مس در رژیم غذایی می‌تواند به پیشگیری از بیماری‌های قلب و عروق و استئوپورز (پوکی استخوان) کمک کند.

مس برای سلامت قلب و عروق
پایین بودن سطح مس با بالارفتن کلسترول و فشارخون ارتباط دارد. یک گروه از محققان نشان دادند که مصرف مکمل‌های مس ممکن است برای برخی بیماران دچار نارسایی قلبی مطلوب باشد. مطالعات حیوانی، پایین بودن سطح مس را به CVD ارتباط دادند، اما هنوز مشخص نیست که آیا کمبود مس می‌تواند همین اثر را بر انسان‌ها داشته باشد.

فرستادن سیگنال به عصب
مس همانند یک ترمز یا سوییچ است که سلول عصب را کنترل می‌کند. اگر مقادیر زیادی مس وارد یک سلول شود، این ماده مغذی می‌تواند فرستادن سیگنال به عصب را کاهش دهد. وقتی سطح مس در این سلول افت می‌کند، فرایند ارسال سیگنال از سرگرفته می‌شود.

کارکرد سیستم ایمنی
مصرف بسیار کم مس می‌تواند منجر به نوتروپنیا (Neutropenia) شود. این بیماری نوعی کمبود گلبول‌های سفید خون یا نوتروفیل است که با عفونت مبارزه می‌کنند. یک فرد با سطح پایینی از نوتروفیل، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری عفونی است.

آشنا شویم با مکمل مولتی ویتامین مینرال: قرص مولتی کامپلیت هلث برست

استئوپورز (پوکی استخوان)
کمبود شدید مس با پایین آمدن تراکم موادمعدنی در استخوان و افزایش خطر استئوپورز (پوکی استخوان) ارتباط دارد. تحقیقات بیشتری نیاز است تا نحوه تاثیر کمبود مس بر سلامت استخوان و اینکه چگونه مکمل مس می‌تواند به پیشگیری و مدیریت استئوپورز کمک کند، مورد مطالعه قرار گیرد.

تولید کلاژن
مس نقش مهمی در حفظ و نگهداری کلاژن و الاستین دارد. دانشمندان چنین فرض کردند که مس ممکن است از خواص آنتی اکسیدانی برخوردار باشد و این ماده مغذی همراه با دیگر آنتی اکسیدان‌ها می‌تواند به پیشگیری از پیری پوست کمک کند. اگر سطح مس در بدن کافی نباشد، بدن نمی‌تواند بافت همبند آسیب دیده یا کلاژن که داربست استخوان را می‌سازد، جایگزین کند. این مسئله می‌تواند منجر به طیفی از مشکلات از جمله از کارافتادن مفصل شود، زیرا بافت‌های بدن بتدریج سست شده و تحلیل می‌روند.

آرتروز
مطالعات حیوانی نشان دادند که مس می‌تواند به پیشگیری یا به تاخیر انداختن آرتروز کمک کند و از همین رو مردم دستبند‌های مسی را به دور دست می‌بندند. با این حال هیچ مطالعه انسانی این موضوع را تایید نکرده است.

عمل آنتی اکسیدانی
مس می‌تواند از کارکرد آنتی اکسیدانی برخوردار باشد و به کاهش تولید رادیکال‌های آزاد کمک کند. رادیکال‌های آزاد می‌توانند به سلول‌ها و DNA آسیب بزنند که این منجر به سرطان و دیگر بیماری‌ها می‌شود.