نشست منامه مانند نشست‌های قبلی «مُرده» متولد شده است

به گزارش حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب، نشست اقتصادی بحرین به عنوان اولین گام در راستای اجرای طرح موسوم به «معامله قرن» قرار است طی روزهای ۲۵ و ۲۶ ژوئن (۴ و ۵ تیرماه) در منامه برگزار شود.

در همین راستا نشستی مطبوعاتی با حضور چند نفر از شخصیت‌های بحرینی برگزار در خبرگزاری فارس برگزار شد؛ افراد شرکت کننده «شیخ مرتضی السندی» از رهبران جریان «الوفاء»، «عبدالغنی خنجر» سخنگوی جنبش حق، «شیخ محمد حسن خجسته» از رهبران سیاسی و «شیخ عبدالله صالح» جانشین دبیرکل جمعیت عمل اسلامی بحرین بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شیخ عبدالله صالح در ابتدا بیانیه نشست امروز (یکشنبه) تحت عنوان بیانیه نشست مطبوعاتی گروه‌های معارض در بحرین در مخالفت با نشست منامه را قرائت کرد: نشست منامه در زمانی برگزار می‌شود که نظام آل‌خلیفه به گام‌های خود برای عادی‌سازی روابط با دشمن اسرائیلی شدت داده و پیش‌بینی می‌شود که آل‌خلیفه این گام‌ها در راستای عادی‌سازی روابط را با شناسایی کامل رژیم مصهیونیستی به سرحد خود برساند.

در ادامه این بیانیه آمده است: ما تأکید می‌کنیم که نظام آل‌خلیفه در بحرین چیزی جز یکی از ابزارهای عادی‌سازی روابط نیست و در پشت سرش کشورهای عربی دیگری نیز وجود دارند که آن (بحرین) را تحریک می‌کنند،‌ همه این کشورهای عربی از آمریکا دستور می‌گیرند، آمریکایی که با هماهنگی با رژیم اسرائیل، اوامر خود را به کشورهای عربی دیکته می‌کند.

شیخ صالح افزود، در این پیچ تاریخی خطرناک و همزمان با طرح موسوم به «معامله قرن» بر موارد فوق تأکید می‌کنیم:

اول: اقدامات نظام آل‌خلیفه در بحرین به نمایندگی از ملت بحرین و خواست آن نیست، ‌ملت بحرین همواره حامی مسأله فلسطین و ملت ‌آن بوده است؛ مسأله قدس، مسأله امت اسلام است؛ ملت بحرین به آزادسازی کامل فلسطین و عدم چانه‌زنی بر ذره‌ای از خاک فلسطین اعتقاد دارد.

دوم: به ایستادگی ملت بحرین و مخالفت با نشست منامه درود می‌فرستیم، به تمام احزاب، شخصیت‌های و سازمان‌های مخالف با این نشست درود می‌فرستیم، کسانی که با موضع یکپارچه خود بر ماهیت ملت بحرین تأکید کردند.

سوم: تأکید می‌کنیم که اقدامات نظام آل‌خلیفه، اقداماتی یکجانبه است که تحت حمایت غرب بویژه آمریکا و بریتانیا صورت می‌‌گیرد، سوای اینکه با سازمان اطلاعات رژیم صهیونیستی نیز در ارتباط است به این امید که جلوی تغییرات ریشه‌ای در بحرین و دست‌یابی ملت بحرین به آزادی و کرامت را بگیرد.

چهارم: دست‌های برادران فلسطینی و تمام کشورهایی که با برگزاری نشست منامه مخالفت و اعلام کردند در آن شرکت نمی‌کنند، می‌فشاریم. معتقدیم فلسطین، بزرگترین مسأله است و آزادسازی آن «ریشه نبرد» در منطقه است؛ اسرائیل نیز دشمن اول است که تمامی کشورهای و دولت‌های شریف باید به مقابله با آن تا آزادسازی کامل خاک فلسطین برخیزند.

***
شیخ عبدالله صالح در بخش پاسخگویی به سوالات اعلام کرد: بحرین در تاریخ معروف به «دروازه استعمار در خلیج (فارس)» است؛ البته منظور در اینجا «آل خلیفه» است، آل‌خلیفه از جمله نظام‌هایی است که بیشترین تعامل را با رژیم صهیونیستی دارد و در راستای آن تبلیغ می‌کند پس با توجه به تلاش‌های آل‌خلیفه این عجیب نیست که نشست مذکور در بحرین برگزار می‌شود، درست است که درخواست‌هایی از سوی آمریکا و سعودی نیز در این مورد وجود داشته آل‌خلیفه دروازه استعمار در منطقه است.

وی در ادامه درباره علت اینکه چرا تشکیلات خودگردان نیز در کنار گروه‌های مقاومت فلسطینی با نشست منامه مخالت کرده،‌ گفت: این نشست به فلسطینی‌ها (تشکیلات خودگردان به عنوان طرف رسمی در فلسطین) چیزی نمی‌شود و این نشست عقب‌نشینی از تمام مسائل مربوط به فلسطین و نیز عقب‌نشینی از تمام اصول ثابت فلسطین است، بنابراین تشکیلات خودگردان و ملت فلسطین با آن همراه نمی‌شوند، زیرا مسأله اصلی همان اشغال‌گری است که باید تمام شود.

 شیخ مرتضی السندی هم تأکید کرد، ملت بحرین حامی مسأله فلسطین و ملت آن است و عادی‌سازی روابط را با رژیم صهیونیستی که نظام آل‌خلیفه به آن روی آورده، مردود می داند. این عادی‌سازی روابط به هیچ وجه نشان دهنده اراده ملت بحرین نیست؛ ملت بحرین بارها موضع خود را تکرار کرده و در راه دفاع از مسأله فلسطین شهید داده است.

در ادامه نشست مذکور اعلام شد؛ نشست منامه به بیان «آیت‌الله عیسی قاسم» رهبر معنوی شیعیان بحرین نشست «ذلت و تسلیم» است که با مخالفت تمام طرف‌ها و گروه‌های فلسطینی برگزار می‌شود. در سال 1994 همزمان به شعله ورشدن «انتفاضه کرامه» (که در جریان آن 40 بحرینی شهید شدند) وزیر محیط زیست وقت رژیم صهیونیستی به بحرین سفر کرد و در پی انقلاب «14 فوریه» (خیزش کنونی ملت بحرین از 2011 تا کنون) دیدارهایی میان مقامات‌ آل‌خلیفه و صهیونیست‌ها در زمان‌های مختلف صورت گرفته است. در تمام پیچ‌های سیاسی و تاریخی دیده شده که‌ آل‌خلیفه برای کسب حمایت آمریکا و جامعه بین‌الملل، به گام‌های خود برای عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی شدت داده و نشست منامه نیز از همین گام‌هاست.

آنها تأکید کردند: ملت بحرین مانند دیگر ملت‌های جهان در برابر این طرح تسلیم نمی‌شود و آن را نمی‌پذیرد؛ نشست بحرین به نمایندگی از ملت بحرین نیست بلکه نشان‌دهنده مواضع آل‌خلیفه است. ملت بحرین با تمام سختی‌ها و سرکوب‌ها و حکم‌های ظالمانه صادر شده در حق آنها در کنار فلسطین است و معتقد است مسأله فلسطین همچنان مسأله اول جهان اسلام است.

در ادامه درباره علت اینکه چرا بحرین به عنوان میزبان نشست اقتصادی بحرین انتخاب شده، اعلام شد: این موضوع به دلیل هماهنگی میان آمریکا و رژیم صهیونیستی است همانگونه که شاهد این هماهنگی در رابطه با عربستان سعودی نیز هستیم. اینها در عادی‌سازی روابط با تل‌آویو را باز کرده‌اند؛ حتی عادی‌سازی روابط بحرین با رژیم صهیونیستی در نتیجه چراغ سبز عربستان صورت گرفت زیرا نظام آل‌خلیفه در بحرین استقلالی از خود ندارد و کاملا تابع سعودی و «محمد بن سلمان» ولی‌عهد این کشور است.

شخصیت‌های بحرینی افزودند: چند موضوع مطرح است آمریکایی‌ها خواهان عادی‌سازی روابط هستند، صهیونیست‌ها می‌بینند زمانی مناسب برای این موضوع و نابودی مسأله فلسطین و نیز منحرف کردن جهت «قطب‌نما» از نبرد با اسرائیل به سمت نزاع کشورهای عربی با ایران است و نظام آل‌خلیفه نیز می‌بیند زمانی مناسبت برای تقویت خود در برابر انقلاب هشت ساله ملت بحرین  است.

آنها تصریح کردند: طرح تکمیلی دولت دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا این است که عادی‌سازی روابط رخ دهد ، «معامله قرن» به مسأله فلسطین پایان دهد و تمام جهان و کشورهای منطقه‌ای را به سمت نزاع با ایران سوق دهد زیرا ایران به خاری در گلوی آمریکا تبدیل شده است.

در پایان این نشست اعلام شد: این نشست موفق نخواهد شد و مانند دیگر نشست‌ها قبل از تولد، مرده به دنیا آمده است. طرح‌های عادی‌سازی روابط با اسرائیل از زمان سفر «انور سادات» رئیس‌جمهور پیشین مصر به فلسطین اشغالی (۱۹۷۷) تا کنون بی‌فایده بوده است. مسأله فلسطین «اقتصادی» نیست بلکه مسأله «آزادسازی سرزمین» است که باید به صاحبان آن بازگردد، مسأله اصلی رژیمی است که در قلب کشورهای عربی کاشته شده و باید به جایی که آمده بازگردد.

معامله قرن، طرحی به پیشنهاد دولت آمریکا و رژیم صهیونیستی و حمایت عربستان، برای پایان منازعه «اسرائیل» با فلسطین و مقدمه‌ای برای عادی‌سازی روابط عربی اسرائیلی است. در این طرح و مذاکرات بعدی، مسئله آوارگان با «وطن جایگزین» در خارج از فلسطین اشغالی حل و «حق بازگشت» آوارگان فلسطینی به کشورشان برای همیشه لغو می‌شود.

انتهای پیام/
 

منبع: تقریب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۶۲۶۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا لایحه «ارتقای امنیت زنان» فمنیستی است؟

دکتر مجید دهقان معتقد است: لایحه فعلی ارتقا امنیت زنان، با وجود اشکالات جزئی، در نفی نگرش فمینیستی و با فاصله گرفتن از نگاه سنتی به دنیا آمد و در صورت تصویب برای اولین بار نگرش خاص گفتمان انقلابی را نمایندگی می‌کند. - اخبار اجتماعی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ حدود 12 سال از طرح لایحه امنیت زنان در مجلس می‌گذرد و با وجود اینکه رهبر انقلاب در دیداری که همین امسال با بانوان کشور داشتند بر تسریع رسیدگی به آن تأکید کردند همچنان لایحه امنیت زنان در راهروهای مجلس معطل مانده است. از یک سو برخی به آن برچسب فمنیستی بودن می‌زنند و از سوی دیگر تعداد قابل توجهی از فعالین انقلابی حقوق زنان از حقانیتش دفاع می‌کنند و آن را زاییده نگاه اصیل انقلاب اسلامی به زنان می‌دانند. هنوز چالش‌های زیادی میان موافقین و مخالفین لایحه وجود دارد. این روزها یک بار دیگر جزئیات لایحه امنیت زنان در صحن علنی مجلس بررسی شد. در همین راستا حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر مجید دهقان، عضو هیأت علمی پژوهشکده زن و خانواده در یادداشتی به ارائه دیدگاه خود در این زمینه پرداخته است که در ادامه از نظر می‌گذرانید.

گفتمان دینی از پیش از مشروطه تا دهه‌های بعدی در مسائل زنان دو ویژگی کلی داشت: اول این که مسأله‌اش دین بود و به مسئله زنان به عنوان اِشکالی بر دین می‌نگریست. دوم این که خانواده‌گرا بود با تفسیری که زنان را درون خانواده تعریف و با حضور اجتماعی زنان مخالفت می‌کرد.

اندیشه شهید مطهری نقطه عطف بود. مساله او در کتاب "نظام حقوق زن در اسلام" گرچه دین است ولی در "مساله حجاب" دغدغه زنان را دارد، البته تنها زنان دیندار و نه همه زنان. تأکید او بر خانواده نیز سر از پرده‌نشینی زن در نمی‌آورد.

دوران کلی‌گویی درباره الگوی سوم تمام شده است / برچسب فمنیستی زدن به لایحه تأمین امنیت زنان از سوی نوتحجرگرایان

سر و صدای انقلاب بلند شد و در گفتمان نوپای انقلاب نیز خانواده‌گرایی با پرده‌نشینی تمایزی جدی داشت. اضافه بر این که مساله آن عموم زنان بود نه تنها زنان دیندار و این یک پله بالاتر از اندیشه شهید‌مطهری بود. به همین دلیل انقلاب برای زنان جذابیت داشت همان‌گونه که انقلاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله برای زنان جذاب بود.

پس از انقلاب اما پیگیری امور زنان دو پاره شد.  "مساله زنان" را گفتمان خط امام و بعداً اصلاحات به دوش کشید و به ناکجاآباد برد و "مسأله خانواده" را گفتمان اصول‌گرایی نمایندگی کرد و به مفهوم سنتی آن فهمید. این وسط گفتمان انقلاب بی‌نماینده ماند.

سالی یکبار رهبر انقلاب نگرش گفتمان انقلاب را درباره زنان یادآوری و مسأله زنان را جدای از مسأله خانواده (و نه در ستیز با آن) طرح می‌کند ولی بدنه این گفتمان راه خودش را می‌رود. روایت سرِ گفتمان با بدنه آنان ناسازگار است. سَر، گفتمان انقلابی در حوزه زنان را تقویت می‌کند و بدنه گفتمان سنتی را. جوانانی هم که همسو با روایت گفتمان انقلاب هستند دستی در قدرت ندارند.

این که بدنه گفتمان دینی بدون نیاز به مداخله رهبر انقلاب به شدت لایحه حجاب را پیگیری می‌کند و آن را با مداخله حاکمیتی و جرم‌انگاری حداکثری تا تصویب نهایی همراهی می‌کند ولی لایحه ارتقا امنیت زنان را به اغما می‌برد تا دوباره با اشاره آقا در سخنرانی عمومی به راه بیفتد ریشه در همین امر دارد. حجاب مسأله گفتمان دینی سنتی است ولی امنیت زنان نه.

لایحه فعلی ارتقا امنیت زنان، با وجود اشکالات جزئی، در نفی نگرش فمینیستی و با فاصله گرفتن از نگاه سنتی به دنیا آمد و در صورت تصویب برای اولین بار نگرش خاص گفتمان انقلابی را نمایندگی می‌کند. این طفل نوپا درگفتمان انقلاب اما در برابر گفتمان پرقدرت سنتی بی‌دفاع است، اشارات سالیانه رهبری مگر رمقی به آن دهد. آیا مجلسِ حاضر در هفته‌های نزدیک به انتخابات توان آن را دارد که راوی گفتمان انقلاب اسلامی در مساله زنان باشد؟

خلقی در حال تماشای این نزاعند. جوانانِ نگران ولی امیدوار به آینده، زنان بی‌پناهِ درگیر خشونت و حتی زنان انقلابی و وفادار به گفتمان انقلاب. آیا مجلس یازدهم بالاخره مسأله زنان را به رسمیت می‌شناسد و پناهی در این دوران بی‌پناهی برای آنان خواهد بود؟ چشمی امیدوار و دیگری بیمناک است.

پایان پیام/