کشف پروتئینی که اثر دیابت نوع ۲ را معکوس میکند
تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۶۳۷۳۰
پژوهشگران در بررسیهای جدید خود در مورد دیابت دریافتند که شاید نوعی پروتئین بتواند در معکوس کردن اثر دیابت نوع دو موثر باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال نیوز تودی، پژوهش جدیدی نشان میدهد که هدف قرار دادن نوعی پروتئین در سلولهای چربی موشها، میتواند دیابت نوع دو را معکوس کند. همچنین نتایج این پژوهش نشان میدهند که این پروتئین میتواند جلوی پیشرفت دیابت را بگیرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اقدامات مربوط به پیشگیری از بیماری دیابت از سال ۱۹۸۰ تاکنون چهار برابر شده است. به گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، از هر ۱۰ نفر یک نفر به دیابت نوع دو مبتلاست که شایعترین نوع دیابت است. همچنین از هر سه نفر، یک نفر به اختلال "پیش دیابت"(prediabete) مبتلاست که زمینه را برای ابتلای افراد به بیماریهای قندی فراهم میکند.
ابتلاء به دیابت نوع دو میتواند خطر ابتلاء به اضافه وزن را نیز در پی داشته باشد که یکی از خطرات ابتدایی ابتلاء به دیابت است.
انسولین، هورمونی است که سطح قند خون را تنظیم میکند. بدن افراد مبتلا به دیابت نوع دو، به این هورمون واکنش نشان نمیدهد و یا آن را به مقدار کافی تولید نمیکند. اگرچه تغییر در مصرف دارو و سبک زندگی میتوانند به تنظیم سطح انسولین و کنترل دیابت کمک کنند اما هیچ درمان قطعی برای این مشکل وجود ندارد و پژوهشگران هنوز در پی کشف راه حلهای بهتری هستند.
اخیراً گروهی از پژوهشگران "دانشگاه بریتیش کلمبیا"(UBC) در کانادا و "مؤسسه کارولینسکا"(KI) در سوئد، نقش نوعی پروتئین خاص را در سلولهای چربی مورد بررسی قرار دادند.
بافت چربی سفید
هنگامی که کالری، بیش از حد نیاز به بدن برسد، نوعی چربی موسوم به "بافت چربی سفید"(WAT) گسترش مییابد تا انرژی اضافه را به صورت چربی ذخیره کند اما اگر بدن، انرژی بیش از حد نیاز خود را دریافت کند، قدرت سازگاری با آن را نخواهد داشت و نهایتاً در برابر انسولین مقاومت خواهد کرد.
پژوهشگران دریافتند که نوعی گلیکوپروتئین موسوم به "CD۲۴۸" میتواند بر بافت چربی سفید مؤثر باشد و نهایتاً گسترش دیابت نوع دو را تحت تأثیر قرار دهد. آنها پیش از این CD۲۴۸ را در رابطه با رشد و التهاب تومور مورد بررسی قرار داده بودند اما هیچکس نقش آن را در ابتلاء به دیابت نوع دو بررسی نکرده بود.
پژوهشگران، ابتدا بیان ژن را در بافت چربی سفید انسانهای لاغر، چاق، افراد مبتلا به دیابت و افرادی که به دیابت مبتلا نبودند، تحلیل کردند. در این بررسی مشخص شد ژن CD۲۴۸ در کسانی که اضافه وزن دارند و یا بدن آنها در برابر انسولین مقاوم است، بیش از حد کار میکند؛ در نتیجه این پروتئین بیش از اندازه تولید میشود. پژوهشگران، از این کشف نتیجه گرفتند که شاید CD۲۴۸ مانند نشانگر زیستی حساسیت نسبت به انسولین عمل کند و حساسیت بیشتری نسبت به روشهای پیشین داشته باشد.
پژوهشگران در مرحله بعد و طی بررسیهای آزمایشگاهی توانستند فعالیت CD۲۴۸ را در سلولهای بافت چربی سفید انسان کاهش دهند. آنها از این آزمایشها نتیجه گرفتند که CD۲۴۸، نقش مهمی در فرآیندهای سلولی دارد و میتواند به مقاومت در برابر انسولین و مصرف بیش از حد انرژی منجر شود. همچنین دریافتند که CD۲۴۸، در نحوه واکنش سلولها نسبت به "کماکسیژنی" یا "هیپوکسی"(hypoxia) نیز نقش دارد.
آزمایش روی موشها
پژوهشگران، آزمایش خود در مورد این پروتئین را روی موشها انجام دادند. آنها از موشهایی استفاده کردند که فاقد ژن مؤثر در کدگذاری CD۲۴۸ برای بافت چربی سفید بودند و در آزمایشهای خود دریافتند که این موشها در برابر ابتلاء به مقاومت انسولینی و دیابت نوع دو محافظت میشوند.
این موشها حتی هنگامی که رژیم غذایی با چربی بالا داشتند و دچار اضافه وزن بودند، به دیابت مبتلا نشدند. موشهایی که میزان پروتئین CD۲۴۸ در سلولهای چربی آنها کاهش یافت، هیچ پیامد بدی را تجربه نکردند و نشان دادند که هدف قرار دادن این پروتئین میتواند درمان مؤثری در آینده باشد.
پژوهشگران علاوه بر اثرات محافظتی CD۲۴۸، موفق شدند ظرفیت آن را در درمان افراد مبتلا به دیابت نوع دو نشان دهند.
دکتر "ادوارد کانوی"(Edward Conway)، از نویسندگان این پژوهش گفت: نکته جالب در مورد یافتههای ما این است که حساسیت نسبت به انسولین در موشهای مبتلا به دیابت میتواند با کاهش سطح CD۲۴۸ در سلولهای چربی بهبود یابد و حتی هنگامی که آنها به اضافه وزن مبتلا هستند، این شرایط پا بر جاست.
درمان انسان
اگرچه یافتههای این پژوهش، برای درک نحوه ابتلاء به دیابت نوع دو مؤثر هستند اما پژوهشگران بر ضرورت انجام دادن پژوهشهای بیشتر تاکید دارند.
کانوی افزود: اگرچه یافتههای کنونی ما بسیار جذاب هستند اما هنوز راه زیادی برای کشف درمانهای جدید در پیش داریم. هدف ما این است که نحوه عملکرد پروتئین CD۲۴۸ را درک کنیم تا بتوانیم داروهای مؤثری ارائه دهیم که میتوانند سطح این پروتئین را در بدن کاهش دهند و یا عملکرد آن را تنظیم کنند.
انجام دادن این آزمایش روی انسان و ارائه راههای درمانی برای انسانها، فرایندی طولانی و پر هزینه خواهد بود. این پژوهش، راه جدیدی برای ارزیابی مقاومت در برابر انسولین، پیشگیری از پیشرفت و حتی معکوس کردن دیابت نوع دو ارائه میدهد.
این پژوهش، در مجله "EBioMedicine" به چاپ رسید.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: دیابت نوع 2 پروتئین انسولین قند خون
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۶۳۷۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ناسا یک باکتری جهشیافته و خطرناک را در فضا کشف کرد
ناسا از کشف ۱۳ سویه از یک باکتری جهشیافته در «ایستگاه فضایی بینالمللی» خبر داد که عامل عفونت خونی فضانوردان است.
به گزارش ایسنا، کشف جدید ناسا ممکن است شبیه به طرح یک فیلم جدید درباره بیگانگان به نظر برسد، اما این آژانس فضایی در واقعیت یک باکتری جهشیافته را در فضا پیدا کرده است.
پژوهشگران ناسا ۱۳ سویه را از باکتری «انتروباکتر بوگاندنسیس» (Enterobacter Bugandensis) کشف کردند که با بروز عفونتهای خونی در «ایستگاه فضایی بینالمللی» مرتبط هستند. این عفونتها میتوانند سلامتی فضانوردان را به خطر بیندازند.
محیط ناملایم ایستگاه فضایی بینالمللی مانند سطوح بالاتر دیاکسید کربن، به جهش باکتریها منجر میشود و وقتی باکتریها در معرض ریزگرانش قرار میگیرند، میتوانند در برابر آنتیبیوتیکها مقاومت کنند.
این باکتریها از فضانوردان استفاده کردند تا به آزمایشگاه مداری برسند و اکنون پژوهشگران هشدار دادهاند که ریزگرانش میتواند بر سلامتی فضانوردان تأثیر بگذارد و آنها را مستعد ابتلا به عفونت ناشی از باکتریها کند.
این جهش باعث شد که باکتریها در گروه پاتوژنهای «ESKAPE» قرار بگیرند. این گروه دربردارنده باکتریهایی است که عامل اصلی عفونت هستند و در برابر مراقبتهای پزشکی مقاومت میکنند.
این باکتریها با بروز عفونتهای شدید مانند عفونت خونی نوزادان موسوم به «سپسیس نوزادی» (Neonatal Sepsis) مرتبط هستند. عفونتهای ناشی از انتروباکتر میتوانند به بروز سپسیس، عفونتهای دستگاه ادراری، عفونتهای پوست و بافتهای نرم و همچنین «اندوکاردیت» (Endocarditis) منجر شوند که یک التهاب تهدیدکننده زندگی است.
پژوهشگران برای اولین بار در سال ۲۰۱۹ هنگام انجام دادن یک بررسی گسترده روی قارچها و باکتریهای ساکن در ایستگاه فضایی بینالمللی، ریزارگانیسمهایی را در بدن فضانوردان کشف کردند، اما اخیرا توانستند باکتریهای انتروباکتر بوگاندنسیس پیشرو را شناسایی کنند. آنها ۱۳ سویه از این باکتری را در سه قسمت از ایستگاه فضایی بینالمللی شناسایی کردند؛ چهار سویه در سیستم گردش هوا، یک سویه در دستگاه ورزشی و هشت سویه در حمام.
پژوهشگران در طول تحقیقات خود، به جای مقایسه کردن باکتریهای انتروباکتر بوگاندنسیس یافتشده در ایستگاه فضایی بینالمللی با تغییرات روی زمین، سه گام را برای شناسایی جهش باکتری برداشتند.
آنها ابتدا بررسی کردند که چگونه ژنوم باکتری و عملکرد آن در طول انطباق با محیط ناملایم فضا تغییر کرده است. این تعییرات پیش از رفتن به مرحله دوم رخ دادند. پژوهشگران در مرحله دوم، فراوانی جمعیت انتروباکتر بوگاندنسیس را در ایستگاه فضایی بینالمللی شناسایی کردند. در نهایت، پژوهشگران به بررسی تعاملات متابولیکی میان باکتریها پرداختند که به سایر ریزارگانیسمها در زنده ماندن و رشد کردن کمک میکنند.
ناسا گزارش داد: یافتههای این پژوهش نشان میدهند که در شرایط ناملایم، سویههای جداشده از ایستگاه فضایی بینالمللی جهش مییابند و از نظر ژنتیکی و عملکردی در مقایسه با همتایان زمینی خود متمایز میشوند. این سویهها طی بررسیها توانستند به مرور زمان به مقدار قابل توجهی در ایستگاه فضایی باقی بمانند. ژنومهای موجود در ایستگاه به طور میانگین ۴۵۶۸ ژن را نشان دادند که تعداد آنها به طور قابل توجهی بیشتر از میانگین ۴۴۱۶ ژن موجود در ژنومهای روی زمین است.
پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که سویههای جهشیافته، ژنهای کاملا متفاوتی دارند و این ژنها ممکن است به ایجاد توانایی مقاومت در برابر چند دارو منجر شده باشند.
اگرچه یک گونه از انتروباکتر بوگاندنسیس روی زمین وجود دارد، اما شرایط ناملایم محیط ایستگاه فضایی بینالمللی مانند ریزگرانش، تابش خورشیدی و افزایش سطح دیاکسید کربن باعث میشوند که باکتریها برای زنده ماندن جهش یابند.
این پژوهش نشان میدهد که عوامل دیگری مانند تهویه، رطوبت و فشار هوا ممکن است به رشد باکتریهای انتروباکتر بوگاندنسیس کمک کرده باشند. همچنین، این پژوهش نشان میدهد که سویه باکتریایی میتواند با سایر ریزارگانیسمهای موجود در ایستگاه فضایی بینالمللی همزیستی داشته باشد و به بقای آنها کمک کند.
پژوهشگران با مطالعه چگونگی زنده ماندن ریزارگانیسمها در محیط ناملایم ایستگاه فضایی بینالمللی گفتند: این پژوهش، روزنههایی را به روی اقدامات پیشگیرانه مؤثر برای حفظ سلامتی فضانوردان باز میکند.