به نقل از «اکوفارس»

ایرانیان، مصرف کننده ارزان‌ترین آب از طریق یارانه‌های انرژی هستند

تاریخ انتشار: ۳ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۷۰۴۶۴

به گزارش اکوفارس به نقل از ایسنا، رضا اردکانیان در همایش ملی سازگاری با کم آبی با بیان این که مساله آب در ایران چندین دهه پیش آغاز شد اظهار کرد: وضعیتی که امروز شاهد آن هستیم محصول انباشت تاریخی انتخاب‌های ما است که البته تحت تأثیر تغییرات اقلیمی نیز قرار گرفته است.

وی افزود: مسأله‌ای را که چندین دهه قدمت دارد و به تدریج حاصل شده فقط از طریق راهبردهای دوراندیشانه و زمان بر می‌توان بررسی و تعدیل کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وزیر نیرو با بیان این که کارگروه ملی سازگاری با کم آبی به پیشنهاد مشترک وزارت‌خانه‌های نیرو، جهاد کشاورزی، کشور و صنعت و معدن و تجارت و سازمان‌های حفاظت از محیط زیست و برنامه و بودجه صورت گرفت اظهار کرد: در نهایت به استناد اصل ۱۳۸ قانون اساسی در جلسه ششم اسفند سال ۱۳۹۶ به تصویب هیأت وزیران رسید.

هدف از تشکیل این کارگروه که متعاقباً سازمان هواشناسی کشور نیز به آن اضافه شد هماهنگی و انسجام در برنامه‌های سازگاری با کم آبی در سطح کشور و متعادل سازی منابع و مصارف آب بوده است.

ایران یک سوم میانگین جهانی بارش دارد

وزیر نیرو در ادامه با بیان این که چند واژه کلیدی وجود دارد که اصلی ترین آن مفهوم سازگاری است گفت: سازگاری به این معنا است که باید شرایط اقلیمی ایران را مبنای هرگونه راهبرد، برنامه و اقدام در بهره برداری از منابع آب قرار داد.

اردکانیان ادامه داد: انواعی از سرنوشت وجود دارد و ایران هم دارای سرنوشت اقلیمی خاص خود است اقلیمی که یک سوم میانگین جهانی بارش دارد، توزیع بارش‌ها در آن به لحاظ جغرافیایی و زمانی نامتوازن است و به طور تاریخی بر زیست مبتنی بر کم آبی اتکا کرده است. این سرنوشت اقلیمی قابل تغییر نیست و نمی‌توان آن را به پرآبی بدل کرد.

وی با تاکید بر اینکه کارگروه برای مقابله یا تغییر کم آبی ایجاد نشده است توضیح داد: کم آبی وضعیت کم و بیش ثابتی است که تغییرات سالیانه یا دوره‌ای در میزان بارش‌ها نیز آن را ماهیتاً تغییر نمی‌دهد و نتیجه طبیعی این است که ساکنان این عرصه از جهان باید خود را با این وضعیت سازگار کنند. اصل کم آبی را بپذیرند و متناسب با آن دانش‌ها و ابزارها را به کار گیرند تا پایداری منابع آب را تضمین کنند.

وزیر نیرو ادامه داد: بنابراین سازگاری با کم آبی به معنی کنار هم قرار گرفتن سرنوشت اقلیمی، نبود ساختارهای سازمانی سازگار با فعالیت میان بخشی، نبود ساختارهای حقوقی – قانونی مبتنی بر مسئولیت مشترک در قبال پایداری منابع آب، تدوین سیاست‌های بلند مدت مبتنی بر پایداری بدون تمهید کردن ملزومات اقتصادی، اجتماعی، مدیریتی و سیاسی تحقق آنها و فقدان شفافیت و پاسخگویی کافی در نظام نهادی مدیریت منابع آب است.

اردکانیان با بیان این که صحبت کردن از ضعف مدیریت بر بستر مدیریت منابع آب نیازمند تصریح بیشتر است اظهار کرد: مدیریت در عرصه‌ی منابع آب به معنای تدوین تابع هدف چند منظوره‌ای است که در آن متغیرهای اجتماعی، اقتصادی، فنی، حقوقی، اقلیمی، سیاسی، و امنیتی نقش ایفا می‌کنند.

اردکانیان تاکید کرد: ضعف مدیریت در چنین بستری به معنای نادیده گرفتن هر یک از این ابعاد تابع هدف و متعاقب آن تحمیل هزینه بر پایداری منابع آبی و بهره مندی ذینفعان است. همچنین نظام مدیریت منابع آب کشور فاقد نظام تولید متناسب با نیازمندی‌ها است.

وی در ادامه با بیان اینکه نظام مدیریت منابع آب کشور فاقد نظام تولید، جمع آوری پردازش و انتشار دادهای منبع و مصارف آب متناسب با نیازمندی‌های امروز کشور است گفت: رسیدن به اجماع و تحقق رویکرد همه با هم در مدیریت منابع آب نیازمند داشتن داده‌هایی تا حد ممکن متقن است. که زمینه ساز وفاق همه ذینفعان باشد و بر اساس آنها بتوان برنامه ریزی دقیق مدیریت منابع و همچنین سنجش و پایش تغییرات بر اثر اجرای اقدامات را انجام داد.

بررسی عوامل مختلف در کم آبی

وی در ادامه با بیان این که کم آبی عوامل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دارد توضیح داد: عوامل اجتماعی و اقتصادی شامل نابسامانی اقتصاد آب و توهم ارزانی آن است. ایرانیان که در طول تاریخ مصرف کننده گران‌ترین آب از طریق قنات‌ها بوده‌اند در چند دهه اخیر به مصرف کننده‌ی ارزان‌ترین آب از طریق یارانه‌های انرژی و سرمایه گذاری عظیم دولتی در زیر ساخت‌های فناورانه بهره برداری از منابع آب تبدیل شده‌اند.

اردکانیان ادامه داد: کاربری نامناسب اراضی، سطح زندگی پرآب طلب، سرمایه گذاری ناکافی برای توسعه زیر ساخت‌های سازگاری با کم آبی و برنامه ریزی بهره برداری از منابع آبی حوزه‌های آبریز بر اساس فرض فراوانی با کم توجهی به مسائل محیط زیستی از دیگر عوامل اقتصادی و اجتماعی محسوب می‌شود.

به گفته‌ی وی مداخلات سیاسی در امور کارشناسی مربوط به مدیریت منابع آب غلبه وجه سازه‌ای در وجه غیر سازه‌ای، در مدیریت منابع آب از عوامل سیاسی کم آبی هستند.

وی ادامه داد: ما در شرایطی که این ساز و کارها امروز فعال هستند از رویکرد جدید سازگاری با کم آبی سخن می‌گوئیم به این معنا که باید از طریق فراگیر کردن گفتمان سازگاری با کم آبی به نیروی اجتماعی لازم برای تعدیل ساز و کارهای قابلیت‌ها و ظرفیت‌های استفاده از فلسفه سازگاری با کم آبی انرژی بیشتری در مسئولان، نخبگان، فعالان محیط زیستی و علاقمندان به پایدار سازی منابع آب ایجاد کنیم تا با تلاش بیشتری در مسیر تحقق سازگاری با کم آبی فعالیت صورت گیرد.

      

منبع: اکوفارس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۷۰۴۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تیغ شدت مصرف انرژی روی گلوی اقتصاد ایران

بررسی روند شدت مصرف انرژی در ایران و جهان طی ۳۰ سال گذشته نشان می‌دهد درحالی که جهان به سمت کاهش شدت مصرف انرژی حرکت کرده، این مسیر در ایران بالعکس طی شده و بر خلاف جهان، به سمت افزایش شدت مصرف انرژی حرکت کرده‌ایم. - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، اقتصاد روبه‌توسعه ایران یک پاشنه آشیل بزرگ دارد و آن هم "شدت مصرف انرژی" است. شدت بالای مصرف انرژی در ایران، فقط به‌معنای این نیست که ایرانی‌ها مردمی مُسرف هستند، بلکه بیشتر نشان‌دهنده این است که ساختار فعلی حاکم بر توزیع و مصرف انرژی در ایران، ساختار ناکارآمدی است که منجر شده بیش از نیاز طبیعی هر فرد، انرژی مصرف شود و عمده مصارف انرژی کشور در بخش غیرمولد باشد.

در ایران روزانه بر اساس ارزش حرارتی، به طور متوسط معادل 7 میلیون بشکه انرژی مصرف می‌کنیم و درحالی‌که چهارمین مصرف کننده گاز جهان و دوازدهمین مصرف کننده نفت جهان هستیم و در مجموع مصارف نفت و گاز ششمین رتبه مصرفی را در جهان داریم، اقتصاد ما اقتصاد بیست و پنجم جهان است. این آمار به‌معنای این است که انرژی را به‌حجم بسیار زیاد مصرف می‌کنیم اما این مصارف بالا، نقشی در رشد اقتصادی کشور ندارد.

ایران با داشتن بیشترین ذخایر نفت و گاز جهان، توانمندی مبتنی بر دانش روز در صنعت برق و گاز، وجود زیرساخـت‌های منحصربه‌فرد در انتقال و توزیع برق و گاز و نیروی توانمند انسانی باید از "انرژی" به عنوان یک نقطه قوت در معادلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور منتفع شود، اما اکنون دچار ناترازی در بخش‌های مختلف مرتبط با انرژی هستیم و به‌عبارتی "انرژی" به جای نقطه قوت، به‌نقطه ضعف کشور تبدیل شده است.

شدت بالای مصرف انرژی که شامل مصارف بیش‌از نیاز در بخش‌های غیرمولد و مصارف غیربهینه در بخش‌های مولد است، دلیل تبدیل شدن "انرژی" به نقطه ضعف کشور به‌جای اتکای اقتصاد به "انرژی" به عنوان نقطه قوت است.

بررسی روند شدت مصرف انرژی در ایران و جهان در طی 30 سال نشان می‌دهد درحالی که جهان به سمت کاهش شدت مصرف انرژی حرکت کرده، این مسیر در ایران بالعکس طی شده و بر خلاف جهان، به سمت افزایش شدت مصرف انرژی حرکت کرده‌ایم.

همانطور که در نمودار بالا مشخص است، شدت مصرف انرژی در ایران در 30 سال اخیر رشدی 85درصدی داشته است؛ درحالی که متوسط شدت مصرف انرژی در همین مدت در جهان کاهشی بوده است.

در سال 1389 مصوب شد که شدت مصرف انرژی کشور در برنامه پنجم توسعه 50درصد کاهش یابد و بعد از عدم تحقق این امر، همین تکلیف برای برنامه ششم توسعه مشخص شد که آن هم محقق نشد.

از دلایل عدم تحقق کاهش شدت مصرف انرژی، با وجود طرح‌ها و برنامه‌های متعددی که تدوین و اجرایی شده، "ارزان‌بودن انرژی" در ایران است. حامل‌های انرژی امروزه مهمترین فاکتور اقتصادی هر جامعه‌ای محسوب می‌شوند و در کشورهای مختلف جهان، از همسایگان آسیایی ما تا کشورهای اروپایی و امریکایی، حامل‌های انرژی به‌گونه‌ای قیمت‌گذاری شده که مصرف کننده چه در خانه‌ها و چه در بخش‌های تجاری و صنعتی، "بهینه‌سازی مصرف" را در اولویت خود قرار می‌دهد.

در ایران اما ارزان‌بودن انرژی موجب شده در هیچ‌کدام از بخش‌های مصرفی، چه در نگاه مردم در خانه‌ها و چه در بخش صنعت و ... "بهینه‌سازی مصرف انرژی" و "ارتقای بهره‌وری در بخش انرژی" اولویت نداشته باشد.

اگر در پایان هر سال مطابق تورم اعلامی بانک مرکزی و یا مرکز آمار ایران، میزان انرژی‌بها نسبت به تعرفه‌های سالانه در سال بعد افزایش یابد، این به‌معنای ثابت ماندن تعرفه‌های انرژی است اما اگر مطابق با آنچه در یک دهه اخیر در ایران حاکم بوده، تعرفه‌ها برای سالهای متمادی بدون تغییر باقی بماند، بر اساس تورم دو رقمی که در جامعه وجود دارد، هر ساله سهم هزینه‌های انرژی در سبد خانوار در حال کاهش است و به‌عبارتی فاکتور مهم انرژی که مصارف بی‌رویه و غیربهینه، آن‌را به پاشنه آشیل اقتصاد کشور تبدیل کرده، سال‌به سال در ایران در حال ارزان‌تر شدن است.

انتهای پیام/