بهترین روغن برای کبد چرب چیست؟

مطالعه جدید انجام شده توسط پروفسور لوییس و همکارانش نشان می دهد نوع روغنی که ما در رژیم غذایی خود مصرف می کنیم می تواند بعدها بر روی کیفیت زندگیمان تاثیر بگذارد.

به گزارش مشرق، به خاطر مزایای زیادی که برای سلامتی انسان دارد مشهور و شناخته شده است اما پژوهش های جدید نشان می دهد که مصرف طولانی مدت روغن ماهی یا روغن آفتابگردان ممکن است خطر کبد چرب را بعدها در زندگی افراد افزایش دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتر بخوانید:

۱۲ خوراکی که نباید یخ بزنند

با مطالعه ای که بر روی موش ها انجام شد، محققان دریافتند که مصرف طولانی مدت روغن آفتابگردان یا روغن ماهی می تواند کبد را به گونه ای تغییر دهد که در مقابل استئاتوهپاتیت غیرالکلی (NASH) آسیب پذیر باشد. استئاتوهپاتیت غیرالکلی یک نوع حاد و جدی از بیماری کبد چرب غیر الکلی است.

روغن ماهی

جوزه لوییس استاد فیزیولوژی در دانشگاه گرانادا در اسپانیا و همکارانش اخیراً گزارش یافته های خود را در مجله Nutritional Biochemistry به چاپ رسانده اند. تخمین زده می شود حدود ۲۰ درصد افرادی که در ایالت متحده آمریکا زندگی می کنند و کبد چرب غیر الکلی دارند؛ استئاتوهپاتیت غیرالکلی نیز داشته باشند. این شرایط با افزایش سن به یک موضوع رایج تبدیل می شود.

بیماری استئاتوهپاتیت غیرالکلی بر اساس تجمع چربی در کبد شناخته می شود که با مصرف الکل ایجاد نمی گردد.

التهاب و اسیب به سلول های کبدی جزو نشانه های این بیماری محسوب می گردد. آسیب به کبد که در استئاتوهپاتیت غیرالکلی دیده می شود می تواند خطر سیروز کبدی و ابتلا به سرطان کبد را در فرد افزایش دهد.

برخی از فاکتورهای خطر کلیدی برای استئاتوهپاتیت غیرالکلی در برگیرنده اضافه وزن داشتن و چاقی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت نوع ۲ است که معمولاً چنین فاکتورهایی با داشتن رژیم غذایی مناسب یا نامناسب تحت تاثیر قرار می گیرند.

مطالعه تاثیر چربی های مربوط به رژیم غذایی بر روی کبد:

مطالعه جدید انجام شده توسط پروفسور لوییس و همکارانش نشان می دهد نوع روغنی که ما در رژیم غذایی خود مصرف می کنیم می تواند بعدها بر روی کیفیت زندگیمان تاثیر بگذارد.

محققان برای رسیدن به این نتایج، تاثیرات چربی های مختلف موجود در رژیم غذایی را تجزیه و تحلیل کردند. این چربی ها دربرگیرنده روغن حاصل از روغن آفتابگردان، روغن ماهی، روغن زیتون فوق بکر بود.

برای بررسی جزییات، این تیم نگاهی به تاثیر مصرف طولانی مدت هر کدام از این روغن ها انداختند و ساختار آنها بر روی کبد موش ها و نیز تاثیرشان بر روی فیبروز کبدی، استرس اکسیداتیو و سایر موارد را بررسی کردند.

استرس اکسیداتیو به عنوان عدم تعادل موجود بین رادیکال های ازاد( مولکول هایی هستند که می توانند به سلول های سالم اسیب وارد کنند) و توانایی بدن برای خنثی کردن این مولکول ها و پیشگیری از اثرات مضرشان، شناخته و تعریف می شود. تلومر پایانه هایی در انتهای هر رشته از DNA هستند که از کروموزم های ما محافظت می کنند.

هر چقدر تلومر ما کوتاه تر باشد، خطر آسیب به سلول ها بیشتر می شود. مطالعه انجام شده نشان داد، کاهش در طول تلومر نقش مهمی در پیری سلولی و بیماری های مرتبط با افزایش سن دارد. تلومرهایی که بسیار طولانی هستند هم می توانند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند. علاوه بر این، تیم تحقیقاتی تلاش کردند نحوه درگیر شدن کبد با روغن های مصرف شده در رژیم غذایی را هم مورد بررسی قرار دهند.

 

روغن زیتون گزینه بهتری برای داشتن کبد سالم است:

محققان نه تنها دریافتند که چربی کبد با افزایش سن در آن تجمع پیدا می کند بلکه نشان دادند نوع چربی که در کبد تجمع پیدا می کند تحت تاثیر نوع چربی است که ما در رژیم غذایی خود مصرف می کنیم. این موضوع بدین معنی است که صرف نظر از تجمع چربی در کبد، برخی از کبدها به شیوه سالم تری پیر می شوند و کمتر در معرض بیماری های خاص و مرتبط با آن قرار می گیرند.

مطالعه موجود نشان داد که مصرف طولانی مدت روغن آفتابگردان می تواند به تحریک فیبروز کبدی منجر شود و ساختار این اندام را نیز تغییر دهد.

تغییر در ساختار نیز به تغییر در ظاهر ژن ها منجر می شود و می تواند اکسیداسیون در سلول های کبدی را افزایش دهد. موش هایی که برای طولانی مدت از روغن ماهی استفاده کرده بودند، با افزایش اکسیداسیون سلولی مرتبط با سن در کبد خود مواجه شدند.

همچنین آنها کاهشی را در زنجیره انتقال الکترون ها تجربه کردند که منبع تامین قدرت سلول هاست. وجود چنین شرایطی به نارسایی در عملکرد سلول ها منجر می شود. روغن ماهی نیز اگر به صورت طولانی مدت مصرف شود می تواند به افزایش طول تلومر منجر گردد. با اینحال روغن زیتون باعث کاهش اسیب به کبد می شود.

اگر تمامی این یافته ها را کنار هم قرار دهیم به این نتیجه می رسیم که روغن زیتون فوق بکر می تواند بهترین گزینه برای سلامت کبد ما باشد.

پروفسور لوییس در این باره چنین می گوید: تغییرات ایجاد شده توسط مصرف طولانی مدت روغن آفتابگردان و روغن ماهی می تواند کبد را در معرض بیماری هایی همچون استئوهپاتیت غیرالکلی قرار دهد که یک بیماری حاد و جدی است و ممکن است به عنوان یک تسریع کننده برای سایر بیماری های کبدی همچون سیروز کبدی و سرطان کبد عمل کند.

ما بر این باوریم که مطالعه انجام شده در پیشگیری و درمان طیف وسیعی از بیماری های کبدی مفید خواهد بود. او اضافه می کند: روغن زیتون فوق بکر یک گزینه سالم برای افراد است و می تواند مزایای زیادی برای سلامت انسان داشته باشد.

این یافته ها ممکن است افراد را متعجب و شگفت زده کند زیرا روغن ماهی به عنوان محصول سالم و پرمصرف در بیشتر کشورها محسوب می شود. این مطالعه اخیر هنوز هم غذاهایی که می توان از چربی آنها در رژیم غذایی استفاده کرد را فراهم می کند.

منبع: مجله سلامت

منبع: مشرق

کلیدواژه: وعده های روحانی بازار سکه و ارز پهپاد آمریکایی لیگ ملت های والیبال رژیم غذایی روغن ماهی سلامت کبد چرب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۲۲۱۴۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بهترین زمان مصرف پروتئین چه وقت است؟ قبل یا بعد از تمرین؟

مصرف پروتئین کافی به حفظ توده عضلانی بدون چربی کمک می‌کند، به خصوص در افرادی که به طور منظم ورزش می‌کنند. اما آیا زمان مصرف پروتئین بر میزان اثرگذاری آن تاثیر می‌گذارد؟ باید قبل از تمرین پروتئین خورد یا بعد از آن؟ بهترین زمان مصرف پروتئین ممکن است به نیاز‌های کلی و اهداف تناسب اندام شما بستگی داشته باشد.

به گزارش روزیاتو، پروتئین در فرآیند‌های بیولوژیکی مختلف از جمله تولید هورمون، عملکرد سیستم ایمنی و بسیاری از واکنش‌های آنزیمی نقش دارد. همچنین برای رشد و ترمیم عضلات حیاتی است و این موضوع آن را به کانون توجه بسیاری از افراد که بر تناسب اندام تمرکز دارند تبدیل می‌کند.

فعالیت بدنی باعث تجزیه پروتئین عضلانی می‌شود، اما اسید‌های آمینه موجود در پروتئین رژیم غذایی نقش بلوک‌های ساختمانی را برای بافت عضلانی بازی کرده و از ترمیم عضله حمایت می‌کنند.

هیچ‌گونه شواهد قطعی وجود ندارد که بتوان گفت مصرف پروتئین قبل از تمرین بهتر است یا بعد از آن، اما مصرف پروتئین هم قبل و هم بعد از تمرین فوایدی برایتان دارد.

مردان و زنان باید روزانه چه مقدار پروتئین مصرف کنند؟

فواید مصرف پروتئین قبل از تمرین

در سال‌های اخیر، ورزش ناشتا به یک استراتژی رایج برای به حداکثر رساندن اکسیداسیون چربی در تلاش برای کاهش وزن تبدیل شده است. در حالی که تحقیقات در مورد اثربخشی آن هنوز قطعی نیست، بسیاری از ورزشکاران – حدود ۶۳٪ – این نوع تمرین را در برنامه‌های خود گنجانده‌اند.

مصرف پروتئین قبل از تمرین می‌تواند یک استراتژی تغذیه‌ای موثر برای افرادی باشد که برای ورزش ناشتا با مشکل مواجه هستند. این کار کربوهیدرات‌های موجود در سیستم بدن شما را در طول تمرین محدود می‌کند و در عین حال گرسنگی را نیز از بین می‌برد.

تحقیقات نشان می‌دهد که دوز‌های حداکثر ۴۰ گرمی پروتئین قبل از تمرین مانع اکسیداسیون چربی نمی‌شود. از طرفی مصرف آن قبل از تمرین تضمین می‌کند که ذخایر پروتئین آماده حمایت از سنتز پروتئین عضلانی در زمان مناسب هستند.

فواید مصرف پروتئین بعد از تمرین

مصرف پروتئین بعد از تمرین فواید زیادی دارد که با نقش آن در سنتز پروتئین عضلات شروع می‌شود.

این باور وجود دارد که تمرین مقاومتی جامع پاسخ آنابولیک عضله به دریافت پروتئین را تا ۲۴ ساعت افزایش می‌دهد. بنابراین، تامین یک منبع پروتئین برای سیستم بدن پس از تمرین می‌تواند به مرور زمان باعث افزایش عضله شود.

پروتئین بعد از تمرین می‌تواند نشانگر‌های آسیب عضلانی و التهاب را کاهش دهد، روند ریکاوری را بهبود بخشد و بدن را برای جلسه بعدی تمرین آماده کند.

به‌علاوه، برای کسانی که به دنبال کاهش وزن هستند، خوردن یک وعده غذایی غنی از پروتئین بعد از تمرین می‌تواند باعث احساس سیری شود و به کاهش مصرف غذا در بین وعده‌های غذایی کمک کند.

پروتئین قبل از تمرین یا بعد از آن؟

تصمیم برای مصرف پروتئین قبل یا بعد از تمرین بستگی به اهداف فردی، برنامه تمرینی و ترجیحات شخصی دارد. عواملی مانند شدت تمرین، قابلیت هضم، و نوع منبع پروتئین ممکن است بر زمان مصرف بهینه تأثیر بگذارند.

در حالی که زمان‌بندی ممکن است بر اساس عوامل فردی متفاوت باشد، این اولویت دادن به مصرف «کافی» پروتئین روزانه است که نقش کلیدی را در دستیابی به اهداف تناسب اندام ایفا می‌کند.

مشاوره با یک متخصص تغذیه می‌تواند به شما کمک کند تا مصرف پروتئین و زمان‌بندی خود را برای بهینه‌سازی عملکرد و نتایج تمرینی‌تان تنظیم کنند.