آمریکا؛ ناامنترین جای زندگی برای زنان
تاریخ انتشار: ۸ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۲۲۲۲۲۷
بر اساس آمارها، میزان خشونت در امریکا به بیش ترین میزان خود طی ۲۰ سال اخیر رسیده و رواج قتل، خودکشی و قتل خانگی در این کشور چندین برابر دیگر کشورهای جهان است.
به گزارش مشرق، این روزها واژه «خشونت» با نام کشور آمریکا بیش از هر نقطهای در جهان عجین شده است. واژهای که به روند عادی و روزانه زندگی مردمان ایالت متحده آمریکا تبدیل شده و مردم در هر گوشهای از این کشور با یکی از مصادیق خشونت شب و روز را سر میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سبک زندگی خشونت وار به حدی با روح و جان مردم آمریکا عجین شده که بسیاری از آمارها ملجا و خانه اصلی رویش خشونت را آمریکا نشان میدهند. خشونتهایی که شریک جرم اصلی اغلب آنها نیز سلاح گرم و اسلحه است و واژه رحم به هم نوع و آرامش را در این سرزمین بی معنا کرده است. اما دایره خشونتهای آمریکایی به یک تعریف و مصداق خلاصه نمیشود و طیف وسیعی از جنایتها را در بر میگیرد.
از مرگ و مجروحیت عامدانه به وسیله اسلحه گرفته تا خودکشی با سلاح گرم، قتل و خشونت خانگی همگی از جمله مصادیق خشونتها یا جرایمی است که شاید در هر کجای جهان فاجعه محسوب شود اما برای کشوری همچون آمریکا، امری عادی و بدیهی است.
با وجود گسترش روز افزون مصادیق خشونت در آمریکا و آسیبهای اجتماعی فاحش آن به ویژه میان نوجوانان و جوانان، رسانههای غربی دست به دامن انتشار روزانه اخبار متعدد درباره آن شده اند تا بلکه رسانهای شدن این آمار و ارقام، وضعیت بحرانی خشونت را به گوش مسئولان ایالت متحده برساند. هرچند که با وجود انتشار مقالات و تحلیلهای متعدد در این خصوص، هنوز تحرکی برای اصلاح یا تغییر سیاستهای آمریکا در جهت کاهش میزان این آسیب اجتماعی و حفاظت از جوانان دیده نشده است.
میزان خشونت و تیر اندازی در اماکن عمومی آمریکا به حدی است که سال گذشته مرکز ملی پیشگیری و کنترل بیماریهای این کشور طی پیامی اعلام کرد، میزان تیراندازی و مرگ افراد در سال ۲۰۱۷ به بالا ترین سطح خود طی ۲۰ سال گذشته رسید و حدود ۴۰ هزار نفر بر اثر تیراندازی جان خود را از دست داده اند.
پایگاه اطلاع رسانی «every town» یکی از سایتهای رسمی و جامع ثبت آمار خشونت و استفاده از اسلحه در آمریکا، در آخرین تحقیقات خود آمار و ارقام انواع خشونتهای ثبت شده تا آوریل ۲۰۱۸ را منتشر کرده است.
بر اساس اطلاعات منتشر شده در این پایگاه رسمی اطلاع رسانی، روزانه ۱۰۰ نفر در آمریکا به وسیله شلیک گلوله توسط دیگر شهروندان به قتل میرسند و هزاران فرد دیگر نیز زخمی میشوند. به علاوه بر اساس آمارها، تنها در اولین ماه سال جاری، بیش از ۵۰۰ مورد تیراندازی در مناطق مختلف آمریکا رخ داده است.
اما خشونتهای اجتماعی در قالب تیراندازی در اماکن عمومی، تنها در پیامدهای مادی آن خلاصه نمیشود و آسیبهای روحی برجای مانده بر افرادی که در صحنه تیراندازی یا وقوع خشونت حضور داشته یا کسانی که در نزدیکی صحنههای وقوع جنایت زندگی میکنند، بسیار ناگوارتر از مرگ افراد است.
بر اساس آمارها، سالانه ۳۶ هزار و ۳۸۳ هزار آمریکایی به وسیله تیر اندازی و شلیک گلوله جان خود را از دست میدهند. از این میان نیز بیش از ۲۲ هزار نفر به دلیل خودکشی با اسلحه و قریب به ۱۳ هزار نفر به دست دیگران به قتل میرسند.
به علاوه سالانه بیش از ۱۰۰ هزار نفر نیز بر اثر شلیک گلوله مجروح شده و توانایی لازم برای ادامه زندگی را از دست میدهند. از این رقم نیز بیش از ۷۶ هزار نفر بر اثر تیراندازی و حمله در اماکن عمومی مجروح میشوند.
خشونت و واژهای عجین شده با خودکشی
یکی دیگر از مصادیق خشونت آمریکایی، خودکشی با استفاده از اسلحه است. به عقیده برخی، قسمتی از این خودکشیها میتواند توسط افرادی که پیش تر در صحنه وقوع تیراندازیهای خیابانی حضور داشته اند، انجام شود. بر اساس آمارها، استفاده از اسلحه احتمال تمایل افراد به خودکشی را سه برابر میکند و حدود دو سوم مرگهای این کشور که بر اثر سلاح گرم انجام میشود، با هدف خودکشی است.
بر اساس اعلام مرکز ملی کنترل و پیشگیری از بیماریهای این کشور، به طور میانگین روزانه ۱۲۹ آمریکایی بر اثر خودکشی جان خود را از دست میدهند. سال ۲۰۱۷ نیز ۴۷ هزار و ۱۷۳ نفر از شهروندان آمریکایی بر اثر خودکشی جان باخته اند. این آمار در حالی است که روزانه ۱.۴ میلیون فرد آمریکایی نیز اقدام به خودکشی میکنند اما موفق به پایان دادن به زندگی خود نمیشوند. بر این اساس، یک میلیون و ۴۰۰ هزار شهروند آمریکایی در سال ۲۰۱۷ اقدام به خودکشی ناموفق کرده اند.
یک سوم مردگان آمریکا به قتل میرسند
اخبار تیر اندازی در مدرسه، پارک و هزاران مکان عمومی دیگر در آمریکا برای همه آشنا است. اخباری که حکایت از قتل شهروندان این کشور دارد و ارقام آن نیز کم نیست. یک سوم مرگهایی که در این کشور به وسیله سلاح گرم انجام میشود، ناشی از قتل و آدم کشی است. میزان قتل در آمریکا به حدی بالا است که استفاده از اسلحه نیز خطر آدمکشی را ۲ برابر میکند.
بر اساس نتایج تحقیقات، میزان قتل در ایالت متحده آمریکا ۲۵ برابر دیگر کشورهای پر درآمد جهان است. اما موضوع فاجعه وار تر آن است که آمریکاییهای سیاه پوست ۱۰ برابر بیشتر از سفیدپوستان به قتل میرسند. بر اساس تحقیقات انجام شده در خصوص شهروندان دارای اسلحه در سال ۲۰۱۸، آمریکا در صدر این لیست قرار داشت.
خشونت خانگی؛ قاتل کودکان آمریکایی
آمارها حاکی از آن است که خشونت و تیراندازی در آمریکا به زندگی کودکان و نوجوانان نیز سرایت کرده و روزانه جان بسیاری از کودکان این کشور را میگیرد. به طوری که تیراندازی و استفاده از سلاح گرم دومین عامل اصلی مرگ کودکان و نوجوانان آمریکا محسوب میشود.
این در حالی است که این عامل برای کودکان سیاه پوست این کشور به عنوان عامل اول مرگ به شمار میرود. بر اساس آمارها، سالانه هزار و ۷۰۰ نفر از کودکان و نوجوانان زیر ۱۳ سال این کشور بر اثر تیر اندازی به قتل میرسند. اغلب این تیر اندازی ها نیز به دلیل خشونتهای خانگی و خانوادگی رخ میدهد.
آمارها نشان میدهد، تیراندازی بیش از سرطان جان کودکان آمریکایی را میگیرد در حالی که در سال ۲۰۱۶، میزان مرگ کودکان به دلیل این عامل ۳۶.۵ برابر بیشتر از دیگر کشورهای پر درآمد دنیا بوده است.
آمریکا؛ ناامنترین جای زندگی برای زنان
اما وضعیت زنان در کشوری که همواره مدعی حقوق بشر بوده و دیگر ملتها را به خشونت علیه زنان متهم میکند، بسیار وخیمتر از ظواهری است که در رسانهها به خورد مخاطبان داده میشود. میتوان گفت، امنیت که یکی از مؤلفههای اصلی زندگی اجتماعی است، برای شهروندان این کشور به ویژه زنان بیش از دیگران زیر سوال رفته است.
به طوری که میزان قتل زنان آمریکایی ۲۱ برابر دیگر کشورهای پر درآمد دنیا است. به طور میانگین، ماهانه ۵۲ زن آمریکایی به دلیل خشونتهای خانگی به قتل میرسند و بسیاری دیگر نیز مجروح میشوند. این خشونتها اغلب توسط مردان نسبت به زنان اعمال میشود.
حدود یک میلیون از زنان آمریکایی که در حال حاضر زنده هستند، یا مورد اصابت گلوله قرار گرفته و مجروح شده یا به منظور دفاع از خود به شریک زندگی شأن، شلیک کرده اند. به علاوه بر اساس آمارها، حدود ۴.۵ میلیون نفر از زنان این کشور، حداقل یک بار با اسلحه تهدید شده اند. نتایج تحقیقات حاکی از آن است که دسترسی به سلاح گرم، میزان خشونتها و قتلهای خانگی را ۵ برابر بیشتر میکند.
به طور میانگین و بر اساس آمارها، ۵۸ درصد آمریکاییها خشونتهای اجتماعی یا خانگی به وسیله اسلحه را در زندگی خود تجربه کرده اند. به علاوه سالانه ۳ میلیون کودک امریکایی، خشونت با اسلحه را در زندگی تجربه میکنند. این ارقام واقعیت تلخ زندگی به سبک آمریکایی است. سبکی که بدنه اصلی عملکرد سیاستمداران این کشور را تشکیل داده اما حال سالها است که به زندگی اجتماعی و شخصی شهروندان نیز سرایت کرده است. تمامی این مسائل گواه آن است که فارغ از تلاشهای ایالت متحده آمریکا برای بر هم زدن امنیت جهانی، یک جنگ تمام عیار نیز در این کشور جریان دارد. جنگی که این بار نیروهای آن سربازان ارتش نیستند و نیروهای جنگی را مردم عامه جامعه که به جان هم افتاده و دست به قتل و آدم کشی میزنند، تشکیل داده اند.
منبع: مهرمنبع: مشرق
کلیدواژه: وعده های روحانی بازار سکه و ارز پهپاد آمریکایی لیگ ملت های والیبال آمریکا خودکشی ناامنی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۲۲۲۲۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دامی که آمریکا برای عراق پهن کرد
مینا العریبی، سردبیر روزنامه انگلیسی زبان در مقاله The National «عراق را ترک نکنید؛ در چرایی تداوم حضور آمریکا در عراق» که در وب سایت فارن افرز منتشر شده است، سعی در توجیه تداوم حضور آمریکا در عراق داشته است.
به گزارش فرهیختگان به نقل از العریبی در این مقاله سعی کرده آمریکا را ضامن حاکمیت عراق توصیف کند؛ گزارهای که بیپایه بودن آن در نگاهی سطحی به وضعیت عراق در طول سالیان اشغال روشن میشود. نکته مهمتری که خوانش این مقاله آن را روشن میسازد، بیم آمریکا و حامیان آن از پیوند محکم جمهوری اسلامی ایران و عراق و ارتباطات قوی دو کشور است.
اکثر نخستوزیران عراق در دو دهه گذشته در مقطعی از ارتش آمریکا خواستهاند کشورشان را ترک کنند.
مذاکرات دوجانبه طی ۱۵ سال گذشته یا بیشتر سبب شده است حضور نظامی ایالاتمتحده در عراق از زمان اوج آن در سال ۲۰۰۷، یعنی زمانی که ۱۷۰ هزار نیروی آمریکایی بهعنوان بخشی از «بسیج» مبارزه با القاعده و پشتیبانی از نیروهای مسلح این کشور که پس از متلاشی شدن از سوی واشنگتن در سال ۲۰۰۳ هنوز در مرحله بازسازی خود بودند، بهشدت کاهش یابد.
تعداد فعلی سربازان آمریکایی در عراق اکنون ۲۵۰۰ نفر است. تهدید ایجاد شده از سوی القاعده و داعش در این کشور هم به میزان قابلتوجهی کاهش یافته و اعمال خشونتآمیز چشمگیر هم نادر شده، شرایطی که توجیهکننده حضور کمرنگ نیروهای آمریکایی در عراق است.
اکنون سودانی به دنبال پایان دادن به ماموریت نظامی آمریکا در عراق است. اگرچه سودانی بهعنوان فرمانده کل قوا عملا باید بر تمام نهادهای مسلح عراقی تفوق داشته باشد، اما در عمل، گروههای شبهنظامی یا بهصورت خودمختار یا از طریق نیروهای بسیج مردمی -سازمانی فراگیر که از نظر قانونی بخشی از دستگاه امنیتی عراق بوده، اما مستقیما با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران- هماهنگی دارد.
هنگامی که سودانی در ۱۵ آوریل با جو بایدن، رئیسجمهور آمریکا در واشنگتن دیدار کند، از ایالاتمتحده درخواست خواهد کرد تمام نیروهای آمریکایی را از عراق خارج کند، اما بعید است که طرحی برای مقابله با شبهنظامیان پس از خروج این نیروها ارائه کند.
اگر حضور نظامی ایالاتمتحده در عراق به پایان برسد، احتمالا متعاقبا شاهد ایجاد اختلافات سیاسی خواهیم بود. پیشرفتهای حاصل شده برای نیروهای مسلح عراق از سال ۲۰۱۴ یعنی زمانی که آنها نتوانستند مانع پیشروی داعش در یکسوم خاک خود شوند، در صورت برداشته شدن دست حمایت ایالاتمتحده ممکن است از بین برود. واشنگتن اکنون باید از اهرم نفوذ خود در بغداد برای حفظ حضور نظامی غیرجنگی، مشابه نیروهایی که در آلمان، ژاپن، فیلیپین و کشورهای دیگر دارد، استفاده کند.
فضای مذاکرهحضور ایالاتمتحده در عراق در برههای ناپایدار برای خاورمیانه در کانون توجه قرارگرفته است. جنگ در نوار غزه فرصتهایی را برای آن دسته از بازیگران خارجی ایجاد کرده است که به دنبال سود بردن از ویرانیها هستند، ازجمله ایران. نیروهای نیابتی ایران اکنون بیش از هر زمان دیگری فعال هستند و تهران خواستار چیزی جز کاهش حضور ایالات متحده در منطقه و ترک کامل عراق نیست.
ایالاتمتحده امروز دوستان زیادی در رهبری عراق ندارد؛ وضعیتی که نتیجه عدم تعامل دیپلماتیک این کشور در طول سالها به شمار میرود. با این حال، این امر بدان معنا نیست که سیاستمداران عراقی همگی خواهان خروج نیروهای آمریکایی از این کشور هستند.
در این میان سیاستهای دولت عراق نیز تا حدودی متناقض است. تلاشهای کنونی برای پایان دادن به حضور نظامی ایالاتمتحده بخشی از تلاش گستردهتر بغداد برای محدود کردن نفوذ بینالمللی در این کشور است؛ دولت عراق همچنین استفاده از دینار عراق را برای معاملات مالی بهجای دلار آمریکا دنبال میکند و نهاد ماموریت کمکرسانی سازمان ملل به عراق را نیز که به نظارت بر انتخابات و تشویق گفتگو میان احزاب سیاسی رقیب کمک کرده، محدود کرده است.
با این حال، دولت عراق همچنان به دنبال برقراری پیوند نظامی با غرب است. گروه مامور ناتو در عراق که به آموزش و مشاوره نیروهای عراقی کمک میکند، برخلاف آمریکا، زیر بار انتقادها قرار ندارد.
دلایل بقادولتهای پیشین ایالاتمتحده تلاشهای مختلفی را برای پاسخگویی به خواستههای عراق برای مذاکره مجدد درباره حضور نظامی ایالات متحده در عراق انجام دادهاند. خاطرات وعده رئیس جمهور اوباما برای خروج نیروهای آمریکایی از عراق و بازگشت سهسال بعد آنها به این کشور هنوز هم در خاطرات اهالی عراق زنده است.
برای بیش از دو دهه، عراق سنگ بنای سیاست خاورمیانهای ایالاتمتحده بوده و فعالیتهای نظامی ایالاتمتحده بیشتر بر تهدید تروریستی القاعده و بعدا داعش متمرکز بوده است. البته اگرچه این گروهها هنوز هم تهدید بهشمار میروند، دامنه دست درازی آنان بهشدت کاهش یافته است، اما در این میان خطرات دیگری در قالب گروههای شبهنظامی سرکش پدیدار شده است که بیشتر آنها از سوی تهران تغذیه میشوند.
البته ایالاتمتحده در این میان بدون اهرم فشار هم نیست. عراق همچنان بهشدت به حمایت سیاسی و نظامی واشنگتن برای تقویت نیروهای مسلح خود و همکاری با شرکای منطقهای متکی است.
آزمون ارادههایک تناقض کلیدی در بطن سیاست عراق وجود دارد؛ درخواستهای ارائهشده برای حاکمیت بیشتر عراق که در عمل به خروج نیروهای آمریکایی ترجمه میشود، توسط گروههایی تحریک میشود که خود با گرفتن دستورات از تهران، اقتدار دولت عراق را تضعیف میکنند. ایالاتمتحده ضربه اولیه را [به حاکمیت عراق]با جنگ و اشغال سال ۲۰۰۳ وارد کرد و آسیب به حاکمیت عراق به شبهنظامیان و دیگر بازیگران غیردولتی اجازه داد تا در سالهای پس از آن تکثیر شوند.
موضوع حضور نیروهای آمریکایی در عراق به آزمون اراده بین بازیگران سیاسی خواستار هماهنگی بغداد با تهران و کسانی تبدیل شده که میخواهند استقلال عراق را از طریق ایجاد توازن در روابط با تهران و واشنگتن تضمین کنند. آنچه در این بحث مطرح است بسیار بزرگتر از چند هزار سرباز غیرجنگی است. بهنفع عراق و ایالاتمتحده است بر سر یک توافق بلندمدت مذاکره کنند که مساله سربازان را حل و در مرحله بعدی روابط ایالاتمتحده و عراق را تنظیم کنند.