دختر، عطیه الهی به پیامبر خاتم(ص) است

حجت‌الاسلام غلامی با اشاره به اهمیت جایگاه دختران در اسلام، گفت: خداوند به برترین آفریده خودش یعنی پیامبر(ص)، پسر نداده بلکه با وجود دختر که به ایشان عطا کرد بر او منت گذاشت و سوره‌ای را در شان مقام دختر پیامبر خاتم(ص) نازل کرد ...

خبرگزاری شبستان، گروه اندیشه: اول ذی القعده مصادف با روز ولادت باسعادت حضرت معصومه(س) است که ایرانیان به وجود بارگاه مبارک حضرت اش در شهر مقدس قم مباهات دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

روز تولد حضرت(ع) در تقویم رسمی کشور، به عنوان «روز دختر» نامگذاری شده است. از این رو به مناسبت فرا رسیدن این روز بر آن شدیم گفت وگو با حجت الاسلام «یوسف غلامی»، رئیس موسسه مهندسی دوباره زندگی را بازخوانی کنیم.

وی طی بیست سال گذشته به کشورهایی نظیر آمریکا، بریتانیا، فرانسه، استرالیا و چندین کشور دیگر سفر داشته است و به گفت وگو با بیش از بیست هزار تن به ویژه زنان، در مورد حجاب و مسایل مربوط به حقوق زنان در اسلام گفت وگو داشته است.

 

آنچه در ادامه می آید نظرات حجت الاسلام غلامی در مورد جایگاه دختران و زنان در دین مبین اسلام است:

 

حجت الاسلام «یوسف غلامی» با اشاره به اهمیتی که حضرت رسول(ص) نسبت به موضوع احترام به دختران و زنان قائل بودند، اظهار کرد: جمله ای از پیامبر اکرم(ص) است که فرمودند: «من از دنیا می روم در حالی که از ستم به دو گروه بیمناکم؛ یکی زنان و دیگری کودکان.»

 

رئیس موسسه مهندسی دوباره زندگی ادامه داد: به نظر می رسد که این دغدغه و نگرانی بسیار پیچیده تر از آن چیزهایی است که ما نسبت به ستم به زنان و کودکان در طول قرن ها تصور می کنیم. ما به یک سری از ابعاد این کوتاهی ها و ستم ها پی برده ایم ولی ابعاد برخی از آنها ناشناخته است.

 

غلامی گفت: اهمیت دادن به جمله حضرت رسول(ص) ما را وادار می کند که بدانیم قضیه جدی است و ابعاد این ستم محدود به چیزهایی که ما فکر می کنیم نیست. بر پایه همین نگرانی بود که خود حضرت(ص) برای رفع نگرش های غلط نسبت به دختران و زنان و همچنین از بین بردن بستر ظلم و ستم به آنان و ایجاد حس حقارت در میان آنها، همت گماشت و مقام دختران و زنان را گرامیداشت.

 

این محقق تصریح کرد: پیامبر اکرم(ص) به درستی می دانستند اگر زن احساس تحقیر کند برای خودش و خانواده و جامعه خطرآفرین است. در حال حاضر کوشش های انحرافی زنان برای شبیه شدن به مردان دقیقا نتیجه همین احساس حقارت است. زنان پیوسته در مصاحبه های خود اعلام می کنند ما درصدد هستیم که به مردان ثابت کنیم که مثلا می توانیم فلان کار را انجام دهیم یا به این مقام علمی یا اجتماعی یا ورزشی دست پیدا کنیم.

 

وی ادامه داد: این زنان غافل هستند و درک نمی کنند که اتفاقا وقتی می خواهند خود را به مردان ثابت کنند و اینکه چیزی از آنها کمتر ندارند در واقع حس حقارت خود را نمایش می دهند. این رویکردها در واقع حاکی از احساس حقارت از خود است. چرا باید به مردان ثابت کنید؟ چرا مردان نباید چیزی را به زنان ثابت کنند؟ قطعا پاسخ آن است که چون مردان احساس تحقیر نمی کنند.

 

غلامی اظهار کرد: باید به این زنان گفت: بعد از این همه کوشش و خلاف جریان آب حرکت کردن نیز اصلا به مردان چیزی ثابت نشد چون اصل این اثبات از افراط و تفریط است، تازه زنان با این کارها بیشتر به مردان ثابت کردند که احساس حقارت می کنند. آنها باید آن چیزی که لازم بود به مردان ثابت شود را ثابت کنند اما چیزی که اکنون برخی زنان درصدد آن هستند جز این است. باید به مردان ثابت می شد که قدرت زنان در عرصه حیات، برای حفظ نظام آفرینش یا بیشتر از مردان است یا مساوی است و این هیچ ارتباطی با چیزی که برخی زنان درصدد اثبات آن هستند، ندارد.

 

وی افزود: دقیقا به همین دلیل پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)، بیش از تصور مردمان معاصر خودشان و قرون بعد، بر بزرگداشت مقام و جنس زن تاکید کردند، چون مبنای تاکیدشان خدا بود. در قرآن هم دقیقا آنچه که اهل بیت(ع) فرموده اند: تایید شده است. برای مثال قرآن کریم می فرماید: «وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ» . در این آیه انسان به مراعات والدین خود سفارش می شود و در ادامه اشاره به مادر می شود.

 

غلامی گفت: مردی خدمت پیامبر(ص) آمد و سوال کرد سزاوار است به چه کسی نیکی کنم؟ حضرت(ص) فرمودند: «به مادرت». مرد دوباره پرسید بفرمایید به چه کسی نیکی کنم؟ فرمودند: «به مادرت» ... وقتی مرد برای چهارمین بار این پرسش را تکرار کرد، حضرت رسول(ص) فرمودند: «به پدرت»؛ همین امر نشان از جایگاه و احترام والای مادر به عنوان زن دارد و شأنی که اسلام برای مقام زن قایل شده است.

 

این پژوهشگر تصریح کرد: شکستن نماز مستحب برای پاسخ دادن به پدر لازم نیست ولی برای پاسخگویی به مادر لازم است. اگر فرزند بین نظر پدر و مادر خود بخواهد نظری کسی را ترجیح دهد باید نظر مادر را ترجیح دهد البته تا جایی که کار خلاف شرع نباشد. پیامبر(ص) فرمودند: «پیوسته جبرئیل آن قدر از حقوق زنان به من گفت که من تصور کردم به هیچ زنی نمی توان حتی اُف گفت»؛ اُف یعنی کمترین کلمه ای که نشان از اظهار دلتنگی دارد.

 

غلامی تاکید کرد: وقتی همین جمله حضرت رسول(ص) را به فمینیست های آمریکا گفتم آنها گویی رویا برای شان می گویم و بسیار تعجب می کردند. در هیچ آیینی در کره زمین به جز اسلام، نشنیده ایم که سفارش شده باشد که مرد به هنگام ازدواج در شب اول عروسی، پای زن خود را بشوید و آبی که از شست وجو در ظرف جمع شده است به خانه اش بپاشد تا خدا هفتاد بلا را از این خانه دور کند و هفتاد نعمت به این خانه رو کند. این جایگاه زن به عنوان همسر در اسلام است.

 

این محقق تصریح کرد: همین جنس(زن) وقتی در جایگاه دختر قرار می گیرد، مقام والایی دارد. خداوند به برترین آفریده خودش یعنی پیامبر(ص)، پسر نداده است و به وجود دختر که به حضرت(ص) عطا کرد بر او منت گذاشت و سوره ای را در شان مقام دختر پیامبر خاتم اش(ص) نازل کرد که هیچ قسمتی از آن سوره در قرآن تکرار نشده است.

 

غلامی ادامه داد: همچنین، در روایات است که هر وقت همسرت باردار است از خدا پسر نخواه، دختر بخواه، اگر قرار است برای خدا تعیین تکلیف کنی بگو خداوند کاری کند که همسرت دختر داشته باشد چون زنی که نخستین فرزندش دختر باشد، بابرکت تر است.

 

وی در بخش دیگری از مباحث خود با اشاره به فرارسیدن روز دختر که شانیت نامگذاری این روز در تقویم به مناسبت ولادت حضرت معصومه(س) است، اظهار کرد: یکی از مسایلی که در مورد کریمه اهل بیت(ع) بیان می شود مساله مجرد بودن ایشان است. پدر بزرگوار حضرت معصومه(س) امام موسی بن جعفر(ع) بیست و یک دختر داشتند که همه این بیست و یک دختر مجرد بودند و ازدواج نکردند.

 

غلامی تاکید کرد: مهمترین دلیل ازدواج نکردن دختران حضرت موسی بن جعفر(ع) بر مستندات اساس تاریخ این است که هیچ کس از پیروان خالص اهل بیت(ع) جرات نداشت در عصر هارون الرشید به خواستگاری دختران حضرت(ع) برود و دوم اینکه آن قدر مقام این دختران بالا بود که تصور مردم درباره شخصیت آن دختران، تصوری بود که ما امروز در مورد حضرت زینب کبری(س) داریم. هیچ کسی خود را هم طراز فرزندان موسی بن جعفر(ع) نمی دانست که به خود اجازه دهد که به خواستگاری دختران ایشان برود.

 

وی در مورد مقام حضرت فاطمه معصومه(س) تاکید کرد: تنی چند از عالمان ممتاز دین خواب دیده اند و در عالم خواب از حضرت معصومه(س) سوال کردند آیا مردم پاکیزه قم را می توانید شفاعت کنید؟ حضرت(س) فرمودند: «برای شفاعت همه مردم قم، فقط میرزای قمی که در قبرستان شیخان دفن است، کافی است، من می توانم تمام شیعیان پدرم را شفاعت کنم.» همچنین در زیارت نامه حضرت معصومه(س)، که بنابر اقوال از طرف حضرت رضا(ع) به دست ما رسیده آمده است: «برای تو در نزد خداوند جایگاهی فراتر از آن حدی است که بتوان درک کرد.»

 

پایان پیام/9

منبع: شبستان

کلیدواژه: دهه کرامت جشن های دهه کرامت خبرگزاری شبستان اوقات فراغت کانون های فرهنگی هنری مساجد شورای هماهنگی بزرگداشت دهه کرامت اردبیل حادثه ۱۲ تیر استان بوشهر سبک زندگی اسلامی روز دختر سبک زندگی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۲۷۸۵۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نتیجه‌ای‌که قابل پیش‌بینی بود

حفظ کرامت زنان یک اصل مهم و قطعی در فرهنگ ایرانی و اسلامی ماست و نباید بازیچه بی‌تدبیری عده‌ای کارناشناس و برنامه‌ریز به دور از واقعیت‌های جامعه شود.

به گزارش مشرق، عباس شمسعلی طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت: اتفاقات تلخ و تکان‌دهنده شامگاه چهارشنبه استادیوم آزادی در جریان یک بازی فوتبال شوکی حیرت انگیز برای جامعه ما محسوب می‌شود، اما واقعیت آن است که به نوعی مدت‌ها قبل درخصوص چنین حوادث تلخی هشدار داده شده بود.

ماجرا از آن قرار است که در جریان بازی دو تیم سپاهان و پرسپولیس که همچون بازی‌های چند وقت اخیر با حضور تماشاگران خانم برگزار شد، صحنه‌هایی در روی سکوها خلق شد که از شدت وقاحت قابل طرح نیست؛ اما آنچه می‌توان با عرض تأسف بدان اشاره کرد؛ فحاشی و توهین‌های بسیار زشت و غیر اخلاقی تعداد زیادی از تماشاگران منتسب به یک تیم علیه زنان تماشاگر منتسب به تیم مقابل بود. به کارگیری چنین الفاظی خطاب به بانوان حاضر در ورزشگاه در حالی بود که این صحنه‌ها و الفاظ فرسنگ‌ها با روح حاکم بر اصل ورزش فاصله دارد. البته از سوی دیگر شاهد برخی صحنه‌های واکنشی زشت و زننده از سوی تعداد معدودی از زنان هم بودیم.

در کنار این؛ انتشار ویدئویی از صحبت‌های زشت و زننده یک به اصطلاح لیدر تیم علیه زنان و دختران حاضر در ورزشگاه واکنش‌های گسترده اعتراضی مردمی را در پی داشت.

حال سؤال اینجاست؛ آیا فحاشی و توهین در ورزشگاه‌های محل برگزاری مسابقات فوتبال در کشورمان یک اتفاق بدون سابقه و حادثه‌ای غیر قابل پیش‌بینی است و یا اینکه با توجه به شرایط ناخوشایند جو استادیوم‌های ورزشی فوتبال در کشورمان در سال‌های گذشته و انواع و اقسام درگیری‌ها، توهین‌ها، سنگ‌پرانی‌ها و... می‌توان آن را اتفاقی قابل انتظار در ادامه حوادث تلخ گذشته دانست؟

کسانی که اندکی با جو ورزشگاه‌های به خصوص فوتبال در کشورمان آشنا باشند یا اخبار و حواشی فوتبالمان را دنبال کنند گواهی بر این ادعا خواهند بود که در سال‌های گذشته و هفته به هفته شاهد حواشی تلخ و دلسردکننده و پررنگ‌تر از متن در خلال بازی‌های لیگ بوده و هستیم. با احترام به طیف هواداران ریشه‌دار و فوتبالی و اخلاق مدار باید گفت تقریباً ورزشگاهی در بین ورزشگاه‌های برگزاری مسابقات فوتبال کشورمان نیست که به نوعی در آن شاهد حاشیه‌های آزاردهنده و درگیری لفظی یا فیزیکی و توهین به تماشاگران مقابل یا بازیکنان و مربیان حریف و داور و... نباشیم. اهل فن حتماً اذعان می‌کنند که به دلیل جو ناخوشایندی که بیان شد، سال‌هاست بسیاری از هواداران قدیمی و خانواده‌ها نه خود در ورزشگاه حاضر می‌شوند و نه اجازه حضور به فرزندانشان می‌دهند. احتمالاً تصویر تکان‌دهنده‌ای که چند سال قبل از پدری که با فرزند خردسالش در استادیوم حاضر شده بود اما مجبور شده بود با دستانش گوش فرزندش را بگیرد تا الفاظ ناشایست برخی هواداران را نشنود دیده باشید.

در این شرایط به طرز عجیبی به یک باره در یکی دو سال اخیر در ادامه برخی تلاش‌های جسته و ‌گریخته قبلی، مسئله حضور زنان در استادیوم‌های فوتبال مطرح شد و شاهد بودیم از سوی برخی رسانه‌های داخلی و خارجی، چهره‌های سیاسی و فعالان حوزه زنان، سلبریتی‌ها و... به آن دامن زده می‌شد. عجیب آنکه مسئله حضور زنان در استادیوم که شاید جزو ۲۰ مطالبه اصلی زنان و دختران کشورمان نیز نبود تبدیل شد به یک مطالبه مثلاً سراسری و الزام آور! برخی فشارهای فدراسیون جهانی را بهانه کردند و برخی برای تحقق این مطالبه بر شیپور برابری زنان و مردان دمیدند. به نوعی شاهد یک مسئله‌سازی هدفمند بودیم که مثل همیشه برخی از مسئولان کشور نیز با شیرجه در این جریان متلاطم و مسئله‌سازی کاذب، وارد بازی شدند! در این بین از همان ابتدا بارها هشدار داده شد که این مطالبه کاذب نسبتی با واقعیت مطالبات زنان جامعه ندارد و حتی اگر فرضاً این یک مطالبه جدی هم باشد جو ورزشگاه‌های فوتبال کشورمان که متاسفانه به علت شرایط غیر فرهنگی آن بسیاری از مردان نیز از آن‌ گریزان هستند، شرایط مناسب برای حضور همراه با حفظ کرامت و شأن زنان را ندارد.

مدافعان حضور زنان در این چنین ورزشگاه‌هایی در پاسخ مدعی بودند که اتفاقاً حضور بانوان در استادیوم جو نامناسب و غیر فرهنگی را به طور خودکار کنترل می‌کند! و البته گاه مثل آنچه چند هفته قبل در ورزشگاه اراک گذشت، نیز شاهد حوادث عجیبی هستیم که قابل پیش‌بینی هم نیست. جالب اینکه اصرار به حضور زنان در ورزشگاه‌های برگزاری فوتبال مردان در شرایطی است که سال‌هاست لیگ فوتبال و فوتسال زنان کشورمان در سطح بالایی برگزار می‌شود اما معمولاً یا تماشاچی ندارد یا اندک بانوان تماشاچی در محلی این بازی‌ها حاضر می‌شوند.

نداشتن شرایط حضور همراه با حفظ کرامت زنان در استادیوم‌ها موضوعی است که در نامه روز گذشته وزیر ورزش به رئیس فدراسیون فوتبال به صراحت مورد گوشزد قرار گرفته است: «...متأسفانه نه تنها شاهد بهبود شرایط فرهنگی حاکم بر ورزشگاه‌های فوتبال نیستیم، بلکه شاهد بروز و ظهور صحنه‌ها و اتفاقاتی هستیم که هرگز در شأن هواداران ایرانی نبوده و متأسفانه رفتار برخی هوادارنماها زمینه ایجاد خدشه بر منزلت و کرامت زن ایرانی را نیز فراهم کرده است که رصد و کنترل این افراد معدود وظیفه باشگاه‌هاست.معتقدم بروز این نوع حوادث، ناشی از فقدان برنامه جامع فرهنگی برای بهبود جو حاکم بر ورزشگاه‌های فوتبال و همچنین ناشی از کم‌توجهی برخی باشگاه‌های فرهنگی ورزشی فوتبال کشور است که متأسفانه لفظ «فرهنگی» را به عاریه یدک کشیده و فاقد اهتمام لازم برای ساماندهی هواداران خود هستند...» البته باید پرسید که اگر شرایط برای حضور زنان در استادیوم‌ها فراهم نبوده چرا اجازه آن صادر شده تا شاهد چنین حوادث تلخی باشیم؟!

اتفاقات شامگاه چهارشنبه نشان داد که متاسفانه نه تنها حضور بانوان در ورزشگاه از شدت فضای مسموم و ناسالم نکاست بلکه در اتفاقی تاسف انگیز شاهد زشت‌ترین و شرم‌آورترین صحنه‌ها و توهین‌ها و زیر پا گذاشتن کرامت بانوان نیز بودیم. این در حالی است که حفظ کرامت زنان یک اصل مهم و قطعی در فرهنگ ایرانی و اسلامی ماست و نباید بازیچه بی‌تدبیری عده‌ای کارناشناس و برنامه‌ریز به دور از واقعیت‌های جامعه شود.

اتفاقات این روزها و سال‌های اخیر در ورزشگاه‌ها ریشه در کم توجهی یا فراموشی مقوله فرهنگ و مدیریت صحیح در فوتبال و ورزش کشور دارد؛ موضوعی که بارها از سوی سرویس ورزشی روزنامه کیهان و هفته نامه کیهان ورزشی به طور ویژه و موشکافانه مورد تحلیل و بررسی و تذکر قرار گرفته است.

واقعیت آن است که جو نامناسب استادیوم‌های فوتبال به شدت متاثر از فضای مدیریتی فوتبال و نظام باشگاهداری کشورمان می‌باشد. وقتی گاه بر سر یک صحنه داوری یا مشکوک بارها و بارها شاهد بیانیه نویسی مدیران باشگاه‌ها علیه یکدیگر و توهین و تهمت آنها نسبت به هم هستیم، مگر می‌شود این رویه به سکوها کشیده نشود؟ وقتی که هر فصل صدها میلیارد تومان برای هر کدام از باشگاه‌های بزرگ فوتبالمان هزینه می‌شود و تنها مسئله مهم، برد و باخت و از میدان به در کردن رقیب می‌شود و توجهی به هزینه کردن برای ارتقای فرهنگی ورزشگاه‌ها نمی‌شود چه انتظاری از جوانان و نوجوانان هیجان زده و گاه پیرانی که بزرگی کردن را فدای جوگیری‌های زود گذر می‌کنند می‌رود؟

اما نکته اصلی اینکه، مسئله تلاش برای برجسته کردن مطالبه کاذب حضور زنان در ورزشگاه‌ها را باید در ادامه تلاشی پر دامنه دانست که در سال‌های اخیر تلاش می‌کند، این باور غلط را در ذهن دختران و زنان جامعه وارد کند که سقف موفقیت و کرامت زن، شبیه شدن به مردان در رفتار و پوشش و... است.

به عنوان مثال؛ این روزها متاسفانه شاهد ترویج استعمال دخانیات در بین دختران و زنان جامعه هستیم که فیلم‌های سینمایی و سریال‌های خانگی و فضای مجازی، کافه‌های همچون قارچ روییده در سطح شهرها و ... مبلغ و مروج آن شده‌اند. سؤال اینجاست، بر چه اساسی شبیه شدن به مردان و تلاش برای تکرار رفتار آنان ارزشی برای زنان محسوب می‌شود؟! چه بسیار زنان موفق و اثرگذاری در این کشور که با حفظ کرامت انسانی و تاکید بر ارزش‌های وجودی زنانه و موهبت‌های الهی قدر دانسته شده خود و بدون نیاز به شبیه شدن به مردان، در عرصه‌های مختلف علمی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، ورزشی و... به بالاترین درجات و جایگاه‌ها رسیده‌اند.

کاش این افراد به ظاهر دلسوز که بر طبل شبیه شدن زنان به مردان به اسم برابری می‌کوبند و با سخنان و رفتار فریبنده خود به دنبال جلب نظر دختران و زنان هستند می‌توانستند درک کنند که زن و مرد با همه حقوق محترم و مختص خود، تفاوت‌هایی دارند که پروردگار و خالق متعال آنها با حکمت خود ایجاد کرده است. کاش می‌دانستند مفهوم برابری به معنی شبیه شدن در ظاهر و عین هم شدن نیست و زن از نظر اسلام آن‌قدر مقام و منزلت محترم و والایی دارد که اگر قدر خود را بداند نه تنها نیازی به شبیه شدن به مردان برای دیده شدن و ارتقای جایگاه ندارد بلکه مردان نیز به مقام و منزلت او نخواهند رسید.

و البته نباید از این واقعیت هم غافل شد که دور نگه داشتن زنان و دختران جامعه ما از گوهر وجودی و سرمایه‌های الهی منحصر به فردشان و کشاندن آنها به عرصه‌های نامربوط یا کم اهمیت و درجه چندم یک دام حساب شده از سوی کسانی است که از رشد و تعالی روز افزون زنان و دختران در این جامعه و با تأسی به الگوی اسلامی و انقلابی نگرانند. اگر شبیه شدن زنان به مردان در رفتار و پوشش و شغل و... راهگشا و رشد دهنده زنان بود، امروز در جوامع غربی تا این حد شاهد تنزل جایگاه زن و تبدیل این موجود مقدس به کالای درجه چندم و بازیچه تبلیغ اجناس و وسیله خوشگذرانی مردان نمی‌بودیم.

اینجاست که مسئولان آموزش و پرورش، رسانه‌ها و صداوسیما، دستگاه‌های فرهنگی و... باید در عرصه تبیین شأن و منزلت و فلسفه وجودی زنان برای دختران و بانوان کشورمان و نشان دادن نقشه دشمن برای دور کردن آنها از جایگاه ارزشمندشان بیش از پیش تلاش کنند.