ویروس HIV بعد از چند سال به بیماری ایدز تبدیل می‌شود؟
تاریخ انتشار: ۱۶ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۳۱۱۹۶۹
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، درمان بیماری یک شرط دارد وآن هم این است که زود شناسایی شود، اگرفرد مبتلا برای درمان دیرمراجعه کند، درمانش سخت ترخواهد شد. این ویروس سیربطئی (حدود ۱۰ ساله) دارد، تا به مرحله بروز بیماری ایدز برسد و ازآن جا که ویروس، سلول‌های لنفوسیت بدن را هدف قرارمی دهد، باعث کاهش توانایی بدن درمقابله با بیماری و عفونت‌ها می‌شود و بالطبع با ورود عفونت و بروز بیماری‌هایی مانند سرطان فرد مشکلات بیشتری پیدا می‌کند، اما اگر تشخیص به موقع انجام شده باشد و فرد درمان‌های لازم را دریافت کرده باشد مانند یک فرد عادی می‌تواند با بیماری و عفونت مقابله کند، زیرا برای تقویت سیستم ایمنی دارو‌هایی خاص تجویز می‌شود و، اما .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
توصیه همگانی
بنابراین به همه به ویژه جوانان توصیه می‌کنم که آزمایش‌های لازم را به موقع انجام دهند. این که دونفر با هم آشنا می‌شوند و بعد برای انجام آزمایش ازدواج مراجعه می‌کنند (زمانی که دو خانواده درگیر شده اند) کاری نمی‌توان انجام داد دو طرف قبل از شروع رابطه وضعیت خودشان را مشخص کنند که سالم یا آلوده به ایدز هستند و دیگری باید این را بداند. جالب است بدانید ابتلا به ایدز مانع ازدواج و فرزندآوری نمیشود، ولی افراد ترجیح می‌دهند دیگران از بیماری شان اطلاع نداشته باشند.
یکی ازمشکلات مهم و اساسی این است که نوجوان وجوان ما آموزش‌های لازم را ندیده است، وقتی وارد جامعه می‌شود با رفتار‌های پرخطرآشنا نیست و روابط غیرمحافظت شده را رفتار پر خطرتلقی نمی‌کند. افراد باید راه‌های پیشگیری را بدانندو در این باره فرقی هم نمی‌کند چه جوانان و چه افرادی که سال‌های زیادی از ازدواجشان را پشت سر گذاشته اندو هر کسی باید علاوه بر خویشتن داری و وفاداری به شریک جنسی، شیوه استفاده از لوازم بهداشتی را بدانند. یکی از دلایل دیگرافزایش آمار ابتلا، اعتیاد است. رفتارپرخطردرمعتادان بیشتر دیده می‌شود. اعتیاد مغز را از کارمی اندازد و فرد متوجه رفتارش نیست. همسران افراد معتاد هم باید آزمایش بدهند از آن جا که سلامت افراد جامعه و خانواده اهمیت زیادی دارد، کسانی که همسرشان رفتارپرخطر دارد باید بیشترمراقب باشند.
بیشتر بخوانید: ابتلا به ویروس HIV در مردان استان همدان ۴ برابر زنان
همه جور تماسی خطرناک است
من به عنوان متخصص بار‌ها و بار‌ها از جوانانی که مبتلا شده اند سوال می‌کنم که چرا چنین رفتار پر خطری را مرتکب شده اند و به عنوان مثال رابطه مقعدی داشته اند؟ در پاسخ می‌شنوم که نمی‌دانستند این رفتارشان پر خطر است.
درحالی که در رابطه مقعدی احتمال سرایت بیماری بیشتراست، زیرا ویروس درناحیه مقعد تجمع بیشتری دارد و مستقیم وارد خون می‌شود. انتقال از طریق واژن و رابطه اورال درمرحله بعدی قرار دارد (به ویژه اگر فرد زخم دهانی هم داشته باشد.)
۲ بازه سنی مبتلایان!
آمار ابتلا در سن پایین رو به افزایش است و درواقع دو اپیدمی این بیماری را در دو بازه سنی شاهد هستیم. یکی افراد با سن بالا‌تر که فرزندان بزرگی هم دارندو سال‌ها از ازدواجشان گذشته است، اما به دلیل تماس غیرایمن مبتلا شده اندو دیگری دربازه سنی ۲۵ تا ۴۵ سال.
منبع : خراسان
انتهای پیام/
ایدز و رفتار‌های پرخطرمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: اخبار سلامت ایدز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۳۱۱۹۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معمای عجیب: این ۵۰۰ نفر از بیماری قلبی و دیابت در امانند
افراد مبتلا به سندرم لارون، ریسک پائینی برای ابتلا به بیماری‌های قلبی و اختلالات مرتبط با افزایش سن دارند و دانشمندان در همین نکته به دنبال درمان‌های جدیدی هستند.
به گزارش خبرآنلاین، گونه نادری از کوتاه‌قامتی به نام سندروم لارون که در سراسر دنیا تنها ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر به آن مبتلا هستند، توجه دانشمندانی را که در حوزه پیری و بیماری‌های متابولیک مشغول بررسی هستند، به خود جلب کرده است.
جالب اینجاست که در مجموعه‌ای از مطالعات، این بیماری با تعداد قابل‌توجهی از اثرات مثبت سلامتی، مثل محافظت در برابر دیابت، سرطان و زوال شناختی مرتبط به نظر می‌رسد و موش‌هایی با شرایط مشابه حدود ۴۰ درصد بیشتر از حیوانات کنترل عمر می‌کنند.
بیماران سندروم لارون از بیماری قلبی در امانندگرچه هنوز مشخص نیست که آیا افراد مبتلا به سندرم لارون (کمبود گیرنده هورمون رشد)، به‌طور متوسط بیشتر از افراد معمولی عمر می‌کنند یا خیر، اما نتیجه بررسی منتشره در Med حکایت از آن دارد که احتمالاً خطر کمتری در ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، مبتلایان به این سندروم را تهدید می‌کند. مبتلایان به این سندروم، فشارخون پایین‌تری دارند و تجمع چربی در شریان‌هایشان کمتر است و دیواره شریان کاروتید آن‌ها نسبت به افرادی که به این سندروم مبتلا نیستند، ضخامت کمتری دارد.
والتر لونگو، زیست‌پیری‌شناس دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و یکی از نویسندگان این مقاله دراین‌باره توضیح داده: «این مطالعه عملاً این آخرین قطعه گمشده‌ای بود که نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به این سندروم، از همه بیماری‌های اصلی مرتبط با سن در امان هستند و از همین رو جزئیات مطالعه درباره این سندروم، ممکن است در تولید دارو‌ها یا رژیم‌های غذایی با اثرات محافظتی مورداستفاده قرار بگیرد».
از اکوادور تا سراسر جهان«خایمه گوارا آگیره»، متخصص غدد دانشگاه سانفرانسیسکو در پایتخت اکوادور و یکی از نویسندگان این مقاله دراین‌باره گفته: «در این مطالعه ۲۴ فرد مبتلا به سندرم لارون و ۲۷ نفر از بستگان آن‌ها مورد بررسی قرار گرفتند که همگی در اکوادور زندگی می‌کنند.» اکوادور کشوری است که یک‌سوم افراد مبتلا به این بیماری در آن زندگی می‌کنند.
او از زمانی که گروهی از افراد مبتلا به این بیماری را در روستا‌های دورافتاده در کوه‌های آند شناسایی کرد، بیش از ۳۰ سال است که آن‌ها را زیر نظر دارد.
افراد مبتلا به سندرم لارون، دارای کمبود گیرنده هورمون رشد هستند و ازاین‌رو، بدنشان نمی‌تواند به صورتی درست و صحیح از این هورمون بهره ببرد. البته سطح هورمون رشد در بدن آن‌ها طبیعی یا حتی بالاست، ولی سطح فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (IGF-۱) (که به هورمون رشد در راستای تقویت رشد استخوان‌ها و بافت‌ها کمک می‌کند) در بدنشان پائین است.
طبق گفته لونگو، از آنجایی که پایین بودن سطح IGF-۱ با خطر بیشتر بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است، بسیاری بر این باورند که افراد مبتلا به سندرم لارون احتمالاً با مشکلات قلبی و عروقی زیادی روبه‌رو هستند. تحقیقات پیشین که توسط همین گروه انجام شده بود، حکایت از آن داشت که افراد مبتلا به سندروم لارون، آمار مرگ‌ومیر مشابهی بر اثر بیماری‌های قلبی دارند و بعد از تحقیقات گوارا آگیره درباره برخی مرگ‌های ناشی از حملات قلبی، او متوجه تناقض‌های متعددی شد. خود او در این‌باره گفته: «مردم در آن شهر‌های کوچک، گاهی هر مرگی را بدون هیچ توضیحی به انفارکتوس میوکارد نسبت می‌دهند و این ساده‌ترین کار است.»
مجموعه‌ای از آزمایش‌های بعدی نشان داد که افراد مبتلا به سندرم لارون در مقایسه با بستگانشان که این بیماری را نداشتند، ریسک ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی معمولی یا کمتری داشتند.
راوی ساواریرایان، ژنتیک بالینی و محقق مؤسسه تحقیقاتی کودکان مرداک در ملبورن گفته: «این‌ها نتایج مقدماتی بررسی در تعداد بسیار کمی از افراد است که جالب به نظر می‌رسند. من فکر می‌کنم که این بررسی‌ها باید در گروه‌های بسیار بزرگ‌تری تکرار شوند.»
شرایط مشابه در بیماران آکندروپلازیساواریرایان و همکارانش نتایج مشابهی را در بیماران مبتلا به نوع دیگری از کوتاه‌قامتی به نام آکندروپلازی یافتند. او در این رابطه توضیح داد: «وقتی به این مقاله نگاه کردم، شباهت‌های زیادی بین این دو دیدم و این برایم واقعاً جالب بود.»
مانوئل آگویار-اولیویرا، متخصص غدد در دانشگاه فدرال سرگیپ در برزیل، که در حال بررسی جهش نادر دیگری که باعث کوتاهی قد می‌شود است، اثرات محافظتی قلبی عروقی مشابهی را در بین بیش از گروهی از افراد که بیش از ۳۰ سال آن‌ها را زیر نظر داشته، مشاهده کرده و دراین‌باره گفته: «داده‌ها بسیار شبیه به هم هستند.»
محققان از این احتمال که افراد مبتلا به سندرم لارون ممکن است بیشتر از حد متوسط عمر کنند، شگفت‌زده شده‌اند. تابه امروز هیچ یک از این محققان، نشانه‌ای در این رابطه نیافته‌اند، اما امیدوارند که در مقایسه افراد مبتلا به این سندروم با خواهر‌ها و برادر‌های سالم‌شان، نشانه‌ای برای طول عمر بیابند. آگیره دراین‌باره گفته: «در تلاش برای به دست آوردن بودجه برای انجام این مطالعات هستم.»
الهام‌بخشی برای ساخت داروهاهایم ورنر، متخصص ژنتیک که درباره اثرات محافظتی سندرم لارون در برابر سرطان مطالعه می‌کند، به این نکته اشاره کرده که تلاش‌های کنونی در مسیر کمک به شناسایی ژن‌ها و مسیر‌هایی که ممکن است در برابر بیماری‌های قلبی عروقی محافظت کنند، مهم خواهد بود: «تشخیص این ژن‌ها برای مداخلات تغذیه‌ای یا دارویی در آینده اهمیت زیادی دارد.»
لونگو امیدوار است که نتایج اخیر بتواند در توسعه استراتژی‌های جدیدی در راستای جلوگیری از بیماری‌های قلبی عروقی در افراد بدون این عارضه باشد، مفید و مؤثر باشد. شاید یک داروی خوراکی برای کاهش سطح IGF-۱ با هدف قرار دادن گیرنده هورمون رشد، راهکار مناسبی باشد. او در این رابطه گفت: «فقط باید متوجه شویم که چگونه می‌توان این کار را با خیال راحت انجام داد تا اوضاع را بدتر نکنیم.»
آگیر اولیورا البته تمایل چندانی به مسدود کردن هورمون‌ها برای تقلید از اثرات مثبت در افراد غیر مبتلا ندارد و معتقد است که این نوع مداخله ممکن است ریسکی و خطرناک باشد.
محققان در عین‌حال قصد دارند تا به مبتلایان به سندروم لارون کمک کنند. لونگو و گوارا آگیره از شرکت‌های داروسازی و دولت اکوادور خواسته‌اند تابه منظور بهبود روند رشد کودکان و نوجوانان مبتلا به این سندروم، IGF-۱ را برای آن‌ها تهیه و فراهم کنند. چرا که برخی تحقیقات حکایت از آن دارد که این فاکتور ممکن است برای افراد مبتلا به کوتاه‌قامتی مؤثر باشد.
محققان همچنین با آغاز آزمایش یک رویکرد غذایی، امیدوارند تا رشد کودکان مبتلا به این سندرم را بهبود بخشد. گوارا آگیره به صورت رایگان به این گروه مراقبت‌های پزشکی ارائه می‌کند. خود او در این‌باره گفته: «آن‌ها هنوز هم هر هفته با یک مشکل جدید به سراغم می‌آیند و خوشبختانه، تعداد آن‌ها زیاد نیست.»
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت