محققان دانشگاه امیرکبیر روشی برای ترمیم ضایعات غضروفی ارائه کردند
تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۳۶۵۶۶۵
به گزارش روز پنجشنبه دانشگاه صنعتی امیرکبیر، علی مختارزاده، فارغ التحصیل رشته مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفت: بافت استئوکندرال بافت (غضروف- استخوان) می‌تواند بر اثر عوامل مختلفی همچون وزن زیاد و سوابق ژنتیکی دچار آسیب شود، و به دلیل شرایط بیولوژیک خاص این بافت، از جمله عدم وجود رگ‌های خونی و عصب در فاز غضروفی، فرایند ترمیم طبیعی در آن با مشکلاتی رو برو است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی اظهار کرد: از سوی دیگر معماری، مواد زیستی موجود در ماتریس خارج سلولی و اندازه و جهت گیری آنها و همچنین اندازه و نوع سلول‌های این بافت به صورت گرادیانی (از بخش استخوانی به بخش غضروفی) تغییر می‌کند.
مختارزاده با تاکید بر ضرورت استفاده از روش‌های ترمیمی مهندسی بافت در این بافت، افزود: طراحی داربست‌هایی که مواد تشکیل دهنده و خواص مختلف آنها به صورت گرادیانی تغییر کنند، برای تحقق تقلید زیستی که از رویکردهای مهندسی بافت است، ضرورت دارد که در این میان استفاده از روش ساخت چاپ زیستی داربست‌های حاوی سلول، می‌تواند مناسب باشد.
مجری طرح از اجرای طرح مطالعاتی با عنوان "ساخت و مشخصه یابی هیدروژل ترکیبی جهت استفاده به عنوان جوهرزیستی برای استفاده در چاپ سه بعدی غضروف استئوکندرال (بافت غضروف-استخوان) " در دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیر کبیر خبر داد و یادآور شد: در این روش معماری، غلظت و نوع مواد زیستی ماتریس خارج سلولی و اندازه و جهت گیری آنها، اندازه و نوع سلول‌ها و سایر فاکتور های زیستی در این بافت به صورت گرادیانی تغییر می‌کنند.
این دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه نوآوری استفاده شده در این تحقیق موجب شد تا ساختار گرادیانی بافت استئوکندرال تقلید شود، اضافه کرد: بر خلاف پژوهش‌ها و تحقیقاتی که در دسترس هستند، در این تحقیق داربستی با بیش از دو لایه جهت تقلید دقیق‌تر این بافت طراحی شد. از سوی دیگر، به دلیل سنتز یکی از اجزای تشکیل دهنده داربست که در فاز استخوانی به کار می‌رفت، هزینه ساخت داربست تا حد زیادی کاهش یافت.
وی با بیان اینکه جهت دستیابی بهتر و ممکن ساختن تغییرات گرادیانی در ابعاد میکرو، استفاده از روش ساخت چاپ زیستی داربست‌های حاوی سلول، مناسب است، خاطر نشان کرد: با ایده و نوآوری که در انجام این تحقیق اتخاذ شد، ساختار گرادیانی بافت استئوکندرال (بافت غضروف- استخوان) تقلید شده است.
مختارزاده با اشاره به نتایج به دست آمده از این تحقیق گفت: پاسخ‌هایی که از آزمون‌های مختلف به دست آمد، نشان از دستیابی به خواص مکانیکی، ویژگی‌های تحریک سلولی، خواص تورمی و تخلخلی گرادیانی در لایه‌های مختلف داشت.
وی کاربرد نتایج این پژوهش را در صنایع پزشکی و بایومتریال‌ها دانست و افزود: همچنین تکامل داربست‌ها و نتایج به دست آمده از این تحقیق می‌توانند در ترمیم بافت‌های استخوانی، غضروفی و استئوکندرالی به عنوان داربست‌های مهندسی بافت به کار گرفته شوند.
این محقق این تحقیق را تکمیل کننده داربست‌های مهندسی بافت استئوکندرال دانست و یادآور شد: با فراهم شدن شرایطی جهت طراحی دستگاه‌های دقیق چاپ زیستی برای استفاده از زیست مواد تولید شده، امکان تجاری سازی و بومی سازی این روش وجود خواهد داشت.
فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اشاره به مزایای این طرح گفت: طراحی و زیست تقلید دقیق داربست‌ها جهت ترمیم بافت استئوکندرال و استفاده از زیست مواد مناسب جهت تحریک سلول‌های استخوانی و غضروفی و همچنین تولید و ساخت در مقیاس میکرو، از مزایای این طرح بوده است.
این طرح با هدایت و رهبری رعنا ایمانی عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و پروین شکراللهی عضو هیئت علمی پژوهشکده پلیمر و پتروشیمی اجرایی شده است.
منبع: ایرنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۳۶۵۶۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
باور دانشمندان درباره میزان هوش «تی‌رکس‌ها» دگرگون شد
به نظر می‌رسد تی‌رکس‌ها ساده‌لوح‌تر از آن چیزی بودند که دانشمندان تصور می‌کردند.
به گزارش ایسنا، اگرچه تیرانوسوروس رکس ممکن است بازوهای کوچکی داشته باشد، اما دانشمندان تا به حال عموما فکر می‌کردند که این پادشاه دایناسورها مغز بسیار بزرگی دارد. مطالعات قبلی نشان می‌داد که تی رکس کاملا باهوش بوده و هوشی تقریبا معادل با میمون‌های امروزی داشته است. اما اکنون محققان دانشگاه بریستول این باور را به چالش کشیده‌اند. یک گروه بین‌المللی متشکل از دیرینه‌شناسان، دانشمندان علوم رفتاری و عصب‌شناسان اکنون اعلام کرده‌اند که این گروه از دایناسورها به اندازه خزندگان باهوش بوده‌اند و هوش آنها با هوش پستانداران همخوانی نداشته است.
به نقل از اس‌اف، محققان برای بررسی این موضوع، اندازه و ساختار مغز دایناسورها را دوباره بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که این موجودات بیشتر شبیه کروکودیل‌ها و مارمولک‌ها رفتار می‌کنند.
یک پروژه تحقیقاتی منتشر شده در سال ۲۰۲۳ ادعا کرد که دایناسورهایی مانند تی‌رکس تعداد بسیار زیادی نورون داشته‌اند و بنابراین، هوشمندتر از آنچه تصور می‌شد هستند. در آن زمان، محققان گفتند که این تعداد بالای نورون‌ها می‌تواند مستقیما بر هوش، متابولیسم و تاریخ زندگی آنها تأثیر بگذارد و دانشمندان در نهایت به این نتیجه رسیدند که تی‌رکس در برخی از عاداتش تقریبا شبیه میمون بوده است. این محققان انتقال فرهنگی دانش و همچنین استفاده از ابزارها را به عنوان نمونه‌های بالقوه ویژگی‌های شناختی که دایناسورها ممکن است داشته باشند، ذکر کردند.
با این حال، در آخرین تحقیق که در آن هیدی جورج(Hady George) از دانشگاه بریستول، دکتر دارن نیش(Darren Naish) از دانشگاه ساوتهمپتون، دکتر کای کاسپار(Kai Caspar) از دانشگاه هاینریش هاینه، دکتر کریستین گوتیرز-ایبانز(Cristian Gutierrez-Ibanez) از دانشگاه آلبرتا دکتر گرانت هورلبرت(Grant Hurlburt) از موزه سلطنتی انتاریو حضور داشتند نگاهی دقیق‌تر به روش‌های مورد استفاده برای پیش‌بینی اندازه مغز و تعداد نورون‌ها در مغز دایناسورها انداخته شد. این رویکرد باعث شد تا محققان به این نتیجه برسند که فرضیات قبلی در مورد اندازه مغز دایناسورها و تعداد نورون‌های موجود در مغز آنها تا حد زیادی غیرقابل اعتماد بوده است.
این یافته‌ها پس از دهه‌ها تجزیه و تحلیل به دست می‌آیند که هم دیرینه‌شناسان و هم زیست‌شناسان به طور کامل اندازه و آناتومی مغز دایناسورها را بررسی کردند. نتایج به دست آمده به محققان کمک کرد تا رفتار و سبک زندگی این جانوران ماقبل تاریخ را استنباط کنند. اطلاعات مربوط به مغز دایناسورها علاوه بر اشکال خود حفره‌ها، از مواد معدنی درون حفره مغز، به نام اندوکاست، به دست آمده است.
نویسندگان مطالعه خاطرنشان می‌کنند که اندازه مغز دایناسورها، به ویژه لوب جلویی، بیش از حد در نظر گرفته شده است، به این معنی که تعداد نورون‌ها نیز بیش از تصور شده است. علاوه بر این، مطالعه جدید نشان می‌دهد که به هر حال تخمین تعداد نورون‌ها راهنمای قابل اعتمادی برای میزان هوش نیستند.
نویسندگان مطالعه استدلال می‌کنند که برای بازسازی قابل اعتماد زیست‌شناسی گونه‌های منقرض شده، دانشمندان باید به شواهد متعددی از جمله آناتومی اسکلتی، بافت شناسی استخوان، رفتار خویشاوندان زنده و رد فسیل‌ها نگاه کنند.
هیدی، توضیح می‌دهد: تعیین هوش دایناسورها و سایر حیوانات منقرض شده به بهترین وجه با استفاده از چندین رشته شواهد از آناتومی ناخالص گرفته تا ردپای فسیلی به جای تکیه بر تخمین تعداد نورون‌ها انجام می‌شود.
دکتر اورنلا برتراند(Ornella Bertrand) می‌گوید: تعداد نورون‌ها پیش‌بینی‌کننده‌های خوبی برای عملکرد شناختی نیستند، و استفاده از آنها برای پیش‌بینی هوش در گونه‌های منقرض شده می‌تواند منجر به تفسیرهای بسیار گمراه‌کننده شود.
دکتر نیش نتیجه می‌گیرد: این احتمال که تی رکس به اندازه یک میمون بابون باهوش بوده باشد، جذاب و ترسناک است. اما مطالعه ما نشان می‌دهد که چگونه تمام داده‌هایی که در اختیار داریم با این ایده مخالف هستند. آنها بیشتر شبیه کروکودیل‌های غول پیکر هوشمند بوده‌اند و این نیز به همان اندازه جذاب است.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور