به نقل از «ایسنا»

بهبود ایمنی درمانی سرطان با یک واکسن تقویت کننده

تاریخ انتشار: ۲۲ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۳۸۷۳۶۹

دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) با یک واکسن تقویت کننده موفق به افزایش کارایی ایمنی‌ درمانی سرطان‌های خون و تومورهای سرطانی شده‌اند.

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، بدن ما دارای سیستم‌های دفاعی قدرتمندی در قالب سیستم ایمنی بدن است، اما گاهی اوقات این سیستم به کمک ما نیاز دارد.

درمان گیرنده آنتی‌ژن کیمریک(CAR) سلول تی(T) یا "CAR-T" شامل برنامه‌ریزی مجدد سلول‌های تی برای شکار سلول‌های سرطانی است که در برابر سرطان‌های خون مؤثر است، اما در برابر تومورها چندان کارآمد نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در حال حاضر دانشمندان مؤسسه فناوری ماساچوست(MIT) راهی برای فزایش بهره‌وری این تکنیک با یک واکسن تقویت کننده پیدا کرده‌اند.

ایمنی درمانی یا ایمونوتراپی(Immunotherapy) یک روش درمانی برای برخی بیماری‌ها از جمله سرطان است که با تحریک یا سرکوب پاسخ سیستم ایمنی عمل می‌کند. برخی اینترلوکین‌ها، سیتوکاین‌ها و کموکین‌ها در این روش درمانی به کار رفته‌اند. تحریک سیستم ایمنی برای درمان سرطان و برخی انواع نقص سیستم ایمنی به کار رفته است. سرکوب سیستم ایمنی در درمان آلرژی، رد پیوند اعضا و غیره آزموده شده است.

سلول تی یا لنفوسیت تی از انواع سلول‌های سیستم ایمنی بدن است. دفاع اختصاصی بدن شامل ایمنی هومورال و ایمنی سلولی است. در ایمنی سلولی لنفوسیت‌های T فعالیت دارند. لنفوسیت‌های T پس از اتصال به آنتی‌ژن تکثیر پیدا می‌کنند و انواعی از سلول‌های T از جمله تعدادی T کشنده را به وجود می‌آورند. سلول‌های T کشنده به طور مستقیم به سلول‌های آلوده به ویروس و سلول‌های سرطانی حمله می‌کنند و با تولید پروتئین خاص به نام پرفورین منافذی در این سلول‌ها به وجود می‌آورند و موجب مرگ آن‌ها می‌شوند. به همین علت این نوع از پاسخ ایمنی به ایمنی سلولی معروف است. انواع سلول‌های T عبارت است از T کشنده، T خاطره، یاری‌کننده (h.c) و مهارکننده.

لنفوسیت T همانند لنفوسیت B در مغز استخوان(مغز قرمز استخوان) ساخته می‌شود ولی همانند لنفوسیت B در مغز استخوان بالغ نمی‌شود بلکه از طریق خون به تیموس که پشت جناغ و جلوی نای قرار دارد می‌رود و در تیموس بالغ می‌شود. لنفوسیت T اغلب بین خون و لنف در گردش است و در برخورد با آنتی ژن خاص روی میکروب فعال می‌شود که اغلب لنفوسیت‌های T ضد ویروس، انگل، سرطان و رد بافت پیوند شده می‌باشد.

اما روش بکار گرفته شده در این مطالعه روش درمان سلولی "CAR-T" شامل حذف سلول‌های تی از بدن بیمار و برنامه‌ریزی مجدد آنها برای هدف قرار دادن پروتئین‌های موجود در سطح سلول‌های سرطانی و سپس انتقال دوباره آنها به بدن است. این روش در درمان برخی از انواع لوسمی موفق بوده اما در سایر انواع سرطان به ویژه تومورهای جامد کارگر نشده است.

بنابراین محققان MIT تصمیم گرفتند راه حلی برای افزایش اثربخشی درمان "CAR-T" پیدا کنند. فرضیه آنها این بود که سلول‌های تی ممکن است توسط محیط سرکوبگری که تومورها در اطراف خود ایجاد می‌کنند، سرکوب شوند. آنها تصمیم گرفتند تحقیق کنند که آیا یک واکسن می‌تواند به سیستم ایمنی بدن کمک کند تا از این سد دفاعی بگذرد.

واکسنی که محققان ساختند برای افزایش سرعت سلول‌های "CAR-T" در غدد لنفاوی و مبارزه با تومورها طراحی شده است. واکسن برای انجام این کار حاوی یک مولکول چربی به نام "دُم لیپیدی"(lipid tail) است که به دارو اجازه می‌دهد مستقیماً به غدد لنفاوی برود و با رسیدن به این غدد، آنتی ژن فعالی که سلول‌های تی را به دنبال سلول‌های سرطانی می‌فرستد، آزاد کند.

"درل ایروین" دستیار این مطالعه می‌گوید: فرض ما این بود که اگر این سلول‌های تی از طریق گیرنده "CAR" در غده لنفاوی تقویت شوند، کارآیی آنها بیشتر می‌شود، به طوری که می‌توانند مقاوم شوند و به تومور نفوذ کنند.

محققان این واکسن را بر روی موش‌هایی که دچار گلیوبلاستوما، ملانوما یا سرطان پستان بودند، آزمایش کردند و بهبود زیادی در واکنش سلول‌های تی مشاهده شد. به موش‌ها حدود ۵۰ هزار سلول CAR-T داده شده و روز بعد واکسن تقویت کننده تزریق شد. سپس یک هفته بعد دوباره واکسن تزریق شد.

گلیوبلاستوما(Glioblastoma) یا GBM شایع‌ترین تومور بدخیم اولیه سیستم عصبی مرکزی است که در نخاع یا مغز بروز می‌کند. منشأ تومور از سلول‌های آستروسیت(نوعی یاخته گلیال) است.

ملانوما(Melanoma) نیز به تومور با منشأ سلول‌های ملانین‌دار گویند. این تومور بدخیم اصولاً یک تومور پوستی است. این نوع سرطان به سرعت می‌تواند در بدن گسترش پیدا کند.

در ۶۰ درصد از موش‌های مورد آزمایش، تومورها به طور کامل نابود شدند. این موفقیت احتمالاً به لطف افزایش در تعداد سلول‌های CAR-T حاصل شد که دو هفته پس از شروع درمان، ۶۵ درصد از کل جمعیت سلول‌های تی را تشکیل می‌دادند.

در مقابل، در موش‌هایی که سلول‌های CAR-T به آنها داده شده بود اما واکسن به آنها تزریق نشده بود، هیچ تأثیری بر تومورهای جامد دیده نشد و همچنین تشخیص سلول‌های CAR-T در جریان خون سخت بود.

به نظر می‌رسد این روش از عود کردن تومورها در آینده نیز جلوگیری می‌کند چرا که محققان ۷۵ روز پس از درمان، سلول‌های تومور جدیدی مشابه با تومورهای قبلی به موش‌ها تزریق کردند. مطمئناً سیستم ایمنی بدن موش‌ها در نابودی آنها مشکلی نداشت.

محققان دوباره ۵۰ روز بعد سلول‌های تومور جدید و متفاوت با تومورهای قبلی را به موش‌ها تزریق کردند و دوباره سلول‌های CAR-T موفق به نابودی آنها شدند.

همانطور که این پژوهش امیدوار کننده به نظر می‌رسد، لازم به ذکر است که فعلاً تنها در موش‌ها انجام شده و ممکن است روی انسان کارایی نداشته باشد.

البته محققان آزمایشات اولیه با سلول‌های تی انسان را در آزمایشگاه انجام داده‌اند و متوجه شدند که در فاز آزمایشگاهی کار می‌کند. این اولین قدم برای آزمایش این شیوه جدید درمانی روی انسان است.

تیم امیدوار است که این روش بتواند طی یک تا دو سال آینده در آزمایشات بالینی بررسی شود.

این پژوهش در مجله Science منتشر شده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: سرطان ایمنی درمانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۳۸۷۳۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نیچر: یک کشف مهم درباره سرطان روده بزرگ که به دهان مربوط می شود

عصر ایران - محققان میکروب خاصی را کشف کرده ‌اند که به طور معمول در دهان نیمی از مبتلایان به سرطان روده بزرگ یا کولورکتال یافت می‌ شود. آنها در مطالعه جدید خود که در مجله معتبر نیچر منتشر شده است، اظهار کردند که این کشف ممکن است بتواند به درمان های جدید و غربالگری زودهنگام منتج شود.

دانشمندان در مرکز سرطان فرد هاچینسون در سیاتل تلاش کردند تا کشف کنند که چگونه میکروب هایی که معمولا در دهان یافت می شوند، به قسمت پایین روده حرکت و در مقابل اسیدهای معده مقاومت می کنند. این میکروارگانیسم ها در نهایت خود را به تومورهای روده بزرگ رسانده و در دل آنها رشد خواهند کرد.

محققان 200 مورد سرطان کولورکتال را بررسی کردند. آنها گزارش دادند که حدود نیمی از موارد ابتلا میکروب مورد نظر را نیز در بدن خود حمل می کنند. آنها همچنین این میکروب را در بسیاری از نمونه های مدفوع گرفته شده از افراد مبتلا به سرطان کشف کردند.

چنین میکروب هایی نه تنها باعث پیشرفت سرطان خواهند شد، بلکه می توانند منجر به نتایج درمانی ضعیف تر هم بشوند.

سرطان کولورکتال و باکتری ها

در ابتدا، محققان تصور داشتند که باکتری غالب در سرطان های روده بزرگ از یک زیرگونه منشا می گیرد. با این حال، پس از انجام مطالعه اشاره کردند که دو نوع باکتری متمایز کشف شده است و در این میان تنها یکی از گروه ها باعث رشد تومورها می شود.

سوزان بولمن، محقق میکروبیوم سرطان در مرکز سرطان فرد هاچینسون و از نویسندگان این مقاله، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: ما به طور مستمر مشاهده کرده ‌ایم که بیماران مبتلا به تومورهای کولورکتال دارای Fusobacterium nucleatum در مقایسه با بیماران بدون میکروب، بقای ضعیف و شانس تشخیص زودهنگام پایین تری دارند.

در حال حاضر، ما دریافته ایم که یک زیرگروه خاص از این میکروب ها مسئول رشد تومور است. این موضوع نشان می‌ دهد که درمان‌ ها و غربالگری‌ هایی که این زیرگروه را در میکروبیوتا هدف قرار می‌ دهند، به افراد در معرض خطر بالاتر ابتلا به سرطان کولورکتال تهاجمی‌ کمک می‌ کنند.

درمان های جدید احتمالی برای سرطان روده بزرگ

دانشمندان افزوده اند که این تحقیق فرصت های قابل توجهی را برای توسعه گزینه های درمانی جدید ارائه می دهد. این گزینه ها می توانند از نسخه های اصلاح شده باکتری مد نظر استفاده و آن را مستقیما به تومور منتقل کنند.

دکتر آنتون بیلچیک، انکولوژیست جراحی در انستیتو سرطان مرکز درمانی سنت جان در کالیفرنیا، گفت: این یک پژوهش حیاتی است. ما دو تا سه تریلیون میکروبیوم در بدن خود داریم و به تازگی شروع به یادگیری این مسئله کرده ایم که چگونه اینها می توانند به درمان بیماری ها کمک کنند و در مقایل حتی چگونه می توانند مضر باشند و خود منجر به بیماری شوند.

در این مورد، میکروبیوم به سمت روده بزرگ حرکت می کند و منجر به ایجاد یا تشدید سرطان روده بزرگ می شود. البته اینها یافته های اولیه هستند. مطالعات بیشتری به دنبال کشف روش های احتمالی برای استفاده از میکروب ها در راستای تشخیص و یا درمان هستند. وی افزود: در حال حاضر اپیدمی جوانان مبتلا به سرطان روده بزرگ وجود دارد. یک توضیح احتمالی، اختلال در میکروبیوم روده بزرگ ما است. این موضوع می تواند ناشی از استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها باشد. آیا این افراد بیشتر در معرض خطر بیماری های روده بزرگ قرار دارند‌؟

سرطان کولورکتال چیست؟

سرطان کولورکتال که گاهی به آن سرطان کولون نیز گفته می شود، زمانی رخ می دهد که سلول ها در روده بزرگ یا راست روده به صورت خارج از کنترل رشد کنند. هرچند اینها دو نوع سرطان جداگانه هستند، اما اغلب آنها را در یک گروه قرار می دهند، زیرا ویژگی های مشترک زیادی با یکدیگر دارند.

این سرطان ها تقریبا همیشه به صورت پولیپ، رشد قارچ مانند زائده هایی داخل روده بزرگ شروع می شوند. به گزارش انجمن سرطان آمریکا، اکثر پولیپ ها خوش خیم هستند.

بیشتر سرطان های روده بزرگ، آدنوکارسینوم ها هستند که از غدد مخاطی داخل اندام ها آغاز می شوند. سرطان می تواند به سایر قسمت های بدن مانند ریه، سینه، پروستات، یا پانکراس نیز گسترش یابد. بسیاری از مردم تا زمانی که سرطان روده بزرگ آنها پیشرفت نکرده نمی دانند که به این بیماری مبتلا هستند. به همین دلیل است که غربالگری زودهنگام مانند کولونوسکوپی بسیار مهم است.

با استناد به اطلاعات انجمن سرطان آمریکا، علائم سرطان کولورکتال عبارت اند از:

- تغییر در عادات روده مانند اسهال، یبوست یا باریک شدن مدفوع که بیش از چند روز طول بکشد

- احساس نیاز به اجابت مزاج که با اجابت مزاج برطرف نمی شود

- خونریزی مقعدی با خون قرمز روشن

- وجود خون در مدفوع که ممکن است آن را به رنگ قهوه ای تیره یا سیاه نشان دهد

- گرفتگی یا درد شکم

- ضعف و خستگی

- کاهش وزن بدون علت

درمان سرطان روده بزرگ

با استناد به گزارش انجمن سرطان آمریکا، درمان سرطان کولورکتال لوکال، سیستمیک یا ترکیبی از هر دو است.

درمان های لوکال اغلب در مراحل اولیه سرطان استفاده می شوند. آنها شامل جراحی برای برداشتن تومور و پرتودرمانی هستند.

درمان های سیستمیک داروهایی هستند که به سلول های سرطانی در سراسر بدن می رسند. آنها شامل شیمی درمانی، درمان هدفمند و ایمونوتراپی هستند.

علاوه بر این، درمان های مکمل و جایگزین مانند ویتامین ها، گیاهان دارویی یا طب سوزنی نیز وجود دارد. این ها را می توان در کنار روش های درمانی اصلی برای تسکین درد یا استرس استفاده کرد.

صحبت با پزشک قبل از استفاده از این درمان ها برای اطمینان از ایمن بودن آنها و عدم تداخل با درمان تجویزی بیمار ضروری است.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: تفاوت سندرم روده تحریک پذیر و سرطان روده بزرگ